Κατά της Γερμανίας

 

Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης

Σίγουρα τα προβλήματα της Κύπρου – αλλά και γενικότερα όλα όσα συμβαίνουν στην ευρωζώνη – δεν είναι μονοσήμαντα· κάθε άλλο. Το ότι η Γερμανία, με τον αμετροεπή ηγεμονισμό της και την ασήμαντη πολιτική ηγεσία της, αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων αλλά και του ρόλου που καλείται να παίξει στην Ευρώπη, δεν σημαίνει ότι η Κύπρος για παράδειγμα… είναι άμοιρη ευθυνών για τις δραματικές εξελίξεις στην οικονομία της και κυρίως στη ζωή των κατοίκων της. Ήδη, έχουν λεχθεί τόσο πολλά για τις αιτίες που οδήγησαν την Κύπρο στη δεινή αυτή θέση, που είναι να απορεί κανείς πώς, με τόση γνώση, έχουμε αφήσει τα πράγματα να εξελιχθούν τόσο δυσάρεστα για μας.
Αν την εξετάσει λίγο ευρύτερα κανείς, δίχως το βάρος της ανθρωπιστικής τραγωδίας, η κυπριακή κρίση ανέδειξε μια εξωφρενική αντίφαση του συστήματος όσον αφορά το «κούρεμα» (την καταλήστευση δηλαδή) των καταθέσεων. Έχουμε να κάνουμε με ένα πρωτοφανές αδιέξοδο του καπιταλισμού, που αυτοαναιρείται, καθιστώντας το τραπεζικό σύστημα – το άσυλο των ασύλων – διάτρητο και υπό αναίρεση! Καταλύθηκε η «πίστη» των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων – η Αγία Τράπεζα του καπιταλισμού! Αυτό είναι πρωτοφανές και καθιστά πολύ δύσκολη την αντιμετώπιση των επιπτώσεων αυτής της τόσο επιπόλαιης και κοντόφθαλμης γερμανικής ενέργειας. Αν σκεφτεί κανείς ότι η οικονομική πολιτική της Ευρώπης καθορίζεται από έναν Σόιμπλε, έναν άνθρωπο που φλυαρεί ακατάσχετα κάνοντας αλλεπάλληλες δηλώσεις με το πάθος διαταραγμένου επαρχιακού προτεστάντη δημοδιδασκάλου, τότε η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο τραγική από όσο μπορούμε να αντέξουμε. Η Γερμανία, υπονομεύοντας την ίδια την πεμπτουσία του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, την τραπεζική πίστη, ανοίγει τις πόρτες σε μιαν επιστροφή σε αποικιοκρατικά μοντέλα οικονομικής εξάρτησης που ανάγονται στο μακρινό – πια, για τη Γηραιά Ήπειρο – παρελθόν… Αυτήν την καλβινική επιμονή των Γερμανών πληρώνουν ακόμα μια φορά πανάκριβα οι ευρωπαϊκοί λαοί. Η Γερμανία απειλεί να τινάξει τον κόσμο στον αέρα για τρίτη φορά στη διάρκεια ενός αιώνα. Έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν τόσους εχθρούς όσους ακριβώς είχαν στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ήδη, στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, ο αντιαμερικανισμός παραχωρεί τα πρωτεία στον αντιγερμανισμό.
Η αλήθεια, ωστόσο, είναι – δίχως αυτό να είναι διόλου στερεότυπο – ότι η Γερμανία έχει «κοστίσει» ανυπολόγιστα στον υπόλοιπο κόσμο. Δεν έμαθε μια τόσο αξιόλογη, το δίχως άλλο, χώρα ότι, πριν αρχίσεις να παραδίδεις μαθήματα, πρέπει να μάθεις να δέχεσαι; Και η Γερμανία είναι υποχρεωμένη, όσο κανένα άλλο έθνος, να κάνει συχνές επαναλήψεις των μαθημάτων της για τη διαρκή υπόμνηση των ιστορικών λαθών της.