Το δράμα των Καννών

του ΚΩΣΤΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗ
Αλγεινή η εντύπωση από τις αποκαλύψεις των Financial Times για τα διαδραματισθέντα τον Νοέμβριο του 2011, στις Κάννες, όπου μεθοδεύθηκε η αποκαθήλωση του τότε πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου –μικρά η απώλεια, βεβαίως– και όπου οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως συμπεριφέρονταν ως αγυιόπαιδες σε πανικό.


Η ισχυρή ηγέτις της Ευρώπης, η Γερμανίδα καγκελάριος κ. Αγκελα Μέρκελ, συντετριμμένη με δάκρυα στα μάτια αρνείται επιμόνως να «αυτοκτονήσει», συναινώντας στη σταθεροποίηση του ευρωπαϊκού συστήματος και αιτιάται για την αδυναμία της αυτή τις ρυθμίσεις που επέβαλαν οι νικητές στη Γερμανία, μετά τη συντριβή του Γ΄ Ράιχ.

Ως υπουργός στην κυβέρνηση του κ. Χέλμουτ Κολ, η κ. Μέρκελ είχε ξεσπάσει πάλι σε κλάματα, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να αναλάβει την ηγεσία του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών και στη συνέχεια την Καγκελαρία. Γνωρίζει πότε να ολοφύρεται επιτυχώς η κ. Μέρκελ, που μετά την «κρίση των Καννών» ανεδείχθη η αναμφισβήτητη ηγετική μορφή της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Παράλληλα, οι «βαλλιστικές» εκρήξεις –αυτή η λέξη χρησιμοποιείται στο κείμενο των F.T.– του τότε προέδρου της Γαλλίας κ. Νικολά Σαρκοζί εναντίον του κ. Παπανδρέου, που είχε την πρόθεση να διενεργήσει δημοψήφισμα για την έγκριση της δανειοδοτικής συμβάσεως, άφησαν άναυδους τους πάντες και σε ορισμένους προκάλεσαν τον οίκτο. Ηταν η συντριβή ενός εκλεγμένου πρωθυπουργού.

Αυτά, βεβαίως, όχι για την καλλιέργεια αντιλήψεων ή τάσεως εξόδου της Ελλάδος από το ευρωπαϊκό σύστημα. Επιλογές «ηρωικές» θα οδηγήσουν σε συντριβή και δυστυχία απέραντη. Ας το έχει υπ’ όψιν του αυτό ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξης Τσίπρας, που ανέλαβε να ηγηθεί «επαναστατικού» κινήματος εναντίον της κ. Μέρκελ. Ηθελημένη τύφλωση δεν δικαιολογείται, αλλά ούτε πρέπει να παραγνωρίζεται ότι ακόμη και όταν ηγέτης μεγάλης δυνάμεως αντιδρά με τρόπο πράγματι φαιδρό, εκπροσωπεί χώρα με ισχύ κτηνώδη, αδύνατον να αντιμετωπισθεί με καριοφίλια. Οι ψευδαισθήσεις δεν είναι σφάλμα· είναι έγκλημα.

Το πλέον ενδιαφέρον στοιχείο του άρθρου των F.T. είναι η ανάδειξη του προέδρου της Επιτροπής κ. Μανουέλ Μπαρόζο σε Μέγα Ιεροφάντη και ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα. Εξ ιδίας πρωτοβουλίας, δίχως να ενημερώσει τον κ. Σαρκοζί και την κ. Μέρκελ, οργάνωσε σύσκεψη με τους στενούς του συνεργάτες. Εξασφάλισε τη σύμφωνη γνώμη του κ. Αντώνη Σαμαρά και κυρίως τη συμμετοχή του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου στο ανακτορικό πραξικόπημα που οργάνωσε εναντίον του κ. Παπανδρέου και του «δημοψηφίσματος». Το κυριότερο ήταν, βεβαίως, ότι πρότεινε τον επόμενο πρωθυπουργό – τον κ. Λουκά Παπαδήμο.

Η «λύση» δόθηκε από τον επικεφαλής της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, ενώ οι ηγέτες των δύο μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων είχαν περιέλθει σε κατάσταση νευρικής κρίσεως. Λύση ασφαλώς «αντιδημοκρατική», αλλά η Ευρώπη κινείται προς σύστημα αυταρχικότερο. Ουδέποτε αυτοκρατορία λειτούργησε με τρόπο «δημοκρατικό». Η άμεση Δημοκρατία είναι προς το παρόν πλεονέκτημα της Ελβετίας.