.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Οι Ελληνες βιώνουν την αθλιότητα της πολιτικής και την εξαθλίωση της ζωής τους. Οχι όλοι οι Ελληνες. Υπάρχουν και οι λίγοι που ευδαίμονες συνεχίζουν απρόσκοπτα να διατρέχουν την καθημερινότητά τους, χωρίς η οικονομική κρίση να έχει απομειώσει τις εθιστικές αντιδράσεις τους... Οι πολλοί ωστόσο Ελληνες δεν μπορούν να επιστρατεύσουν τα αποθέματα των ψυχικών δυνάμεών τους, ώστε να δραπετεύσουν από την καταλυτική μιζέρια, που είναι και σύμπτωμα της κοινωνικής παράλυσης.
Για εκείνους δε που αντέχουν ακόμη να πολιτικολογούν και να "προβληματίζονται", χωρίς να διανοούνται ότι η πολιτική συνυφαίνεται με την πράξη, από τον Πλάτωνα μέχρι τον Μπένθαμ και τον Μάρξ, δεν μπορεί παρά να συμφωνούν ότι δύο πράγματα συμβαίνουν εναλλακτικά: Ή ο σοσιαλισμός απέτυχε στο πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ ή η "Δεξιά", ως όνομα κυρίως, έχει τραγική συνέπεια για τον τόπο, οπότε εξορκίζεται πάση θυσία.
Αν, πάλι, επιστρατεύσουν το δογματικό λόγο, όπου κατέληξε η "αριστερή ιδεολογία" και τελικά γκρεμοτσακίστηκε, ανεξάρτητα της συγκυριακά αλματώδους αύξησης του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, γίνεται κατανοητό που βρίσκεται ο λαός και οι λαικές δυνάμεις. Και πως χρειάζεται μόνο ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα υπέρβασης της πραγματικότητας...
Ο κοινωνικός ιστός εμφανίζει συμπτώματα διάλυσης. Η οικονομία έχει καταρρεύσει. Οι νεοέλληνες διέρχονται μια κρίση ταυτότητας με επίκεντρο τη θέση του ήθους στις μεταξύ τους σχέσεις. Και ενώ ο ανεπτυγμένος κόσμος μεταβάλλεται με ταχύ ρυθμό, η Ελλάδα αναδιπλώνεται στις συνήθειες και τη συμπεριφορά του παρελθόντος. Σαν να "πάγωσε" η εικόνα της πολιτικής ζωής σ' αυτόν τον τόπο της ρεμούλας και της...Ολυμπιακής φαυλότητας. Τέτοια διαφθορά, που η Τρόικα των δανειστών απαίτησε και θα διοριστεί το αργότερο μέχρι τον Απρίλιο, εθνικός συντονιστής για τη διαφθορά! Και με τον υπουργό οικονομικών της Γερμανίας, τον πασίγνωστο πλέον Σόιμπλε να δηλώνει χθές σε γερμανική εφημερίδα απερίφραστα και με ανένδοτη λογική ότι "οι όροι για το πρόγραμμα που έχουν συμπεφωνηθεί με τους Ελληνες πολιτικούς της συγκυβέρνησης, πρέπει να εκπληρωθούν στο ακέραιο...
Και ο Ελληνας της οικονομικής καχεξίας βρίσκεται ενώπιον μιας αποβλακωτικής στασιμότητας. Πολλά τα αναπάντητα ερωτηματικά: Πότε θα υπάρξει έξοδος από την κρίση; Πως επιτυγχάνεται ο πραγματικός εκσυγχρονισμός; πόσο εκτιμάται η αξία της κοινωνικής ισοδυναμίας και με ποιες πολιτικές μεταρρυθμίσεις αναδεικνύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Ποιοι από τους κυβερνητικούς εταίρους και τους πρωτοκλασάτους της πολιτικής στην Ελλάδα απαντούν σ' αυτά τα ερωτήματα με το χέρι τους στην καρδιά; Μήπως τεικά οι ποικίλες εκλογικεύσεις διαφόρων κοινωνικών θεμάτων και διαφορών είναι τα πρποσχήματα για την εξασφάλιση και στη συνέχεια τη διάσωση των κεκτημένων της εξουσίας;
Πράξεις από τους πολιτικούς δεν υπάρχουν. Και είναι οι πράξεις εκείνες που υποστυλώνουν τις ιδέες. Υποκριτική η αντίδραση των υπευθύνων και των παρατρεχάμενων ανευθύνων. Οι μπουρδολόγοι της Βουλής "αντιδρούν" μόνο για τα μάτια. Στα μάτια τους ούτε ένα δάκρυ κυλάει για την κατάντια του Ελληνα! Σαν να είναι αλλόθρησκοι και ξένοι έποικοι σ' αυτή τη χώρα. Η δράση τους είναι ενίοτε κριτική. Ποτέ ανατρεπτική. Ποτέ αντιδραστική στη χειραγώγηση των συνειδήσεων. Το "βόλεμα" δύσκολα ανατρέπεται. Οι αντιστάσεις τους έγιναν "βορά" στην υπερτροφία των επιθυμιών τους και των ευκαιριακών επιδιώξεών τους. Και το "εύκολο χρήμα" έχει διαβρώσει κάθε συναίσθημα...
