May

12

ΑΠΟΣΑΦΗΝΙΣΗ: ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΛΗΡΩΝ! ΕΝΩ, ΤΩ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΦΕΥΓΕΙ Ή ΔΕΝ ΚΑΤΟΙΚΕΙ ΣΕ ΚΑΡΔΙΕΣ ΑΜΑΡΤΩΛΕΣ! ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ;

ΑΠΟΣΑΦΗΝΙΣΗ: ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΛΗΡΩΝ! ΕΝΩ, ΤΩ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΦΕΥΓΕΙ Ή ΔΕΝ ΚΑΤΟΙΚΕΙ ΣΕ ΚΑΡΔΙΕΣ ΑΜΑΡΤΩΛΕΣ! ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ;

.

Επειδή κάποιοι ιθύνοντες ουδέποτε σύγκριναν τις αντιφάσεις εντός της θρησκείας, ούτως ώστε να καταλάβουν αν όντως ήσαν αντιφάσεις ή όχι, είτε επειδή δεν τις έβλεπαν, είτε επειδή τις έβλεπαν και δεν ήθελαν να προσβάλουν την θρησκεία και το θρησκευτικό αίσθημα, όχι δηλαδή πως οπωσδήποτε πίστευαν πως δεν υπάρχει λύση ή και πως υπάρχει λύση, παρέμειναν να διαιωνίζοντε. Κάποιες νοίες ανθρώπων όμως έβλεπαν τις μεν ή δε αντιφάσεις και επειδή δεν κατείχαν την υπομονή και τη βαθειά πίστη, απόρριπταν τον Χριστιανισμό. Η εξυπνάδα τους περνούσε μέσα από πειρασμούς και πρόσπιπταν εις τα εξώσκαλα της κλίμακος της εξέτασης Του Θεού. Ένεκα ελλείψεως πραγματικής ευλάβειας έκριναν τη Χριστιανική θρησκεία ως αντιφατική, εκμηδένιζαν το νόημα του μυστηρίου και έβλεπαν πως θρησκεία την εκδήλωση του κάθε ιερωμένου, ος ενίοτε ίσως να δρούσε και αντιθρησκευτικά εν γνώσει ή εν αγνοία του, αφού και αυτός ο ιερωμένος δοκιμάζεται επί ίσοις όροις, επειδή ο Θεός δεν ευνοεί περισσότερον μηδένα. Εάν παρατηρείτε ότι ο Θεός, ειδικά ο Θεός, και το καταλάβετε κάπως αυτόν, ευνοεί κάποιον άνθρωπον ιδιαιτέρως, είναι επειδή ο άνθρωπος αυτός προσλαμβάνει βαθμούς αξίωσης, ένεκα της βαθειάς του πίστης ή πράξεων, αγάπης προς τους εχθρούς και άλλα τοιαύτα, όπου εσείς/εμείς δεν βλέπουμε. Δεν τον ευνοεί εν αδίκω ο Θεός, αλλά επειδή εμείς/εσείς είμαστε ανάξιοι να κρίνουμε διατί, ακόμη και ο ίδιος ο ευνοούμενος, μας φαίνεται εκ της εξωτερικής μας κρίσεως περί της πολιτείας του ευνοούμενου, ύποπτη η εύνοια ήτις επέρχεται εκ Του Θεού επάνω και μέσα του. 

.

Η πρώτη αλήθεια δεν είναι ο θάνατος, αλλά ότι ο Θεός ήταν, είναι και θα είναι πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών! 

.

Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει θάνατος! Το ηλεκτρόνιον, το πρωτόνιον, το ουδετερόνιον όπου έχεις μέσα σου, εσύ ή το πλαστικόν σακούλι ή η φιάλη, η μηχανή του οχήματος σου, το πτερόν της περιστεράς, το μόριον της στάκτης, εισίν πάντοτε ζωντάνα, αν καταλάβετε μερικές αράδες αστροφυσικής και συνάμα είστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, θα το καταλάβετε πέρα ως πέρα! Κινούντε και ό,τι κινείτα υπάρχει και ζεί! Η κίνησις είναι ζωντανή, η ακινησία είναι νεκρότητα, αλλά όταν κοίται ένας νεκρός άνθρωπος μέσα του τα σωματίδια ζουν, αλλά δεν υποστηρίζουν πλέον τον εαυτόν του ο οποίος ως οργανισμός είναι έναν κράτος όπου απέθανε και είναι σ’ αποσύνθεση. Εξού και από το δήθεν νεκρόν σε ύλη σώμα γεννούντε κατά το θέλημα Του Θεού, σκώληκες να φάγουν την βρωμισμένη σάρκα και εν τέλει όλα θα γίνουν χώμα πριν επανασυμπληρωθούν ως μέλη ή μερίδια φυτών, ζώων από τις πρωτεϊνες όπου τρώγουν και άλλα συναφή. Έστω όμως και ως χώμα, δεν είναι νεκρή η φύση, μέσα της τα σωματίδια και υποσωματίδια των σωματιδίων κινούντε με ηλιγγιώδη ταχύτητα πέραν του φωτός και ζουν, όπως ζει και το φως. Η αρχή εξ’ ανέκαθεν ήταν πως δεν είναι δυνατόν τα ζωντανά να τρώγουν νεκρή ύλη και ν’ αναπτύσσοντε, άρα τε, όταν πίνεις το διαλυώμενον δισκίδιον της βιταμίνης του συμπλέγματος Β ή την Γ (Σι) η βιταμίνη καλέ μού άνθρωπε είναι ζωντανή! Συνεπομένως: «Ουδέποτε υπήρξε θάνατος, ουδέποτε υπήρξε νεκρότητα, ολοκληρωτική. Απλά αποθαίνει ένας οργανισμός και τα υποσυσστατικά του ως αθάνατα της ύλης ζωντανά μερίδια συναρμολογούν άλλον οργανισμόν. Η ύλη όμως δεν δύναται να υποστηρίξει έναν οργανισμόν να παραμείνει αιώνια ζωντανός, αλλά το επιτυχαίνει αυτόν μέσα από την ανακύκλωση της ζωής, την επαναοργάνωση της ζωής. Ακόμη και έναν υποσωματίδιον βιώνει τον θάνατον και εις την θέση του συνταυτοχρόνως γίνεται επαναζωογονοποίηση με άλλα μικρότερα συσστατικά κ.ο.κ.. Μία αέναη αναβίωση της οργανωμένης και οργανικής ζωής. Δηλαδή η ζωή εν ύλει, ξυλώνεται και επανακτίζεται διαρκώς από τα γεννοφάσκια της! Η ζωή εις την βασιλεία των ουρανών είναι αιώνια. Να διατί είπε ο Άγγελος εις τις μυροφόρες τι γυρεύετε τους ζωντανούς εντός των νεκρών; Νεκρός είναι αυτός όπου αποξυλώνεται ως οργανισμός, παύει να λειτουργεί και η ύλη του σώματος του θα καταναλωθεί ή συμπληρωθεί σ’ άλλους οργανισμούς, νεογέννητους ή ενυπάρχοντες. Με αυτήν την τακτική ο θάνατος αποθαίνει μέσα από την αυτόματη διαδικασία αναβίωσης της ζωής, αλλά με καινούργια ταυτότητα έστω και αν είναι το νέον μέλος της διαδοχικής κληρονομιάς. Εις την βασιλεία των ουρανών όμως, κάθε άνθρωπος ή οργανισμός υπάρχει ως προσωπικότητα ο ίδιος και όχι ως διαδοχική κληρονομική ταυτότητα. Πρόκειται περί διαφορετικής κατάστασης, έννοιας, αξίας και λειτουργικότητος ανάσταση. Εις την ύλη αναστήνεται η ζωή μέσα από τον νεκρόν οργανισμόν με καινούργια κραταιά ταυτότητα, ως νεοσύσστατον κράτος, εις την βασιλεία των ουρανών, κάθε ύπαρξη έχει την ιδική τις εσαεί ταυτότητα. Ο θάνατος είναι η αρχή της καινούργιας ανασύνταξης της ζωής, χωρίς να διατηρεί την παλαιά ταυτότητα.

.

Όταν λέμε ότι ο Θεός είναι πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών, εννοούμε παντού, δεν φοβάται τίποτε και δεν επηρεάζεται με τίποτε, ούτε κάποια μορφή ύλης ή αϋλίας είναι αποτρεπτική διά Τον Θεόν, αλλά αποτρεπτική διά τα θνητά μας δεδομένα και την θνητή μας αναξιότητα, όπως είναι τα κόπρανα. Άλλωστε, ο αμαρτωλός είναι τα χειρότερα και βρωμερότερα κόπρανα, ειδικά ο υπερήφανος. Κάποτε ένας άγιος είδε δίπλα από μία λυγερή καυλοδιεγερτική νεανίδα έναν άγγελον Κυρίου, να βαστάει κλειστούς τους ρώθωνες της ρίνης (μύτης) του! Τον ερωτάει ο άγιος διατί βαστάει ερμητικώς κλειστούς τους ρώθωνες του; και ο άγγελος του απαντάει: «δεν υπάρχει χειρότερη δυσοσμία από την υπερηφάνεια». Προφανώς η κοπελιά εφίστατο αγέρωχη ένεκα της ωραιότητος της, η υπερηφάνεια της ήταν χειρότερη από των κοπράνων! Εντούτοις, ο Θεός είναι μέσα της επειδή είναι πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών! Είναι αίσχος, αίρεση και ύβρις να νομίζετε ότι ο Θεός λείπει εξ’ όπουδήποτε, επειδή υπάρχει βρώμα, δυσωδία, κακία ή ο,τιδήποτε βάσει της ανθρώπινης κρίσεως, και αν χρησιμοποίησα πριν όρους ειλικρινείς περί λαγνείας, είναι επειδή ο Θεός δεν σκανδαλίζεται με την ειλικρίνεια του ορισμού, αλλά και διά να τολμήσω να σας προσδώσω την αλήθεια με τις αληθινές λέξεις της κάθε περίστασης και όχι με εκείνες τις υποκριτικές διπλωμματικές λέξεις όπου συνχάκις καταστρέφουν την Θεολογία και αποστρέφουν με αηδία τους δύσπιστους ή τους μάγκες της φιλειλικρίνειας, χωρίς να σημαίνει πως οι ίδιοι είναι καλύτεροι άνθρωποι, οίτινες κολλάζοντε επειδή δεν δείχνουν υπομονή, αγάπη και πίστη εις την τακτική της ψευδωραιολεξολογίας!!!!

.

Όταν βλέπεις έναν κόπρανον είναι μία λάσπη όπου εσύ αηδιάζεις, αλλά ο σκαραβαίος ετάχθηκε από Τον Θεόν να καθαρίζει, και το κόπρανον αυτόν συχνάκις λιπάζει την τροφή όπου ανυποψίαστος μετέπειτα θα καταναλώσεις σε υψηλού επιπέδου αριστοκρατικού εστιατορίου ή κατ’ οίκον! Αυτή είναι η πραγματικότητα! Η δυσωδία του κόπρανου δεν θα ήταν η ίδια εις την ρίνη σου μέσα, αν δεν συνήθειζες προηγουμένως άλλες σύγχρονες οσμές, αν ήσουν προπαλαιολιθικός άνθρωπος, πίθηκος ή λέων! Συνεπώς, η δυσωδία εξαρτάται από την ταξική αντίληψη των πραγμάτων, όπως και το κάθετι άλλον εν τη ζωή! Ο Θεός είναι και εντός του κόπρανου και το κόπρανον είναι αγαθόν, μία λάσπη, η ύλη είναι αγαθή, το είπαν οι Αρχαίοι Έλληνες ως «υλικά αγαθά». Η χρήση είναι το πρόβλημα! Εσύ όπου ίσως τώρα να σκανδαλίζεσαι όπου λέγω ότι ο Θεός είναι και εντός κοπράνων επειδή είναι πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών, ίσως να είσαι ένας μεγάλος υποκριτής, εγκληματίας, στρατηγός, πολιτικός, όπου διά της πολιτικής ή δραστικής σου πράξεως να έχουν απωλαίσει την ζωή τους αμέτρητες ζωές ανθρώπων και άλλων ειδών, να έχουν καταστραφεί πόλεις, βιβλία και άλλα σημαντικά έργα διά την ανθρωπότητα και κυρίως διά την σωτηρία της ψυχής ως προς κάποιους ανθρώπους ή όλους τους ανθρώπους! Και έρχεσαι να θεωρείς το αθώον κόπρανον ενός μικρού παιδιού, ενός αθώου ή ένοχου ενήλικα χείριστον της προθέσεως, της πράξεως, της θελήσεως σου!!!! Αν ήμουν θεός και δεν είμαι, θα προτιμούσα να έλειπα μέσα απ’ εσένα, έστω και αν εσύ ήσουν εγώ, παρά από το ουδέτερον αθώον τεμάχιον ύλης όπου αφοδεύεται επειδή δεν χρειάζεται εις τον οργανισμόν του χέζοντος το, αλλά λιπάζει το χώμα, τα φυτά κ.α.. Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική απ’ ό,τι νομίζει η εξωραϊστική μας αίρεση, πρόθεση, όραση και εμμεσοαυτοδιαφήμιση!!!!

.

Αφού ο Θεός είναι πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών, πως συνάμα απέχει, φεύγει και έρχεται εις τις καρδίες των ανθρώπων, αναλόγως των πράξεων των και αναλόγως αν εισίν αμετανόητοι ή μετανοημένοι αμαρτωλοί; Η υπόθεση αυτή αντιφάσκει! Όστις λέγει πως δεν αντιφάσκει ψεύδεται, είτε διά να καλύψει την αντίφαση, είτε από υπερβάλλοντα ζήλον σε βαθμόν όπου ενώ εξ’ αρχής έστω έναν δευτερόλεπτον έβλεπε την αλήθεια ύστερα την αυτολησμόνησε διά να μην προδώσει Τον Θεόν, την πίστην του, την θρησκεία του! Εύγε του, αλλά δεν είναι αυτόν όπου θέλει ο Θεός! Τουλάχιστον δίχως την εξήγηση ή την προσπάθεια αντίληψης της αλήθειας, κάτι το οποίον σπάνια γίνεται από σπάνιους ανθρώπους! Διότι ο Θεός είναι αλήθεια και αν κρύβεις την αλήθεια θέλοντας να μην προσβάλεις την αλήθεια ότι ο Θεός είναι η αλήθεια και η θρησκεία σου, τότε εις τους ομματούς των άλλων φαίνεσαι υποκριτής, ψεύτης και απατεώνας, και εν μέρει είσαι, παρότι ο Θεός γνωρίζει ότι πρόθεση σου είναι να μην προσβληθεί ο Ίδιος, συνάμα θα ήθελε να εκτεθεί ο Ίδιος και το όλον ζήτημα διά να εξισωθεί το ζήτημα μεταξύ μαθηματικής φιλοσοφικής αντίληψης της αλήθειας και της αλήθειας Του Θεού. Ο υποστηρικτής της αλήθειας Του Θεού όπου δεν καταλάβει ότι εκτίθει Τον Θεόν όταν δεν παραδέχεται την ύπαρξη αντίφασης, είναι ως να γνωρίζει το σωστόν αποτέλεσμα της μαθηματικής εξίσωσης αλλά αγνοεί την διαδικασία της εξίσωσης. Ενώ ο άθεος ή άπιστος ή δύσπιστος από την άλλη βλέπει εν μέρει ή εφ' όλης της ύλης την αλήθεια της εξίσωσης αλλά σφάλλει εις το αποτέλεσμα! Καλύτερα να γνωρίζεις το αποτέλεσμα και να σφάλλεις εις την εξίσωση παρά να γνωρίζεις την εξίσωση και να σφάλλεις εις το αποτέλεσμα. Εντούτοις, άμα παραδεχθείς την αντίφαση φθάνεις εις την ευτυχία, μαθαίνεις και την εξίσωση, ευρίσκεις και το σωστόν αποτέλσμα ήτοι Τον Θεόν. Ήτοι το αποτέλεσμα είναι η εξίσωση και η εξίσωση το αποτέλεσμα. Η εξίσωση είναι η γνώση, η μύηση, η αντίληψη της υπαρκτής και ανύπαρκτης αλήθειας, το αποτέλεσμα είναι η Άκτιστη Αρχή και η Κατάληξη ήτοι ο Θεός. Η εξίσωση είναι το αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα η εξίσωση προ πάντων των αιώνων.

.

Ενώ ο Θεός είναι πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών, λείπει ή αποχωρεί από την κοπρανοκαρδία, ένεκα της ηθελημένης της αμετανόητης και χαιρέκακης αμαρτίας! Τι σημαίνει λείπει όμως; Παύει να εκδηλώνεται! Παρότι υπάρχει εκεί, επιλέγει συνάμα να μην εκδηλώνεται εκεί! Ο σπόρος υπάρχει εις το έδαφος αλλά επιλέγει να μην εκδηλωθεί ως φύτρα, ή να εκδηλωθεί έτος παρά έτος ή μετά από πολλά έτη και δεκαετίες! Ενώ ο Θεός είναι Παρών εις την καρδίαν και την πληροί και η ίδια η σάρκα είναι φύτρα από το φύσημα (φύσις) Του ήτοι γέννημα θρέμμα και ποίημα Του, φεύγει η Χάρις Του, δηλαδή η Περιουσία Του από την καρδία! Πως γίνεται ταύτον; Με την δυσαρέστηση Του Θεού! Απουσία ή αποχώρηση Του Αγίου Πνεύματος από μία καρδία σημαίνει την δυσαρέσκεια, την μαράζωση, την προσβολή Του Αγίου Πνεύματος! Φαντάστου να έχεις μέσα σου Τον Θεόν και να Τον προσβάλλεις ή να τον βλασφημείς! Αυτή είναι η αποχώρηση Του Θεού από μέσα σου, διότι ενώ είναι μέσα σου ο Θεός, ταυτοχρόνως δίδεις εξουσία εις τον εγωισμόν σου, τα πάθη σου, τις επιθυμίες σου, την ειδωλολατρεία σου και εις οίον άλλον διάβολον! Τούτον είναι αίσχος και ο Θεός αποχωρεί ενώ είναι συνάμα εκεί ως πανταχού Παρών! Και άμα υποχωρήσει ο Θεός αυτομάτως παραμένει ότι δεν είναι Θεός, ήτοι η κατάρα, η κακία, η καταδρομή, η κολλαστικότητα κ.ο.κ.. Απουσία ή αποχώρηση Του Αγίου Πνεύματος από την καρδίαν σου σημαίνει μη εκδήλωση, εκπάγωση, έκκρυψη, εξυποχώριση Του Αγίου Πνεύματος ως σπόρος όπου άλλος αναξιότερος και κτιστός σπόρος βασιλεύει επί του Απειραξιότερου και Άκτιστου Σπόρου Του Αγίου Πνεύματος. Είναι όπως λέμε: «η κάτω κεφαλή να διοικεί την άνω κεφαλή», ο αναξιότερος τον αξιότερον....

.

«Διά τούτο λέγω υμίν, πάσα αμαρτία και βλασφημία αφεθήσεται τοις ανθρώποις, η δε του Πνεύματος βλασφημία ουκ αφεθήσεται τοις ανθρώποις, και ός εάν ειπή λόγον κατά του υιού του ανθρώπου, αφεθήσεται αυτώ, ός δ’ αν ειπή κατά του Πνεύματος του Αγίου, ούκ αφεθήσεται αυτώ  ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μελλόντι. Ή ποιήσατε το δένδρον καλόν, και τον καρπόν αυτού καλόν, ή ποιήσατε το δένδρον σαπρόν, και τον καρπόν αυτού σαπρόν, εκ γάρ του καρπού το δένδρον γινώσκεται. Γεννήματα εχιδνών, πως δύνασθε αγαθά λαλείν πονηροί όντες; Εκ γάρ του περισσεύματος της καρδίας το στόμα λαλεί. Ο αγαθός άνθρωπος εκ του αγαθού θησαυρού εκβάλλει αγαθά, και ο πονηρός άνθρωπος εκ του πονηρού θησαυρού εκβάλλει πονηρά. Λέγω δε υμίν ότι παν ρήμα αργόν ό εάν λαλήσωσιν οι ανθρώποι, αποδώσουσι περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως, εκ γάρ των λόγων σου δικαιωθήση και εκ των λόγων και εκ των λόγων σου καταδικασθήση».

.

Όταν ο Χριστός αν ειπείς κάποιος λόγον εναντίον του Πνεύματος του Αγίου εννοούσε Τω Αγίω Πνεύματι όπου είχε μέσα Του ως ψυχή Του και ελαλούσε διά του στάματος Του. επαναναφέραμε εις την «Θεομετρία», ότι η ψυχή Του Χριστού ήταν Τω Αγίω Πνεύματι και είναι ανεκδιήγητον και άτοπον να πιστεύουμε ότι ο Χριστός είχε άλλη ψυχή, θνητή ήτοι ανθρώπινη. Ο Χριστός ήταν σώμα ανθρώπου με ψυχή = πνεύμα Αγίω ήτοι Τω Αγίω Πνεύματι, αφού δι’ αυτού εγένετο ως Θεάνθρωπος από τα «Γεννητικά Όργανα» Του Πατρός προς Την Θεοτόκον Μαρία ως διά τηλεχειριστηρίου ανθρώπινου όπου ενεργοποιείται π.χ. ένας πύραυλος από την Τασμανία εις την Αλάσκα. Η πίστις μου αυτή εκδηλώθηκε από την δεκαετία του 1990 μ.Χ. Ο Θενάνθρωπος Υιός είναι Σπέρμα Πατρός = Αγίω Πνεύματι εντός της Μήτρας της Παρθένου Παναγίας Μαρίας! Όντως και εις την υλική ζωή υπάρχουν τρείς φάσεις: α) πατέρας β) σπέρμα το οποίον εκχύνεται εντός του κόλπου και γ) το σπέρμα γίνεται υιός. Η διαφορά με Τον Θεόν ω άπιστοι είναι ότι η έκχυση γίνεται σε μορφή Πνεύματος/Φωτός, Αγίου βεβαίως από Τον Πατέρα εις την Παναγία, αλλά πού ευρίσκεται ο μεν και πού η δε; Απόσταση μηδέν αφού ο Πατέρας είναι πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών αλλά συνάμα και από όλον το άπειρον, άρα τε η έκχυσις έγινε και από επί τόπου και από κάθε άλλον σημείον της άπειρης ύπαρξης σε χρόνον άπειρον, αφού με άπειρη ταχύτητα είτε εκκινήσει κάτι από το  Α σημείον είτε από το Β και το Γ φθάνουν την ίδια ώρα όσον μακρυά και αν είναι το έναν από το άλλον, διότι με άπειρη ταχύτητα δεν χρειάζεται να περάσει κανένας χρόνος διά να φθάσεις είτε δίπλα είτε εις την άλλη άκρη του απείρου!!!!

Όταν ο Χριστός λέγει επάνω υιόν του ανθρώπον, εννοεί την σάρκα του από την σάρκα της Παναγίας, δηλαδή αν υβρίσει κάποιος τον Ίδιον ως άνθρωπον αφίεται η αμαρτία, αν υβρίσεις όμως κάποιος Τον Ίδιον ως Αγίω Πνεύματι, τότε δεν αφίεται η αμαρτία. 

.

Εκεί όπου λέγει ο Χριστός ότι παν ρήμα αργόν, θα κριθεί να λογοδοτήσει, θέλει να ειπεί ότι όποιος ειπεί ρήσην νηφάλιος, χωρίς βιασύνη δηλαδή αφού σκέφθηκε και βούττηξε την γλώσσα του εντός του νου του και ύστερα να ομιλήσει, όστις ειπεί λόγια όπου δεν ήταν κάτω από την επήρρια θυμού, έντασης, σύγχυσης, μέθης, μαστούρας, σχιζοφρένειας, παρανόησης, ψυχονοητικής πλάνης, αλλά με πλήρην επίγνωση θα κριθεί να λογοδοτήσει. Ο αργός λόγος είναι ο αβίαστος λόγος, ο λόγος όπου ο άλλος τον λέγει και τον εννοεί πλήρως και με θάρρος. Ο βιαστικός ή γοργός λόγος είναι ο λόγος εκείνου όπου προς το παρόν ή πάντοτε δεν είναι εις τα σύγκαλα του ή είναι αναστατωμένος, πιεσμένος, καταδιωγμένος, μοναξιασμένος, πεινασμένος, ούτως ώστε να χάνει εν μέρει ή πλήρως τα λογικά του. Ή όταν λέγει λόγια όπου δεν εννοεί τι λέγει όχι από κακία αλλά από ρωμαντισμό, ενώ εκείνος όπου κατηγορεί από συμφέρον, κακία, πονηριά Τω Αγίω Πνεύματι γνωρίζει τι κάνει. 

.

Είμαι κ’ εγώ ένας εξ’ εκείνων όπου εξύβρισα Τον Θεόν και Τω Αγίω Πνεύματι εξύβρισα με ποίημα όταν διέμενα εις τα Εξάρχεια εν έτει 1994 μ.Χ. και το ποίημα είναι κατοχυρωμένον εις την Εθνική Βιβλιοθήκη Αθηνών επί της Λεωφόρου Πανεπιστημίου και μετά με πειρασμούς αντιστεκώμουνα. Δεν είμαι καλύτερος σας, είμαι χειρότερος σας, και αν δεν αφίεται η εμού αμαρτία, νουθετώ εσάς να μην διαπράξετε το ίδιον ολέθριον σφάλμα. Η εν επιγνώσει βλασφημία κατά Του Αγίου Πνεύματος όπως κάνουν Αριστεροί και Δεξιοί, εκείνοι όπου παρουσιάζουν Τον Ενσταυρωμένον Χριστόν ως βάτραχον ή με άλλα άτοπα ψευδή κακόφημα ασελγή χαρακτηριστικά και το πιστεύουν ως αλήθεια, ήτοι πέραν της «Τέχνης» (όπου πάλαι είναι υπέρτατη αμαρτία) θα κριθούν να λογοδοτήσουν ενώπιον Του Ενσταυρωμένου Αγίου Πνεύματος νοιώθωντας όμως αυτήν την φοράν την φρίκην της δυνάμεως Του.

.

Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον με τον παναμαρτωλόν, τον πανασλεγήν, τον παμβλάσφημον Σοι.

.

Ο Θεός είναι πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών εσαεί προπάντων των αιώνων, η ανεκδήλωση Του σημαίνει την απουσία Του. Όπου δεν τηρούν την Εντολήν Του, αναλόγως του βαθμού ανατηρησίας και ο βαθμός εκδίωξης Του Αγίου Πνεύματος. Ο βαθμός παρουσίας Του Αγίου Πνεύματος είναι και ο βαθμός ευλογίας και αντίστροφα ανευλογίας.

.

Ό,τι γίνεται εις την Γήν δεν είναι θέλημαν Θεού αλλά επίτρεψη Θεού, θέλημαν Θεού είναι ό,τι αγαπάει και εντολεί ο Θεός, εντούτοις, είναι θέλημαν Θεού να επιτρέποντε τα πάντα, εκτός εκείνων των στιγμών όπου παρεμβαίνει ο Ίδιος άμεσα ή διά των αγίων Του ή έμμεσα διά των λαχείων Του, ένεκα σχεδίου Του και προσευχής από τους πιστούς, ή επειδή λυπήθηκε ιδιαίτερα κάποιους. Ο Θεός επιτρέπει και ό,τι δεν Του αρέσει διά να είναι Δίκαιος, αλλά δεν εγκρίνει ως θέλημα Του τα όσα γίνοντε, όπως σφάλλουν οι Μωαμεθανοί, όπου νομίζουν άθελα τους Τον Θεόν αυθαίρετον. Από δικαιοσύνη επιτρέπει τα πάντα και όχι από αυθαίρετην επιβολήν. Το δικαίωμα της εκδήλωσης του κακού είναι θέμα δικαιοσύνης σ’ έναν κόσμον αγώνα, δοκιμασίας και εξέτασης των αρχών εξ’ Ιδίου. Εξού και επιτρέπεται ο φόνος εις τους αγρούς των άγριων θηρίων. Όταν η ακρίδα τρώγει την μυίγα και η γάτα την ακρίδα ο Θεός πονεί, όπως πονούν οι φάγοντες και χαίρεται ταπεινά όπως χαίροντε οι πεινόντες!!!!

.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