Η βλακεία δεν είναι, ως γνωστό, ποινικό αδίκημα. Ο καθένας είναι
ελεύθερος να τη διαπράττει, αρκεί να μην εμποδίζει η δική του βλακεία τη
βλακεία των άλλων.
Ιδιαίτερα στο πολιτικό γιουσουρούμ των Μνημονίων, εν όψει μάλιστα προεδρικών και βουλευτικών εκλογών, δεν φαίνεται να υπάρχει κανένα πρόβλημα με την άσκηση του σχετικού δικαιώματος. Αρκεί η κατάληξη να είναι η πρέπουσα: Στηρίζουμε και τα Μνημόνια, και τον Σαμαρά, και τη συγκυβέρνηση. Υπό προϋποθέσεις, βεβαίως - βεβαίως...
Η βλακεία έχει επίσης μια κρυφή δύναμη. Όσο περισσότερο επαναλαμβάνεται τόσο κερδίζει έδαφος ως αυτονόητη αλήθεια, σοβαρότητα, υπευθυνότητα. Ακόμα και ως ευφυΐα, αν βάλει το χεράκι της η προπαγάνδα. Έτσι εμφανίζεται το φαινόμενο να λένε: Στηρίζουμε με νύχια και δόντια τα Μνημόνια για να σωθούμε από αυτά. Ή στηρίζουμε διά του Δήμα τον Σαμαρά για να σωθούμε απ' αυτόν. Ή στηρίζουμε το χρέος ως βιώσιμο για να σωθούμε απ' αυτό.
Μια μακριά σειρά από παρόμοιες σκαλομαρίες συγκροτούν τον τελευταίο καιρό το οπλοστάσιο της συγκυβέρνησης, των αδιάντροπων πυλώνων της και των ντροπαλών φίλων της. Από τον Σταύρο μέχρι τον Μπαλτάκο κι από τον αθλητή του πνεύματος Παπανδρέου μέχρι τους ελευθερόφρονες πρώην ΔΗΜ.ΑΡ., όλοι τα ίδια ξεφουρνίζουν. Με ύφος -αχ, αυτό το ύφος- που έχει όμως κάτι το ιδεολογικό, το βαθύ, το ιδιαίτερο για τον καθένα. Άλλο για τον Γιώργο, άλλο για τον Σταύρο, άλλο για τον Σαμαρά.
Ο τελευταίος χτες έδωσε νέα διάσταση στο όλον. Έχουμε τρία όπλα, είπε στους βουλευτές του: Την ίδια την επιτυχία μας, την αλήθεια, που δεν μπορεί να κρυφτεί, και την ευθύνη, που είναι άγνωστη λέξη για εκείνους. Ορίστε, απαντήστε. Ο γάιδαρος πετάει αφού λέει ο Σαμαράς ότι πετάει κι όποιος λέει ότι δεν πετάει, και ούτε καν περπατάει, γιατί δεν έχει να φάει, είναι ανεύθυνος. Υπάρχουν επιχειρήματα για να αντικρούσεις τέτοια βλακεία; Όχι βέβαια. Αυτή είναι άλλη κρυφή δύναμή της.
Έχει όμως και την αδύνατη πλευρά της η βλακεία, όταν αναδεικνύεται σε κορυφαίο πολιτικό και προπαγανδιστικό όπλο. Πρέπει να βρει, ή να κατασκευάσει, ένα ευάριθμο πλήθος από βλάκες ώστε να γίνει υλική δύναμη. Εύκολο το έχετε τέτοιες μέρες να πολλαπλασιαστούν τα ψωμιά και κυρίως τα ψάρια; Και να μασήσει πάλι ο γάιδαρος, μετά από τόσο μπερντάχι;
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη. Ελπίζω να ωφεληθήκατε από αυτό που διαβάσατε.
Ιδιαίτερα στο πολιτικό γιουσουρούμ των Μνημονίων, εν όψει μάλιστα προεδρικών και βουλευτικών εκλογών, δεν φαίνεται να υπάρχει κανένα πρόβλημα με την άσκηση του σχετικού δικαιώματος. Αρκεί η κατάληξη να είναι η πρέπουσα: Στηρίζουμε και τα Μνημόνια, και τον Σαμαρά, και τη συγκυβέρνηση. Υπό προϋποθέσεις, βεβαίως - βεβαίως...
Η βλακεία έχει επίσης μια κρυφή δύναμη. Όσο περισσότερο επαναλαμβάνεται τόσο κερδίζει έδαφος ως αυτονόητη αλήθεια, σοβαρότητα, υπευθυνότητα. Ακόμα και ως ευφυΐα, αν βάλει το χεράκι της η προπαγάνδα. Έτσι εμφανίζεται το φαινόμενο να λένε: Στηρίζουμε με νύχια και δόντια τα Μνημόνια για να σωθούμε από αυτά. Ή στηρίζουμε διά του Δήμα τον Σαμαρά για να σωθούμε απ' αυτόν. Ή στηρίζουμε το χρέος ως βιώσιμο για να σωθούμε απ' αυτό.
Μια μακριά σειρά από παρόμοιες σκαλομαρίες συγκροτούν τον τελευταίο καιρό το οπλοστάσιο της συγκυβέρνησης, των αδιάντροπων πυλώνων της και των ντροπαλών φίλων της. Από τον Σταύρο μέχρι τον Μπαλτάκο κι από τον αθλητή του πνεύματος Παπανδρέου μέχρι τους ελευθερόφρονες πρώην ΔΗΜ.ΑΡ., όλοι τα ίδια ξεφουρνίζουν. Με ύφος -αχ, αυτό το ύφος- που έχει όμως κάτι το ιδεολογικό, το βαθύ, το ιδιαίτερο για τον καθένα. Άλλο για τον Γιώργο, άλλο για τον Σταύρο, άλλο για τον Σαμαρά.
Ο τελευταίος χτες έδωσε νέα διάσταση στο όλον. Έχουμε τρία όπλα, είπε στους βουλευτές του: Την ίδια την επιτυχία μας, την αλήθεια, που δεν μπορεί να κρυφτεί, και την ευθύνη, που είναι άγνωστη λέξη για εκείνους. Ορίστε, απαντήστε. Ο γάιδαρος πετάει αφού λέει ο Σαμαράς ότι πετάει κι όποιος λέει ότι δεν πετάει, και ούτε καν περπατάει, γιατί δεν έχει να φάει, είναι ανεύθυνος. Υπάρχουν επιχειρήματα για να αντικρούσεις τέτοια βλακεία; Όχι βέβαια. Αυτή είναι άλλη κρυφή δύναμή της.
Έχει όμως και την αδύνατη πλευρά της η βλακεία, όταν αναδεικνύεται σε κορυφαίο πολιτικό και προπαγανδιστικό όπλο. Πρέπει να βρει, ή να κατασκευάσει, ένα ευάριθμο πλήθος από βλάκες ώστε να γίνει υλική δύναμη. Εύκολο το έχετε τέτοιες μέρες να πολλαπλασιαστούν τα ψωμιά και κυρίως τα ψάρια; Και να μασήσει πάλι ο γάιδαρος, μετά από τόσο μπερντάχι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου