Η ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ΠΑΓΑΝΑ ΚΑΙ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΟΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ (ΟΧΙ Ο ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΞ ΑΙΡΕΣΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ)

Η ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ΠΑΓΑΝΑ ΚΑΙ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΟΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ (ΟΧΙ Ο ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΞ ΑΙΡΕΣΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ)

Πρώτα απ’ όλα πάγανα σημαίνει την ομαδική θήρα καταδίωξης πτηνών ή θηλαστικών, το ομαδικό ταξείδι. Στην Κύπρο η λέξη καλείται παγανιά και γίνεται και προληπτική, προγνωστική παγανιά ούτως ώστε να έχουν υπόψιν την πληθωρικότητα και την ποιότητα των θημαραμάτων.

Η λέξη κατά παράδοξον λόγον εμπεριέχει και μία άλλη ομαδική έννοια, το σύνολον των θεών που λατρεύονται από κάποιους, των ειδώλων, των πίστεων.

Η λέξη πήρε μεγάλες προεκτάσεις στην Γερμανία και ήταν η μυστική και φανερή θρησκεία των Ναζί την οποία ανάγαγαν στους Αρχαίους Έλληνες και η οποία εκπήγασε μέσα από τα Ελευθεροτεκτονικά τερτίπια της ναζιστικής παραριστοκρατίας (ελίτ, διότι αριστοκρατία κατακρίβειαν αποτελεί το σύνολον των ηρώων και των δικαίων ανθρώπων εξαποδειγμένως τινής πόλης, ύστερα εξευτελίσθηκε ως λέξη για την αρχούσα τάξη η οποία μάλιστα μπορεί να πήρε την εξουσία μέσα από τον δόλον και την προδοσία).

Η λέξη πηγάς σημαίνει το κάθετι που έχει πήξει,  στερεόν,σκληρόν, παγωμένη υδροσιά ή πάχνη ενώ πηγάς γη σημαίνει γη ήτις έχει σκληρύνει μετά από βροχή ή βρέξιμον, σκληρό χώμα (πηγή Λεξικόν Χρ. Γιοβάννη). Αντιλαμβάνεστε ότι η λέξη πηγάς έχει άμεση σχέση με την λέξη πηγή, πηγαίος αλλά και Πήγασσος = πηγή+άσσος = η αρχή της πηγής ή η κορυφαία πηγή αφού άσσος σημαίνει πρωτοπόρος, υπερέχων, γαλαζοαίματος. Ενώ πηγεσίμαλλος σημαίνει δασύμαλλος, πυκνόμαλλος, ήτοι αυτός όπου τα μαλλιά του είναι πολλά ως πηγή. Η δε λέξη πηγή αναφέρεται στην φλέβα/αρτηρία αναβλύσεως ή υποπεράσματος ύδατος και άλλων υγρών όπως πετρελαιοπηγή, χρυσοπηγή κ.α.

Τα πάγανα/πάγαν/pagan προφανώς είναι είτε παραφθορά της λέξεως πηγή = πήγηνα = πήγανα = πήγανα είτε αναγραμματισμός της λέξεως πάναγα/πανάγα = του Πανά γη εξού και η ονοματολογία της Ισπανίας = εις Πανά γη = Εισπανία = Ισπανία. Το κυριότερον σημασιολογικόν χαρακτηριστικόν της λέξεως πάγανα είναι συνώνυμον με το κυριότερον σημασιολογικόν χαρακτηριστικόν της λέξεως πηγή/πηγαίος ήτοι την πληθώρα, την πολλή ποσότητα. Άρα τε έχουσι την ίδια ρίζα και αφού γνωρίζουμε τι σημαίνει η πηγή γνωρίζουμε και σε τι αναφέρονται τα πάγανα.

Η αρχαία λέξη για την λαγκαδιά είναι η νάπα η οποία είναι αναγραμματισμός της λέξεως Πανά/Παν/Πανάς. Ίσως η γνωστότερη νάπα είναι Αγία Νάπα ο τόπος καταγωγής μου, εκειμέσα όπου ο κύνας του θηρευτή από την Αμμόχωστον κατά το κυνήγι ανακάλυψε μία Εικόνα της Παναγίας και την ατένιζε μαγνητισμένος μέχρις ώτου ο αφέντης του εισέλθει εντός της οργιώδης βλάστησης και συνανακαλύψει την αρχαία εικόνα. Το καταπληκτικόν εξ όλων είναι πως η εικόνα ήταν της Παναγίας = Παν+άγιος και αναγραμματιστί το αγία = αϊγα = αίγα = αγία και το Πανά αναγραμματιστί ανά συλλαβήν = πανά = πανά+αγία = Παναγία ως μη αναψηφιακός αναγραμματισμός της Αγία Νάπα αλλά πολυανατοποθετικός όμως αναγραμματισμός ή και ψευδοαναψηφιακός αναγραμματισμός (ψευδοαναγραμματισμός). Στο ίδιον ναπαίον σπήλαιον λέγεται πως υπήρχε ιερόν της Αφροδίτης. Όπως και να έχει το μέρος εκεί είναι πηγαίον ενέργειας ή πάγανον/πάγαινον ενέργειας. Τι σημαίνει αυτόν όπου μόλις είπαμε;

Θα αναφερθούμε γενικώς όχι μόνον για την Αγία Νάπα αλλά ισχύει και στην πολίχνη επίσης. Αναγάγεται κατά πλήρην λογικήν συνέπεια ότι η λέξη πάγανα σημαίνει τας πηγάς, τα πήγαινα, τα πάγαινα. Στην περιοχή Πύργου Τηλλυρίας της Κύπρου συναντάται το χωρίον Πηαίνια, σ’ ερώτηση μου από πού προέχεται η ονομασία πήρα την απάντηση από το ότι υπάρχουν πολλές πηγές (υδροπηγές). Πηγή σημαίνει πληθωρική ποσότητα, ποιότητα και διάρκεια. Η λέξη πηγή είναι σύνθετη από τα πη+γη. Γη γνωρίζουμε τι είναι εκείνον που πρέπει να μάθουμε είναι το πρώτον συνθετικόν πη. Είναι αναγραμματισμός του ηπ = επί;  Είναι παραφθορά της έννοιας από; Είναι από την ίδια ρίζα με το πέος ήτοι αυτός που χύνει ή ξεχύνει ωσάν πηγή; Πάντως τόσον η λέξη πηγών/πηγούνι όσον και η λέξη παγών/πηγών ως προς το οπίσθιον μέρος πτηνών και εντόμων είναι μυτερά και μακρουλά κάπως έστω όπως το πέος, εξού και πηγολαμπίδα, παγώνι (ταώς) κ.α.. Σχετική είναι και η λέξη πάγος = πήγος = πήξη = πηκτόν ύδωρ = πηγή (υδροπηγή) εν πήξει.

Τα πάγανα ή πήγανα είναι σύνθετη λέξη εκ των παγά/πήγα+νους ήτοι πήγανος όπως πήγαδος ή πηγάδι (από τα πηγή+αίδω ή πηγή+άδης/άδω). Ακόμη και αν δεν ισχύει η λέξη πάγανα/πήγανα να εμπεριέχουν την λέξη νους που είναι μάταιον να το πιστέψουμε από μόνη της η λέξη πάγαν/πήγαν/πάγανα/πήγανα αφού έχει σχέση με τας πηγάς τινής ενέργειας ή μάζας αναφέρεται στις επί γης και όχι μόνον κατ’ επέκτασιν τοποθεσίες που αναβλύζεται η αρτυσιανή εκρροή ενέργειας εξ εδάφι ή και λάνδων (έδαφος επί στερεού, υγρού, αέρος, πυρός/φωτός). Οι Παγανιστές ήταν οι Έλληνες οι οποίοι έκτιζαν τους ναούς επί τοποθεσιών όπου ήταν πηγές διερχόμενης και αναβλύζουσης ενέργειας από την γη = πη+γή = πα+γη = πα+γα = πη+γα. Ο Πολυθεϊσμός των Παγανισμός μυστικιστικά δεν ήταν και δεν είναι τίποτε άλλον από την προσεκτική επιλογή οικοδομής των ναών και λατρευτικών ή μαντικών τοποθεσιών. Τέτοιες περιοχές επιλέγονται και από τον Χριστιανισμόν, πολλές εκκλησιές κτίσθηκαν επί των αρχαίων παγανιστικών κατάλοιπων ενώ επιλέγονται για τα Μοναστήρια και ιδιαίτερης έμπνευσης μέρη όπως βουνά, όρη, λαγκαδιές.

Ο Παγανισμός όπως και ο Χριστιανισμός ενίοτε επιλέγουν να ιεροτελεστούν σε σημεία όπου η ενέργεια εξερχόμενης εκ γης είναι ευφοριακή προξενίζουσα εκ των προτέρων αίσθηση αισιοδοξίας, χαράς, φιλοφροσύνης, φιλαγάπης και έκστασης. Κατά την γενικότερη πεποίθηση τα εν λόγω συναισθήματα και εφορίες φέρνουν τον άνθρωπο και την ψυχή του πλησιέστερα στο θείον. Οι Παγανιστές θεωρούνται και έκφυλοι ηδονιστές. Από μόνη της ευφορία της θετικής ενέργειας είναι ηδονική και αυτόν δεν είναι κακόν αν δεν εκτροχιασθεί και αν δεν εκτραπεί σε άκρατον και ανήθικον φιλολαγνείας δρόμον! Άλλωστε και ο Παράδεισος τι είναι; Χώρος εξισορροπημένης αγίας ηδονής ή μάλλον διώνης αφού η ηδονή προέρχεται από τη λέξη άδης = αδονής = ηδονής και το αντίστροφον είναι ο Δίας ως εκ τούτου διώνης. Όποιος διαφωνεί με τις ελληνικές λέξεις διαφωνεί με την αλήθεια, διότι αυτές είναι ο Λόγος Του Τριαδικού Θεού. Ανακεφαλαιώνοντας, ο Παγανισμός είναι η θρησκεία ήτις λάτρευε επί τόπων με θετική ενέργεια. Δεν πρέπει να παρεξηγείται ότι αυτή η ενέργεια είναι ο Ίδιος Όλος Θεός όπως κάνουν έκπτωτης ή χαμηλής νοημοσύνης Ειδωλολάτρες ούτε πως οιανδήποτε ενέργεια δεν είναι θεία αφού τα πάντα εν Θεώ όπως πιστεύουν οι κουτόμυαλοι ψευδοχριστιανοί που είναι της αντίστοιχης έκπτωτης και χαμηλής νοημοσύνης των Ειδωλολατρών. Το κάτι είναι κάτι, το κάτι καλύτερον κάτι τις καλύτερον αλλά δεν σημαίνει το όλον, όπως η γλυκόζη δεν είναι η γλυκύτερη υπόθεση εντός του Σύμπαντος Κόσμου Ύλης τε Αϋλίας. Άλλωστε τα πάντα είναι αγαθά εξού και ο όρος υλικά αγαθά και μόνον η κακώς νοούμενη χρήση, αντίληψη και συμβόλιση τα κάνει παρακακά αφού εμείς τα χρησιμοποιούμε περί σατανικού ή ανήθικου σκοπού.

Τα σύνορα Παγανισμού και Χριστιανισμού αλλά και Μωαμεθανισμού και Εβραϊσμού και όλων των άλλων θρησκειών δεν υπάρχουν παρά μόνον στα αρρωστημένα μυαλά και στις αρρωστημένες εξάρσεις. Μπορείς να υβρίζεις τον θεόν του Παγανισμού ή του Χριστιανισμού διά του Παγανισμού και του Χριστιανισμού εάν εσύ είσαι βρωμερός, εξυβριστής και ασελγής και ως εκ τούτου τοιαύτος και έναντι του θεού όπου υποτίθεται ότι πιστεύεις! Υβρίζοντας τον θεόν του Χριστιανισμού υβρίζεις τον θεόν του Παγανισμού και υβρίζοντας τον θεόν του Παγανισμού υβρίζεις και τον θεόν του Χριστιανισμού. Άλλοστε αυτόν σημαίνει αγαπάτε αλλήλους………….. Όλα μα όλα είναι προσυναδελφικα, αν μισείς έναν οιονδήποτε μόριον μισείς το Σύμπαν/Άπειρον όλον και αν τω όντι αγαπάς έναν μόριον αγαπάς το Σύμπαν/Άπειρον όλον. Δεν γίνεται να αγαπάς όλον το Άπειρον και να μισείς ένα μόριον του ή αν μισείς ένα μόριο του δεν αγαπάς κανένα, μαθηματικοί άχραντοι όροι. Το κάθε μόριο του Σύμπαντος Κόσμου είναι και το κάθε άλλον μόριο και ως εκ τούτου μισώντας αυτό μισείς και εκείνο που λες πως αγαπάς ενώ αγαπώντας αυτόν παύεις να μισείς και το άλλον ή αγαπάς και εκείνον όπου μισείς.

Ιδιαίτερη θετική ενέργεια συναντάμε στις λαγκαδιές/νάπες, αυτόν το κατάλαβα από παιδί, εκείνον που στην κυπριακή διάλεκτον καλείται ποταμοσιές! Και δη τις αλσώδεις/δασώδεις ποταμοσιές ήτοι πυκνονάπες ή αλσονάπες! Η ενέργεια τους είναι ακαταμάχητη εμπεριέχουσα μία θεσπέσια αθώα ηδονοφόρα ηρεμηστική ενέργεια χαλάρωσης και φυσιολατρείας. Είναι φυσιολογικό διότι οι νάπες είναι πιο κοντά στο κέντρο της Γης ενώ η καλή ενέργεια τους φιλτράρεται από τα δένδρα και διοχετεύεται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα διά της αναπνοής των δένδρων/φυτών, ακόμη και τα ζώα που κατοικούν εκεί ή παιρνούν πολλές ώρες συμμετέχουν σ’ αυτήν την φυσιοπηγική ιεροτελεστία! Στις νάπες κυριολεκτικώς αποκαλύπτω πως τα φυτά εντριβούν και ενυπάρχουν στις διαδικασίες ενός υπερβατικού φυσικοκεντρικού διαλογισμού, παρομοίως και τα μόρια και τα μικρότερα σωματίδια όπως άτομα, ηλεκτρόνια/πρωτόνια/ουδετερόνια και τα υποσωματίδια αυτών όπου αποτελούν τα ζώα που ζουν στις νάπες αλλά εννοείται και τα σωματίδια των φυτών και των λοιπών οργανικών ή ανόργανων πραγμάτων της ύλης, όλα είναι ένα ίδιο πράγμα. Σε κάθε περίπτωση αναλόγως της περιρρέουσης χυμενέργειας τα πάντα γίνονται ή επηρεάζονται εξ αυτής και εξομαδοποιούνται ως ομοϊδεάτες σε στοά ή συνορκισμό σε εκκλησιά! Στις νάπες καταλήγει και πολλή εξ ύψει ενέργεια και φιλτράρεται ιδιαίτερα ωραία καθοδόν προς το κέντρον της Γης όπου θ’ αναβλύσει και πάλαι αφού ως είπε ο μέγας Ηράκλειτος τα πάντα ρει. Ο Ηράκλειτος δεν είναι μέγας επειδή είπεαλλά επειδή κατάλαβε νόμους Του Υπέρτατου Τρισδιάστατου Όντος!!!!

Άλλος τοπογεωγραφικός τόπος με ιδιαίτερη ωραία και ισχυρή θετική ενέργεια είναι οι φυσικές πυραμίδες ηφαίστεια ενέργειας ήτοι τα βουνά. Τα ηφαίστεια δεν είναι μόνον εκτοξευτήρες ενέργειας αλλά και αέναοι εσωτευτήρες ενέργειας ως διηνηκές δούναι/λαβείν φυσιοκρατικού (AC/DC αλλά και DC/AC) = (ΔΟΥΝΑΙ/ΛΑΒΕΙΝ <>ΛΑΒΕΙΝ/ΔΟΥΝΑΙ) που σημαίνει εκτός των άλλων λαβείν εκ του δούναι και δούναι εκ του λαβείν συνάμα με κάθε άλλη σύνθετη διτροπική εκμορφική διαδικασία ως ένα ενιαίο σώμα πράξης ή ΕΝΕΡΓΕΙΟΣΥΝΟΥΣΙΑΣ. Θυμηθείτε το χριστιανικόν και οι σάρκες δύο έσονται μία… Τα βουνά εκπέμπουν διηνηκώς ενέργεια και εισπράττουν εκ του διαστήματος πρώτα και αλλαχού, ως εκ τούτου η έμπνευση στα βουνά είναι πιο μεγαλειώδης διότι είναι πιο κοντά στον εξώκοσμο και δη στον Ουρανόν τον Πατέρα θεών τε θνητών κατά τον ελληνικόν μύθον όπου έχυσε το σπέρμα του επί Γης (Ύλη και γέννησε τα είδη). Τα βουνά έχουν ως επί τω πλείστον ανδρική (+) ενέργεια ενώ οι νάπαις θηλική αρνητική με την καλή έννοια ενέργεια (-). Εξού και οι νάπαις είναι ωσάν σχίσμες/ρεματιές γυναικείου κόλπου. Οι εραστές αγαπούν τις νάπαις/ρεματιές = ρευματικές = από το ρεύμα = από το ροή και καταρροή όταν τρέχουν μικροί ή μεγάλοι κταρράκτες ύδατος αλλά και ενέργειας αιθέρος! Εξού και η δημοτική ωδή: « …σκύβω κάτω/τι να δω/ένα ρεματάκι δροσερό…». Η γυναίκα είναι πιο ορεξάτη ερωτικά επί ορέων ενώ ο ανήρ εκειπάνω εμπνέται πνευματικά. Στις νάπαις η γυναία αισθάνεται την μητρότητα με τόση αγαπησιαρικη χαλαρότητα και αν την ιδείτε να χαμογελαεί εκεί θα την ερωτευτείτε ή θα την αγαπήσετε ακόμη περισσότερον. Αυτά εν συντομία…

Η διαφορά Παγανιστών και Χριστιανών είναι διαφορά ηλιθίων και κακοηθών ανθρώπων. Όποιος υποτιμά ή μισεί τον άλλον προσβάλλει την ύπαρξη του και την θρησκεία του αφού είναι η άλλη όψη της θρησκείας του εκάστοτε άλλου. Πως; Μα είναι απλόν, ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΕΙΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΑΝ ΣΥΝΑΠΕΙΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΝΑΝ ΣΥΝΑΠΕΙΡΟΝ ΤΑ ΣΥΜΠΝΤΑ ΟΛΑ. ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΤΟ ΕΝΑΝ ΕΝΙΑΙΟΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ ΤΟ ΕΝΑΝ ΕΝΙΑΙΟΝ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Το να προσπαθείς να ξεχωρίσεις τα πάντα από το έναν και το έναν από τα πάντα ή να προσπαθήσεις να εύρεις διαφορές είναι ως να προσπαθείς να σηματοδοτήσεις την διαφορά της σταγόνας από τον ωκεανόν χωρίς να έχεις υπόψιν σου ότι έκαστη σταγόνα είναι ένας ωκεανός υποσταγόνων και έκαστος ωκεανός μία υποσταγόνα μεγαλύτερου ωκεανού! Η διαφορά δεν καθορίζεται με την ποσότητα στα είδη αλλά από την ποιότητα. Ένα ζαρκάδι ή δύο ζαρκάδια δεν τ’ αλλάζουν εξ εκείνου όπου είναι ως είδη. Κάθε είδος έχει το σχήμα του αλλά κάθε σχήμα είναι γεωμετρία των Τριών Διαστάσεων =Τριαδικού Θεού και ως εκ τούτου όμοιον, ίδιον και αξεδιάλυτον.

Το ηλιθιότερον ξεμπέρδευμα που μπορείτε να επιχειρήσετε είναι αν η λέξη ΠΑΝΘΕΟΝ είναι το έναν σύνολον του συνόλου Του Απείρου/Συναπείρου Του Θεού ή το σύνολον των διαφορετικών και ξεχωριστών θεών; Αμφότερα, δεν μπορούν να υπάρχουν ξεχωριστά τα είδη αν δεν υπάρχουν ήδη εκ των προτέρων προ πάντων των απείρων αξεδιάλυτα ενοποιημένα, ως εκ τούτου, κανένας θεός δεν είναι υπαρκτός αν δεν είναι κύτταρον Του Πάνθεου Τρισδιάστατου Θεού…. Η υπόθεση αυτή υφίσταται στις θρησκείες της Ιαπωνίας, μία θρησκεία διά Τον Υπέρτατον Δημιουργόν, μία διά την Φύσι και μία διά τις Ενέργειες και τα Πνεύματα. Στην Ινδία υφίστατι η Υπέρτατη Τριαδική Θεότητα και οι κατώτερες ανά είδος εν φύσει και εν πνεύμα, όπως στον Χριστιανισμόν ασυνείδητα ο άγιος (θεός στα αρχαία ελληνικά) Δημήτριος ναι μεν είναι άγιος/θεός αλλά όχι όπως ο Άγιος (Θεός) Τριαδικός. Ο Δημήτριος είναι αντίστοιχος π.χ. σε αγιότητα του Ηρακλή αφού και ημίθεος/ημιάγιος άχραντος σημαίνει, όπως και οι ήρωες της αρχαιότητος όσιοι και δίκαιοι αφού πολεμούσαν υπέρ του δικαίου και της επιβίωσης τινής πόλης και όχι υπέρ της κατάκτησις και της αδικίας, κάτι που δεν τον κάνει ήρωα αλλά αντιήρωα!

Ήταν μία εισαγωγή στην ευρύτερη μυστικιστική μαθηματική φιλοσοφία μου και όπως καταλάβετε είναι ακομμάτιστη θρησκευτικοπολιτικοπολιτιστικά, δίχως αυτόν να σημαίνει ότι μία υπέρτατη αλήθεια την θεωρώ ίση με μία κατώτερης αξίας αλήθεια. Δεν υπάρχει πιο άνισον πράγμα από το να μεταχειρίζεσαι ισότιμα τα άνισα είπε ο άλλος μέγας ω γαρ Αριστοτέλης.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