Δεν θέλουν να βλέπουν τα γεγονότα σε βάθος, ώστε να μπορούν να τα ερμηνεύσουν και να τα αντιμετωπίσουν. Και να συναισθάνονται τον δυσπραγούντα πολίτη. Συναγωνίζονται, εντούτοις, από τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συχνότητες, σε ιδεώδη λόγια χωρίς αντίκρισμα. Ολα ή σχεδόν όλα υποχωρούν μπροστά στον όγκο του συμφέροντος, πολιτικού ή αμιγώς προσωπικού.
Κανένα δάκρυ για τον Ελληνα...Επαφίενται στο πλέγμα της ζωής του μέσου Ελληνα με τη...ραγιάδικη νοοτροπία, που δεν καθορίζει καμία συγκεκριμένη στάση. Και την εκμεταλλεύονται αρκούντως οι βολεμένοι αβούλευτοι της Βουλής των Ελλήνων! Έμμεσα, αλλά καταλυτικά αυξομειώνουν τις τάσεις και τις εντάσεις των Ελλήνων, για αμετροέπεια, λιγότερη πολιτική σκέψη, περισσότερη τηεοπτική αποχαύνωση, πετυχαίνοντας για το ίδιο το πολιτικό σύστημα, που το συγκροτούν ως επί το πλείστον αδιάφοροι, και ανίκανοι και τα τρωκτικά του διαπλεκόμενου χρήματος, το ταχύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Έτσι στήθηκε ένα Οργουελικό σκηνικό και επικρατεί ο ανεγκεφαλισμός, ενώ επιχειρείται συστηματικά ο αποπροσανατολισμός της λαικής βούλησης. Η δημιουργία ψηφοφόρων χωρίς βούληση και βούλευμα. Και ταυτόχρονα όλοι ομιλούν για δημοκρατία. Και κυρίως οι πολιτικοί εκείνοι που την κακοποιούν και ως προς το όνομά της και ως προς το νόημά της. Κι έτσι δίνεται η ευκαιρία στους επιτήδειους της πολιτικής να πρακτορεύουν ανενόχλητοι τα συμφέροντα εκείνων που τους στηρίζουν στην εξουσία.
Και ο λαός, αν και εν πολλοίς εθισμένος στις αναθυμιάσεις της πολιτικής απάτης, περνάει από την απόγνωση στην αηδία γι αυτό που λέγεται δημοκρατία. Κι αυτό είναι μια αρνητική εξέλιξη, που κάνει την ελληνική κοινωνία νευρωτική, με απώλεια της ψυχικής της στερεότητας, με πάμπολλες βεβαιότητες να έχουν στην άκρη τους αδυσώπητα ερωτηματικά.. Και μετα ακολουθούν η βία, η εκτροπή και η ανατροπή...
Ολα εξηγούνται μετά...Ολα, όταν ένα δάκρυ για την κατάντια του Ελληνα δεν κυλάει στα μάτια κάποιων έστω ανθρώπων της εξουσίας... Και μόνο χάχανο και ομηρικά γέλια βλέπει ο βουτηγμένος στην αθλιότητα Ελληνας πολίτης μέσα στη Βουλή, την ώρα μάλιστα που με αναίδεια και θρασύτητα οι πολιτικοί του αμαυρώνουν κάθε προοπτική του, ψηφίζοντας μέτρα κατασροφικά για τη ζωή του και τις επερχόμενες γενιές...Κι αυτή η έλλειψη υγρών εκ δακρύων πολιτικών οφθαλμών και η αφθονία γελούμενων και ιλαροπρόσωπων βουλευτών, αποτελεί την επιτομή της φαιδρότητας ενός ανάλγητου πολιτικού συστήματος, που επειγόντως χρειάζεται αναδόμηση και αναδιάρθρωση σε πρόσωπα και πρακτικές...
Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Οι Ελληνες βιώνουν την αθλιότητα της πολιτικής και την εξαθλίωση της ζωής τους. Οχι όλοι οι Ελληνες. Υπάρχουν και οι λίγοι που ευδαίμονες συνεχίζουν απρόσκοπτα να διατρέχουν την καθημερινότητά τους, χωρίς η οικονομική κρίση να έχει απομειώσει τις εθιστικές αντιδράσεις τους... Οι πολλοί ωστόσο Ελληνες δεν μπορούν να επιστρατεύσουν τα αποθέματα των ψυχικών δυνάμεών τους, ώστε να δραπετεύσουν από την καταλυτική μιζέρια, που είναι και σύμπτωμα της κοινωνικής παράλυσης.
Για εκείνους δε που αντέχουν ακόμη να πολιτικολογούν και να "προβληματίζονται", χωρίς να διανοούνται ότι η πολιτική συνυφαίνεται με την πράξη, από τον Πλάτωνα μέχρι τον Μπένθαμ και τον Μάρξ, δεν μπορεί παρά να συμφωνούν ότι δύο πράγματα συμβαίνουν εναλλακτικά: Ή ο σοσιαλισμός απέτυχε στο πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ ή η "Δεξιά", ως όνομα κυρίως, έχει τραγική συνέπεια για τον τόπο, οπότε εξορκίζεται πάση θυσία.
Αν, πάλι, επιστρατεύσουν το δογματικό λόγο, όπου κατέληξε η "αριστερή ιδεολογία" και τελικά γκρεμοτσακίστηκε, ανεξάρτητα της συγκυριακά αλματώδους αύξησης του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, γίνεται κατανοητό που βρίσκεται ο λαός και οι λαικές δυνάμεις. Και πως χρειάζεται μόνο ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα υπέρβασης της πραγματικότητας...
Ο κοινωνικός ιστός εμφανίζει συμπτώματα διάλυσης. Η οικονομία έχει καταρρεύσει. Οι νεοέλληνες διέρχονται μια κρίση ταυτότητας με επίκεντρο τη θέση του ήθους στις μεταξύ τους σχέσεις. Και ενώ ο ανεπτυγμένος κόσμος μεταβάλλεται με ταχύ ρυθμό, η Ελλάδα αναδιπλώνεται στις συνήθειες και τη συμπεριφορά του παρελθόντος. Σαν να "πάγωσε" η εικόνα της πολιτικής ζωής σ' αυτόν τον τόπο της ρεμούλας και της...Ολυμπιακής φαυλότητας. Τέτοια διαφθορά, που η Τρόικα των δανειστών απαίτησε και θα διοριστεί το αργότερο μέχρι τον Απρίλιο, εθνικός συντονιστής για τη διαφθορά! Και με τον υπουργό οικονομικών της Γερμανίας, τον πασίγνωστο πλέον Σόιμπλε να δηλώνει χθές σε γερμανική εφημερίδα απερίφραστα και με ανένδοτη λογική ότι "οι όροι για το πρόγραμμα που έχουν συμπεφωνηθεί με τους Ελληνες πολιτικούς της συγκυβέρνησης, πρέπει να εκπληρωθούν στο ακέραιο...
Και ο Ελληνας της οικονομικής καχεξίας βρίσκεται ενώπιον μιας αποβλακωτικής στασιμότητας. Πολλά τα αναπάντητα ερωτηματικά: Πότε θα υπάρξει έξοδος από την κρίση; Πως επιτυγχάνεται ο πραγματικός εκσυγχρονισμός; πόσο εκτιμάται η αξία της κοινωνικής ισοδυναμίας και με ποιες πολιτικές μεταρρυθμίσεις αναδεικνύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Ποιοι από τους κυβερνητικούς εταίρους και τους πρωτοκλασάτους της πολιτικής στην Ελλάδα απαντούν σ' αυτά τα ερωτήματα με το χέρι τους στην καρδιά; Μήπως τεικά οι ποικίλες εκλογικεύσεις διαφόρων κοινωνικών θεμάτων και διαφορών είναι τα πρποσχήματα για την εξασφάλιση και στη συνέχεια τη διάσωση των κεκτημένων της εξουσίας;
Πράξεις από τους πολιτικούς δεν υπάρχουν. Και είναι οι πράξεις εκείνες που υποστυλώνουν τις ιδέες. Υποκριτική η αντίδραση των υπευθύνων και των παρατρεχάμενων ανευθύνων. Οι μπουρδολόγοι της Βουλής "αντιδρούν" μόνο για τα μάτια. Στα μάτια τους ούτε ένα δάκρυ κυλάει για την κατάντια του Ελληνα! Σαν να είναι αλλόθρησκοι και ξένοι έποικοι σ' αυτή τη χώρα. Η δράση τους είναι ενίοτε κριτική. Ποτέ ανατρεπτική. Ποτέ αντιδραστική στη χειραγώγηση των συνειδήσεων. Το "βόλεμα" δύσκολα ανατρέπεται. Οι αντιστάσεις τους έγιναν "βορά" στην υπερτροφία των επιθυμιών τους και των ευκαιριακών επιδιώξεών τους. Και το "εύκολο χρήμα" έχει διαβρώσει κάθε συναίσθημα...
