Η ακροτελεύτια ελπίδα : Ελληνικό Νικέλιο

 

 Η εκχώρηση, εκποίηση της βιομηχανίας εξόρυξης και παραγωγής νικελίου της Ελλάδας ισοδυναμεί με εθνική προδοσία, ανεξαρτήτως της σοβαρότητας της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας.

Όσο επιτηδευμένο ύφος και να έχουν οι γραβατωμένοι "εκκαθαριστές" του ελληνικού έθνους κράτους, με όση σοβαροφάνεια και να μιλάνε στο Κοινοβούλιο, δεν πείθουν πλέον κανέναν για την αγνότητα των προθέσεών τους. Δεν πείθουν πως οι κινήσεις τους και οι πολιτικές τους, δεν αποσκοπούν στο μεγαλύτερο ξεπούλημα από γενέσεως Ελληνικού Κράτους. Τα τελευταία τρία χρόνια αναπτύχθηκε μία καινούρια τεχνολογία στο νομό Ξάνθης, βασιζόμενη σε μία εφεύρεση δύο Ιταλών επιστημόνων, πολλά υποσχόμενη στον ενεργειακό τομέα για φθηνή και πεντακάθαρη ενέργεια. Οι δύο Ιταλοί επιστήμονες Focardi και Rossi κατάφεραν να ενεργοποιήσουν την ψυχρή σύντηξη....
του νικελίου με υδρογόνο σε χαλκό κερδίζοντας πολλαπλάσια (1 προς 40) ενέργεια από αυτήν που προσέδωσαν γιά την ενεργοποίηση και διεξαγωγή της πυρηνικής αντίδρασης.
Μετά τις πρώτες πειραματικές δοκιμές και τα τεστ που βεβαίωσαν ότι η αντίδραση είναι απολύτως διαχειρίσιμη και ακίνδυνη για τους έμβιους οργανισμούς και την Φύση, ο Andrea Rossi ήρθε σε συμφωνία με μία ελληνοκυπριακοισραηλινών συμφερόντων εταιρεία την Defkalion Green Technologies (DGT) και παραχώρησε δικαιώματα βιομηχανικής εφαρμογής της εφεύρεσής του γιά όλο τον κόσμο πλήν ΗΠΑ και στρατιωτικής χρήσης.
Η DGT εδρεύει παραγωγικά στην Ξάνθη, διοικητικά στην Αθήνα και πρόσφατα, μετά το διαζύγιο με τον Rossi, ο οποίος προφανώς έβαλε πλώρη για την Αμερική, να ρουφιανέψει τις εμπνευσμένες παραγωγικές λύσεις των Ελλήνων μηχανικών, εδρεύει η DGT και στο Βανκούβερ του Καναδά, για να επεκτείνει με την σειρά της την παραγωγική της βάση και πέραν του Ατλαντικού.
Τώρα το ποια είναι η σχέση του ύφους των γραβατωμένων "εκκαθαριστών" με την σύντηξη νικελίου - υδρογόνου θα καταλάβετε αν μάθετε πως η Ελλάδα κατέχει το 85% της παραγωγής νικελίου στην ΕΕ και είναι μεταξύ των μεγαλύτερων παραγωγών του κόσμου.
Αν μάθετε επίσης πόσα κράτη σφάχτηκαν στην ποδιά του Rossi, ειδικά η Ιταλία γιά την βιομηχανική εξέλιξη της εφεύρεσής του. Αν μάθετε ότι ενώ οι "πετρελαιάδες" δεν δώσανε σημασία στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ίσως και να τις καλοδέχτηκαν, ανησύχησαν αρκετά με τις ανακοινώσεις των επιστημονικών κύκλων περί τουεπαναστατικού χαρακτήρα της νέας καθαρής, ανεξάρτητης από ασυνεχείς πηγές ενέργειας, όπως η ηλιοφάνεια και ο άνεμος.
Όποιος λοιπόν κατέχει την τεχνολογία και εμπορεύεται την συσκευή της ψυχρής σύντηξης, εμπορεύεται και την πρώτη ύλη, την πούδρα νικελίου δηλαδή, την οποία δεν παραδίδει λιγδωμένος βυτιοφορέας με μάνικα, αλλά την εγκαθιστά εξειδεικευμένο προσωπικό της εταιρίας μέσα σε ειδική κασέτα.
Άρα λοιπόν οι εταιρίες που θα δραστηριοποιηθούν με την παραγωγή τέτοιων συσκευών θα είναι άρρηκτα δεμένες με την εξόρυξη και εμπορία νικελίου.]
Πηγή : Όταν οι θεοί μοίραζαν την Γή" (του υπογράφοντος) - ΑΛΗΘΙΝΑ ΨΕΜΑΤΑ
Η Defkalion Green Technologies (DGT) εξέλιξε σε παραγωγική βάση την εφεύρεση των Ιταλών, αναίρεσε όλα τα προβλήματα αστάθειας που χαρακτήριζαν την διεξαγωγή της πυρηνικής αντίδρασης (ψυχρή σύντηξη) και αναζήτησε την κρατική βοήθεια γιά την χρήση των κρατικών υποδομών γιά την πιστοποίηση και παραμετροποίηση των πρώτων συσκευών (παραγωγικής ωριμότητας) που είχε κατασκευάσει.
Το αίτημα δεν έγινε δεκτό και η εταιρεία αναζήτησε ευήκοα ώτα σε άλλη χώρα. Η τουρκική πρόταση απερρίφθη, γιατί ενώ οικονομικά ήταν δελεαστική, ζητούσαν να πλασαριστεί σαν τουρκική εφεύρεση! Οι καναδοί άνοιξαν όλες τις πόρτες και έτσιη σημαντικότερη ενεργειακή επανάσταση που έγινε από έλληνες επιστήμονες, θα ξεκινήσει τον βίο της έξω από την Ελλάδα.
Οι ιδρυτές της DGT εξομολογήθηκαν σε συνέντευξη, ερωτηθέντες ποιά θα είναι η αντίδραση των πετρελαιάδων, πως μόλις μπούν σε παραγωγική διαδικασία, θα δεχτούν μιά πρόταση "που δεν θα μπορούν να αρνηθούν" από τους τελευταίους και θα αρκεστούν στην παραγωγή πούδρας νικελίου, έναν λεπτοδιαχωρισμό του νικελίου σε μέγεθος νανόμετρου, την οποία έχουν εξελίξει οι ίδιοι και κατέχουν την πατέντα.
Στην ίδια συνέντευξη αναφέρουν ότι σκοπός τους είναι να επιστρέψουν στην Ελλάδα για την παραγωγή πούδρας νικελίου, την στιγμή που είναι ίσως η μεγαλύτερη νικελοπαραγωγός χώρα παγκοσμίως.
Ας περάσουμε τώρα στα δικά μας βάσανα με την ΛΑΡΚΟ, που τον ένα μήνα ανακοινώνεται ότι κλείνει, τον επόμενο παίρνει παράταση άδειας λειτουργίας, τον επόμενο καρατομείται ο διευθύνων του ΤΑΙΠΕΔ, ενώ στις 24/7 ανακοινώθηκε πως ο Στουρνάρας σε σύσκεψη με τον νυν διευθύνοντα του ΤΑΙΠΕΔ Γιάννη Εμίρη και τον υφυπουργό Περιβάλλοντος Ενέργειας, αποφάσισε τo «σπάσιμο» της ΛΑΡΚΟ σε «καλή» και «κακή».
Εκκινούν άμεσα οι διαδικασίες πρόσληψης των συμβούλων αναδιάρθρωσης, των οποίων το πόρισμα θα πρέπει να οριστικοποιηθεί ως το τέλος Αυγούστου, καθώς η ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ τοποθετείται για το 2014. 
Μία διαφορετική οπτική μπορούμε να δούμε από τον έγκριτο Πέτρο Γ.Τζαφέρη Δρ Μηχανικού Μεταλλείων:
Η Λάρκο μπορεί να αντιμετωπίζει διαχρονικά προβλήματα βιωσιμότητας αλλά και προβλήματα που αφορούν τις περιβαλλοντικές της υποχρεώσεις, τα οποία απαιτούν άμεσες διαχειριστικές λύσεις, περαιτέρω περιορισμούς στις πάσης φύσεως δαπάνες αλλά και αυστηρότερους ελέγχους από την πολιτεία, εντούτοις αυτά δεν θα λυθούν με το κλείσιμο του εργοστασίου, το οποίο οδηγεί αφενός τους εργαζομένους στην ανεργία (πάνω από 1500 οικογένειες σε πέντε νομούς) και αφετέρου επιταχύνει μετά βεβαιότητας την περιβαλλοντική υποβάθμιση.
Κι ακόμη ας μην ξεχνάμε ότι η πραγματικά "βιώσιμη" περιουσία της εταιρείας δεν είναι (μόνο) το εργοστάσιο, αλλά-κατά την άποψή μας- κυρίως τα κοιτάσματα των λατεριτών, τα βέβαια και τα πιθανά αλλά και οι ερευνητέες παραχωρήσεις μεταλλείων (ΠΜ), που μπορούν να στηρίξουν είτε αυτό είτε άλλο εργοστάσιο, με εναλλακτική ενδεχομένως μέθοδο (πχ υδρομεταλλουργία ή βιοϋδρομεταλλουργία) και διαφορετικούς προσανατολισμούς ως προς το περιβάλλον και τη βιωσιμότητα.
Τα αποθέματα των κοιτασμάτων ξεπερνούν τα 200 εκατ. τόννους που εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα αυτή για 20 και πλέον χρόνια.
Συνεπώς, η αποκρατικοποίηση δεν πρέπει να γίνει όποτε βολεύει διαφόρους, αλλά όποτε βολεύει την ελληνική πολιτεία, τους εργαζομένους και την τοπική κοινωνία. Και υπό καθεστώς ασφαλούς λειτουργίας, όσο κι αν αυτό φαντάζει δύσκολο με τις εκκρεμότητες που υπάρχουν, ώστε να διασφαλίζονται οι θέσεις εργασίας.
Πρέπει λοιπόν οι ιθύνοντες να αναλογιστούν πέρα από κάθε εκκρεμότητα, ποιό είναι το διακύβευμα: δεν είναι μόνο η αρνητική θέση της επιχείρησης και ο κίνδυνος της πτώχευσης. Δεν είναι μόνο η περιβαλλοντική υποβάθμιση που θα δημιουργήσει η τυχόν απόρριψη της σκουριάς στον βόρειο ευβοϊκό για άλλους οκτώ μήνες ή έναν χρόνο, διάστημα που θα προστεθεί στα 40 χρόνια που ήδη πραγματοποιείται η απόθεση εκεί με όλα τα συμπαρομαρτούντα. Δεν είναι, σε τελευταία ανάλυση, ούτε οι εργαζόμενοι που κάποιοι θα μείνουν στο δρόμο με ή χωρίς κομπόδεμα...
Είναι και κάτι παραπάνω από όλα τα διόλου ευκαταφρόνητα που προαναφέρθηκαν: είναι ότι με το κλείσιμο της Λαρκο, ένας (ακόμη) τομέας χάνει τη σημαία του, χάνει την υπαρξιακή του ταυτότητα.
Και υποχρεωτικά παραδέχεται πλέον -χωρίς περιστροφές - ότι απέτυχε να κάνει ανάπτυξη και ότι πρέπει να φορέσει -ενδεχομένως και για πάντα- το παπιγιόν του εξυπηρετητή. Οτι μόνο αυτή η ανάπτυξη του ταιριάζει, αυτή του εξυπηρετητή και του διασκεδαστή εκείνων που κατάφεραν να αξιοποιήσουν καλύτερα τους φυσικούς πόρους αλλά και το ανθρώπινο κεφάλαιο, που διέθεταν και μάλιστα εν ανεπαρκεία σε σχέση με τον τόπο μας!
[του Πέτρου Τζεφέρη] [by Petros Tzeferis] 
Σε άλλη δημοσίευση του Πέτρου Τζαφέρη αναφέρεται: 
Οι φινλανδοί δεν έκαναν τίποτε παραπάνω από την εφαρμογή των όσων προτείνει εδώ και χρόνια η καθηγήτρια της υδρομεταλλουργίας του ΕΜΠ , κα Στυλιανή Αγατζίνη, που έχει μελετήσει με την επιστημονική της ομάδα ενδελεχώς και για πολλά χρόνια το θέμα της υδρομεταλλουργίας και βιοϋδρομεταλλουργίας, τόσο για τα ελληνικά μεταλλεύματα όσο και γενικότερα.
Mάλιστα τα δικά μας νικελιούχα κοιτάσματα, οι λατερίτες, παρουσιάζουν ιδιαιτερότητες κι επιπλέον ως μη θειούχα δεν είναι επιδεκτικά στην βιοεκχύλιση με τα γνωστά θειοβακτήρια.Πιλοτικό υδρομεταλλουργικό πρόγραμμα εκχύλισης λατεριτών σε σωρούς (Λαρκο, ΙΓΜΕ, ΕΜΠ : Σ.Αγατζίνη)
Πολλοί θεωρούν την Υδρομεταλλουργία ως το μέλλον της Μεταλλουργίας. Γιατί μπορεί να επεξεργαστεί τα πολύ φτωχά μεταλλεύματα (πχ. τα στείρα των πυρο μεταλλουργικών κατεργασιών) και ακόμη να δώσει λύσεις σε ειδικά προβλήματα. Με την βιοεκχύλιση, την εκχύλιση σε σωρούς, σε στήλες, την εξαγωγή με χρήση οργανικών διαλυτών κλπ.
Η υιοθέτηση, έστω και σε συμπληρωματικό επίπεδο, της τεχνολογίας παραγωγής νικελίου με την τεχνική της υδρομεταλλουργίας, η οποία (μπορεί να) είναι πιο φιλική στο περιβάλλον κι επιπλέον θα δώσει την δυνατότητα εκμετάλλευσης λατεριτικών αποθεμάτων με χαμηλή περιεκτικότητα (κάτω από 0,7% από περίπου 0,9-1% που είναι σήμερα). Εφόσον εφαρμοστεί η συγκεκριμένη τεχνολογία τότε τα εκμεταλλεύσιμα αποθέματα της χώρας μας θα ανέλθουν στα 750 εκ. τόνους, αυξάνοντας τη διάρκεια ζωής στα 100 έτη.
Πηγή: Η ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Bioheapleaching νικελίου στην αρκτική Φινλανδία! [του Πέτρου Τζαφέρη]
Γιά να μήν πολυλογώ θέτω ευθέως τα ερωτήματα: 
1. Ήταν ανεπάρκεια της πολιτικής ηγεσίας (εννοείται ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) η αποθάρρυνση του project της DGT; 
2. Προκλήθηκε η "μετανάστευση" της DGT μετά από πιέσεις εξωχώριων παραγόντων, που επεδίωκαν την αποκοπή της εταιρείας που κατείχε την τεχνολογία της ψυχρής σύντηξης από την γενέτειρά της και μεγαλύτερο παραγωγό της πρώτης ύλης γιά την λειτουργία της; 
3. Συνδέεται με την μελλοντική εξάπλωση της ψυχρής σύντηξης γιά την παραγωγή απόλυτα "καθαρής" ενέργειας η πρόβλεψη της Goldman Sachs, οτι τα μοναδικά αγαθά (Commodities) που δεν θα παρουσιάσουν πτωτική τάση στην τιμή τους θα είναι ο καφές, το κακάο και το νικέλιο; 
4. Τα ισραηλινά κεφάλαια της εταιρείας αποτελούν εξ υπαρχής το εφαλτήριο των Rothschild και Rockefeller γιά να καταπιούν τους Έλληνες και Κύπριους μετόχους, μόλις η εταιρεία φτάσει σε παραγωγική ωριμότητα και κατασκευάζει, εκτός των οικιακών συσκευών και μεγάλες μονάδες παραγωγής ηλ. ρεύματος; 
5. Αρκεί η πατενταρισμένη τεχνογνωσία γιά την άσκηση αυτόνομης πολιτικής ανάπτυξης μιάς ενδεχόμενης επένδυσης παραγωγής λεπτοδιαχωρισμένου νανονικελίου στην Ελλάδα από ελληνικά χέρια γιά την Ελλάδα ρε γαμώτο; 
Η ψυχρή σύντηξη, η άκρως ελπιδοφόρα τεχνολογία στον τομέα των μή ανανεώσιμων ενεργειακών πηγών, η παραγωγή γιγαντιαίων ποσών ενέργειας χωρίς καύση και ρύπανση εφευρέθηκε από έναν ιταλό, τον Rossi, βάσει της θεωρητικής προσέγγισης του καθηγητή Focardi. Η πρώτη πειραματική συσκευή είχε προβλήματα στην λειτουργία της. Την ξεκίναγες και ή σταματούσε μόνη της ή δεν σταμάταγε με τίποτα. Οι έλληνες πυρηνικοί φυσικοί και μηχανικοί, έλυσαν όλα αυτά τα προβλήματα και παρουσίασαν το πρώτο ώριμο βιομηχανικά και κατασκευαστικά μοντέλο. Είναι απίστευτο το τί συνέβη στο διαδίκτυο τα προηγούμενα χρόνια. Αξίζει γιά όσους έχουν τεχνικές γνώσεις η περιήγηση στά λήμματα ψυχρή σύντηξη, cold fusion, LENR, Defkalion Green Technologies και φυσικά στα ανάλογα φόρουμ που έχουν στηθεί.
Εν κατακλείδει η ψυχρή σύντηξη, αργά ή γρήγορα, θα πάρει το μερίδιο της παραγωγής ενέργειας που της αξίζει. Ποιά θα είναι η συμμετοχή της Ελλάδας στην παραγωγή πρώτης ύλης, στην κατασκευή μονάδων παραγωγής ενέργειας και εγκατάστασή τους στην Ελληνική Επικράτεια (αν αυτή υπάρχει) με σκοπό την αντικατάσταση του ρυπογόνου, προστιμογόνου λιγνίτη, είναι ένας δυσεπίλυτος γρίφος.
Στην περίπτωση που θα είναι μηδενική, αυτό θα συνιστά το μεγαλύτερο μέρος του ξεπουλήματος και της εθελοδουλείας και θα διεκπεραιωθεί στο Σύνταγμα ή από του Σύνταγμα.
 

                                                                                                              πηγή