Η θεωρία των δύο άκρων στην υπηρεσία της σάπιας ολιγαρχίας.

Η παρασιτική ολιγαρχία, η οποία έφερε τη χώρα και το λαό στη σημερινή ελεεινή κατάσταση, διαμόρφωσε και έριξε στην πολιτική αγορά τη θεωρία των δύο άκρων, με μοναδικό στόχο να μείνει η ίδια αλώβητη και νικήτρια. Η θεωρία αυτή, η οποία στην ουσία επιχειρεί να ενοχοποιήσει όλους τους αντιμνηνιακούς ψηφοφόρους,  μας λέει ότι στο ένα άκρο είναι η Χρυσή Αυγή μαζί με όλα τα ακροδεξιά στοιχεία και τους υποστηρικτές τους και στο άλλο άκρο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με όλα τα ακροαριστερά στοιχεία, με τους δικούς τους υποστηρικτές Υπονοεί ακόμα ότι η σύγκρουση αυτών των δύο άκρων θα θέσουν σε κίνδυνο την πορεία της χώρας και θα είναι απόλυτα υπεύθυνα γι’ αυτό. 
Πιστεύουμε πως η θεωρία αυτή, αφενός αποπροσανατολίζει, δηλαδή αποσπά την προσοχή των πολιτών από τις ευθύνες του μνημονιακού (συνταγματικού) τόξου, αφετέρου στοχεύει να μεταφέρει τη σύγκρουση στη βάση της κοινωνίας, ώστε να μείνουν οι ελίτ στο απυρόβλητο, συνεχίζοντας μάλιστα τη νομή της κοινωνίας.
Θα πρέπει λοιπόν να προσέξουμε όλοι μας. Οι εχθροί δεν είναι στη βάση της κοινωνίας, μεταξύ προκατασκευασμένων άκρων. Δεν είμαστε εχθροί μεταξύ μας, όλοι εμείς που βιώνουμε μια κρίση για την οποία δεν ευθυνόμαστε. Προσωπική μας άποψη είναι ότι η πολιτική σύγκρουση δεν πρέπει να είναι μέσα στην κοινωνική βάση, αλλά να είναι μεταξύ κοινωνικής βάσης και παρασιτικής κοινωνικής κορυφής. Της κοινωνικής βάσης από τη μια και μιας κοινωνικής ολιγαρχίας από την άλλη, η οποία, μόλις ξέσπασε η κρίση που η ίδια δημιούργησε, πρόδωσε την κοινωνική βάση και έσπευσε (όπως λέει και ο καθηγητής κ. Κοτζιάς) να ζητήσει την προστασία των ξένων, προδίδοντας χώρα και λαό, για να αποφύγει την τιμωρία της και να διατηρήσει τα κέρδη της..
Θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε πως ούτε οι φασισμοί ούτε οι κομμουνισμοί θα λύσουν τα προβλήματά μας. Η λύση είναι η επιλογή που εμείς οι ίδιοι θα κάνουμε μεταξύ δημοκρατίας και ολιγαρχίας.
Αυτή την πολιτική σύγκρουση θέλει να αποφύγει η κρατικοδίαιτη παρασιτική ολιγαρχία.
Δεν θα την αποφύγει. Το ψάρι αυτή τη φορά πιάστηκε στο αγκίστρι.
Πέτρος  Χασάπης




πηγή