Πατρίδα, θρησκεία και εθνική επιβίωση. Ποίο είναι το κορυφαίο Ελληνικό-παιδικό βιβλίο όλων των εποχών ;

ΑΡΘΡΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ. ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΙΣΤΟΡΙΑ. - 26 Δεκ 2019 - 21:41

13Shares

 13

Αγαπάτε την Ελλάδα, και τα παιδιά σας ; Θέλετε να γίνουν Έλληνες η ραγιάδες ; Αυτές τις γιορτές, κάντε στους εαυτούς σας, και στα παιδιά σας, το καλύτερο Χριστουγεννιάτικο δώρο. Διαβάστε το κορυφαίο Ελληνικό-Χριστιανικό βιβλίο όλων των εποχών. Αυτά τα Χριστούγεννα, κάντε κάτι διαφορετικό και πολύ ωφέλιμο.

ΙΣΧΥΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ

Ο κορυφαίος Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός, όλων των εποχών, αφιέρωσε όλη του την ζωή, δια την απελευθέρωση της Μακεδονίας μας. Για περισσότερο από 30 έτη, πολεμούσε ο Βασίλειος, χειμώνα-καλοκαίρι, επάνω στις πεδιάδες και τα βουνά της Μακεδονίας. Οι Βούλγαροι επί Βασίλειου του β είχαν κάνει κάτι πρωτόγνωρο καθώς είχαν κατακτήσει το 80% των κάστρων της Θεσσαλίας και το 90% των κάστρων της Μακεδονίας. Είχαν κόψει την Ελληνική επικράτεια στα δύο. Η Θεσσαλονίκη ήταν εκείνους τους αιώνες, η δεύτερη πιο σημαντική πόλη της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η Βουλγαρiα επί αυτοκράτορος Ιωάννη του Α, Κουρκουά-Τσιμισκή έγινε Ελληνική-Ρωμαϊκή επαρχία και ήταν σκλαβωμένη στην Ελλάδα.

Εντούτοις με το που έγινε αυτοκράτορας ο Βασίλειος ο Β, επέτυχαν οι Βούλγαροι μέσα σε ελάχιστες ημέρες να «επαναστατήσουν» και να γίνουν ένα πάρα πολύ ισχυρό βασίλειο. Γεωγραφικά το νέο Βουλγαρικό βασίλειο, σε σχέση με το προηγούμενο Βουλγαρικό κράτος ήταν ότι είχε ως επίκεντρο την Μακεδονία-Θεσσαλία. Η περίεργη επανάσταση ενάντια στον Βασίλειο.

Τις ημέρες κατά τις οποίες έγινε η επανάσταση βρέθηκαν σε θέση να «δραπετεύσουν», από την Βασιλεύουσα- Κωνσταντινούπολη, οι αδελφοί Κομητόπουλοι. Αυτό έγινε με την παρέμβαση της Σημιτικής πολιτικής αριστοκρατίας, της Βασιλεύουσας. Η καταγωγή των Βουλγαρων ηγεμόνων. Ενδεικτικό είναι ότι σε παγκόσμιο επίπεδο κανείς δεν αναφέρει ότι οι Σαμουήλ, Μωυσής, Άαρων και Δαυίδ ήταν Σημιτικής καταγωγής. Μόνον το πανεπιστήμιο του Καίμπρτζ από λαθος ; Μας αναφέρει ότι δεν ήταν Βούλγαροι, οι αδελφοί Κομητόπουλοι, αλλά Αρμένιοι. (Η Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας εκδόσεις Μέλισσα).

ΕΝΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ.

Διαχρονικά ουδέποτε στην παγκόσμια ιστορία επέτυχε οποιοδήποτε έθνος, το οποίο υπήρξε προηγουμένως σκλαβωμένο σε άλλο κράτος, να γίνει ένα πολύ ισχυρό βασίλειο μέσα σε ένα με δύο μήνες. Αυτό είναι τελείως αφύσικο πράγμα από κάθε άποψη. Ακόμη και εμείς οι Έλληνες, με τόσο υψηλό πολιτισμό κάναμε 400 συναπτά έτη, για να απελευθερωθούμε από τους Τούρκους και αντίστοιχα άλλα τόσα από τον Ρωμαικό ζυγό. Οι Βούλγαροι δεν είχαν τον πολιτισμό, την διοίκηση, την οργάνωση, και την ισχύ, για ένα τέτοιο επίτευγμα. Όμως το επέτυχαν με την υποστήριξη των νεοταξιτών. Αν και οι συνθήκες σκλαβιάς των Βουλγάρων ήταν τελείως διαφορετικές από τις συνθήκες τις οποίες ήταν σκλαβωμένο το Ελληνικό έθνος, στους Ρωμαίους και στους Τούρκους όμως και πάλι δεν υπάρχει καμία λογική-τεκμηριωμένη επιστημονική εξήγηση.

Οι Έλληνες ως κατακτητές απέναντι στους Βούλγαρους υπήρξαν πάρα πολύ ευγενικοί. Εμείς οι Έλληνες με τον κορυφαίο πολιτισμό στον κόσμο, τον οποίο ουδέποτε δημιούργησε είτε θα δημιουργήσει οποιοσδήποτε άλλος λαός, και χρειάστηκε να περάσουν αιώνες για να είμαστε σε θέση να επαναστατήσουμε, ενάντια στους Οθωμανούς. Φυσικά δεν ήταν μόνον ο Ελληνικός πολιτισμός αλλά και ο Χριστιανισμός ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα στην Ελληνική επανάσταση του 1821.

Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο από καταβολής κόσμου, ένας λαός ο οποίος είναι σκλαβωμένος, να επιτύχει μέσα σε μερικούς μήνες να επαναστατήσει και να γίνει ένα πανίσχυρο βασίλειο, παίρνοντας πίσω όχι μόνον τα δικά του εδάφη, αλλά και κατακτώντας ένα μεγάλο μέρος των εδαφών του έθνους στο οποίο προηγουμένως ήταν σκλαβωμένος. Είναι φανερό ότι πίσω από την «επανάσταση» ήταν η πολιτική αριστοκρατία της Πόλης, με τους νεοταξίτες-παγανιστές εκείνης της εποχής. Στο «επίτευγμα» των Βουλγάρων, συνέβαλε και ο Ελληνικός εμφύλιος ο οποίος δημιούργησε η Σημιτική πολιτική αριστοκρατία, με την εσκεμμένη και εντελώς άδικη αφαίρεση των αξιωμάτων του Ελληνοαρμένιου στρατηγού Βάρδα Σκληρού.

Ο Βασίλειος υπήρξε γενναιόδωρος στρατιώτης, όμως, όταν πρόδιδαν την συμφωνία τους οι Βούλγαροι, η εκδίκησή ήταν άμεση. Μετά την μάχη στο Κλειδί, τύφλωσε 14.000 Βούλγαρους και τους άφησε ελεύθερους, να γυρίσουν στα χωριά τους. Αυτή ήταν η ποινή την οποία όριζε ο Ρωμαϊκός νόμος-δίκαιο για όσους επαναστατούσαν ενάντια στον στον εκάστοτε Έλληνα-Ρωμαίο αυτοκράτορα. Πατρίδα και η θρησκεία είναι οι υπέρτατες αξίες. Οι ήρωες υπηρετούν την πατρίδα, τολμούν, κινδυνεύουν υπόκεινται σε βασανιστήρια βάζοντας τον εαυτό τους σε δεύτερη μοίρα. Η αυτοθυσία. η αγάπη, η πίστη σε ανώτερες αξίες και ιδανικά είναι τα όπλα του ανθρώπου για να αντιμετωπίσει την πνευματική αθλιότητα, την βαρβαρότητα, την ισοπέδωση και την σκλαβιά.

Ο Βασίλειος ο β, επέτυχε το απόλυτο σε όλα. Πολεμούσε πολύ γενναία στην πρώτη γραμμή στα πεδία των μαχών. Ο Βασίλειος έκανε τις μεγαλύτερες επιτυχίες, τα μεγαλύτερα επιτεύγματα από όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, σε πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο. Oι επιτυχίες του, δεν ήταν ποτέ βασισμένες επάνω στην βαρύτατη φορολογία των φτωχών Ελλήνων υπηκόων.

Ουδέποτε το έκανε άλλος βασιλιάς αυτό το πράγμα στον υπέρτατο βαθμό. Μια στρατιωτική, μια πολιτική, μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται, εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας των πολιτών η των υπηκόων. Στον αντίποδα ο Λατίφωνος Ιουστιανιανός ο Α, εισέπρατε τους ετήσιους, ακόμη και με ξυλοδαρμούς των υπηκόων. Όλα αυτά για να κάνει, άσκοπους, επιθετικούς πολέμους, στα πλαίσια της υστεροφημίας του.

ΤΟ ΑΠΟΓΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ.

Ποτέ στην παγκόσμια ιστορία, οι φτωχοί δεν γνώρισαν τέτοια ευημερία και προστασία, παρά μόνο στις ημέρες, διακυβερνήσεως του Βασίλειου του Β. Υπήρξε ο μέγιστος, προστάτης των φτωχών και των αδικημένων.

Ο Βασίλειος ήταν ο μοναδικός Έλληνας, στα παγκόσμια χρονικά από καταβολής κόσμου, ο οποίος βοήθησε τόσο πολύ τους φτωχούς. Κανένας άλλος δεν βοήθησε τόσους πολλούς φτωχούς ανθρώπους. Επίσης κανένας άλλος Βασιλιάς δεν εξίσωσε κοινωνικά τους φτωχούς με τους πλούσιους. Ακόμη μεγάλωσε με δικά του έξοδα, όλα τα ορφανά των σκοτωμένων Ελλήνων στρατιωτών. Τα αγόρια τα σπούδαζε και εν συνεχεία τα έκανε στρατιώτες και αξιωματικούς, για να πολεμούν δίπλα του στα πεδία των μαχών. Διότι πολεμούσε για περισσότερο από τριάντα συνεχόμενα χρόνια, με Βούλγαρους, Άραβες, Χάζαρους, επαναστάτες κλπ. Το αποτέλεσμα ήταν εκείνες οι γενιές των ορφανών παιδιών, να μεγαλώσουν και να πολεμούν δίπλα, στον Βασίλειο, στα πεδία των μαχών. Επίσης όλα τα ορφανά κορίτσια, που οι γονείς του σκοτώθηκαν στις μάχες, τα έδινε προίκα και τα πάντρευε. Κανένας άλλος βασιλιάς στον κόσμο, δεν έχει κάνει τόσες πολλές ελεημοσύνες-φιλανθρωπίες, όπως είχε κάνει ο Βασίλειος ο Β. Για πρώτη και μοναδική φορά στον κόσμο. όλοι οι φτωχοί Έλληνες γνώρισαν μια εξαιρετική εποχή ευημερίας. Αυτό γινόταν σε όλη την διάρκεια εξουσίας του Αυτοκράτορα Βασίλειου του Β .

Υπήρξε μέγας προστάτης όλων των φτωχών και των αδικημένων. Για αυτό τους έδωσε πλήρη φοροαπαλλαγή όσα χρόνια κυβερνούσε. Όλες της ετήσιες φορολογικές υποχρεώσεις των αδυνάτων Ελλήνων, όλα τα χρόνια, που ήταν εκείνος Βασιλιάς, της πλήρωναν οι πλούσιοι.

Ενδεικτικό ήταν ότι, από τους ισχυρούς, πήρε πίσω όλα τα κτήματα, που είχαν πάρει άδικα από τους φτωχούς και τα ξαναέδωσε πίσω, στους δικαιούχους. Το ίδιο έκανε και με τα Εκκλησιατικά κτήματα. ‘Ομως ο Βασίλειος δεν σταμάτησε εκεί. Όσοι πλούσιοι εξακολουθούσαν να είναι άδικοι άνθρωποι, ανάλογα με την περίσταση είτε τους αφαιρούσε ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας, είτε τους αφαιρούσε ολόκληρη την περιουσία.Τους απολύτως κακούς πλουσίους, που δεν άλλαζαν μυαλά, τους κατάντησε ζητιάνους στα καπηλειά, και στα πανδοχεία της Μικράς Ασίας. Ανάμεσα σε όλα αυτά κατάργησε ακόμη και το δικαίωμα των δυνατών, σε περίπτωση φόνου, να εξαγοράζουν την θανατική ποινή.

ΟΛΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΝ ΑΦΙΕΡΩΣΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Ο Βασίλειος ο Β, από τα 18 του χρόνια, μέχρι τον θάνατο του έζησε χωρίς καθόλου γυναίκες. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, ώστε να είναι σε θέση να απελευθερώσει την Μακεδονία και παράλληλα να προστατέψει από οποιονδήποτε κίνδυνο την Ελλάδα. Ο Βασίλειος στερήθηκε, κάθε ανθρώπινη χαρά, για να προστατέψει την Μακεδονία, και την Ελλάδα, από τους θανάσιμους κινδύνους, που αντιμετώπιζε εκείνη την εποχή. Το κυριότερο πράγμα το οποίο στερήθηκε, σε όλη του την ζωή, ήταν η γυναικεία αγάπη, η θηλυκότητα-θαλπωρή, και η φροντίδα μιας γυναίκας. Στερήθηκε ακόμη και την χαρά των παιδιών. Όλοι οι Έλληνες βασιλείς-αυτοκράτορες παντρεύτηκαν και χάρηκαν λιγότερο η περισσότερο, την συντροφιά μιας γυναίκας.

ΜΟΝΟΝ Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΘΥΣΙΑΣΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ
ΤΟΜΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Θυσίασε όλη του την ζωή, για τον Χριστό, την Ελλάδα και την Μακεδονία. Αυτό διότι είδε το πόσο επικίνδυνη ήταν η κατάσταση για την Μακεδονία και για την Ελλάδα. Κοιμόταν σε όλη την ζωή στο έδαφος, ενώ έτρωγε το ίδιο φαγητό με τους στρατιώτες. Ουδέποτε πολέμησε κάποιος βασιλιάς στην πρώτη γραμμή, της κάθε μάχης-πολέμου μέχρι τα 69 του χρόνια, για να απελευθερώσει την Μακεδονία μας, και οποιοδήποτε άλλο μέρος της Ελληνικής-Ρωμαϊκής επικράτειας. Ποτέ δεν υπήρξε άλλος βασιλιάς να πολεμήσει σε ηλικία, πάνω από τα 60, και να επιτίθεται ολομόναχος, χωρίς σωματοφύλακες για να κερδιθεί η εκάστοτε μάχη-πόλεμος, για να απελευθερωθεί η Μακεδονία μας. Θρυλικά έμειναν τα λόγια του, όταν σε ηλικία 60 ετών, τον ενημέρωσαν ότι ο Στρατηγός Κων. Διογένης, στις εσχατιές της Μακεδονίας μας, έπεσε σε ενέδρα των Βουλγάρων, και δεν έχει καμιά ελπίδα σωτηρίας. Τότε ο ηλικιωμένος Αυτοκράτορας Βασίλειος ο Β, ανέβηκε στο πρώτο άλογο που βρήκε μπροστά του λέγοντας :

» ΟΣΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΩ ΜΟΙ «.

Ο Βασίλειος έφυγε χωρίς να καταδεχτεί να κοιτάξει πίσω του, να δει εάν τον ακολουθούν οι Έλληνες στρατιώτες.

Ο Στρατός έτρεξε από πίσω του, όλοι οι Έλληνες για να πολεμήσουν, όμως έπρεπε πρώτα να ετοιμάσουν τα άλογα, και να βάλουν τον πολεμικό τους εξοπλισμό. Ο Βασίλειος έφτασε πρώτος, με συνέπεια να πολεμήσει, στην μάχη για αρκετά λεπτά ολομόναχος. Ολόκληρη την ζωή του, την πέρασε, επάνω στα βουνά, με ζέστες, κρύα-χιόνια, με βροχές, μέσα στα στρατόπεδα, στα πεδία των μαχών, μέσα σε απίστευτες κακουχίες, για να επιτύχει την απελευθέρωση της Μακεδονίας μας. Μέχρι να τελειώσει η κάθε μάχη, και ο κάθε πόλεμος νικηφόρα για τους Έλληνες, καθόταν νηστικός, άυπνος και διψασμένος για όσες ημέρες χρειαζόταν . Όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες αυτοκράτορες, πάντοτε, σταματούσαν , προσωρινά την κάθε μάχη-πόλεμο, για να πάνε για νερό, για φαγητό, και για ύπνο. Επίσης πάγια τακτική, ήταν τον χειμώνα, να διακόπτουν τις πολεμικές επιχειρήσεις για να ανασυνταχτούν και να ξεκουραστούν, μαζί με τον υπόλοιπο στρατό, και συνέχιζαν την επόμενη άνοιξη τους πολέμους. Όμως ο Βασίλειος, ήταν μόνιμα εκεί ακόμη, και με τα χιόνια, βρισκόταν επάνω στα βουνά και πολεμούσε.

Όλα αυτά για να εμποδίσει τους βάρβαρους Βούλγαρους, από το να σφάζουν, να κλέβουν, να κάνουν εμπρησμούς, βιασμούς και σκλάβωμα Ελληνίδων. Επίσης πολεμούσε για να αποτρέψει την μόνιμη κατάκτηση, της Μακεδονίας. Δεν περιγράφεται ο πόνος όλων εκείνων των Ελλήνων, οι οποίοι έχαναν της γυναίκες, τις αδελφές, τις κόρες, τις ανηψιές, τις εξαδέλφες, και κάποιες φορές της μητέρες τους, εάν ήταν εμφανίσιμες. Όμως βασιλιάς, επειδή πονούσε τους Έλληνες, και την πατρίδα, πέρασε μια ολόκληρη ζωή, με το σπαθί στο χέρι να πολεμά για την Ελλάδα, ώστε να εμποδίζει την καταστροφή των αθώων Ελλήνων. Ο Βασίλειος θυσίασε την ίδια του την αδελφή, την πριγκίπισσα Άννα, καθώς έδωσε το ίδιο του το αίμα, για γυναίκα, ενός Ρώσου βάρβαρου, και πρώην σατανιστή με χαρέμια και πάσης φύσεως ακολασίες. Μετά όμως από αυτόν τον γάμο, όλοι οι Ρώσοι έγιναν χριστιανοί ως έναν βαθμό. Μείωσε λοιπόν με αυτόν τον τρόπο τους εχθρούς τους έθνους. Έπρεπε πάση θυσία να σταματήσει τους εμφυλίους πολέμους, ώστε να αντιμετωπίσει τους Βούλγαρους, τους Αγαρηνούς, τους Χάζαρους και τους Γερμανούς.

Εάν δεν σταματούσε τους εμφυλίους, θα έσβηνε η αυτοκρατορία, και η Μακεδονία θα γινόταν οριστικά Βουλγαρική. Έχοντας βάλει τέλος στις εσωτερικές διαμάχες, ο Βασίλειος έστρεψε την προσοχή του στους εξωτερικούς εχθρούς της αυτοκρατορίας τους Βούλγαρους, τους Άραβες και τους Γερμανούς.

Όσα χρόνια κυβέρνησε, οι Αυτοκρατορικοί Αετοί
πετούσαν νικηφόρα, από την Κάτω Ιταλία, μέχρι την Αρμενία, και από την Μακεδονία μέχρι την Συρία. Όσο ζούσε, οι αιώνιοι και μεγαλύτεροι εχθροί του Ελληνικού έθνους, οι Γερμανοί, από τα Δυτικά, και οι Σελτζούκοι, από τα Ανατολικά, δεν τολμούσαν, ούτε να αναπνεύσουν. Έτρεμαν ακόμη και στο άκουσμα του ονόματος, του αυτοκράτορα Βασίλειου του Β, για αυτό και ανέμεναν να αποβιώσει, για να επιτεθούν, στην Ελληνική αυτοκρατορία Ακόμη και στα 69 του χρόνια, ξεκίνησε για να πολεμήσει, τους Γερμανούς στην Ιταλία, και να ματαιώσει τις εωσφορικές σταυροφορίες. Ήδη ο Βασιλιάς, είχε στείλει στρατιωτική προπομπή με επικεφαλής τον Ορέστη.

Δυστυχώς τον πρόλαβε ο θάνατος. Για να είναι έτοιμος ο Βασίλειος να εκστρατεύσει, εναντίον των Γερμανών, σε ηλικία 69 ετών, μετά από τόσες νίκες-δόξες, κακουχίες και κατακτήσεις, αυτό μας δείχνει, το πόσο επικίνδυνοι, ήταν οι Γερμανοί, και ότι είχε αντιληφθεί, τι σχεδίαζαν για την Ελλάδα και την αυτοκρατορία. Κανένας άλλος βασιλιάς, σε ολόκληρη την παγκόσμια ιστορία, δεν πήγε να πολεμήσει, σε ηλικία 69 ετών, παρά μόνον ο Βασίλειος ο Β. Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, μέχρι και σήμερα είναι το μοναδικό, κρατικό μόρφωμα, στον κόσμο, πού δέχτηκε επί αιώνες, τόσες πολλές επιθέσεις, από τόσους πολλούς διαφορετικούς λαούς. Πρώτου να κινηθεί ενάντια στους Γερμανούς, ο Βασίλειος, ήταν επιτακτική ανάγκη, να τελειώσει τους αμυντικούς πολέμους, με τους Βούλγαρους και τους Άραβες. Ήταν αδύνατον, να πολεμά σε τρία μέτωπα παράλληλα, καθώς πολεμούσε ήδη σε δύο. Έκανε τα πάντα για την Ελλάδα. Μέχρι και προσωρινό πάπα στην Ρώμη, επέτυχε να διορίσει, με στόχο, να προστατέψει, το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, από τις επερχόμενες σταυροφορίες, που προετοίμαζαν οι Γερμανοί.

Όταν έφυγε από την ζωή, κατόπιν επιθυμίας του, ζήτησε, να τον ενταφιάσουν, χωρίς αυτοκρατορικές τιμές, σαν να «ήταν», ο «έσχατος» των Ελλήνων. Η μοναδική του επιθυμία, ήταν να τον θάψουν, στον Άγιο Ιωάννη, τον Θεολόγο, στο λεγόμενο, έβδομον, ώστε να «βλέπει», τους Έλληνες στρατιώτες, που θα φεύγουν για τις μάχες και τους πολέμους. Ενδεικτικό ήταν ότι τις χρονιές 996 και 999 μ.Χ., πολέμησε στο Ανατολικό μέτωπο, τους Αγαρηνούς. Κατά την επιστροφή του, για τον Βουλγαρικό μέτωπο, στο πέρασμά του, σκορπούσε τον όλεθρο, και ισοπέδωνε τα πάντα. Όλα αυτά τα έκανε ως αντίποινα, και νόμιμη άμυνα, για τις σφαγές, τις κλοπές, τους εμπρησμούς, τους βιασμούς, το σκλάβωμα των γυναικών, που έκαναν σε ετήσια βάση, επί πολλούς αιώνες οι Αγαρηνοί εις βάρος, του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού.

Όστις πολεμιστής ακολουθέιτω μοι. Πιστός εν Χριστώ τω Θεώ, Βασιλεύς-Αυτοκράτωρ Ρωμαίων. Ο Βασίλειος, που πολεμόυσε που κρατούσε, στο ένα χέρι, το σπαθί, και στο άλλο, την εικόνα του Χριστού και της Παναγίας, αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα, για τα παιδιά μας.

Για πολλοστή φορά, αυτά τα 14 συναπτά έτη θα κλείσω μια ακόμη εργασία μου για τον μέγιστο τον αυτοκρατόρων, με τον γνωστό μου επίλογο.

Ο ΙΕΡΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο Β, Ο
ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΣ, ΉΤΑΝ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΕ
ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ. (1)

Eπικρατέειν η Απόλλυσθαι Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος

Στο σημείο αυτό να περάσουμε να δούμε τι μας αναφέρει η κυρία Αντωνέλλα-Ειρήνη Δούκα, για το κορυφαίο Ελληνικό-παιδικό βιβλίο, όλων των εποχών, το οποίο έγραψε, η Πηνελόπη Δέλτα :

«Όταν ήμασταν παιδιά, οι περισσότεροι από εμάς, απεχθανόμασταν τα βιβλία, και το διάβασμα. Αυτό συνέβαινε επειδή το είχαμε ταυτίσει, με το σχολείο, το πρωινό ξύπνημα, την πίεση, τις φωνές των δασκάλων και των γονέων μας.

Το αντιμετωπίζαμε ως κάτι που πρέπει να κάνουμε, ως αγγαρεία και για αυτό οι περισσότεροι, ήθελαν να τελειώσουν γρήγορα, ώστε να ασχοληθούν με κάτι άλλο πιο μας ευχάριστο, όπως για παράδειγμα το παιχνίδι. Πόσα είναι όμως τα εφόδια που χαρίζει το διάβασμα σε ένα παιδί; Και πώς θα μπορούσε ένας γονιός να κάνει το παιδί του ν’ αγαπήσει τα βιβλία;

ΣΤ’. Το καλοκαίρι του 1014

Τι χαρίζει η ανάγνωση ενός Ελληνοχριστιανικού βιβλίου στα παιδιά μας ; Η ιστορία ενός καλού βιβλίου, κάνει τα παιδιά να δουν κάποια πράγματα πιο ρεαλιστικά. Μέσα από τις ιστορίες μπορούν να μάθουν για τα Χριστιανικά αξίώματα, που πιθανόν, αρκετοί γονείς, να μην είναι σε θέση, να εξηγήσουν. Επίσης μαθαίνουν, να νικούν τους φόβους τους, να γίνονται πιο δυνατά, μέσα από την Ελληνική ιστορία, καθώς μαζί με τους Χριστιανούς Ήρωες ταυτίζονται, με συνέπεια,ν α έρχονται αντιμέτωπα, με κάποιους δικούς τους φόβους, με αποτέλεσμα να βρίσκουν τρόπους, και διεξόδους, να τους ξεπερνούν.

Αρχίζουν να εισέρχονται στην σημαντική διεργασία, να σκεφτούν πώς θα μπορούσαν να λύσουν ένα σημαντικό πρόβλημα. Μέσα στα Ελληνικά ιστορικά και Χριστιανικά βιβλία, υπάρχουν πολλά υπερπολύτιμα, ηθικά διδάγματα και αξιώματα. Ένα καλό ιστορικό βιβλίο είναι μία πολύ καλή αφορμή για διάλογο, να συζητήσουμε την ιστορία με τα παιδιά, να τα ρωτήσουμε και να απαντήσουμε στις απορίες τους. Τα παιδιά μας είτε θα εμποτιστούν με τις αξίες του έθνους και της πίστης μας, για να γίνουν με την βοήθεια του Θεού φρουροί της πατρίδας και της Ορθοδοξίας και Έλληνες, είτε θα τα αφήσουμε έρμαια στις νεοταξικές δολιότητες που έχουν σκοπό να μετατρέψουν τα σχολεία σε μελλοντικά φυτώρια άθεων και αδιάφορων ατόμων, ελεγχόμενων και καθοδηγούμενων ραγιάδων, από τις διεστραμμένες επιταγές της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Όμως για να γίνουν τα παιδιά μας Έλληνες θα πρέπει να έχουν Ελληνοχριστιανική παιδεία. Από την στιγμή πού έχει καταρηγθεί η πατριωτική και η Ορθόδοξη παιδεία από τα σχολεία, θα πρέπει μόνοι μας, να βοηθήσουμε τα παιδιά μας προς αυτήν την κατεύθυνση, ώστε να αποκτήσουν τα απαραίτητα εφόδια. Μας έκοψαν σκόπιμα απὸ τις πολιτιστικές μας ρίζες .

Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου, εiναι ένα από τα καλύτερα βιβλία όλων των εποχών, ώστε να γίνουν τα παιδιά Έλληνες και Ελληνίδες. Όσα χρόνια και να περάσουν, όσο και να ισχυρίζονται μερικοί απάτριδες πως τα μυθιστορήματα της Πηνελόπης Δέλτα «κάνουν» εθνική προπαγάνδα, δεν θα πάψουν ποτέ να είναι τα αγαπημένα των παιδιών. Ιστορικό μυθιστόρημα, στο οποίο αναφέρονται πολλά ιστορικά στοιχεία, τοποθεσίες και γεγονότα. Αποτελεί συνέχεια του πρώτου βιβλίου της Π. Δέλτα «Για την Πατρίδα». Τα κύρια γεγονότα (ο πόλεμος, οι μάχες και ορισμένα ιστορικά πρόσωπα μας δείχνουν, τις διαχρονικές προσπάθειες, να επιβιώσουμε ως έθνος.

Ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίo, βασισμένο σε ιστορικά γεγονότα. Αν και χαρακτηρίστηκε «παιδικό», διαβάζεται πολύ ευχάριστα και από ενήλικες. Το έπος «Τον Καιρό του Βουλγαροκτόνου» είναι ένα σημαντικό ιστορικό μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα, που περιγράφει τους αγώνες του «Βυζαντίου» σε περιόδους μεγάλης δόξας. Η Πηνελόπη Δέλτα είναι μια εξαιρετική, αφηγήτρια.

Σε κάνει να βλέπεις μπροστά σου εικόνες από στρατούς που απελαύνουν, από ερωτευμένες καρδιές, μάχες, κατασκοπείες, θριάμβους, ανθρώπινες απώλειες, θυσίες, αλληλεγγύη, στρατηγικούς ελιγμούς. Μας παρουσιάζει μια εποχή και μια προσωπικότητα, αυτή του Βασίλειου Βουλγαροκτόνου, και του Κωνσταντίνου Κρηνίτη, πριν από χίλια έτη, και μας τα περιγράφει, σαν να γίνονται, εδώ, σήμερα και να ζούνε στην σύγχρονη εποχή.

Η περιγραφή της δείχνει όχι μόνο την πλευρά των Ελλήνων, αλλά και των Τούρκων Κουμάμων, των Βουλγάρων, μέσα από τις τραγωδίες που εκτυλίσσονται στα 32 χρόνια των πολέμων μεταξύ Ρωμαικής Αυτοκρατορίας και της Βουλγαρίας. Σε αυτά τα αιματοβαμμένα χρόνια παρακολουθούμε μια ερωτική ιστορία που διχάζει τις ζωές τριών ανθρώπων που γνωρίστηκαν παιδιά, χάθηκαν αιχμάλωτοι στα χέρια του εχθρού και ξανασυναντήθηκαν 15 χρόνια μετά.

Στο βίβλιο βλέπουμε ενέδρες, μάχες, αιχμαλωσίες, προδοσίες, και το πώς γλιτώνουν οι ήρωες από τον θάνατο. Στους Βούλγαρους στρατηγούς που αιχμαλώτιζε ο Βασίλειος τους έδινε χρήματα και αξιώματα, με την προυπόθεση να σταματήσουν τον πόλεμο ενάντια στην αυτοκρατορία. Όμως με την πρώτη ευκαιρία, οι Βούλγαροι στρατηγοί έφευγαν και πήγαιναν δίπλα στον Σαμουήλ και ξαναέπιαναν τα όπλα. Οι τρομεροί επίορκοι Βούλγαροι, Δραξάν, Ιβάτζης,, πρωταγωνιστούν σε έναν πόλεμο μέχρι τελικής πτώσεως με τον αυτοκράτορα Βασίλειο Β. Έναν στρατηγό και πολιτικό που πέρασε την ζωή του επάνω στο άλογο στις μάχες, από μικρός ως τα 69 του χρόνια θριαμβευτής στις μάχες, ευέλικτος και εύστροφος στο μυαλό και γρήγορος στις αποφάσεις του.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΡΗΝΙΤΗΣ, ΑΛΕΞΙΑ ΑΡΓΥΡΟΥ ΚΑΙ ΜΙΧΑΗΛ ΙΓΕΡΙΝΟΣ

Εiναι η ιστορία τριών νέων που ζουν στην Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία (Imperium Rōmānum), επί εποχής Βασιλείου του Β´. Ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β, μεγάλωσε με δική του μέριμνα όλα τα ορφανά των σκοτωμένων Ελλήνων στρατιωτών στους πολέμους, κατά την διάρκεια της βασιλείας του. Ένα από αυτά τα παιδιά ήταν η Αλεξία Αργυρού. Τον Δεκαπενταύγουστο του 1004 μ.Χ. ηλικιωμένος Παγράτης, φτάνει στην Αδριανούπολη μαζί με την μικρή και ορφανή πλέον Αλεξία Αργυρού, κόρη του στρατηγού Αλέξιου και της Θέκλας, Κανείς δεν μπορεί να υποψιαστεί τα παιχνίδια της μοίρας και ότι θα λάβουν χωρα συγκλονιστικά γεγονότα με επίκεντρο 3 νεαρούς Έλληνες.

Το ίδιο βράδυ του Δεκαπενταύγουστου (1004 μ,Χ.) η Αδριανούπολη πυρπολείται από τους Βούλγαρους και ολόκληρος ο άμαχος πληθυσμός της εξοντώνεται ή αιχμαλωτίζεται. Ανάμεσα τους ο γιος του διοικητη της Αδριανούπολης, ο Κωνσταντίνος Κρηνίτης, ο φίλος του Μιχαήλ Ιγερινός μαζί με τον Παγράτη και την Αλεξία αιχμαλωτίζονται. Τα δύο αγόρια μεγαλώνοντας στην αιχμαλωσία ορκίζονται να πάρουν εκδίκηση. Η παγκόσμια Ελληνική-Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Imperium Rōmānum) είχε μακράν τον πιό οργανωμένο στράτο στον κόσμο, σε όλους τους τομεiς. Μεταξύ άλλων και στην κατασκοπεία. Ο Νικήτας ηταν παιδικός φίλος με τον γιο του Παγράτη. Ο Νικήτας ηταν κατάσκοπος των Ελλήνων-Ρωμαίων, με τον οποίο γνωρίζονται, τους στρατολογεί στο μυστικό τάγμα των κατασκόπων και έκτοτε συνεργάζονται. Ήταν προσεκτικός, έμπειρος, ικανός, έξυπνος,γενναίος, προστατευτικός, αλλά και ριψοκίνδυνος όταν το απαιτούσαν οι περιστάσεις .

Στην πορεία τα δύο αγόρια συναντούν ξανά την Αλεξία Αργυρού, η οποία λίγα χρόνια μετά τα γεγονότα της Αδριανούπολης, ηταν γνωστή ως μουγκή, η οποία περιφέρεται στα βουνά και επικοινωνεί με νοήματα, μεταφέροντας κρυφά μηνύματα από τους Βούλγαρους στους Έλληνες. Κωνσταντίνος, Μιχαήλ και Αλεξία πορεύονται μέσα σε κινδύνους και αναπτύσσεται μεταξύ τους μια δυνατή φιλία που θα εξελιχθεί σε παράφορο αγνό έρωτα.

Έναν έρωτα που τα δυο αγόρια προσπάθησαν να απαρνηθούν για να μην προδώσουν την Ελλάδα και για να μην ματαιώσουν τον ιερό σκοπό, που ήταν ο αγώνας για το έθνος και τον αυτοκράτορα Βασίλειο Β. Εδώ βλέπουμε για πολλοστή φορά την φιλοπατρία, και την διαφύλαξη των εθνικών ιδανικών, που διέπει τους Έλληνες του μεσαίωνα. Όλους εκείνους τους αιώνες οι πρόγονοι μας έδιναν σκληρούς αγώνες, προκειμένου να διαφυλαχθούν η ακεραιότητα και η συνέχεια της πατρίδας μας. Για αυτό υποτάσσουν κάθε ατομικό δικαίωμα και επιλογή στην ιστορική αναγκαιότητα της προστασίας του Ελληνικού έθνους από τους εξωτερικούς εχθρούς. Κάθε μέσο ή επιδίωξη που υπηρετεί αυτόν τον μεγάλο σκοπό καθαγιάζεται. Ακόμη και η έννοια της φιλίας, που αναγνωρίζεται ως αξία και ιδανικό, έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Ο Κωνσταντίνος και ο Μιχαήλ, οι δυο φίλοι είναι ήρωες. Αχώριστοι, έξυπνοι, αγαπημένοι, γενναίοι, παραμένουν ενωμένοι ως το τέλος αγωνιζόμενοι για την Ελλάδα, προσφέροντας τις υπηρεσίες τους στον αυτοκράτορα.

Ο Κωνσταντίνος Κρηνίτης θεωρεί σπουδαία υπηρεσία την κατασκοπεία σε αντίθεση με τον Μιχαήλ Ιγερινό που την θεωρεί περισσότερο ανάγκη παρά επιλογή. Δύο είναι τα μεγάλα αξιώματα στα οποία τα δυο παιδιά παραμένουν αφοσιωμένα. Αυτά εiναι η Ελλάδα και Ορθοδοξία, για τα οποία αξίζει κάθε θυσία, και μεταξύ άλλων αξίζει κάποιος να καταπνίξει τις προσωπικές του ανάγκες και φιλοδοξίες. Για την αγάπη στην πατρίδα ο Κωνσταντίνος θυσιάζει τη ζωή του.

Για την Ορθοδοξία και το έθνος, ο Κωνσταντίνος και ο Μιχαήλ απαρνιούνται τον έρωτά τους για την Αλεξία.

Η Αλεξία είναι Ελεύθερη, ριψοκίνδυνη, δυναμική διεκπεραιώνει με επιτυχία και μυστικότητα την αποστολή της. Στο ορφανό κορίτσι, τα γεγονότα της Αδριανούπολης και οι σφαγές των Ελλήνων από τους Βούλγαρους, αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια στην ψυχή του. και του προκαλούν προσωρινή απώλεια ομιλίας.

Η νεαρή Αλεξία όταν απέκτησε εκ νέου την ομιλία της έμεινε στα βουνά ως κατάσκοπος, και με δική της επιλογή συνεχίζει να ισχυρίζεται οτι εiναι ακόμη μουγκή, ώστε να περνάει απαρατήρητη και να μεταφέρει ακίνδυνα πληροφορίες στους Έλληνες αξιωματικούς.

Σε αυτές τις αποστολές ερωτεύεται τον Κωνσταντίνο. Η Αλεξία ακολουθεί τον Βουλγαροκτόνο, στην αποστολή του ελπίζοντας, να συναντήσει τον αγαπημένο της Κωνσταντίνο».

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ, ΝΑ
ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΞΑΡΕΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ,
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ :

Α’. Στην Αδριανούπολη

Β’. Ο Δεκαπενταύγουστος του 1004

Γ’. Στη σκηνή του Σαμουήλ

Δ’. Ασάν

Ε’. Στις όχθες του Αξιού

ΣΤ’. Το καλοκαίρι του 1014

Ζ’. Δυο φίλοι

Η’. Η Μονή της Κλεισούρας

Θ’. Το κρυφό μήνυμα

Ι’. Στο στρατόπεδο του Βουλγαροκτόνου

ΙΑ’. Ξαναθυμίσματα

ΙΒ’. Νυχτιάτικη συνάντηση

ΙΓ’. Δυο γνώμες

ΙΔ’. Στον ξενώνα του χωριού

ΙΕ’. Κατασκοπεία

ΙΣΤ’. Στο κατώγι του δούλου

ΙΖ’. Γρηγόρης

ΙΗ’. Προδότης

ΙΘ’. Αποκαλύψεις

Κ’. Κατά διαταγή του Ιβάτζη

ΚΑ’. Το Φρούριο των Βοδενών

ΚΒ’. Η συνείδηση του Ιερέα

ΚΓ’. Αλεξία

ΚΔ’. Η δύναμη της φιλίας

ΚΕ’. Δυο χρόνια πέρασαν

ΚΣΤ’. Γίνος Βούγας

ΚΖ’. Η εκλογή του Χάρου

ΚΗ’. Το τελευταίο μήνυμα

ΚΘ’. Νέμεση

 Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η άλλη πλευρά δεν συναινεί ; Είναι λοιπόν δίκαιο να καθίσουμε να αφανιστούμε όλοι οι Έλληνες χωρίς να έχουμε πειράξει κανέναν απολύτως ; Όλα αυτά διότι από τα αρχαία χρόνια ο πολιτισμός μας, και η ιδεολογία-θρησκεία μας, αποτελούν εμποδιο στην δημιουργία του παγκόσμιου εωσφορικού κράτους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών- μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.

(1) ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 

ΜΑΣ, ΗΤΑΝ ΑΓΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΟΠΩΣ 

ΛΕΕΙ, ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ, Ο 

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ.

13Shares

 13