Τορπίλη στην ΑΟΖ

► Με εντολή των ΗΠΑ και πίεση της Τουρκίας, η συγκυβέρνηση κάνει «γκρίζα ζώνη» το Καστελόριζο.

► Δίνουν γη και ύδωρ για λίγη πολιτική ελεημοσύνη.

► Η δουλικότητα της συγκυβέρνησης, τορπίλη στην ΑΟΖ. 

Δύσκολα μπορεί κανείς να διαφωνήσει με την αυτονόητη διαπίστωση που μας επιτρέπει η παράφραση της γνωστής παροιμίας: Οι... μετα­ξωτές ΑΟΖ προϋποθέτουν επιδέξιες (και όχι... διαθέσιμες) κυβερνήσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, είναι φανερό ότι ουδεμία επιδεξιό­τητα διαθέτουν αυτήν την περίοδο η τρικομματική κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα και η χώρα...

Αντιθέτως, ειδικά η κυβέρνηση συ­νεργασίας των Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ στέκονται με το... χέρι ανοιχτό, αναμένοντας οικονομική και πολιτική ελεημοσύνη, και ως εκ τούτου με μη­δενικά περιθώρια διαπραγμάτευσης ακόμη και για ζητήματα πολύ μικρό­τερης σημασίας από αυτά που συνε­πάγονται τα μεγάλα ενεργειακά παι­χνίδια με την Αποκλειστική Οικονο­μική Ζώνη, τις «προαπαιτούμενες» διευθετήσεις των ελληνοτουρκικών εκκρεμοτήτων ή τον προσανατολισμό του δικτύου φυσικού αέριου της χω­ράς με την πώληση της ΔΕΠΑ. 

Δεν είναι περίεργο ότι όλα αυτά τα ζητήματα, τα οποία οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν τις περιόδους της «ισχυρής Ελλάδας», εμφανίζονται σήμερα ώρι­μα προς «διευθέτηση». 

Είναι φυσικό και αναμενόμενο, σε στιγμές δυσκολίας και αδυναμίας (σαν αυτή που διανύουμε), να κλιμα­κώνονται οι πιέσεις και να δρομολογούνται εξελίξεις. Για να το πούμε με πιο απλά λόγια, είναι η στιγμή που οι ενδιαφερόμενοι έχουν την ευκαιρία να μας πάρουν και τα... σώβρακα. 

Η διαδικασία, μάλιστα, έχει αρχίσει με τη βοήθεια αυτών που σήμερα κυ­βερνούν τη χώρα, επιβεβαιώνοντας τις πολυάριθμες προειδοποιήσεις που κατά καιρούς έχει απευθύνει το «Π» για τις δυσάρεστες και επικίνδυ­νες επιπτώσεις που μπορεί να δημι­ουργήσει για την Ελλάδα η κατάστα­ση χρεοκοπίας και διεθνούς οικονο­μικού και πολιτικού ελέγχου, στον οποίο έχει περιέλθει από την άνοιξη του 2010. 

Ας δούμε όμως βήμα - βήμα πώς η χώρα μας, τους τελευταίους μή­νες, διολισθαίνει σταθερά προς την απεμπόληση του δικαιώματος ανα­κήρυξης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στην ανατολική Μεσόγειο, έχοντας ήδη φτάσει στο τελευταίο σκαλοπάτι αυτής της διολίσθησης: να αποδέχεται ότι το Καστελόριζο, κρίσι­μο στρατηγικό σημείο για τον ορισμό της ΑΟΖ. είναι... «ανύπαρκτο» για την Ελλάδα. 

Η προσαρμογή... 

Κατ' αρχάς δεν θα πρέπει να πε­ράσει απαρατήρητο το γεγονός ότι η απόφαση για την έρευνα των θα­λάσσιων περιοχών νότια της Κρήτης και στο Ιόνιο (το Αιγαίο και η ανατο­λική Μεσόγειος εξαιρέθηκαν) λή­φθηκε από την κυβέρνηση Παπαδήμου, αφού προηγουμένως είχαν κα­νονιστεί τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις. 

Δεν αποτελεί, προφανώς, σύμπτω­ση το ότι οι χάρτες με τις περιοχές των ερευνών δημοσιεύθηκαν ταυτόχρονα με την ανακοίνωση της δημιουργίας του ΤΑΙΠΕΔ (του ταμείου γιο την αξι­οποίηση της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου). 

Κάτι που επίσης δεν πρέπει να πε­ράσει απαρατήρητο είναι ότι τη στιγμή της μέγιστης ελληνικής αδυναμίας, οι ελληνικές κυβερνήσεις, ειδικότερα η κυβέρνηση Σαμαρά, «πούλησε» ελ­πίδα προβάλλοντας τις δυνατότητες αξιοποίησης των ελληνικών ενεργει­ακών πόρων (οι οποίοι ενδεχομένως υπάρχουν), χωρίς όμως να έχει εκπονήσει μια στρατηγική για την επίτευξη του στόχου. 

Οι στεντόρειες φωνές περί ανακή­ρυξης της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης άρχισαν να... γλυκαίνουν όταν τα πραγματικά αφεντι­κά της περιοχής απέστειλαν τις οδη­γίες τους για τον χειρισμό μιας υπό­θεσης τόσο λεπτής, σε μια εύθραυ­στη περιοχή του κόσμου, στην οποία κάθε παρέκκλιση από τις επιθυμίες τους μπορεί να έχει εξαιρετικά δυσά­ρεστες συνέπειες. 

Άλλωστε, όπως θα δείτε με λεπτομέρειες και στη σελίδα 18 του σημερινού φύλλου του «Π», ολόκληρη η ευρύτερη γειτονιά μας, είτε με πτώ­σεις αυταρχικών καθεστώτων ή δη­μοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων είτε ακόμη και με πολέμους, αναδια­τάσσεται ώστε να γίνει απρόσκοπτα το μοίρασμα των χαρτιών της ενερ­γειακής τράπουλας -από τον έλεγ­χο κοιτασμάτων έως τους δρόμους από τους οποίους θα διακινούνται τα στρατηγικά κρίσιμα ενεργειακά προϊόντα. 

... και η συμμόρφωση 

Όπως έχει γράψει το «Π», η ελλη­νική κυβέρνηση έχει λάβει το τελευ­ταίο διάστημα δύο σαφή μηνύματα οπό την Ουάσιγκτον: 

Πρώτον, να μην εκδώσει χάρτες με την ελληνική ΑΟΖ, διότι στην περίπτωση αυτή θα έχει να αντιμετωπίσει την τουρκική στρατιωτική πίεση. 

Δεύτερον, να μην εντάξει το ελ­ληνικό δίκτυο φυσικού αερίου στα ρωσικά συμφέροντα, δηλαδή να μην πουλήσει τη ΔΕΠΑ στους Ρώσους. 

Απ' ό,τι δείχνουν οι τελευταίες εξε­λίξεις, η ελληνική κυβέρνηση κατανόησε τις αμερικανικές οδηγίες. Η ΔΕΠΑ εξακολουθεί να είναι η πολλά υποσχόμενη νύφη των αποκρατικο­ποιήσεων, η οποία ωστόσο εξακο­λουθεί να παραμένει στο ράφι, παρά τα δισεκατομμύρια που προσφέρουν οι Ρώσοι. 

Συμμόρφωση προς τις αμερικανι­κές οδηγίες δείχνει η κυβέρνηση και στο ζήτημα της ΑΟΖ (αναλυτικά στο επόμενο δισέλιδο), καθώς σπεύδει να συζητήσει τις τουρκικές απόψεις για την «ειδική περίπτωση» του Καστελόριζου. 

Συνοψίζοντας δεν μπορούμε να μην λάβουμε υπόψη τη φράση που διατύπωσε ο Αντώνης Σαμαράς λέγο­ντας ότι, αν αντέξουμε μέχρι τον Ιούνιο, από τον Σεπτέμβριο θα απογειω­θούμε. 

Χωρίς να έχουν ακόμη ανοίξει όλα τα χαρτιά που παίζουν στο τραπέζι και καθώς οι αριθμοί στην οικονομία απαγορεύουν κάθε πρόβλεψη απογείωσης, είναι βάσιμη η υποψία ότι ο πρωθυπουργός έχει πειστεί για τις... ευεργετικές συνέπειες της συνεκμε­τάλλευσης των ενεργειακών πόρων της χώρας. Μόνο που, σε τέτοιου εί­δους μεγάλα παιχνίδια, η απογείωση από τη συντριβή απέχει ελάχιστα... 

Πνιγμένη σε μια κουταλιά… ΑΟΖ 

► ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΞΕΝΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΙ ΣΕ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ-ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ. 

► Η συγκυβέρνηση (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) βάζει τα δικαιώματα της χώρας στο ράφι. Συνεκμετάλλευση ενόψει... 

► Ξανά στο προσκήνιο η αμερικανό- τουρκική ιδέα της συνεκμετάλ­λευσης του Αιγαίου. 

► Αδιατάρακτη η στρατηγική της Άγκυρας απέναντι στην αδράνεια της Αθήνας. 

► οι... μετα­ξωτές ΑΟΖ θέλουν επιδέξιους κώλους... 

Με μια ρηματική διακοίνω­ση διαμαρτυρίας στον ΟΗΕ η τρικομματική κυβέρνηση των Αθηνών εμφανίζεται επί της ου­σίας να τοποθετεί στο ράφι το δικαί­ωμα της χώρας να ασκήσει το κυριαρχικό της δικαίωμα με την ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ)...

Η αναγκαστική (από τους Αμερικανούς) αυτή «επιλογή» αναμένεται να επισφραγιστεί στην επικείμενη ελληνοτουρκική συνάντηση κορυ­φής την ερχόμενη Δευτέρα και Τρίτη στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, όπως όλα δείχνουν, θα επιβεβαιωθεί ακόμη ότι δεν είναι μόνο το Αιγαίο γκρί­ζο. αλλά και η πολλά (ενεργειακά) υποσχόμενη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. 

Συνεκμετάλλευση 

Η εν λόγω ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ, με την οποία η Ελλάδα διαμαρτύρεται (με εννέα μήνες καθυ­στέρηση) για την παραχώρηση προς έρευνα στην τουρκική εταιρεία πε­τρελαίου από την τουρκική κυβέρνηση θαλάσσιων περιοχών εντός της ελληνικής ΑΟΖ, επαναφέρει στο προσκήνιο την πάγια αμερικανική (και τουρκική) ιδέα της συνεκμετάλ­λευσης στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, αλλά και (γιατί όχι;) στο Αιγαίο. Επιπλέον υπενθυμίζει, με πιο απλό λόγια, προς κάθε ενδιαφερό­μενο ότι τίποτε δεν μπορεί να συμ­βεί στην περιοχή ερήμην της αμερι­κανικής υπερδύναμης. 

Την ερχόμενη εβδομάδα ο πρω­θυπουργός της τρικομματικής κυβέρνησης Αντώνης Σαμαράς, συνοδευόμενος από υπουργούς του, θα λάβει μέρος στο κοινό ελληνοτουρ­κικό υπουργικό συμβούλιο που θα συγκληθεί στην Κωνσταντινούπολη, στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών συμφωνιών που προώθησε η κυβέρ­νηση του Γ. Παπανδρέου την άνοιξη του 2010 γιο «εμβάθυνση» της ελληνοτουρκικής προσέγγισης. 

Η σύγκληση αυτού του ελληνο­τουρκικού υπουργικού συμβουλίου της προσεχούς εβδομάδας αποδεικνύει ότι η τρικομματική κυβέρνηση, όπως και η κυβέρνηση Παπανδρέου, έχει -επί της ουσίας αποδεχτεί τη διαδικασία της ελληνοτουρκικής προσέγγισης, παρότι η Τουρκία εξακολουθεί να αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία επί νησιών (ακό­μη και κατοικημένων), νησίδων και βραχονησίδων. 

Αξίζει, επιπροσθέτως, να σημει­ωθεί ότι η κυβέρνηση Σαμαρά προσέρχεται στην Κωνσταντινούπολη παρά το γεγονός ότι η Άγκυρα από την περασμένη άνοιξη έχει δημοσι­εύσει στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως χάρτες με θαλάσσια οικόπεδα εντός της ελληνικής ΑΟΖ (νότια Ρόδου και Καστελόριζου), τα οποία έχει παραχωρήσει προς έρευ­να στην τουρκική εταιρεία πετρελαί­ου. Προφανώς και η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά έλαβε «οδηγίες» για το τι δεν μπορεί να πράξει... 

Οι συνεπείς αναγνώστες μας γνω­ρίζουν την ιστορία με τους χάρτες στην τουρκική εφημερίδα της κυβέρ­νησης. Το «Ποντίκι» όχι μόνο τους (πρωτο)δημοσίευσε (στο φύλλο της 3ης Μαΐου 2012), αλλά επισήμανε σε αρκετά δημοσιεύματα μέσα στο τελευταίο εννεάμηνο ότι οι τουρκικοί χάρτες δημοσιεύθηκαν μέσα στην ελληνική προεκλογική περίοδο και ότι κανένα (απολύτως κανένα) κόμμα δεν ασχολήθηκε με το θέμα ούτε κατά την προεκλογική περίοδο των δίπλων εκλογών ούτε αργότερα. 

Επιπροσθέτως το «Π» έχει μεταφέ­ρει το τελευταίο διάστημα τις πληροφορίες του περί των απειλητικών αμερικανικών οδηγιών προς την κυ­βέρνηση να μην τολμήσει να εμφανί­σει χάρτες με την ΑΟΖ, γιατί η χώρα θα υποστεί τις συνέπειες της τουρκι­κής οργής. 

Αξίζει λοιπόν τον κόπο να ανατρέ­ξουμε στο δημοσίευμα του «Π» της 3ης Μαΐου του 2012 (όχι για να ευ­λογήσουμε τα μουστάκια μας), διό­τι φωτίζει τις σημερινές επικίνδυνες εξελίξεις. Γράφαμε τότε: «Οι έρευνες που ανακοίνωσε την περασμένη Παρασκευή ότι θα πραγματοποιήσει η Τουρ­κία σε περιοχές εντός της ελληνικής ΑΟΖ νό­τια της Ρόδου και του Καστελόριζου (οι συ­στηματικοί αναγνώστες του "Π" ίσως θυμούνται το πρωτοσέλιδο στις 4.2.2010 με τίτλο "Πετρέλαιο στο Καστελόριζο") και οι χάρτες των εν λόγω περιοχών που δημοσιεύτηκαν στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως διαλύ­ουν τις όποιες ψευδαισθήσεις για την πολιτική της ελληνοτουρκικής προσέγγισης. 

Με την κίνηση αυτή, η Άγκυρα επανέφερε στο προσκήνιο το πακέ­το των τουρκικών αμφισβητήσεων επί της ελληνικής υφαλοκρηπί­δας. οι οποίες έχουν ξεκινήσει από το Βόρειο Αιγαίο (1973), συνέχισαν στα Δωδεκάνησα (κρίση των Ιμίων 1996) και επεκτείνονται σήμε­ρα - σε μια περίοδο καταφανούς ελ­ληνικής αδυναμίας -εις βάρος της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομι­κής Ζώνης (ΑΟΖ) στην ανατολική Με­σόγειο. 

Κάπως έτσι επανερχόμαστε στην οδυνηρή πραγματικότητα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, οι οποίες χαρακτηρίζονται από τις αμφισβητήσεις επί της ελληνικής κυριαρχίας και όχι από την άσκοπη - όπως απο­δεικνύεται - επικοινωνιακή διαχείρι­ση της με τη δημιουργία μιας τεχνη­τής ατμόσφαιρας προσέγγισης και φιλίας. 

Οι χάρτες που δημοσίευσε η τουρ­κική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως την περασμένη Παρασκευή περιγρά­φουν επακριβώς τις τουρκικές διεκδικήσεις οικοπέδων τόσο της ελληνικής όσο και της κυπριακής ΑΟΖ. Θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι οι εν λόγω αποφάσεις ελήφθησαν στις 16 Μαρτίου 2012 από το τουρ­κικό Υπουργικό Συμβούλιο και με τη δημοσίευσή τους στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως έλαβαν τη μορφή νόμου του τουρκικού κράτους. Στο σημείο αυτό δύο κρίσιμες επισημάνσεις είναι απαραίτητες: 

1. Αυτές οι τουρκικές αποφάσεις που διατυπώνονται με κάθε επισημότητα στην τουρκική Εφημερί­δα της Κυβερνήσεως λαμβάνονται σε μια στιγμή κατά την οποία στην Ελλάδα κορυφώνεται η κρίση με τη διάλυση - αναδιάταξη στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, την οικονομία κατεστραμμένη και την κοινωνία σε κατάσταση σοκ. 

2. Τον Νοέμβρη του 1973, δυο βδομάδες πριν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, σε μια επίσης ασταθή περίοδο για την ελληνική πο­λιτική - οικονομική - κοινωνική πραγ­ματικότητα, στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύτηκαν θαλάσσια οικόπεδα στα βορειοδυ­τικά της Μυτιλήνης, τα οποία παρα­χωρήθηκαν (όπως και αυτά που σή­μερα ορίζονται νότια της Ρόδου και του Καστελόριζου) για έρευνες στην τουρκική ανώνυμη εταιρεία πετρελαίου ΤΡΑΟ. 

Αυτή η δημοσίευση (1973) θεω­ρείται η απαρχή των ελληνοτουρκι­κών "τριβών", οι οποίες οδήγησαν τις δυο χώρες στο χείλος του πολέμου τρεις φορές (1974, 1987, 1996). σε μια κούρσα εξοπλισμών με βαρύτατες οικονομικές συνέπειες και το Αι­γαίο υπό αυστηρή αμερικανική στρα­τιωτική (ΝΑΤΟ) εποπτεία». 

Οι τουρκικοί στόχοι 

«Κοιτώντας τις περιοχές στις οποί­ες προτίθεται η Άγκυρα να προχω­ρήσει σε έρευνες είναι φανερό ότι η Τουρκία έχει αποφασίσει: 

♦ Να υπογραμμίσει - υπενθυμίσει τα δικαιώματα που θεωρεί ότι έλ­κει μέσα από τον έλεγχο που ασκεί στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο. Θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι η Άγκυρα, στο πλαίσιο της αναγνώρισης της κρατικής υπόστασης της κα­τεχόμενης Κύπρου, στις 23.11.2011 προχώρησε στη σύναψη συμφωνίας Ερευνών Πετρελαίου και Κοινής Πα­ραγωγής ανάμεσα στην ΤΡΑΟ και το ψευδοκράτος. 

♦ Να επαναλάβει με ένταση τις αμ­φισβητήσεις της ελληνικής ΑΟΖ στη Μεσόγειο μη λαμβάνοντας υπόψη την ύπαρξη της Ρόδου και του Καστελόριζου. 

θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι αυτή η κίνηση της Τουρκίας συν­δέεται απολύτως με τη συστηματική διπλωματική της προσπάθεια να οριοθετήσει την ΑΟΖ στην περιοχή διαβουλευόμενη με τη Λιβύη, την Αίγυ­πτο και τον Λίβανο. Βασικός στόχος αυτών των διαβουλεύσεων είναι να εκμεταλλευτεί την αδράνεια των ελ­ληνικών κυβερνήσεων, οι οποίες δεν έχουν τολμήσει να ανακοινώσουν την ελληνική Ζώνη υπογραμμίζοντας τα δικαιώματα που έχουν τα κατοι­κημένα ελληνικά νησιά όπως είναι η Ρόδος και το Καστελόριζο. 

Με την εμφάνιση των νέων τουρ­κικών ανακοινώσεων και των χαρ­τών επιβεβαιώνεται ακόμη μια φο­ρά η σταθερότητα και η συνέπεια της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, π οποία εξελίσσεται αδιατάρακτη, έστω κι αν η εμφάνιση των "ισλαμι­στών" του Ερντογάν και ο παραμε­ρισμός του στρατιωτικού κατεστη­μένου δημιούργησαν (σε αφελείς...) την προσδοκία περί ριζικής αλλαγής πλεύσης. 

Επιπλέον αυτές οι τουρκικές ανα­κοινώσεις, όπως εκτιμούν Έλληνες διπλωμάτες στην Αθήνα, περιγρά­φουν την επιλογή της έντασης στην οποία προχωρά η κυβέρνηση Ερντο­γάν προκειμένου να υποστηρίξει πολιτικά (και όχι αναζητώντας επιχει­ρήματα στο Διεθνές Δίκαιο) τις διεκδικήσεις και τα συμφέροντά της». 

Διακοίνωση... διαλόγου με την Τουρκία 

Η ελληνική ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ, αλλά και η πρώτη απάντηση - τοποθέτηση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών μπορεί να πει κάποιος ότι περιγράφουν την πρώτη δημόσια ανταλλαγή απόψεων των δύο χωρών, οι οποίες διαφωνούν μεν, αλλά προσέρχονται να συζητήσουν το θέμα. Μόνο που αυτή η συζήτηση για τη μία πλευρά (την ελληνική) άπτεται κυριαρχικών δικαιωμάτων. Για να το πούμε απλούστερα, η ελληνική κυβέρνηση αρχίζει να συ­ζητά για το αν έχει το Καστελόριζο ΑΟΖ... 

Όπως δημοσιεύτηκε στο «Βήμα», η ελληνική ρηματική διακοίνωση ανάμεσα στα άλλα σημειώνει ότι: 

♦ «Όλα τα ελληνικά νησιά, συμπεριλαμβανομένης της Ρό­δου και του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελόριζου, απολαμβάνουν, πέραν της αιγιαλίτιδας ζώνης τους, θαλάσ­σιες ζώνες όπως κάθε άλλη εδαφική περιοχή». Αυτό θε­μελιώνεται στο άρθρο 121 (2) της Σύμβασης του 1982 και στη διεθνή νομολογία. 

♦ Ο ισχυρισμός της Τουρκίας ότι οι περιοχές που καθορίζο­νται στις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που δη­μοσιεύθηκαν στις 27 Απριλίου 2012 «βρίσκονται πλήρως εντός της τουρκικής υφαλοκρηπίδας» είναι «απολύτως αστήρικτες». 

♦ Η χώρα μας «ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα ab initio και ipso facto για την εξερεύνηση στην υφαλοκρηπίδα και για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων. Αυτά τα δικαιώμα­τα δεν θίγονται από μονομερείς πράξεις και δράσεις της Τουρκίας, όπως η χορήγηση αδειών στην ΤΡΑΟ, η οποία αντιβαίνει στο Διεθνές Δίκαιο και κατά συνέπεια δεν φέ­ρουν νομικές συνέπειες». 

♦ «Τα εξωτερικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας καθο­ρίζονται σαφώς από το Άρθρο 2 (1) του νόμου 2289/1995, όπως αυτός τροποποιήθηκε οπό τον νόμο 4001/2011». 

Όπως προβλέπει ο τελευταίος στο Άρθρο 156 (1), «ως "υποθαλάσσιες περιοχές" νοούνται ο βυθός και το υπέδαφος των εσωτερικών υδάτων, της αιγιαλίτιδας ζώνης, της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αφ' ης κηρυχθεί) μέχρι την απόσταση των 200 ν.μ. από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγι­αλίτιδας ζώνης. 

Ελλείψει συμφωνίας οριοθέτησης με γειτονικά κράτη των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές ακτές, το εξωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αφ΄ης κηρυ­χθεί) είναι η μέση γραμμή, κάθε σημείο της οποίας απέχει ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσης (τόσο ηπειρωτικών όσο και νησιωτικών) από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης». 

Η Άγκυρα αναμένεται να απαντήσει αναλόγως, με ρημα­τική διακοίνωση που θα καταθέσει στον ΟΗΕ, στην Αθή­να. Προς το παρόν, πάντως, αναμένοντας τον πρωθυπουρ­γό Αντώνη Σαμαρά στην Κωνσταντινούπολη, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών έκανε μια πρώτη δημόσια τοποθέτηση, επαναλαμβάνοντας πάγιες θέσεις της Άγκυρας: 

«Έγινε γνωστό ότι η Ελλάδα κατέγραψε στα Ηνωμένα Έθνη τις απόψεις της αναφορικά με την ελληνική υφαλο­κρηπίδα σχετικά με τις άδειες που δόθηκαν από τη χώρα μας στην ΤΡΑΟ για την υφαλοκρηπίδα μας στην ανατολική Μεσόγειο. Οι εν λόγω ισχυρισμοί της Ελλάδος δεν έχουν κάποια βάση στο Διεθνές Δίκαιο (...) οι ισχυρισμοί αυτοί βασικά εκφράζονταν κατά τις ενέργειες της Ελλάδας σε δι­μερές επίπεδο και δίδονταν από τη χώρα μας οι απαιτούμε­νες απαντήσεις. Αυτή τη φορά θα πραγματοποιηθούν ανάλογα βήματα από πλευράς μας και στο επίπεδο των Ηνω­μένων Εθνών». 

Το υπουργείο Εξωτερικών της γειτονικής χώρας σημείωσε ότι οι άδειες που έδωσε η Τουρκία από το 2007 μέχρι τώρα στην κρατική εταιρεία πετρελαίου (ΤΡΑΟ) είναι «εντός των ορίων της τουρκικής υφαλοκρηπίδας στην ανατολική Μεσόγειο και υπάρχουν κυριαρχικά δικαιώματα της Τουρ­κίας για έρευνα και εξόρυξη φυσικών πηγών στους τομείς αυτούς». 

Το συμπέρασμα όλων τούτων θα μπορούσε να συνοψιστεί σε ένα παιδαγωγικό τραγουδάκι: « Όταν τρώνε δεν μιλάνε κι όταν πίνουν δεν γελάνε». Ενδεχομένως, αν το είχαν κα­τά νου ο πρωθυπουργός και οι σύμβουλοι του, αλλά και οι εταίροι του στην τρικομματική, θα γνώριζαν ότι οι... μετα­ξωτές ΑΟΖ προϋποθέτουν επιδέξιους (και όχι διαθέσιμους) κώλους... 

(ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΕΜΠΤΗ 28 ΦΕΒΡ0ΥΑΡΙ0Υ 2013)