ΧΡΥΣΟΣ (απόσπασμα άρθρου,Νοέμβρης του 2010)
Μια γνωστή μου επιχειρηματίας που ζει και εργάζεται στη Νέα Βαβυλώνα μου είπε ότι οι Εβραίοι μαζεύουν βιαστικά κίτρινο μέταλλο.
“Έχει γεμίσει η Αμερική αγγελίες,” μου είπε, “του τύπου : αγοράζω χρυσό σε οποιαδήποτε μορφή και σε τόπ τιμές… Είχα στο σπίτι μου κάτι σκουπίδια, ξέρεις στραβωμένα βραχιόλια, κομμένες αλυσίδες, χαλασμένα μενταγιόν, τέλος πάντων παλιατζούρες που αν δεν ήταν χρυσά θα τα είχα πετάξει εδώ και χρόνια στον σκουπιδοντενεκέ. Τα πήγα σε ένα Εβραίο από αυτούς με τις αγγελίες, τα είδε και μου είπε αμέσως: 150 δολάρια.”
Η κυρία καθότι έμπορος και αυτή του είπε ότι σε ένα άλλο μαγαζί που είχε πάει πριν της πρόσφεραν 300 δολάρια.
“400,” της είπε αμέσως ο Εβραίος.
Η γνωστή μου έκπληκτη για την καλή της τύχη, πήρε τα δολάρια κι έφυγε πετώντας από τη χαρά της.
Μου φαίνεται ότι αυτή είναι η είδηση της δεκαετίας γιατί δεν έχει γραφτεί ακόμα πουθενά. Όχι το ότι οι Εβραίοι αγοράζουν χρυσό τώρα που η τιμή του είναι στα ουράνια, αλλά το ότι δεν παζαρεύουν καν την τιμή. Επειδή εκ γενετής δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν, το διπλοτσεκάρισα. Δυστυχώς δεν ήταν ράδιο-αρβύλα. Ύστερα το πήγα και παραπέρα. Βρήκα κάτι υπεραιωνόβιους αργυραμοιβούς που θυμούνται ακόμα λεπτομέρειες από την παιδική τους ηλικία και μου είπαν πως το ίδιο συνέβαινε στην δεκαετία του ’30-40 πριν ξεσπάσει ο παγκόσμιος πατέρας. Οι αιώνιοι χρυσοθήρες μάζευαν και κάποιοι άλλοι προχωρημένοι τους μιμούνταν. Μετά ήρθε ο πόλεμος και η κατοχή και τα χαρτονομίσματα που κατείχαν οι πολλοί έγιναν χαρτοπόλεμος. Αυτοί που είχαν χρυσό, έτρωγαν κοψίδια μέσα στην γενική λόρδα και αγόρασαν την μισή Αθήνα για ένα κομμάτι ψωμί στην κυριολεξία.
Κάντε τώρα τη σούμα και βγάλτε ο καθένας τα συμπεράσματά του...
Μεταξύ μας, απεχθάνομαι τον χρυσό. Ποτέ δεν έχω φορέσει κάτι χρυσό πάνω μου. Ακόμα και τα επίχρυσα ρολόγια μου φέρνουν αναγούλα. Έχω φύγει από ξενοδοχεία γιατί είχαν πολύ χρυσαφί χρώμα στην διακόσμηση. Αν θέλει κάποιος να τον μισήσω για πάντα, ας μου κάνει δώρο μια χρυσαφί μπαρόκ πολυθρόνα.
Βέβαια δεν θα με χάλαγε ένα σετάκι με 6 τέτοιες πολυθρόνες. Με τον όρο να κάθεται σε κάθε μία από αυτές και από ένας πρωθυπουργός των τελευταίων χρόνων. Κι εγώ να είμαι απέναντι με ένα φλογοβόλο. Να τους καρβουνιάζω έναν-έναν μαζί με την πολυθρόνα του και μετά να ζητάω συγνώμη. “Σόρρυ ρε μεγάλε, για την πολυθρόνα πήγαινα.”
Αυτό δε μας λένε τόσα χρόνια οι αρχιπουσταράδες; Ότι πασχίζουν να σώσουν τη χώρα και να χτυπήσουν την διαφθορά, την ακρίβεια, την διαπλοκή και την γραφειοκρατία. Και κατά λάθος, πάντα χτυπάνε εμάς. “Σόρρυ ρε παιδιά, λιτότητα για να μην χρεωκοπήσουμε.” Και όταν έρχεται η απόλυτη πείνα και ο πόλεμος, “Σόρρυ, αλλά οι περιστάσεις απαιτούν θυσίες.”
Η αποδοτικότερη θυσία είναι η ανθρωποθυσία. Όλοι αυτοί που έχουν τα δις τα απέκτησαν θυσιάζοντας συνανθρώπους τους. Πόλεμοι, χούντες, εμφύλιοι και η σπέκουλα που εμπεριέχουν θεμελίωσαν αυτή την τάξη πραγμάτων την βασισμένη στο ψέμα, στην κλοπή και στον φόνο. Δεν λυπάμαι κανέναν τους. Η Ελλάδα οδηγείται τάχιστα σε Κολομβιανό μοντέλο: Σάπια κεντρική κυβέρνηση, μαφιόζικη άρχουσα τάξη, διεφθαρμένη τοπική αυτοδιοίκηση, βρώμικη αστυνομία, ναρκέμποροι αντάρτες, τυφλή τρομοκρατία, διάλυση των πάντων.
Όμως όλα έχουν το κόστος τους. Η μειοψηφία των μασόνων που λήστεψε την πλειοψηφία των πολιτών και χρεοκόπησε τη χώρα, καλύτερα να ξεχάσει τις βόλτες με τα καμπριολέ και τα χαϊλίκια στα κωλομάγαζα της παραλιακής. Τώρα θα κλειστούν στις επαύλεις τους με 50 σεκιουριτάδες και άλλους τόσους σωματοφύλακες 24ώρου. Οι φτωχοί θα πέσουν να τους κατασπαράξουν αλά Βραζιλία. Θα τους απαγάγουν τα παιδιά για λύτρα και θα τους πυροβολούν όπου τους βλέπουν. Όποιος οδηγάει ακριβό αμάξι, θα τρώει μπαταριά, φταίει δεν φταίει. Θα σου βουτάνε την κάρτα στο ΑΤΜ και θα σου κόβουν τα δάχτυλα ένα-ένα για να τους αποκαλύψεις το pin. Όποιος φοράει ρόλεξ θα γυρνάει σπίτι του χωρίς χέρι κι όποιος κυκλοφοράει με καδένα θα βρίσκουν το πτώμα του ακέφαλο στον υπόνομο. Το μόνο που κατάφεραν οι μαλακισμένοι κλέφτες είναι να μπούν οι ίδιοι σε κατ’ οίκον περιορισμό σε μια μετά-Mad Max κοινωνία. Ο φτωχός τελικά θα είναι πιο ελεύθερος με το πιστόλι στη ζώνη, χωρίς μέλλον, χωρίς έγνοιες και χωρίς οίκτο.
Το πείραμα στο οποίο είμαστε όλοι πειραματόζωα είναι σε εξέλιξη. Σε λίγο οι αμερικανιές της μεγάλης οθόνης θα φαίνονται ανούσιες γιατί η πραγματικότητα θα έχει μεγαλύτερο σασπένς και περισσότερα πτώματα. Το τελευταίο χαρτί της πλουτοκρατίας είναι οι Σέχτες των κάθε λογής Ξεκωλιάρηδων και οι προβοκάτσιες των παρακρατικών. Αυτοί οι γαμημένοι πράκτορες που κλέβουν τις όποιες ελευθερίες υπάρχουν ακόμα και που νοθεύουν την οργή των πολιτών. Κάθε φορά που το πλήθος είναι έτοιμο να λυντσάρει κάποιον από τους αχρείους, εμφανίζονται οι φαντομάδες και σκοτώνουν κάποιο άσχετο μπατσόνι ή κάποιον που άρπαζε ψίχουλα.
( Tres cojones de la Grecia )
Δεν ξέρω αν θα αποφύγουμε τον τρίτο εμφύλιο.
Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν θα παίξει συμφωνία της Βάρκιζας και αφοπλισμός τούτη τη φορά.
Αυτός ο πόλεμος θα είναι μεταξύ θεών.
Πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου