Και ξαφνικά διάφοροι -άκρα μνημονιακοί μέχρι σήμερα- ξεσπάσανε σε
εθνικοπατριωτικούς ύμνους. Άλλος θυμάται τους ήρωες του '21 και άλλος
μιλά για την ιστορική μάχη της γενιάς μας. Μέχρι και ο Πρόεδρος της
Δημοκρατίας αποφάσισε να στείλει μήνυμα στο Βερολίνο.
Ειλικρινά είναι όλα αυτά, δεν λέω. Όσο ειλικρινείς είναι οι τύψεις του καθενός. Λίγο η 25η Μαρτίου, περισσότερο η Κύπρος και αποφασίσανε να ξυπνήσουνε.
Καλώς τους. Έχουμε Μάρτιο του 2013 και εξαιτίας σας (ενν. πολιτικοί, δημοσιογράφοι, εκδότες, επιχειρηματίες) βρισκόμαστε υπό κατοχή 3 χρόνια τώρα.
Αυτή η κρίση δεν σταματά να μας εκπλήσσει τελικά (και πού είμαστε ακόμα). Η περίπτωση της Κύπρου, περισσότερο ακόμη και από αυτή της Ελλάδας, χάραξε μια γραμμή στο μνημονιακό μπλοκ. Υπάρχουν αυτοί που χάρηκαν, έστω στιγμιαία, το ΟΧΙ των Κυπρίων... και υπάρχουν και οι άλλοι που όλη την προηγούμενη βδομάδα παρακαλούσαν να τιμωρηθεί η Κύπρος για την αναίδειά της μπροστά στη μεγάλη γερμανική υπερδύναμη. Μνημονιακοί είναι όλοι τους.
Αλλά εδώ υπάρχει μια ποιοτική διαφορά που πρέπει να τονίσουμε και να την καταγράψουμε από επιστημονικό ενδιαφέρον. Οι δημοσιογράφοι της δεύτερης κατηγορίας είναι πλέον πολύ κοντά στο να αποδείξουν ότι οι παπαγάλοι μετά από καιρό γίνονται... σκουλήκια. Τους ακούγαμε στις ραδιοφωνικές τους εκπομπές. Τους βλέπαμε στην τηλεόραση. Απύθμενο το θράσος τους και ο ωμός δωσιλογισμός τους, που θέλουν να μας τον περάσουν ως δήθεν ρεαλισμό της εποχής.
«Όσοι θέλουν να το παίξουν μάγκες, αυτά παθαίνουν» φώναζαν στα μικρόφωνα οι τσάτσοι. Ηδονίζονταν με τις καταστροφολογικές διαρροές. Εκστασιάζονταν με τους δραματικούς τίτλους που οι ίδιοι έβαζαν. Αυτοί ένιωθαν υπέροχα κάθε φορά που μετέδιδαν ότι το Βερολίνο σκλήρυνε τη στάση του. Τους άρεσε η σκλήρυνση. Χαιρόντουσαν οι τσάτσοι. Χαιρόντουσαν τα γιουσουφάκια. Και η ηδονή τους ήταν τέτοια που δεν μπορούσαν να την κρύψουν. Όσοι έτυχε να τους ακούσετε, συμμερίζεστε πλήρως το χαρακτηρισμό... πραγματικά σκουλήκια που σε κάνουν να ντρέπεσαι. Τους ξέραμε. Απλά τώρα με την Κύπρο σήκωσαν ακόμη πιο ψηλά το χέρι για να φανούν καλύτερα.
Και μετά από δαύτους βγήκε και το ΠΑΣΟΚ. Το ούτως ή άλλως αθεόφοβο εναπομείναν ΠΑΣΟΚ βγήκε να πανηγυρίσει «είδατε τι γλιτώσαμε»; (Σημείωση. Πάλι πανηγυρίζει ότι μας έσωσε το ΠΑΣΟΚ. Ξεκάθαρα παθολογικό σύμπτωμα. Σε σημείο συμπόνοιας θα έλεγε κανείς. Αυτοί οι λίγοι που έχουν μείνει έχουν τρελαθεί στα σοβαρά).
Το ΧΩΝΙ όχι μόνο αηδιάζει με δαύτους, ειδικά τους δημοσιογράφους, αλλά διαφωνεί κάθετα και με όσα προπαγανδίζουν. Υπάρχουν δύο διαφορετικά πράγματα στην υπόθεση της Κύπρου, που θα πρέπει να τα διαχωρίσουμε.
Το πρώτο είναι ο εκβιασμός.
Η αρχική πρόταση του Eurogroup –να θυμίσουμε- ήταν take it or leave it. Ήταν άλλο ένα πακέτο (από αυτά που έρχονται κάθε τόσο στην Ελλάδα) που αν δεν το κάνεις αποδεκτό, θα χρεοκοπήσεις, θα τελειώσεις, θα σβηστείς από το χάρτη, θα χάσεις τα ποτάμια σου, τις θάλασσές σου, δεν θα έχεις να φας και ο ουρανός θα βαφτεί μαύρος για πάντα.
Όλα αυτά που μας λένε κάθε φορά στην Ελλάδα (και πιάνουν πάντα). Ο μόνιμος εκβιασμός. Πάντα έρχονται και μας λένε «ή θα πάρετε αυτά τα μέτρα ή χρεοκοπείτε». ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΛΕΓΑΜΕ ΟΤΙ Ο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΦΑ. ΠΕΙΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΑ ΟΧΙ. ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΘΕΙΤΕ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΕΣΤΩ...
Τι μας έλεγαν όμως κάθε φορά που περνούσαν άλλο ένα μέτρο που ξεπερνούσε τις δήθεν κόκκινες γραμμές τους; Ότι αν δεν το έπαιρναν, θα χρεοκοπούσε η χώρα και θα μας έδιωχναν από το ευρώ. Κάθε φορά το ίδιο και το ίδιο. Κάθε φορά έρχονταν οι Έλληνες πολιτικοί και μας πουλούσαν τον ίδιο εκβιασμό... «Αν πούμε ΟΧΙ, θα μας διώξουν από το ευρώ». Ε, λοιπόν ΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙ ΕΙΠΑΝ ΟΧΙ. ΤΟΥΣ ΕΔΙΩΞΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ; ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΑΝ; Τίποτα δεν έγινε από αυτά. Απλά, πήραν τον κώλο τους οι Ευρωπαίοι και ξανα έκατσαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αυτό έγινε. Και άρα, ΝΔ ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ που επίσημα πολιτεύονται μ' αυτόν τον αποδεδειγμένα ψευδεπίγραφο εκβιασμό, καλά θα κάνουν να αφήσουν τους πανηγυρισμούς και να ετοιμάζουν τις απολογίες τους.
Το δεύτερο είναι το αποτέλεσμα του ΟΧΙ.
Το σύστημα στο σύνολό του παρουσιάζει τη συμφωνία της Κύπρου ως καταστροφή, που ήλθε ως συνέπεια της άρνησης στην πρώτη πρόταση. (Λες και η πρώτη πρόταση ήταν η σωτηρία βρε τσάτσοι...)
Από την πρώτη στιγμή το είπαμε, το γράψαμε και το φωνάξαμε. Το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου πέθανε τη στιγμή που ο Αναστασιάδης ανακοίνωσε το δίλημμα «Κούρεμα ή χρεοκοπία». Η εξέλιξη ήταν δεδομένη. Το ήξερε και ο ίδιος. Είτε περνούσε από την κυπριακή βουλή το κούρεμα στις καταθέσεις είτε όχι, το αξιόπιστο κυπριακό τραπεζικό μοντέλο είχε ήδη καταρρεύσει.
ΟΙ Ρώσοι μεγιστάνες θα τα έπαιρναν τα χρήματά τους με πρώτη ευκαιρία. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΕΤΑΙΡΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΕ Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ. Να ξέρουμε τι λέμε. Γιατί οι τσάτσοι τα φορτώνουν όλα στην κυπριακή άρνηση. Ελάτε να δούμε τι πέτυχε αυτή η κυπριακή άρνηση. (Να ξεκαθαρίσουμε μόνο ότι το ΟΧΙ το είπε ο κυπριακός λαός και όχι το πολιτικό σύστημα της Κύπρου).
Το αρχικό σχέδιο ήταν να κουρευτούν οι καταθέσεις από το πρώτο ευρώ. Να πάρουν τα λεφτά του λαού. Οι Κύπριοι είπαν ΟΧΙ και τώρα αποφασίστηκε να κουρευτούν οι καταθέσεις από 100.000 ευρώ και πάνω. Καταρχάς, αυτό για το λαό είναι καλύτερο ή χειρότερο;
«Ναι, αλλά δεν είναι μόνο αυτό» αντιτείνουν οι μνημονιακοί. Τώρα βάζουν χέρι στις τράπεζες. Θα βάλουν χέρι στα ασφαλιστικά ταμεία. Οι Ρώσοι μεγιστάνες θα φύγουν. Καταρχάς ακόμη δεν έχουν γνωστοποιηθεί οι λεπτομέρειες αλλά να δεχθούμε ότι θα γίνουν όλα αυτά. Αλήθεια, ποιος είναι τόσο αφελής να πιστεύει ότι έτσι και αλλιώς δεν θα γινόντουσαν όλα αυτά; Οι κυπριακές τράπεζες ήταν ήδη ξοφλημένες ελεώ Αναστασιάδη. Και ο διαχωρισμός θα επιβαλλόταν στη συνέχεια. Και οι συγχωνεύσεις θα γινόντουσαν.
Και οι μεγιστάνες θα έφευγαν. Αναφορικά δε με τα ασφαλιστικά ταμεία, να θυμίζουμε στους τσάτσους, που ηθελημένα το ξεχνούν, ότι ήδη από την πρώτη απόφαση του Eurogroup γινόταν αναφορά στην «κίνηση εσωτερικών πόρων». Τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν κυπριακά λεφτά και η τρόικα θα τα πάρει όλα. Όσα είναι. Αυτά είναι οι εσωτερικοί πόροι. Έχει κανείς αμφιβολία για αυτό;
Μας λένε οι μνημονιακοί παπαγάλοι ότι αν περνούσε το πρώτο πακέτο μέτρων, θα ήταν λύση μια και έξω... Μα, έλεος βρε τσάτσοι... και εμάς για ένα πακέτο δεν μας έλεγαν στην αρχή; Δεν μας έλεγαν ότι θα είναι εμπειρία δύο ετών, ότι θα είναι ένα τούνελ που από το 2011 οι υπουργοί μας είχαν αρχίσει να βλέπουν φως στην άκρη του;
Και η λεπτομέρεια είναι ότι και στο κυπριακό μνημόνιο προβλέπεται η ρήτρα ότι αν έχεις αποκλίσεις από τους στόχους, θα πρέπει να λαμβάνεις έκτακτα μέτρα σταθεροποίησης του προγράμματος.
Όμως οι τσάτσοι βγαίνουν και υπερασπίζονται την πρώτη πρόταση. Γιατί δεν θέλουν μόνο την καταστροφή του νησιού. Δεν τους αρκεί αυτό. Θέλουν να ακούν το κλάμα του κόσμου που έχασε τα λεφτά του. Αυτή είναι η ηδονή τους. Και το αρχικό κυπριακό ΟΧΙ τους το ακύρωσε αυτό.
Όμως δεν είναι αυτή η απόλυτη αλήθεια.
Και ο γνωστός «x», ο κ. Αναστασιάδης
Οι μνημονιακοί παπαγάλοι ισχυρίζονται σήμερα -και νιώθουν και δικαιωμένοι- ότι όποιος τολμά να πει ΟΧΙ, έχει κακά ξεμπερδέματα. Αυτό είναι το σύνθημά τους. Άρα, το εθνικά σωστό είναι να λέμε πάντα ΝΑΙ σε όλα. Αυτό μας λένε οι τσάτσοι.
ΟΜΩΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ... και το ξέρουν. Μετατρέπουν το παράδειγμα της Κύπρου σε crash test της εγχώριας πολιτικής και μας λένε «ορίστε τι θα παθαίναμε, αν σας ακούγαμε». Λυπηροί, όπως πάντα.
Η περίπτωση της Κύπρου σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κριθεί ως μια κλασική διαπραγμάτευση με την τρόικα. Η διαπραγμάτευση θέλει δύο και εδώ είχαμε κόσμο μόνο από τη μια πλευρά του τραπεζιού. Ο Αναστασιάδης ούτε που σκέφτηκε ποτέ καμία λύση εκτός τρόικας.
Δεν του πέρασε καν από το μυαλό. Τέτοια στάση απέναντι στην Αγκελα είναι μη ανεκτή για την προσωπική του κουλτούρα. Τέτοια πάστα πολιτικού είναι. Σαμαράς – Μέρκελ που λένε. Πάμε να το παίξουμε καλά παιδιά με τους Γερμανούς μπας και μας λυπηθούν. Σκέφτεται ακριβώς όπως ο Σαμαράς δηλαδή. Δεν ανέφερε ποτέ την επιλογή του εθνικού νομίσματος (το μόνο αξιόλογο διαπραγματευτικό χαρτί ενός κράτους και ας μην το υλοποιήσει), φρόντισε να κλείσει οριστικά το θέμα Ρωσία πριν πάει στο Eurogroup τη δεύτερη φορά, κατέστησε σαφές ότι θέλει λύση εντός τρόικας και μετά πήγε στις Βρυξέλλες να... διαπραγματευθεί. Αυτό λέγεται διαπραγμάτευση; Αυτό λέγεται «σας έρχομαι και είμαι όλος δικός σας». Άλλωστε, ο πατριωτισμός του είχε εξαντληθεί την περασμένη βδομάδα. Κουράστηκε.
Σας είπαμε –και το λέμε από την αρχή- ο Αναστασιάδης είναι ακριβώς σαν τον Σαμαρά. Είναι τρομερά πατριώτης... εκτός και αν η Μέρκελ του πει να μην είναι. Δεσμευόταν προεκλογικά για το άσπρο και έκανε το μαύρο. Και τελικά αποδείχθηκε ότι δεν διαπραγματευόταν με τους Γερμανούς. Όλη την προηγούμενη βδομάδα διαπραγματευόταν με το λαό του... το πώς θα καταφέρει να το παίξει θύμα του μονοδρόμου και αυτός. Όπως ακριβώς ο Σαμαράς δηλαδή.
Θα κλείσω επαναλαμβάνοντας το σημαντικό στοιχείο που δεν πρέπει να μας διαφεύγει. Το ΟΧΙ δεν το είπε το πολιτικό σύστημα της Κύπρου. Το είπε ο κυπριακός λαός. Και αυτόν δεν τον ακούσαμε ακόμη - έχω την αίσθηση.
Μάνος Κακλαμάνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου