Apr

3

ΣΟΚ/ΧΑΡΜΟΦΡΙΚΗ: Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΚΑ ΙΑΚΩΒ ΟΜΟΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ!!!!!

ΣΟΚ/ΧΑΡΜΟΦΡΙΚΗ: Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΚΑ ΙΑΚΩΒ ΟΜΟΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ!!!!!

Ἡ κλίμακα τοῦ Ἰακὼβ (π. Δημητρίου Μπόκου)

https://fdathanasiou.wordpress.com/2015/03/24/%E1%BC%A1-%CE%BA%CE%BB%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B1-%CF%84%CE%BF%E1%BF%A6-%E1%BC%B0%CE%B1%CE%BA%E1%BD%BC%CE%B2-%CF%80-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%80%CF%8C%CE%BA/
.
Σχόλια με γυρτά ή μαύρα γράμματα ιδικά μου τα άλλα του π.Δημήτριου Μπόκου και Βικυπαίδεια*****.
.
Διαβάζουμε στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὅτι ὁ Ἰακώβ, γιὸς τοῦ Ἰσαάκ, φοβούμενος τὴν ὀργὴ τοῦ ἀδελφοῦ του Ἠσαῦ, ἐπειδὴ τοῦ ἔκλεψε τὰ πρωτοτόκια καὶ τὴν πατρικὴ εὐλογία, ζήτησε προστασία στὸν θεῖο του Λάβαν, μακριὰ στὴ Χαρρὰν τῆς Μεσοποταμίας. Τὸ βράδυ τῆς πρώτης ἡμέρας τοῦ ταξιδιοῦ του ἔγειρε νὰ κοιμηθεῖ στὴν ἐρημιά, βάζοντας γιὰ προσκεφάλι μιὰ πέτρα. Τὴ νύχτα ἐκείνη εἶδε ἕνα ὄνειρο.
.

Παρατηρούμε εδώ ότι ο Ιακώβ είναι άδικος προς τον αδελφόν του Ησαύ παρόλαταυτα ο Θεός τον ευλογεί, άρα τε ο Θεός ευλογεί οίον θέλει ο Ιδίος και είναι δίκαιον καθεαυτού αλλά οι ανθρώποι δύνοντε ν’ αντιπολιτευτούν ως προς τούτον ειδικώς ως προς τα μεταγενέστερα λόγια Του Χριστού. Ο Ιακώβ (Ιακωβαίος) φαίνεται εκλεκτός Του Θεού όπως και ο πατήρ του Ισάξιος (Ισαάκ) και ο παππούς του Αύραμος (Αβραάμ). Δι’ αυτής της παρατήρησης οι Ιουδαίοι πέρνουν τα επάνω τους και θεωρούν εαυτούς εκλεκτούς και την αυθαιρεσία τους την θεωρούν επιλογή Του Θεού όπως είναι η αυθαιρεσία γενικώς των ανθρώπων προς τα κτήνη, τα φυτά, το Σύμπαν εξ’ αφορμής όπου μας είπε και κατακυριεύεσετε την γήν (είδε στίχον****). Οι Χριστιανοί αυτοθεωρούντε επίσης εκλεκτοί, και νομίζω πως τόσον οι Ιουδαίοι όσον και οι Χριστιανοί εισίν εκλεκτοί περί άλλων εργασίων εις το Θείον Σχέδιον, οι μεν εις την Παλαιά και οι δε εις την Καινή Διαθήκη αιίτινες αλληλοσυμπληρώνοντε. 

.

Έτερη παρατήρηση είναι ότι επειδή ο Θεός είναι καρδιογνώστης αδικόντας τον Ησαύ είναι επειδή γνωρίζει την καρδίαν, την πρόθεσην, την ικανότητα της αξιότης και της ειδικότητος του και τον ηύρεν αναρμόδιον προς το Σχέδιον Του, επέλεξε τον αρμόδιον Ιακώβ και επειδή σώμα τε ψυχή εισίν Του Θεού ότι και αν αποφασίσει περί αυτών των δύο του έκαστου ανθρώπου είναι δίκαιον. Ήτοι εάν ο Θεός θέλει ο Ησαύ ν’ αδικηθεί όχι μία αλλά ακόμη κ’ επ’ άπειρον εκ του Ιακώβ ή άλλου είναι δίκαιον. Δίκαιον είναι ό,τι αποφασίσει ο Θεός! Συνάμα εάν δεν αδικούσε ο Ιακώβ δεν θα έφευγε προς τον θείον του Λαβάν (λάβα και λαβ = αγάπη) εις την Χαρράν (Χαρά και Χάρος!) της Μεσοποταμίας, εκεί όπου πιθανολογείται ο Παράδεισος, και αν δεν φοβόταν ώστε να ταπεινωθεί και να μετανοήσει συν τοις άλλοις και περί άλλων αμαρτιών του, δεν θα οραματίζετο την Κλίμακα των Ανεβοκατεβαινόμενων Αγγέλων. Ο Ησαύ ήταν και αυτός ευλογημένον πειραματόζωον υπό της αγάπης και της φρικτής αλήθειας Του Τριαδικού Θεού. 

.

Παρατηρούμε ότι η κατά το δοκούν εκτός της δικαιοσύνης και αντίληψης του ανθρώπινου νου κρίσις Του Θεού όπου φαίνεται ν’ αδικεί είναι ίδια με των θεών της Αρχαίας Ελλάδας, όπου η θρησκεία είναι ανοικτή και χωρίς συγκεκριμμένη κατάσταση και σταθερότητα αφού οι θεοί εισίν άναρχοι όπως και ο Τριαδικός Θεός εις τον Χριστιανισμόν, ανακαινίζεται και ανασχηματίζεται διαρκώς, δεν υπάρχει καμμία διαφορά ως προς την εν λόγω θεώρηση της ύπαρξης και Του Θεού εις αμφότερας αυτάς θρησκείας.

.

Μιὰ τεράστια κλίμακα, δηλ. σκάλα, στηριζόταν στὴ γῆ καὶ ἡ κορυφή της ἔφτανε στὸν οὐρανό. Τὴν ἀνεβοκατέβαιναν ἄγγελοι, ἐνῶ στὴν κορυφή της στηριζόταν ὁ Θεός. Τὸν εὐλόγησε καὶ τοῦ ὑποσχέθηκε, ὅτι τὴ γῆ ὅπου κοιμόταν, θὰ τὴ δώσει σ’ αὐτὸν καὶ τοὺς ἀπογόνους του, ποὺ θὰ πληθυνθοῦν σὰν τὴν ἄμμο τῆς θάλασσας. Καὶ ὅτι θὰ τὸν διαφυλάττει σὲ ὅλο τὸ ταξίδι του καὶ θὰ τὸν ἐπαναφέρει μὲ ἀσφάλεια πίσω.
.
Ὁ Ἰακὼβ ξύπνησε ἔντρομος καὶ ἀναφώνησε: «Σ’ αὐτὸν τὸν τόπο κατοικεῖ ὁ Κύριος. Αὐτὸς ὁ τόπος εἶναι οἶκος Θεοῦ καὶ πύλη τοῦ οὐρανοῦ». Ἔστησε ὄρθια τὴν πέτρα ὅπου κοιμόταν, τὴν ἔχρισε μὲ λάδι καὶ ὀνόμασε τὸν τόπο ἐκεῖνο Βαιθὴλ (=οἶκο Θεοῦ)  (Γεν. 28, 10-22).
.

Ο τόπος της Μεσοποταμίας όπου ειδώθηκε το όραμα είναι ο τόπος όπου ήταν ο χώρος του Παραδείσου! Εκεί ήταν ο Θεός όταν ωμιλούσε με τον Αδάμ (Αδάμαντος) και η Εύα (Πρώτη Αρχή) και ο Ιακωβαίος τον καλεί Οίκον Θεού ήτοι η Ουράνιος Βασιλεία επί της γής. Το χρίσμα του λίθου μ’ έλαιον συμβολίζει την αιωνιότητα της φλόγξ του ελ+αι+ώνος = φωτός αιώνος/αιώνιου και ο λίθος η πρώτη ύλη του οίκου, το θεμέλιον. Η λέξη Βαιθήλ/Βαϊθήλ ελληνικότατη επίσης, ήτοι Ευαϊθήλ = Ευαηθήλ = Εύας Ήθος Ήλ ήτοι της Εύας/Μάνας και Πρώτης Αρχής το Ήθος του Φωτός και Ευηθήλ = ευ+ήθος+ελ/φως και το κυριότερον το Ήθος εις την Ελλάδα σημαίνει την Κατοικία Του Θεού!

.

Τὸ γε­γο­νὸς αὐ­τὸ θε­ω­ρή­θη­κε σὰν μιὰ ἀ­π’ τὶς πολ­λὲς προ­τυ­πώ­σεις τοῦ με­γά­λου γε­γο­νό­τος τῆς ἐ­ναν­θρω­πή­σε­ως τοῦ Χρι­στοῦ. Ἡ κλί­μα­κα ἐ­κεί­νη «ἡ με­τάρ­σιος», τὴν ὁποία «ὁ Ἰ­α­κὼβ ἐ­θε­ά­σα­το», ἔ­γι­νε σύμ­βο­λο τῆς Πα­να­γί­ας (Προσόμ. Ἑσπερινοῦ Εὐαγγελισμοῦ).
.
Γι’ αὐ­τὸ καὶ στὸν Ἀ­κά­θι­στο Ὕμνο, ποὺ σ’ ὅ­λη τὴ διά­ρκεια τῆς Με­γά­λης Τεσ­σα­ρα­κο­στῆς, κά­θε Πα­ρα­σκευ­ὴ βρά­δυ, ψάλ­λε­ται στὴν Ἐκ­κλη­σί­α, οἱ ἀ­να­φο­ρὲς στὸν συμ­βο­λι­σμὸ αὐ­τὸν τῆς Πα­να­γί­ας εἶναι πολ­λές. «Χαῖ­ρε κλῖμαξ ἐ­που­ρά­νι­ε, δι’ ἧς (=διὰ τῆς ὁποίας) κα­τέ­βη ὁ Θε­ός. Χαῖ­ρε γέ­φυ­ρα με­τά­γου­σα τοὺς ἐκ γῆς πρὸς  οὐ­ρα­νόν», λέ­με στοὺς Χαι­ρε­τι­σμούς, ἐ­νῶ σὲ ἄλ­λα τρο­πά­ρια τοῦ κανόνα τοῦ Ἀ­κα­θί­στου ψάλ­λου­με: «Χαῖ­ρε κλῖμαξ γῆ­θεν (=ἀπὸ τὴ γῆ) πάν­τας ἀνυ­ψώ­σα­σα χά­ρι­τι· χαῖ­ρε ἡ γέ­φυ­ρα ὄν­τως ἡ με­τά­γου­σα ἐκ θα­νά­του πάν­τας πρὸς ζω­ὴν τοὺς ὑ­μνοῦν­τάς σε».
.
Ἡ Πα­να­γί­α δηλαδὴ εἶναι κλί­μα­κα καὶ γέ­φυ­ρα ποὺ ἕνω­σε γῆ καὶ οὐ­ρα­νό. Μὲ τὸν θεῖ­ο το­κε­τό της ἔ­φε­ρε κον­τὰ τὸν Θε­ὸ καὶ τοὺς ἀν­θρώ­πους. Κα­τέ­βα­σε τὸν Θε­ὸ στὴ γῆ καὶ ἀ­νέ­βα­σε τοὺς ἀν­θρώ­πους στὸν οὐ­ρα­νό. Μὲ αὐ­τὴν «ἀ­πὸ γῆς εἰς ὕ­ψος ἤρ­θη­μεν». Στὸ πρό­σω­πό της τὸ ἀν­θρώ­πι­νο γέ­νος κα­τα­ξι­ώ­θη­κε. Κα­τά­φε­ρε νὰ συ­νει­σφέ­ρει καὶ αὐ­τὸ κά­τι ἀ­πο­λύ­τως ση­μαν­τι­κὸ στὸ ἔρ­γο τῆς Θεί­ας Οἰ­κο­νο­μί­ας, στὸ σχέ­διο δη­λα­δὴ τοῦ Θε­οῦ γιὰ τὴ σω­τη­ρί­α τοῦ κό­σμου. Προ­σφέ­ρα­με οἱ ἄν­θρω­ποι στὸν Θε­ὸ τὴ βα­σι­κὴ προ­ϋ­πό­θε­ση γιὰ νὰ σαρ­κω­θεῖ: «Μη­τέ­ρα Παρ­θέ­νον».
.
Δι­ευ­κο­λύ­να­με ἔ­τσι τὸν Θε­ό, προ­σφέ­ρον­τάς του σὰν «ὄ­χη­μα πανάγιον», σὰν κλί­μα­κα τὴν Θε­ο­τό­κο, νὰ κα­τε­βεῖ ἀ­πὸ τὸν οὐ­ρα­νὸ στὴ γῆ. Ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Θε­οῦ νὰ γί­νει καὶ Υἱ­ὸς τοῦ Ἀν­θρώ­που. Ταυ­τό­χρο­να δό­θη­κε στὸν ἄν­θρω­πο ἡ δυ­να­τό­τη­τα, χρη­σι­μο­ποι­ών­τας πά­λι σὰν γέ­φυ­ρα καὶ κλί­μα­κα τὴν Θε­ο­τό­κο, νὰ ἀ­νέλ­θει ἀ­πὸ τὴ γῆ στὸν οὐ­ρα­νό. Ἡ Πα­να­γί­α ἔ­γι­νε πύ­λη τοῦ οὐ­ρα­νοῦ, ὅ­πως ὀ­νει­ρεύ­τη­κε ὁ Ἰ­α­κώβ. Ἐ­κεί­νη ποὺ ἐ­πι­τέ­λους κα­τά­φε­ρε «ἵ­να Θε­ὸν τὸν Ἀ­δὰμ ἀ­περ­γά­ση­ται», νὰ θεοποιήσει τὸν Ἀδὰμ (Δοξαστ. Αἴνων Εὐαγγελισμοῦ).
.
Ψάλ­λον­τας τὰ παμ­πλη­θῆ «Χαῖ­ρε» τῶν Χαι­ρε­τι­σμῶν στὴν ἐ­που­ρά­νια αὐ­τὴ κλί­μα­κα, τὴν ἀ­λη­θῆ Θε­ο­τό­κον, ἂς ἐ­πι­χει­ροῦ­με συγ­χρό­νως καὶ νὰ ἀ­νε­βαί­νου­με ἕ­να-ἕ­να τὰ σκα­λο­πά­τια της. Ποὺ δὲν εἶ­ναι τί­πο­τε ἄλ­λο, πα­ρὰ οἱ ἀ­ρε­τὲς τῆς Πα­να­γί­ας μας. Τό­σο πολ­λές, ποὺ ἐ­παρ­κοῦν γιὰ νὰ φτιά­ξουν μιὰ σκά­λα, ποὺ ἡ βάση της θὰ ἀ­κουμ­πά­ει στὴ γῆ, ἀλ­λὰ ἡ κο­ρυ­φή της θὰ φτά­νει στὸν οὐ­ρα­νό.
.
Ἀ­νε­βαί­νον­τάς την κι ἐ­μείς, μὲ τὴ στορ­γι­κὴ χει­ρα­γω­γί­α τῆς Θε­ο­μή­το­ρος, θὰ συ­ναν­τή­σου­με τὸ δί­χως ἄλ­λο στὴν κο­ρυ­φὴ τὸν Θε­ὸ τοῦ Ἰ­α­κώβ, τὸν Θε­ὸ τῶν πα­τέ­ρων μας, ποὺ στη­ρί­ζε­ται «ἐ­π’ αὐ­τῆς», μᾶς πε­ρι­μέ­νει μὲ ὑπομονὴ καὶ εὐ­λο­γεῖ τὴν ὅ­λη προ­σπά­θεια τῆς ἀ­νό­δου μας.
.
(ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, ἀρ. φ. 344, Μάρτιος 2012)
.

Δίκαια τα όσ’ αναφέροντε διά την Παναγία μας ανωτέρω και επαυξάνω. Εντούτοις, η κλίμακα αναφέρεται και εις το ανεβοκατέβασμα των Αγγέλων και των Δαιμόνων και των Σωματιδίων/Υποσωματιδίων της Ύλης όπου μέσα της συνταξειδεύουν, δορυφοροφέροντε/συνοδεύουσι μαζί της. Η Κλίμακα πρέπει να είναι το Μεσοδιάστημα όπου αναφέρω μεταξύ Ύλης κάτω και Αϋλίας επάνω, η Συγγέφυρα του Άνω και Κάτω Κόσμου, των Άνω και Κάτω Ιεροσολύμων.

 .

Από την Βικυπαίδεια....

.

Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη ο Ιακώβ φέρεται να έζησε περίπου τον 18ο αι. π.Χ. Ήταν ο δεύτερος γιος του Ισαάκ και της Ρεβέκκας και είχε έναν δίδυμο αδερφό, τον Ησαύ, ο οποίος γεννήθηκε λίγο πριν απ' αυτόν. Κατά την γέννα κρατούσε στο χέρι του την φτέρνα του Ησαύ. Ήταν ο αγαπητός γιος της μητέρας του, σε αντίθεση με τον αδερφό του που ήταν ο αγαπητός γιος του πατέρα του. Έτσι με την προτροπή της μητέρας του Ρεβέκκας και υπό την ανοχή του Γιαχβέ, κατόρθωσε εξαπατώντας και τον αδελφό του αλλά και τον πατέρα του να αποσπάσει τα πρωτοτόκια από τον αδερφό του και να λάβει αντ΄ αυτού την ευχή του πατέρα του.
.
Μετά από αυτή την απάτη η Ρεβέκκα, που φοβήθηκε αντίποινα, τον συμβούλεψε να φύγει από το σπίτι και να πάει στην Χαράν όπου έμεναν συγγενείς τους. Ο Ιακώβ έμεινε εκεί και υπηρετούσε τον Λάβαν, θείο του και αδερφό της μητέρας του. Μετά από θητεία επτά ετών ζήτησε από τον θείο του την εξαδέλφη του Ραχήλ για γυναίκα. Αντί όμως αυτής ο Λάβαν εξαπατώντας κι αυτός με τη σειρά του τον Ιακώβ, την πρώτη νύκτα του έστειλε την κόρη του Λεία που ήταν μεγαλύτερη σε ηλικία και άσχημη. Μετά από άλλα επτά χρόνια θητείας ο Ιακώβ πήρε και την Ραχήλ. Εκτός από την Λεία και την Ραχήλ, ο Ιακώβ συνευρέθη ερωτικά και με άλλες δυο γυναίκες, την Ζελφά, και την Βαλλά, οι οποίες ήταν ετεροθαλείς αδερφές των δύο γυναικών του, που συζούσαν μαζί ως υπηρέτριες αυτών. Από τις τέσσερις αυτές γυναίκες απέκτησε δώδεκα γιους.
.
Μετά από άλλα έξι χρόνια επέστρεψε με την οικογένειά του στην Χαναάν. Η γυναίκα του η Ραχήλ είχε πάρει μαζί της κρυφά το οικογενειακό είδωλο του θεού. Την νύχτα πριν ξαναειδωθεί με τον Ησαύ ένας άγγελος παρουσιάστηκε και πάλεψε με τον Ιακώβ στην όχθη του ποταμού Nahr ez-Zarqa όλη την νύχτα χωρίς να μπορεί να τον νικήσει. Τα ξημερώματα ο Ιακώβ ζήτησε από τον άγγελο την ευχή του για να τον απελευθερώσει και να τον αφήσει να φύγει. Ο άγγελος του έδωσε την ευχή του και τον ονομάτισε Ισραήλ που σημαίνει Πολεμιστής του Θεού, αφού δεν τον νικάει ούτε θεός ούτε άνθρωπος. Ο Ιακώβ είναι ο τελευταίος άνθρωπος της Παλαιάς Διαθήκης που είχε σωματική επαφή με τον Θεό (εβρ. אֵל, El), αφού αργότερα ούτε ο Μωυσής, αλλά ούτε και ο Δαβίδ δεν είχαν αυτήν την τιμή. Την άλλη μέρα ο Ιακώβ συνάντησε τον Ησαύ και συμφιλιώθηκε μαζί του.
.

Παρατηρούμε την ανοχή ή μάλλον την θέληση Του Ιεχωβά εις την εξαπάτηση του Ιακώβ προς τον Ησαύ και του Ιακώβ από τον Λαβάν. Ο Ιακώβ φαίνεται πως αποδέκτηκε την εξαπάτηση από τον Λαβάν και ως εκ τούτου διά της συγχωρέσεως του Λαβάν του συν+συγχωρέθηκε η αμαρτία του εκ της εξαπάτησης αυτού προς τον αδελφόν του Ησαύ. Το μοναδικόν περιεκτίκον νόημαν ότι ο Ιακώβ δεν νικάται ούτε εξ’ ανθρώπου ούτε εκ Θεού άγεται εις την αλληγορίαν της πραγματικότητος ότι ο Ιακώβ δεν νικήθηκε εκ Θεού επειδή δεν Τον εκμεταλλεύτηκε ως αλαζόνας και δεν εζήτησε περιττήν δύναμιν και αυθαιρεσιοϊσχυρότηταν έναντι του Λαβάν ός τον εξαπάτησε, αντιστρόφως το δέχθηκε ως δίκαιον ινά εξιλεθεί από το προαμάρτημαν του προς τον Ησαύ τον δίδυμον αδελφόν του. 

.

Η θεώρηση ότι ο Ιακώβ είχεν σωματικήν επαφή με Τον Θεόν είναι επιπόλαιη και νοσηρήν έως και βλάσφημην αν δεν κατανοήσουμε την ανωτέρω εξήγηση. Ο Χριστός μας είπεν ότι ουδείς Θεόν εώρακεν, τα λέγουν Αγίοι και Μοναχοί ότι κανένας δεν είναι άξιος ινά ειδεί Τον Θεόν, ενώ αλλαχού αντιφάσκουν ανθρώποι της Εκκλησίας. 

.

Η σωματική επαφή όπου είχεν ο Ιακώβ με Τον Θεόν ήταν δίκαιη και ταπεινή ενατένιση και αντιμετώπιση Του Θεού όταν εξ’όσων φαίνοντε δεν παρακάλεσε Τον Θεόν να εκδικηθεί ή εξουδετερώσει τον θείον του Λαβάν. Ενώ ούτε ο ίδιος δολιοφθόρησε εναντίον της ζωής του Λαβάν, γινόμενος δίκαιος έναντι Θεού και ανθρώπου Λαβάν. Άλλη εξήγηση δικαία δεν υπάρχει! 

.