Δεν θέλουν να βλέπουν τα γεγονότα σε βάθος, ώστε να μπορούν να τα ερμηνεύσουν και να τα αντιμετωπίσουν. Και να συναισθάνονται τον δυσπραγούντα πολίτη. Συναγωνίζονται, εντούτοις, από τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συχνότητες, σε ιδεώδη λόγια χωρίς αντίκρισμα. Ολα ή σχεδόν όλα υποχωρούν μπροστά στον όγκο του συμφέροντος, πολιτικού ή αμιγώς προσωπικού.
Κανένα δάκρυ για τον Ελληνα...Επαφίενται στο πλέγμα της ζωής του μέσου Ελληνα με τη...ραγιάδικη νοοτροπία, που δεν καθορίζει καμία συγκεκριμένη στάση. Και την εκμεταλλεύονται αρκούντως οι βολεμένοι αβούλευτοι της Βουλής των Ελλήνων! Έμμεσα, αλλά καταλυτικά αυξομειώνουν τις τάσεις και τις εντάσεις των Ελλήνων, για αμετροέπεια, λιγότερη πολιτική σκέψη, περισσότερη τηεοπτική αποχαύνωση, πετυχαίνοντας για το ίδιο το πολιτικό σύστημα, που το συγκροτούν ως επί το πλείστον αδιάφοροι, και ανίκανοι και τα τρωκτικά του διαπλεκόμενου χρήματος, το ταχύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Έτσι στήθηκε ένα Οργουελικό σκηνικό και επικρατεί ο ανεγκεφαλισμός, ενώ επιχειρείται συστηματικά ο αποπροσανατολισμός της λαικής βούλησης. Η δημιουργία ψηφοφόρων χωρίς βούληση και βούλευμα. Και ταυτόχρονα όλοι ομιλούν για δημοκρατία. Και κυρίως οι πολιτικοί εκείνοι που την κακοποιούν και ως προς το όνομά της και ως προς το νόημά της. Κι έτσι δίνεται η ευκαιρία στους επιτήδειους της πολιτικής να πρακτορεύουν ανενόχλητοι τα συμφέροντα εκείνων που τους στηρίζουν στην εξουσία.
Και ο λαός, αν και εν πολλοίς εθισμένος στις αναθυμιάσεις της πολιτικής απάτης, περνάει από την απόγνωση στην αηδία γι αυτό που λέγεται δημοκρατία. Κι αυτό είναι μια αρνητική εξέλιξη, που κάνει την ελληνική κοινωνία νευρωτική, με απώλεια της ψυχικής της στερεότητας, με πάμπολλες βεβαιότητες να έχουν στην άκρη τους αδυσώπητα ερωτηματικά.. Και μετα ακολουθούν η βία, η εκτροπή και η ανατροπή...
Ολα εξηγούνται μετά...Ολα, όταν ένα δάκρυ για την κατάντια του Ελληνα δεν κυλάει στα μάτια κάποιων έστω ανθρώπων της εξουσίας... Και μόνο χάχανο και ομηρικά γέλια βλέπει ο βουτηγμένος στην αθλιότητα Ελληνας πολίτης μέσα στη Βουλή, την ώρα μάλιστα που με αναίδεια και θρασύτητα οι πολιτικοί του αμαυρώνουν κάθε προοπτική του, ψηφίζοντας μέτρα κατασροφικά για τη ζωή του και τις επερχόμενες γενιές...Κι αυτή η έλλειψη υγρών εκ δακρύων πολιτικών οφθαλμών και η αφθονία γελούμενων και ιλαροπρόσωπων βουλευτών, αποτελεί την επιτομή της φαιδρότητας ενός ανάλγητου πολιτικού συστήματος, που επειγόντως χρειάζεται αναδόμηση και αναδιάρθρωση σε πρόσωπα και πρακτικές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου