Επειγόντως μέτρα ανακούφισης .....

Tου Διονυση Γουσετη 
Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο δημοσιονομικής χαλάρωσης, δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών και έχει δίκιο ότι τα 2,3 δισ. του νέου φορολογικού νόμου είναι απαραίτητα για την ανάκαμψη. Ωστόσο, το τίμημα είναι τραγικό: οι μισθοί και οι συντάξεις υπέστησαν νέα μείωση – δεν θυμάμαι πόσες φορές μειώθηκαν, έχασα τον λογαριασμό. Συγχρόνως, οι φόροι αυξήθηκαν – δεν θυμάμαι πόσες φορές αυξήθηκαν. Παρατηρητές όπως η Wall Street Journal αποκαλούν τον φορολογικό νόμο
«φορολογική παράνοια» που συντρίβει τους πολίτες, ενώ καθιστά την οικονομία λιγότερο αντί περισσότερο ανταγωνιστική.
Τραγικές είναι και οι επιπτώσεις των έμμεσων φόρων, από τον ΦΠΑ –που πήγε στα 23%– μέχρι τον εξαπλασιασμό του φόρου στο πετρέλαιο, που άφησε σβηστούς τους καυστήρες των πολυκατοικιών, που γέμισε τις πόλεις αιθαλομίχλη, που σκότωσε δέντρα και που τελικά έδωσε εισπράξεις στο πρώτο δίμηνο μόνο 36 εκατ. έναντι του αναμενόμενου ετήσιου 1 δισ.! Τραγική και η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, που επέφερε απελπιστική μείωση του αριθμού των γιατρών, αφού η αμοιβή της επίσκεψης μειώθηκε από 20 σε 6,5 ευρώ. Τραγική και η αύξηση που εξαγγέλθηκε στην τιμή του ρεύματος. Τραγική και η γενική αύξηση τιμών, που είναι 10% στην τριετία. Δεν ξέρω για πόσο οι πολίτες θα υπομένουν αυτή την κατάσταση, από φόβο να μην έρθουν τα χειρότερα. Ομως, για να εξασφαλιστεί η κοινωνική συνοχή ή τουλάχιστον η ανοχή της κοινωνίας είναι επείγον, τα έσοδα από τη φορομπηχτική πολιτική (ή έστω μέρος τους) να αντικατασταθούν από άλλες πηγές και από μείωση κρατικών δαπανών. Η λαϊκή οργή ξεχειλίζει όταν, για δεκαετίες, ακούει υποσχέσεις για την πάταξη της φοροδιαφυγής –που εκτιμάται στα 25 δισ.– και βλέπει ότι η Ισπανία αξιοποίησε τη λίστα Λαγκάρντ και εισέπραξε 6 δισ., ενώ την ίδια στιγμή ο ημέτερος κ. Βενιζέλος θεωρούσε ότι η λίστα δεν είναι αξιοποιήσιμη! Μήπως «δεν είναι αξιοποιήσιμες» ούτε οι άλλες 6 λίστες καταθετών σε ξένες τράπεζες; Ούτε και η διάθεση των Ολλανδών να μας δώσουν τη λίστα με τα κότερα Ελλήνων στα λιμάνια τους; Πρόκειται για ανικανότητα ή για κάτι χειρότερο; Για δεκαετίες, επίσης ακούμε υποσχέσεις για μείωση των κρατικών δαπανών, αλλά εξακολουθούμε να είμαστε η δεύτερη –μετά τις ΗΠΑ– χώρα στο ΝΑΤΟ σε αμυντικές δαπάνες, όταν μάλιστα (ή μήπως επειδή;) οι δαπάνες αυτές είναι πηγή διαφθοράς. Είναι εμπαιγμός να ζητούνται θυσίες από τους πολίτες και οι πολιτικοί να δαπανούν για τα κόμματά τους 10 ευρώ ανά ψήφο, όταν οι Γερμανοί δαπανούν αντίστοιχα 0,70 ευρώ, όπως αποκάλυψε ο Στέφανος Μάνος. Οι πολιτικοί μας χάνουν τη σοβαρότητά τους όταν δύο πρωθυπουργοί –ο σημερινός και ο Γ.Α.Π.– μαζί με τους κ.κ. Ρέππα και Μπακογιάννη εξήγγειλαν μείωση των βουλευτών στους 200 και το… ξέχασαν. Οπως… ξεχάστηκαν και οι εξαγγελίες Μόσιαλου για κατάργηση της ΕΤ1 και της Ραδιοτηλεόρασης. Είναι εντυπωσιακή αυτή η ομόφωνη ροπή προς τη «λήθη» όλων των κομμάτων, που κατά τα λοιπά «σφάζονται», όταν τα μέτρα ανακούφισης είναι επείγοντα και κάποια από αυτά είναι προφανή.