Η σωματική επαφή του Ιακώβ με Τον Θεόν ομοιάζει με την σωματική και επίσης αλληγορική επαφή των Αρχαίων Ελλήνων με τους θεούς, όποιοι και αν ήσαν τούτοι άγιοι και διαβόλοι, διατί πρέπει ν’ απορρίπτοντε ως ψεύτες και ο δε ως αληθής; Επίσης η Εκκλησία αντιφάσκει εις τα λεγόμενα της ότι ο Διάβολος δύναται να έχει σωματική επαφή με ανθρώπους αφού λαμβάνει σάρκα και οστά και άλλες εμφανίσεις ενώ συνάμα καλεί ψευδείς αυτές τις αναφορές. Εις τις Ευχές του Αγίου Κυπριανού αναφέροντε ως εχθροί τα γένη των δρακοντοειδών, αν όμως ερωτήσεις έναν κοινόν ιερέα ή δεσπότην θα σου ειπεί ότι δεν υπάρχουν και θα θυμώσει συνάμα. Συνταυτοχρόνως αναγνωρίζεται ως Άγιος και Προφήτης ο Άγιος Ανδρέας ο διά Χριστόν Σαλός ός ισχυρίστηκε ότι είδε κατάμματα γένη υπόγεια τύποις Σατύρων και Κενταύρων και τα λόγια του αναφέροντε εις τον Συναξαριστήν. Αποφασίστε τι λέγετε, όπως και οι Εβραίοι επίσης ν’ αναφέρουν τι λέγουν επειδή και οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί και οι Αρχαιοθεϊστές της Ελλάδος και άλλων χωρών φάσκουν και αντιφάσκουν και όπως λέγει η παροιμία: «κάθε παπάς και ευαγγέλιον». Προσωπικώς δεν θεωρώ τον εαυτόν μου αγαθότερη και καθαρότερη ψυχή από των αντιφασκόμενων, γίνεται κάποιος ν’ αντιφάσκει και ν’ αγιάσει ένεκα αγαθάς προαιρέσεως και προθέσεως και αγαθοπραξίας και προσευχής και Θείας Λειτουργήσεως από Ευσπλαγχνία και Δικαιοσύνη Θεού, αλλά συνάμα να λέγει αντιφάσεις και αναληθή λόγια όπου αν προσέχαμε θα σώζαμε και άλλες ψυχές αντί να αποστατούν από την Αλήθεια. 

.

Έτερη αλήθεια είναι ότι ο Ιακώβ έχει χαρέμι ενώ εις την Καινή Διαθήκη απαγορέυεται, χαρέμια είχαν και εις την Αρχαία Ελλάδα και η πολυγαμία εκτείνετο όπως βλέπουμε από το κείμενον εις την συγγενογαμία όπως ίσχυε και σε τόπους της Αρχαίας Ελλάδος όπως η Μακεδονία. Συνεπώς, ο Θεός ευλογεί και την συγγενογαμία, άλλωστε τα παιδιά του Αδάμαντος και της Εύας αλληλογαμούντο ήτοι συνουσιάζονταν διά να σπείρουν απογόνους.

.

Ο Χριστός εισάγει άλλη ηθική εντελώς αντίθετη με της Παλαιάς Διαθήκης και της Αρχαίας Ελλάδος, εντούτοις, θεωρείται ιερά η Παλαιά Διαθήκη και όχι η Αρχαία Ελλάδα, ή έστω κάποιοι δεν ασχολούντε με τα όμοια παραδείγματα της Παλαιάς Διαθήκης ως φανατικοί εναντίον της και άλλοι δεν ασχολούντε με τα όμοια παραδείγματα της Αρχαίας Ελλάδας ως φανατικοί εναντίον της, ομοιάζοντες με τους Κομμουνιστάς και τους Φασίστας όπου εισίν το ίδιον και το αυτόν και όμως αλληλοκατηγορούντε ως άδικοι λησμονώντας αμφότεροι ότι δεν έδωκαν ζωήν διά να δικαιούντε να την σκοτώσουν και το κυριότερον ότι: «όστις αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλλέτω». Δύο τινά ισχύουν αμφότερα ή έναν εκ των δύο ανά την άναρχην Κρίσιν Του Τριαδικού Θεού έκαστην φοράν. Πρώτον ο Θεός ευλογεί οίαν αδικίαν και ανηθικότηταν ως δικαιοσύνην και ηθικήν εις την Παλαιά Διαθήκη και εις την Αρχαία Ελλάδα και δεύτερον, αν ευλογείται η αδικία και ανηθικότητα ευλογείται πάντοτε ή ηδεμή και δεν ευλογείται δεν ευλογείται ποτέ. Η πρώτη υπόθεση συμφωνεί περισσότερον με την Χριστιανικήν Ηθικήν αλλά και η δεύτερη αφού ο Θεός δύναται να κρίνει και να σώζει μέσω π.χ. και της πολυγαμίας και της μονογαμίας και δη τους Χριστιανούς να τους θεωρεί άδικους αν πολυγαμήσουν και τους μη Χριστιανούς πολύγαμους όπως οι Αρχαίοι Εβραίοι, οι Μωαμεθανοί και οι Αρχαίοι Έλληνες πολύγαμοι να τους κρίνει χωρίος ψέγος ως πολύγαμους ή και να κρίνει ως αμαρτωλούς τους Έλληνες πολύγαμους και ως μη αμαρτωλούς τους μη Έλληνες πολύγαμους ή τους οποιουσδήποτε, ποίος δύναται να Τον εμποδίσει από την δίκαιαν κρίσιν Του; Διότι εξεύρει διατί κάνει την μεν ή δε κρίσιν. Αυτή η λογική όπου θα ημπορούσε να χλευάσει τους Χριστιανούς από τα στόματα των Αρχαιοελληνοθεϊστών ή Ψευδαρχαιοελληνοθεϊστών Κρυπτάθεων, Ασυνειδητάθεων και Φανεράθεων Ελλήνων, πριν επιχειριθεί ας ανοίξει τους ομματούς των διότι υπάρχει διαδεδομένη εις την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία περί θεών τε ανθρώπων πράξεις και έργα, εις τις Τραγωδίες, τις Κωμωδίες, φιλοσοφικά έργα, μύθους κ.α.. Να λοιπόν, όπου η Παλαιά Διαθήκη συναντάει και ομοιάζει ως Λογική τον εξίσου Παλαιόν (από το παλεύω) Άνθρωπον της Αρχαίας Ελλάδας και το αντίστροφον, να πως έγινε χριστιανική η Ελλάδα, απλά αποδέχθηκε ακόμη μία όμοια λογική με την ενυπάρχουσα εις την ύπαρξην της! 

.

Η χειρότερη υπόθεση είναι ο Αναθεματισμός αντί η Παράκληση Σωτηρίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας την ημέρα της Ορθοδοξίας κατά των εχθρών της, ενώ δεν αναθεματίζει την μεγαλυτέρα αίρεση της ήτοι των Μωαμεθανισμόν, τον Εβραϊσμόν διά την Ενσταύρωσιν Του Χριστού, τον Φασισμόν, τον Κομμουνισμόν και άλλα ανήθικα εις το σώμα και τη ψυχή κινήματα. Θα έπρεπε ν’ αναθεματίζει τα είδη των αμαρτημάτων και όχι τους αμαρτωλούς, ο Χριστός επί Σταυρώ συγχώρεσε όντας εξευτελισμένος τους Ενσταυρωτές τους, πως εσείς τολμάτε να αναθεματίζετε τ’απολωλόντα πρόβατα και λύκους του αντί να προσεύχεσθε να συνετιστούν; Δεν υπάρχει λογική εις την θρησκεία, ό,τι ειπείς είναι σφάλμα και σωστόν συνταυτοχρόνως επειδή ούτως το θεωρεί και το ευλογοκαταριέται ο Τριαδικός Θεός. Προσωπικά είχα πολλά θαύματα εις την ζωήν μου και δεν δικαιούμαι ν’ αμφιβάλλω ο πανακάθαρτος τη ψυχή και τω σώματι να αμφισβητώ την Χριστιανικήν Ύπαρξην Του Τριαδικού Θεού και ως εκ τούτου αντί ν’ αποσιωπώ αποκαλύπτω τα κακώς κείμενα της Χριστελλληνορθοδοξίας, του Ιουδαϊσμού, του Μωαμεθανισμού, του Αρχαιοελληνοπολυθεϊσμου, του Αρχαιελληνομονοθεϊσμού κ.α., όντως υπάρχουν τα πάντα ενί τα πάντα όπως σκεπτόμουνα παιδάκι έξη μ’ επτά ετών και εντεύθεν βεβαίως. Δεν ευρίσκεις άκρα όχι επειδή δεν υπάρχει Θεός αλλά επειδή παναναρχοϋπάρχει ο Τρισευλογημένος δόξασοι Τον!!!! Κύριε Ελέησον την αναξιότητα μας να σ’ εννοήσουμε πλήρως, ποίος δύναται να σε πληρεννοήσει εκτός απ’ Εσένα Τριπροσωπικώς Τον Ίδιον; 

.

Αναθεματισμούς κάνουν κεκρυμμένους ή φανερώς και οι Εβραίοι, Μωμεθανοί και Ελληνοπολυθεϊστές, σημασία έχει αν έχεις δίκαιον και αν πάλαι έχεις δίκαιον αν είσαι δίκαιος άνθρωπος της αγάπης δεν αναθεματίζεις ούτε τον έχων δίκαιον ούτε τον έχων άδικον, ούτε το εχθρόν σου έστω και αν τον πολεμάεις, ούτε το Διάβολον! Ή μήπως και ο αναθεματισμός είναι ένας μαγικός λόγιος ακήρυκτος πόλεμος; Ο Χριστός όταν του έλεγαν ν’ αναθεματίσει ή καταρασθεί ή τιμωρρήσει τους άδικους είπε πως εγώ ήρθα να σώσω τα απολωλόντα πρόβατα και εσείς μου παρακαλάτε να τους χάσω; Ο Χριστός δεν ανήκει σε καμμία θρησκεία αλλά οι δίκαιοι ανήκουν εις την θρησκεία Του. ο αμαρτωλός όπου έχει επίγνωση και εντροπή ή μετάνοια διά την εν παύσει ή εν συνεχεία θρησκεία αμαρτία του είναι Χριστόφιλος, ο αμαρτωλός όπου έχει άλλη αντίληψη ό,τι θρησκεία και αν έχει δεν είναι Χριστόφιλος. Εν τέλει όλες οι θρησκείες θα ενωθούν και υπό του Αντίχριστου θα πορευθούν και όλοι Χριστόφιλοι θα καταδιωχθούν μέχρι εσχάτων εις τις εσχατίες του κόσμου! Οι Χριστόφιλοι θα αναθεματίζοντε από τις θρησκείες, τους ανθρώπους και τους δαίμονες και το μέγεθος του αναθεματισμού θα συμψηφίζεται και υπερπολλαπλασιάζεται δι’ανακαινίσεως ευλογίας εκ Τριαδικού Θεού εις ευλογίαν!!!!

.

Μακάριοι ψυχοσεσωσμένοι οι εκτός οιουνδήποτε δόγματος, παρωπίδας και συσστήματος πανδίκαιοι και πανδικαιαναγνωρίσιμοι. Δεν υπάρχει δρόμος δικαίου όπου δεν οδηγεί εις Τον Θεόν και δεν υπάρχει δρόμος υποκρισίας και αδικίας όπου δεν οδηγεί εις την ψυχοκαταδίκην. 

.

Θα έρθη καιρός όπου ο Θεός θα σε δοκιμάσει έξω από θρησκεία και εντός παντός πειρασμού και λογικής αληθοφάνειας, ήδη το κάνει....

Όταν κάθημερ’ ασχολείσαι με τη γνώση δεν έχεις χρόνον διά την αγάπη και θρησκεία με γνώση χωρίς αγάπη είναι ωσάν φόρεμα χωρίς σώμα και σώμα χωρίς ψυχή, αμάξωμα χωρίς μηχανή και μηχανή χωρίς ευαγές λειτουργικότητα άρα τε ματαιολειτουργικότητα.

.

Η κλίμακα στο όνειρο του Ιακώβ έχει τέσσερα σκαλοπάτια, τα οποία, σύμφωνα με τον μυστικιστή ραβίνο του 17ου αι. Ησαΐα Χόροβιτς, γνωστό ως Σελά (1560-1630), ενσωματώνουν τους τέσσερεις καββαλιστικούς κόσμους. Ουσιαστικά αυτοί οι κόσμοι είναι καταστάσεις ή μοντέλα ύπαρξης. Ο γήινος κόσμος μας, ο ενεργειακός κόσμος της δράσης ή Ασιά διαμορφώθηκε από τρεις υψηλότερες και πνευματικότερες μορφές ύπαρξης, τον κόσμο του σχηματισμού, της διαμόρφωσης Γιετζιρά, τον κόσμο της «δημιουργίας» Μπριά και τον κόσμο της βαθιάς πνευματικής κατανόησης του Ατζιλούτ.
http://www.e-zine.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=228

.

Είναι προφανές ότι τα τέσσερα σκαλοπάτια είναι ο Νόμος της Τετραπιθανότητος ως Υπέρτατος Θεμελιώδης Άκτιστον Νόμος της Μυστικομαθηματικής Υπόστασης του Θείου Κτισμένος Άκτιστως από Τον Τριαδικόν Θεόν ή και ως Ιχώρ Του Τριαδικού Θεού ή και τα Χειρουβείμ και Σεραφείμ, έχουμε αναφερθή και άλλοτε περί του τι είναι επ’ ακριβώς αλλά χρειάζεται ενίοτε η όσον το δυνατόν απλοποίση διά γίνει σταδιακώς κατανοητός ο Τετρακλίμακος/Τετρασκαλόπατος Νόμος.

.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ            

Δημοσιεύτηκε 1 minute ago από τον χρήστη Panayiotis Yerimos