ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ «ΥΒΡΕΩΝ» ΚΑΙ «ΚΑΚΙΩΝ» ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!!!! 

ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ «ΥΒΡΕΩΝ» ΚΑΙ «ΚΑΚΙΩΝ» ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!!!!

 .

Κανείς δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει ότι αν υπάρχει Θεός είναι πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών αλλά και συνάμα Απών συνάμα άμα θέλει. Συνεπώς εντός και εκτός ευλογίας, εντός και εκτός έκαστης ακαθαρσίας, αν και η ακαθαρσία είναι μία τοποθεσία του απείρου από πλευράς φυσικομαθηματικής σκοπιάς με Τον Θεόν Παρών και μία αμαρτωλή περιοχή από σκοπιά ηθικής με Τον Θεόν Απών.

 .

Αρνούμενοι την ύπαρξη Του Θεού είναι μία υπόθεση, αλλά δεν είναι αρκετή να μας πείσει ότι όντως ισχύει, δεν έχει αρκετά στοιχεία, αφού αρνούμαστε την προέκταση έκαστης υπόθεσης, κατανοητής και ακατανόητης προέκτασης. Δεν λύουμε κάνενα πρόβλημα με την πίστη ότι δεν υπάρχει Θεός αλλά δημιουργούμε άπειρα άλυτα και απροσδιόριστα λογικά ερωτήματα.

 .

Δεχόμενοι ότι υπάρχει Θεός, πρέπει να παραδεχθούμε κάποιες σταθερές: α) ότι έκανε τα πάντα, άρα τε το καλόν, το κακόν, το ουδέτερον και το ανάμεικτον, βάσει του Νόμου της Τετραπιθανότητος β) έκανε τα πάντα και τίποτε κανένας άλλος γ) δημιούργησε τη ζωή και τον θάνατον, το τέλος και την αθανασία, τον ήπιον θάνατον και τον σκληρόν ανυπόφορο θάνατο και άπειρα άλλα. Όμως τα όσα προαναφέραμε μας ενδιαφέρουν περισσότερο, διότι καταλάβουμε ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι αυτό όπου μας παρουσιάζουν γενικώς οι παπάδες.

 .

Οι παπάδες και η εκκλησία, αναφέρεται σχεδόν κατ’ εξοχήν με την Αγία Εβδομάδα, τα λόγια όπου πρόσθεσαν οι Πατέρες και με μερικές παραβολές, όπου δεν εξηγούνται επαρκώς σε πολλά σημεία, αλλά αποφεύγουν επίμαχα σημεία της Αγίας Γραφής, δημιουργώντας μία εσσφαλμένη εντύπωση προς τον μέσον αδιάβαστο πιστό! Βεβαίως με αυτά αρκεί κάποιος ν’ αγιάσει, χωρίς να σημαίνει ότι δεν θ’ αγιάσει αν γνωρίσει και καταλάβει τις ανώτερες βαθμίδες ή έστω άλλες παραμέτρους και θαλάμους της διδασκαλίας Του Χριστού, έστω και αν ξενίζουν και σκανδαλίζουν τους αδιάβαστους Χριστιανούς. Μπορεί ν’ αγιάσεις γνωρίζοντας μόνον την λέξη Χριστός, ή απλά έχοντας μέσα σου αγαθή διάθεση χωρίς να σκέπτεσαι καν και να μην αγιάσεις γνωρίζοντας όλη την Αγία Γραφή και άλλα βιβλία της παγκόσμιας ιερολογίας.

 .

Η λακωνική προσευχή και λακωνική σκέψη, σε αγιάζει ευκολότερα, αλλά η πληθωρική προσευχή και πληθωρική σκέψη, αν δεν σε χάσει θα σ’ αγιάσει περισσότερο. «Μεγαλύτερα καράβια συνεπάγονται περισσότερους κινδύνους χρεοκοπίας και ευκαιρίες υπερπλουτισμού». Το τίποτε φέρνει, τίποτε, αλλά το κατ’ επανάληψιν κάτι, φέρνει την βεβαιότητα του προβλεπόμενου προσιτού κέρδους. Άλλωστε, ο Χριστός είπε ότι ήρθε να σώσει τα απολωλόντα πρόβατα, ούτε τους φιλόκακους όπου είναι προεξοφλημένοι φίλοι της αδικίας και του διαβόλου, ούτε τους φιλάγαθους, οι οποίοι δεν χρειάζονται την Παρουσία Του Χριστού διά να σωθούν, όχι επειδή είναι αυτοσωτήριοι, αλλά επειδή προπορεύονται οι ίδιοι προς Τον Θεόν, χωρίς να χρειάζεται μεσάζοντας και παρουσία Του Μεσάζοντα Χριστού. Άρα τε, ένας αγαθός άνθρωπος δεν χρειάζεται διδασκαλία από Ενσάρκωση Του Θεού, αφού από μόνος του υπάγει προς Τον Θεόν, έστω και αν δεν γνωρίζει Το Όνομα Του Θεού.

 .

Δεν σε σώζει η επίγνωση του Θεονόματος, αλλά δίκαιη και ειλικρινής μίμηση της Άκτιστης Φύσης Του Θεού, ήτοι η Ηθική. Πριν γεννηθεί ο Χριστός, ο δίκαιος άνθρωπος σώζετο και μετά την Γέννηση Του σώζεται, ο Χριστός ήρθε διά τον απολωλόντα είτε αυτός βαπτίσθηκε είτε όχι, ο μη απολωνόντας είτε βαπτίσθηκε είτε όχι, θα σωθεί, διότι η ηθικακολουθία τινός ανθρώπου είναι βάπτισμα εν Αγίω Πνεύματι ούτως ή άλλως. Δεν λέγω να μην βαπτιζόμαστε, ειδικά άμα γνωρίζουμε Τον Χριστό, αλλά αν βαπτισθούμε και κάνουμε τα αίσχιστα ή απιστούμε αποβαπτιζόμαστε, επειδή ουσιαστικά εκδιώκουμε Τω Αγίω Πνεύματι, και επαναβαπτιζόμαστε όπως μετανοούμε. Το ίδιον ισχύει και με τους αβάπτιστους. Όμως άμα γνωρίζεις Χριστό, και δεν βαπτισθείς, είναι ως να Τον αρνείσαι χωρίς να Τον αρνείσαι, είναι ως να Τον δέχεσαι εξωτερικώς αλλά όχι εσωτερικώς σου.

 .

Κάτω υπάρχει μία «δίκαιη» απέχθεια κατά Του Χριστού και εμείς σχολιάζουμε με έντονα μαυρισμένα γράμματα.

 .

Ο «άλλος» Ιησούς Χριστός

.

Στο παρόν άρθρο θα εξετάσω ορισμένα εδάφια της βίβλου, που μας παρουσιάζουν έναν Χριστό αρκετά «παράξενο» και διαφορετικό από ότι έχουμε συνηθίσει. Αντί του γλυκύτατου και πράου Ιησού, εδώ βλέπουμε έναν εκδικητικό, βίαιο, απότομο και δύστροπο άνθρωπο, που μας προκαλεί ενστικτωδώς την αντιπάθεια... Ας ξεκινήσω από το ευαγγέλιο του Ματθαίου: (10, 34-36)

.

Ανωτέρω αναφέρομαι σε «δίκαιη» απέχθεια εντός εισαγωγικών, επειδή η πρόθεση του συγγραφέα, ως επί τω πλείστον τουλάχιστον, χωρίς να τον κατηγορώ, είναι να εκθέσει Τον Χριστόν ως άδικον, ψεύστη και μη ειρηνοποιό. Πρώτον, ο Χριστός είπε μην κρίνεις διά να μην κριθείς, δηλαδή αν κρίνεις θα υποστείς την ταπείνωση της κρίσεως, αν δεν κρίνεις θα δεχθείς την χάριν και άφεσιν της μη κατηγορίας και μη καταλαλιάς, προς οινδήποτε. Ουσιαστικά μας λέγει ότι δεν εξεύρουμε να κρίνουμε, επειδή δεν γνωρίζουμε όλες τις λεπτομέρεις της πρόθεσης, του νήματος της διεξαγωγής και της συναισθηματικής ψυχολογίας του κάθε πράττων, ό,τι και αν έπραξε, επειδή απλά δεν είμαστε πανόπτες οφθαλμοί. Δεύτερον, γλυκύτατο, πράο και ειρηνοποιό, παρουσιάζουν Τον Χριστόν οι παπάδες, αλλά όχι πάντοτε, διότι κάποιοι αναφέρονται εις την σκληρότητα Του, άλλωστε, όλοι τους αναφέροντε εις την οργήν Του Θεού! Η οργή Του Θεού αναφέρεται σε κάθε θρησκεία και το νόημα Της Ηθικής είναι ίδιον σε κάθε θρησκεία, είτε αυτή καλείται Παλαιά Διαθήκη, είτε Αρχαία Ελληνική Θρησκεία, είτε Χριστιανισμός. Αμέτηρτα παραδείγματα όμοιας ηθικής ή «αδικίας» Του Θεού προς τους ανθρώπους σε Αρχαία Ελλάδα και Παλαιά Διαθήκη. Το νόημα της Ηθικής δεν αλλάζει, είτε η θρησκεία έχει, έναν ή δύο, ή τρεις ή δώδεκα και δεκατρείς ή εκατομμύρια θεούς. Μία σταγόνα νερού δεν διαφέρει από το σύνολον των σταγόνων νερού όλης της υδροϋπαρξης και όστις διαφωνεί, διαφωνεί με την λογική! Η χημική ένωση της σταγόνας Του Θεού είναι η ίδια, είτε πιστεύει κανείς ότι υπάρχει μόνον μία είτε ότι υπάρχουν αμέτρητος ακαθόριστος αριθμός σταγόνων. Αρκεί να γνωρίζεις την χημική ένωση της Ηθικής και όχι την ποσότητα της έκτασης της Ηθικής, καθότι ούτως ή άλλως η έκταση της ποσότητος είναι άπειρη! Είτε κάνεις κατ’ επανάληψη το ίδιον αγαθούργημα σε όλη σου τη ζωή είτε διαφορετικό κάθε φορά σε όλη σου τη ζωή η εξίσωση είναι η ίδια! ΣΩΤΗΡΙΑ!

Τώρα, κατά πόσον η πρόθεση μου εμένα, είναι οπωσδήποτε να δικαιώσω Τον Χριστόν, θα το κρίνει ο Θεός και είναι θέμα πίστης, όχι θέμα παντογνωσίας μου. Γνωρίζω ότι υπάρχει και ότι είναι παντοδύναμος και δίκαιος, ενώ ο άπιστος γνωρίζει ότι δεν υπάρχει και δεν είναι ούτε παντοδύναμος ούτε δίκαιος. Ουσιαστικά έχουμε την ίδια πίστη αλλά προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Εγώ θα κριθώ κατά πόσον είμαι ειλικρινής ή υποκριτής και ο άλλος κατά πόσον εναντιώνεται εις την πίστη της ύπαρξης Του Χριστού από μίσος, εμπάθεια, εγωπάθεια και διαβολοπάθεια, ή από αγαθή πρόθεση όπου αναλόγως του τι γνωρίζει γενικώς και πως τα συσσχετίζει έφθασε εις το σωστό ή εσσφαλμένο συμπέρασμα. Ακόμη και αν φθάσεις εις το σωστό συμπέρασμα ένεκα κακίας, ουσιαστικά λανθάνεσαι και θα κριθείς από Το Ζωντανό Άπειρο ή Θεό, ως άδικος και αδικοπράττων. Συνεπώς, προσοχή εις την πρόθεση εάν απιστείς ή κατηγορείς κάτι, διότι το να πιστεύεις εις Τον Θεό από αγαθή πρόθεση ενώ δεν υπάρχει Αυτός είναι καλόν ενώ το να μην πιστεύεις εις Τον Θεό είτε Αυτός υπάρχει είτε δεν υπάρχει, από προκατελειμμένη και κακή πρόθεση, είναι κακό, ακόμη και αν ο Θεός δεν υπάρχει. Ουσιαστικά αυτός είναι ο ορισμός της θρησκείας, του καλού και του κακού.

 /

34 ΜΗ ΝΟΜΙΣΗΤΕ ΟΤΙ ΗΛΘΟΝ ΝΑ ΒΑΛΩ ΕΙΡΗΝΗΝ ΕΠΙ ΤΗΝ ΓΗΝ, ΔΕΝ ΗΛΘΟΝ ΝΑ ΒΑΛΩ ΕΙΡΗΝΗΝ, ΑΛΛΑ ΜΑΧΑΙΡΑΝ.

35 ΔΙΟΤΙ ΗΛΘΟΝ ΝΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΩ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΝΥΜΦΗΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΝΘΕΡΑΣ ΑΥΤΗΣ.

36 ΚΑΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΙΣΘΑΙ ΟΙ ΟΙΚΙΑΚΟΙ ΑΥΤΟΥ.

 .

Παρομοίως στο κατά Λουκάν: (14, 26)

 .

26 ΕΑΝ ΤΙΣ ΕΡΧΗΤΑΙ ΠΡΟΣ ΕΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΙΣΗ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΣ ΑΔΕΛΦΑΣ ΕΤΙ ΔΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΑΥΤΟΥ ΖΩΗΝ, ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΗΝΑΙ ΜΑΘΗΤΗΣ ΜΟΥ.

 .

Ο «φιλειρηνικός» Ιησούς σ' αυτά τα αποσπάσματα λέει ξεκάθαρα στους μαθητές του οτι δεν ήρθε για να φέρει ειρήνη, αλλά πόλεμο (μάχαιρα). Ήρθε για να χωρίσει τους οπαδούς του από τους γονείς και τα υπόλοιπα οικεία τους πρόσωπα, λέγοντας μάλιστα οτι όποιος δεν μισεί τον πατέρα, τη μητέρα, τα παιδιά, τα αδέρφια, όπως επίσης και την ίδια του τη ζωή (!), δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει μαθητής του. Εδώ μας θυμίζει περισσότερο κάποιον φανατικό Ταλιμπάν ιερέα, που συμβουλεύει τους οπαδούς του να μισήσουν τους δικούς τους, για να τον ακολουθήσουν με απερίσπαστο φανατισμό... Ας μιλήσουμε και λίγο για μαχαίρια: (Λουκ. 24, 36-38)

.

Ο ανωτέρω σχολιαστής βλέπει Τον Χριστό ως ίσος προς  ίσον, έναν άνθρωπακο, όμοιο με οποιονδήποτε άλλο ανθρωπάκο, να διατί δεν καταλάβει το νόημα. Πρώτον, λέγει πως ουσιαστικά δεν μπορείς να γίνεις μαθητής Του Θεού θεωρώντας Τον Θεό ίσο με τον οιονδήποτε άνθρωπο, κάτι όπου δεν καταλάβει ο ανωτέρω σχολιαστής, εξού και το επιβεβαιώνει με τα ανωτέρω λόγια του! Δεύτερον, είναι προσβολή να θεωρείς Τον Θεό ίσο με τον άνθρωπο και αν ο άνθρωπος θέλει να θεωρήσει εαυτόν ίσο με Τον Θεό πρέπει πρωτίστως να θεωρήσει εαυτόν ίσο με το κτήνος και κατώτερον του κτήνους και ύστερα να έχει δικαιώματα να θεωρεί εαυτόν ίσο με Τον Θεό! Και δη ίσο με το κτήνος όπου είναι θήραμα του θηρευτή και όχι το αντίστροφο, διότι ο ισχυρός, δεν φοβάται να είναι έσχατος, ενώ ο αδύνατος νοιώθει ασφάλεια μόνον εάν εγκατέχεται την θαλπωρή θέση μίας ευνοούμενης αξιωματικής ισχύος, δόξας και πλούτου, αυτά τα τρία τα απαιτεί η έλλειψη ασφάλειας. Ο Θεός δεν φοβάται το κρεμνό και την καταιγίδα, ο ανίσχυρος άνθρωπος σκοτώνει κτήνη και ανθρώπους, διά να μην πέσει σε κρεμνό και καταιγίδα! Διατί; Επειδή γνωρίζει την αδυναμία του έναντι των συνθηκών και των επιπτώσεων του κρεμνού και της καταιγίδας! Τρίτον, ας υποθέσουμε ότι ο Χριστός δεν είναι ο Θεός, αλλά ο Θεός είναι ο οιοσδήποτε άλλος, ή το ίδιον το Άπειρο, θα ήταν δίκαιο και σωστό, να θέλουμε να είμαστε μαθητές του Απείρου και να έχουμε ως ίσους το Άπειρο με το δημιούργημα του Απείρου, δεδομένου, ότι το πρώτον είναι άκτιστο και το δεύτερο κτισμένο από το πρώτο και άκτιστο συνάμα! Τέταρτον, εάν είσαι προσκολλημένος εις τους συγγενείς και συμπαθούντες σου, πως θα αποπροσκολληθείς ούτως ώστε να γνωρίσεις και ενωθείς με το Άπειρο; Είναι ως να θέλεις να ταξειδεύσεις σε όλο το κόσμο αλλά να είναι δεμμένος ή/και αυτοδεμμένος επί της κλίνης σου! Πρέπει να μισήσεις την ασφάλεια της βεβαιότητος, την μονοτοπία, την ρουτίνα, αν θέλεις να γίνεις ταξειδευτής και δεν υπάρχει μεγαλύτερο ταξείδι από το να γνωρίσεις την ευλογία, το θείο και το αναρχικό παγκόσμιο πλαίσιο του Απείρου. Σε άλλο άρθρο μου, εξήγησα ότι ο Χριστός σκεπτώταν, δρούσε και συμπεριφερόνταν με πράξεις και συναισθήματα κβαντομηχανικής δρασαντίδρασης! Πέμπτον, ο θάνατος δεν είναι απών από τον Χριστιανισμό όπως δεν είναι απών από καμμία άλλη θρησκεία και λογική. Σημασία δεν έχει πότε και πως θ’ αποθάνεις, αλλά αν θα αποθάνεις διά χάριν της αλήθειας, της λογικής, της ηθικής και της δικαιοσύνης, ή διά την υπηρεσία των αντίθετων. Το να σκοτώσεις διά χάριν της Αλήθειας ή του Απείρου είναι προτιμότερο από το να φιλανθρωπείς από ματαιοδοξία, αυτοδοξία ή κενοδοξία ήτοι χωρίς να πιστεύεις σε Θεό ή Άπειρο. Δίκαια σκοτώνει κάποιος διά χάριν της αλήθειας εάν με την ίδια πρόθεση και ετοιμότητα δέχεται να σκοτωθεί διά την ίδια αλήθεια. Διότι είναι η ίδια λογική να σκοτώνεις ή να σκοτώνεσαι διά χάριν της ίδιας πίστης και είναι δύο μέτρα και δύο σταθμά να δέχεσαι να σκοτώνεις αλλά να μην δέχεσαι να σκοτωθείς διά χάριν της οιασδήποτε πίστης σου, θρησκείας σου, πολιτικής πεποίθησης σου. Εάν όμως πρέπει να εύχεσαι ή να προτιμάεις κάτι είναι να σκοτωθείς διά χάριν της πίστεως σου παρά να σκοτώσεις διά χάριν της πίστεως σου. Διότι το να χάσεις τη ζωή σου διά χάριν της πίστεως σου, αποδεικνύεις την ειλικρίνεια της πίστεως σου, το να παίρνεις τη ζωή άλλου διά χάριν της πίστεως σου, δεν μαρτυρεί τίποτε, και το χειρότερο μπορεί συνειδητώς ή ασυνείδητως να κρύβεσαι όπισθεν της πίστεως διά να εγκληματείς, απολαμβάνεις αιμοβόριες ηδονές και προσδοκείς άλλα ωφελήματα. Μεγαλύτερη μαρτυρία υπέρ της πίστεως σου από το να χάσεις τη ζωή σου διά χάριν της δεν υπάρχει. Πρόσεξε όμως η πίστη σου να μην είναι ματαιοκενοψευδοδοξία!

.

Να διατί ο Χριστός, προτίμησε αντί να επιβληθεί με την δύναμη Του, να μαρτυρήσει με την ίδια δύναμη Του. Διότι η πρώτη είναι φόβος και ανασφάλεια ενώ η δεύτερη αυτοβεβαιότητα της πίστεως και του ποίος τω όντι είσαι. Ο δυνατός και ανυπόκριτος μαρτυράει, ο αδύναμος και υποκριτής αποφεύγει την μαρτυρία, διότι σημαίνει θάνατος. Ο Ζωδόχος και ο φιλοζωοδόχος δεν φοβάται τον θάνατο, ο ζων με πίστη ότι η ζωή έχει τελεσίδικη, αναπόφευκτη και αναπότρεπτη ημερομηνία λήξεως,/ ζει, εργάζεται και προγραμματίζεται με γνώμονα την αισθητική αντίληψη της ημερομηνίας λήξεως.

.

Όταν πιστεύεις θυσιάζεις τον εαυτόν σου, όταν δεν πιστεύεις θυσιάζεις τους άλλους. Όταν δεν ισχύει κανένα από αυτά, είσαι σε απροσδιορισία, και όταν αμφιταλαντεύεσαι ή έχεις αμφότερες τάσεις, είσαι σε ανάμεικτη παλινδρίμηση, βάσει του Νόμου της Τετραπιθανότητος.

Οι παπάδες είτε τα γνωρίζουν είτε όχι, δεν τολμούν να σας τα ειπούν αυτά, ελάχιστοι το έκαμαν. Ο Θεός θα κρίνει όποιον σκότωσε διά χάριν Του αν θα σκοτώνετο διά χάριν Του με την ίδια αδυστασία, και εάν κρίνει πως δεν υπήρχε ισορροπημένη ροπή, ή ότι δεν είχε περισσότερη προαίρεση να αποθάνει ως μάρτυρας αντί να σκοτώσει άλλους, αλίμονο του, ν’ αρχίσει προσευχές μετάνοιας και συγχώρεσης, τώρα αμέσως!

 .

36 ΕΙΠΕ ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΟΣΤΙΣ ΕΧΕΙ ΒΑΛΑΝΤΙΟΝ ΑΣ ΛΑΒΗ ΑΥΤΟ ΜΕΘ ΕΑΥΤΟΥ, ΟΜΟΙΩΣ ΚΑΙ ΣΑΚΚΙΟΝ ΚΑΙ ΟΣΤΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΣ ΠΩΛΗΣΗ ΤΟ ΙΜΑΤΙΟΝ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΑΣ ΑΓΟΡΑΣΗ ΜΑΧΑΙΡΑΝ.

37 ΔΙΟΤΙ ΣΑΣ ΛΕΓΩ ΟΤΙ ΕΤΙ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΣΘΗ ΕΙΣ ΕΜΕ, ΤΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΝΟΜΩΝ ΕΛΟΓΙΣΘΗ, ΔΙΟΤΙ ΤΑ ΠΕΡΙ ΕΜΟΥ ΓΕΓΡΑΜΜΕΝΑ ΛΑΜΒΑΝΟΥΣΙ ΤΕΛΟΣ.

38 ΟΙ ΔΕ ΕΙΠΟΝ ΚΥΡΙΕ ΙΔΟΥ ΗΔΗ ΔΥΟ ΜΑΧΑΙΡΑΙ. Ο ΔΕ ΕΙΠΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΥΣ ΙΚΑΝΟΝ ΕΙΝΑΙ.

 .

Οι συμβουλές του προς το ακροατήριο είναι οι εξής: «όποιος έχει λεφτά ας τα πάρει μαζί του, ενώ όποιος δεν έχει να πουλήσει τα ρούχα του για να αγοράσει μαχαίρι». Κάπως... περίεργες προτροπές από έναν δάσκαλο της ειρήνης, που δεν σκοπεύει να ασχοληθεί με τα εγκόσμια, γιατί το βασίλειό του είναι «έξω από αυτόν τον κόσμο»! Περισσότερο μοιάζει με κάποιον οπλαρχηγό, που σχεδιάζει ένοπλη εξέγερση... Πράγματι, τα μαχαίρια σε τί θα χρησιμεύσουν; (Λουκ. 19, 27)

.

Και εδώ τα ίδια λέγει με τα ανωτέρω. Ο ανωτέρω σχολιαστής σφάλλει επειδή συγκρίνει τις προτροπές Του Θεού με τις προτροπές ανθρώπου. Όταν ο Θεός θέλει να σφάξει δεν έχει την ίδια βαρύτητα με το να θέλει να σφάξει ο άνθρωπος. Διότι η θέληση Του Θεού όπου έκανε τον θάνατο και δεν τον αποφεύγει κανένας δεν έχει την ίδια βαρύτητα με τη θέληση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος δεν ποίησε ούτε τη ζωή ούτε τον θάνατο και δεν δικαιούται να αφαιρεί ζωή όταν διαφωνεί ο Θεός, ούτε να μην αφαιρεί ζωή όταν ο Θεός θέλει να αφαιρεθεί κάποια ζωή. Εξού και ο άνθρωπος θεωρεί δικαιότερο να αφαιρεί ο άνθρωπος ζωή κτήνους παρά το κτήνος ζωή ανθρώπου. Αυτό έχει δύο σημασίες, πρώτον ότι είναι τω όντι δικαιότερο να αφαιρεί ο άνθρωπος τη ζωή του κτήνους παρά το κτήνος του ανθρώπου και οι πλείστοι ανθρώποι καλοί ή κακοί το αναγνωρίζουν και, δεύτερον, ότι συνάμα από εγωισμό ο άνθρωπος θεωρεί ότι πρέπει να αφαιρείται η ζωή του κτήνους και όχι η ζωή του ανθρώπου, επειδή είναι εγωιστής και όχι επειδή είναι εντολή Του Θεού! Όμως ο ανώτερος άνθρωπος δεν θέλει, και αποφεύγει, να αφαιρέσει ζωή κτήνους και να αφαιρεθεί ζωή ανθρώπου από κτήνος, αλλά αν πρέπει να επιλέξει, θα προτιμήσει να αφαιρεθεί ζωή κτήνους αντί ανθρώπου, είτε πρόκειται διά τη ζωή του ιδίου ή συνανθρώπου του.

.

Όταν όμως εξομοιώνεται η θέληση Του Θεού με τη θέληση του ανθρώπου, είναι ως να εξομοιώνεται η θέληση του ανθρώπου με τη θέληση του κτήνους. Και μόνον έναν κτήνος (της ανηθικότητος ή έλλειψης αντίληψης της ανηθικότητος = μη υπακοή εις Τον Άκτιστο Δημιουργό όστις και αν είναι) εξομοιώνει τον άνθρωπο με Τον Θεό και, το κτήνος με τον άνθρωπο!

Ο Θεός όποιος και αν είναι, το Άπειρο αν θέλετε, ό,τι και αν επιθυμήσει έναντι του κτιστού και περιορισμένου θνητού όντος είναι δίκαιο! Εις τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, βλέπουμε ανθρώπους να σέβονται το θέλημα των θεών ως θνητοί και ανθρώπους όπου βλασφημούν το θέλημα των θεών, ως να είναι οι θνητοί ίσοι με τους θεούς, αυτό καλείται ύβρις!!!! Βλέπουμε τους θεούς να εκτιμούν τους θνητούς όπου σέβονται και την μη αρεστή από τους ανθρώπους θέληση των θεών και να απεχθάνονται τους ανθρώπους όπου δεν σέβονται και δεν υπακούουν εις την τραγική προς τους θνητούς πρόθεση και θέληση των θεών. Καμμία διαφορά με την ευπρόθυμη μη αρεστή πρόθεση του Αυραάμ να θυσιάσει διά χάριν Του Θεού τον Ισάξιο (Ισαάκ) και με την Ελληνίδα γυναίκα όπου αποκαλεί τον εαυτόν της κυνάριο και παρακαλεί Τον Χριστό να της ρίξει ολίγα ψώμια. Η υπακοή της την έκανε αγία!!!! Όπως παρατείθεται πάρακατω.

 .

27 ΠΛΗΝ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΟΥ ΕΚΕΙΝΟΥΣ, ΟΙΤΙΝΕΣ ΔΕΝ ΜΕ ΗΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΒΑΣΙΛΕΥΣΩ ΕΠ ΑΥΤΟΥΣ, ΦΕΡΕΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΦΑΞΑΤΕ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΜΟΥ.

.

Σαφέστατη εντολή: «Φέρτε μου όλους τους εχθρούς, που δεν αναγνωρίζουν τη βασιλεία μου, και σφάξτε τους μπροστά στα πόδια μου»!! Αν ακούγαμε αυτό το απόσπασμα χωρίς να ξέρουμε από πού προέρχεται, θα υποθέταμε οτι το είπε κάποιος σαν τον Δον Κορλεόνε από το «Νονό»! Κι όμως, το είπε ο ειρηνοποιός, γλυκύτατος και πράος Χριστός... Τα μαχαίρια όμως έχουν και άλλη χρησιμότητα: (Λουκ. 12, 58-59)

.

Ο ανωτέρω σχολιαστής έχει δίκαιο! Μολονότι, ο Χριστός δεν είναι σικελιανός αρχηγοσυμμορίτης αλλά ο Ενσαρκωμένος Άπειρος Υιός. Και ας ειπωθέσουμε ότι ο Χριστός δεν είναι ο Θεός, ερωτώ τον σχολιαστή, αν θα θυσίαζει το Άπειρο ή όποιον εναντιωνόταν εις το άπειρο; Θα θυσίαζε ο σχολιαστής τον δημιουργό ή το δημιούργημα; Θα θυσίαζε ο σχολιαστής, την αλήθεια ή ψεύδος ή έστω το ωραίο ψεύδος; Θα θυσίαζε ο σχολιαστής τον Παρθενώνα ή έναν άνθρωπο, τον Παρθενώνα ή όλους τους Έλληνες; Θα θυσίαζε ο σχολιαστής, τον ασθενή ή την ασθένεια; Γνωρίζει ο σχολιαστής ότι ο ασθενής είναι το σώμα και ο ζωντανός οργανισμός και η ασθένεια επίσης ένα σώμα και ζωντανός οργανισμός; Ποίος πρέπει να ζήσει; Ο δημιουργός της ασθένειας ή η ασθένεια; Το κράτος ή το πραξικόπημα; Η αρμονία ή η επανάσταση; Το δίκαιο ή το άδικο; Το άκτιστο ή το κτιστό; Θα δεχόταν ο σχολιαστής να γίνει το άκτιστο κτιστό και το κτιστό άκτιστο; Ποίο από τα δύο θα επέλεγε; Ποίο έχει το δικαίωμα ο φούρνος ή ο κτίστης του φούρνου; Τι άλλο είναι η ασθένεια παρά η ανυπακοή εις το θέλημα του οργανισμού! Όποιος δεν υπακούει εις τον άκτιστο οργανισμό του απείρου, είναι ασθένεια και θάνατος του αξίζει, θάνατο θα εύρει και πριν και μετά τον θάνατο!

.

Να ωφεληθεί η ψυχή ή το σώμα; Αφού το σώμα ούτως ή άλλως θα αποθάνει, ψυχή να ζήσει εις το αιθέριο σώμα όπου θα αποκτήσει μετά τον θάνατο του σαρκικού σώματος. Η παροιμία λέγει, εγώ σ’έκτισα φούρνε μου εγώ θα σε χαλάσω και όχι, σ’ έκτισα φούρνε μου διά να με χαλάσεις. Δεν κτίζεις τον οίκο διά να σε καταπλακώσει αλλά διά να ζεις μέσα. Τέτοια είναι και η ψυχή, κατοικία Αγίου Πνεύματος και όχι καταπλάκωμα προσβολής πύρ ομαδόν εναντίον Του Αγίου Πνεύματος. Άλλωστε, και να νικήσει η ασθένεια, θα αποθάνει μόλις σκοτώσει το σώμα.

.

Εχθροί Του Χριστού, είναι οι εχθροί του Απείρου, του Άκτιστου, του Ηθικού, του Δίκαιου, του Δημιουργού. Εχθροί Του Χριστού είναι η ασθένεια εναντίον του σθένους, η ασθένεια είναι η ανηθικότητα και ευσθένεια/υγεία το σώμα. Ο Θεός έκτισε και το σώμα και την ασθένεια και όρισε η ασθένεια να καταπολεμάται από το σώμα και το σώμα να θυσιάζεται και να προτιμάει την ασθένεια του παρά την απώλεια της ψυχής. Όρισε να σκοτώνουμε την ασθένεια της ψυχής παρά την ασθένεια του σώματος. Διότι η ασθένεια της ψυχής οδηγεί εις αιώνια νοσηρότητα, ενώ η ασθένεια του σώματος εις ανακύκλωσης της σάρκας.

.

Ποίος είπε ότι ο Θεός δεν έχει λογική και δεν είναι παράλογος και ψυχασθενής; Ποίος είπε ότι ο άνθρωπος δικαιούται να σκέπτεται με λογική και ο Θεός απαγορεύεται να την χρησιμοποιεί παρότι την δημιούργησε. Όπως το σώμα και η ψυχή καταπολεμούν τις ασθένειες τους και τις κατασφάζουν με αυτόματα έμφυτα φάρμακα και προσμείξεις αυτών ή τεχνητά εξωτερικά φάρμακα και προσμήξεις αυτών, ομοίως και ο Θεός κατασφάζει τις ασθένειες του! Και όπως η ασθένεια δεν δέχεται να βασιλεύει ο Θεός επάνω της, και όπως τα λευκά αιμοσφαίρα δεν δέχονται να βασιλεύει ο οργανισμός επάνω τους, ούτως και ο Χριστός ο Υιός Του Θεού, κατασφάζει τα λευκά αιμοσφαίρια όπου δεν υπακούουν εις το θέλημα Του, επειδή όστις δεν υπακούει εις το θέλημα Του Θεού υπακούει ηθελημένως ή εν αγνοία του εις το θέλημα του διαβόλου, όπως τα λευκά αιμοσφαίρια όταν δεν υπακούουν εις τον οργανισμό υπακούουν εις τον εχθρόν του οργανισμού, τον θάνατο. Και όπως τα λευκά αιμοσφαίρια δίχως οργανισμό όταν ως λευχαιμεία τον σκοτώσουν θανατώνονται από την ίδια τους την πραξικοπηματική πράξη, ομοίως όποιος άνθρωπος σκοτώσει Τον Θεό από μέσα του και από έξω του αποβιώνει από μέσα και από έξω της ψυχής του ο Θεός και όπου αποβιώνει, ήτοι υποχωρεί ο Θεός δεν υφίσταται πλέον ύπαρξις!!!!

.

Την εγχείρηση εις τον πάσχοντα με μάχαιρα την κάνουν, με μάχαιρα γίνεται η εγχείρηση εις την ψυχή και κατά των ψυχοζιζανίων. Ο Χριστός είναι ο οργανισμός και κάθε ασθένεια κατασφάζεται έμπροσθεν Του από τους ακόλουθους και μαθητές Του, τα υγειή λευκά αιμοσφαίρια, των οποίων τα νεκρά μέλη εξωτερικεύονται εις το δέρμα του οργανισμού ως σπύρια, τύμβοι Μαραθωνομάχων, τύμβοι Σαλαμινομάχων, τύμβοι, Θερμοπυλομάχων, τύμβοι Πλαταιομάχων.

.

58 ΕΝΩ ΛΟΙΠΟΝ ΥΠΑΓΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΔΙΚΟΥ ΣΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ, ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΝ ΚΑΘ ΟΔΟΝ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΧΘΗΣ ΑΠ ΑΥΤΟΥ, ΜΗΠΟΤΕ ΣΕ ΣΥΡΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΡΙΤΗΝ ΚΑΙ Ο ΚΡΙΤΗΣ ΣΕ ΠΑΡΑΔΩΣΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΥΠΗΡΕΤΗΝ ΚΑΙ Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΣΕ ΒΑΛΗ ΕΙΣ ΦΥΛΑΚΗΝ.

59 ΣΟΙ ΛΕΓΩ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΕΞΕΛΘΕΙ ΕΚΕΙΘΕΝ ΕΩΣΟΥ ΑΠΟΔΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΣΧΑΤΟΝ ΛΕΠΤΟΝ.

 .

Ο Ιησούς εδώ δίνει μια εύκολη και γρήγορη λύση σε όσους έχουν χρέη. Καθώς πηγαίνουν με τον αντίδικό τους (αυτόν που του χρωστούν) στο δικαστήριο, να προσπαθήσουν να απαλλαχθούν από αυτόν μια και καλή! Όπως είναι διατυπωμένο αυτό, δε χωράει αμφιβολία οτι εννοεί την εξόντωση του αντιδίκου σε κάποιο σκοτεινό στενό. Στην περίπτωση που διστάσουν να το κάνουν, ο δικαστής θα τους ρίξει φυλακή, όπου σίγουρα θα σαπίσουν μέχρι να ξεπληρωθεί το χρέος τους! Οπότε, το «δραστικό» αυτό μέτρο είναι επιβεβλημένο!! Αν κάποιος τα έλεγε αυτά σήμερα, στην καλύτερη περίπτωση θα τον χαρακτήριζαν ακραίο αναρχικό, ή ακόμα και λωποδύτη... Ας εξετάσουμε τώρα την απαράδεκτη συμπεριφορά του Μεσσία στο συμβάν με τη Συροφοίνισσα: (Μαρκ. 7 ,24-30)

.

Ποίος είναι ο αντίδικος; Ο διάβολος! Διατί; Διότι: Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου,ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖνσήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶςεἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Αμήν. Σ’ ελεύθερη μετάφραση: Πατέρα που βρίσκεσαι στουςΟυρανούς ας αγιασθεί το όνομα σου, ας έρθει η βασιλεία σου, ας γίνει το θέλημα σου, όπως στον ουρανό έτσι καιστην γη. Το ψωμί μας το καθημερινό δώσε μας σήμερα και άφησε μας τα χρέη μας όπως και εμείς αφήνουμε τουςχρεώστες μας και μην μας βάλεις σε δοκιμασία αλλά απομάκρυνε μας από το κακό. Αληθινά.

 .

Ο αντίδικος πάντοτε είναι αυτός όπου δεν τηρεί την ανώτερη εντολή Του Χριστού όπως αναφέρεται εντός της Κυριακής προσευχής της Πίστεως ήτοι του «Πάτερ ημών». Δηλαδή αυτός όπου ζητάει από τον αδελφόν/συνάνθρωπο του πληρωμή των χρεών. Είτε ζητάεις χρήματα τα οποία σου χρωστούν είτε δεν πληρώνεις χρήματα τα οποία χρωστείς και ενώ δύνασαι, αμαρτάνεις!!!! Ο σχολιαστής ανωτέρω δεν το κατάλαβε αυτό! Νομίζει ότι έχει δίκαιον αυτός όπου του χρωστούν, ενώ εις τον ίδιον εδώθησαν άμεσα ή έμμεσα όσα έχει, από την ίδια του τη ζωή έως τα ίδια του τα τέκνα και τον πλούτο του. Από την άλλη αυτός όπου χρωστάει και δεν τα δίνει αδικεί Τον Χριστό εξ’ ονόματι και εις το πρόσωπο του ανθρώπου όπου χρωστάει. Κατά συνέπεια, οι αντίδικοι αμαρτάνουν αμφότεροι, ο μεν επειδή δεν αφήνει τα χρέη του αδελφού του και ο δε επειδή δεν πληρώνει τα χρέη προς τον αδελφό του! Ο Χριστός αναφέρει ως αντίδικο τον καθένα και λέγει να απαλλαχθούμε από του βάρους του επί της ψυχής μας, δηλαδή καθώς πορευόμαστε προς το δικαστήριο, πριν φθάσουμε προς τον δικαστή/κριτή, ο μεν να χαρίσει τα χρήματα όπου του χρωστεί ο δε και ο δε να αποπληρώσει τα χρήματα όπου χρωστάει ή αν δεν έχει να πληρώσει, τότε να χαρίσει ούτως ή άλλως τα όσα του χρωστάει κάποιος τρίτος αδελφός. Ουσιαστικά, μας λέγει να πληρώνουμε όλοι μας όλες τις οφειλές μας και να μην απαιτούμε καμμία αποπληρωμή από τους άλλους. Υπάρχει μεγαλύτερη ισοκρατία, ισονομία, δημοκρατία, δικαιοκρατία, αγαποκρατία απ’ αυτήν την λύση; Ο Σωκράτης έλεγε να αποφεύγουμε τα δικαστήρια, επειδή γνώριζε το φως το αληθινό και δεν ήταν απολωλόν πρόβατο και δεν χρειάζετο να έρθη ο Χριστός να τον σώσει, αφού ο ίδιος ήταν με Τον Θεό και το έλεγε. Έναν Θεό έλεγε!

.

Ο Χριστός μας λέγει ότι κολάζεται και όποιος ζητάει επιστροφή χρημάτων και όποιος δεν επιστρέφει τα χρήματα. Διότι και ο πρώτος και ο δεύτερος λαμβάνουν την θέση του αντίδικου. Ο μεν από μεν θέση και ο δε από την δε θέση. Είναι ως να λέμε είτε Δεξιός είτε Αριστερός, το ίδιο κόμμα είσαι, το κόμμα της αντιδικίας, της διχόνοιας και της συγχαμένης απεχθειοποιίας.

Ο Χριστός μας λέγει, μην ζητείς επιστροφή των χρημάτων σου αλλά επέστρεφε τα χρήματα όπου χρωστείς. Εάν δεν είναι αυτός ο ορισμός του υπερδικαίου, τότε ποίος είναι; Μήπως το αντίστροφο; Το αντίστροφο είναι ο ορισμός του υπεραδίκου!

.

Ο Κριτής όπου αναφέρει ο Χριστός είναι ο Θεός. Ο υπηρέτης είναι ο Αρχάγγελος ή άγγελος και η φυλακή είναι η κόλαση! Απλά πράγματα, ο έχων νουν ας κατανοήσει.

.

Επίσης μας λέγει ότι ο επίγειος κριτής, δεν κρίνει αξιόλογως διότι κρίνει με γράμμα του ανθρώπινου χαρτονόμου και όχι με το γράμμα της αλήθειας του τι συμβαίνει πραγματικώς. Ο κυνικός κριτής θα σε βάλει φυλακή, επειδή ο κυνικός αντίδικος δεν έχει φιλαδελφικά συνασθήματα, εσύ δεν είναι αμαρτία να μην το δεχθείς, ούτε αμαρτία να μην αποφύγεις τους διωγμούς των Χριστιανών εις τους πρώτους και, έσχατους χρόνους από τα όργανα του Αντίχριστου!

.

24 ΚΑΙ ΣΗΚΩΘΕΙΣ ΕΚΕΙΘΕΝ ΥΠΗΓΕΝ ΕΙΣ ΤΑ ΜΕΘΟΡΙΑ ΤΥΡΟΥ ΚΑΙ ΣΙΔΩΝΟΣ ΚΑΙ ΕΙΣΕΛΘΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΙΚΙΑΝ. ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΜΑΘΗ ΤΟΥΤΟ ΜΗΔΕΙΣ, ΔΕΝ ΗΔΥΝΗΘΗ ΟΜΩΣ ΝΑ ΚΡΥΦΘΗ.

25 ΔΙΟΤΙ ΑΚΟΥΣΑΣΑ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΥ ΓΥΝΗ, ΤΙΣ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΤΟ ΘΥΓΑΤΡΙΟΝ ΕΙΧΕ ΠΝΕΥΜΑ ΑΚΑΘΑΡΤΟΝ, ΗΛΘΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΠΕΣΕΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΟΔΑΣ ΑΥΤΟΥ.

26 ΗΤΟ ΔΕ Η ΓΥΝΗ ΕΛΛΗΝΙΣ ΣΥΡΟΦΟΙΝΙΣΣΑ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΚΑΛΕΙ ΑΥΤΟΝ ΝΑ ΕΚΒΑΛΗ ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟΝ ΕΚ ΤΗΣ ΘΥΓΑΤΡΟΣ ΑΥΤΗΣ.

27 Ο ΔΕ ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΠΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗΝ, ΑΦΕΣ ΠΡΩΤΟΝ ΝΑ ΧΟΡΤΑΣΘΩΣΙ ΤΑ ΤΕΚΝΑ, ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΝ ΝΑ ΛΑΒΗ ΤΙΣ ΤΟΝ ΑΡΤΟΝ ΤΩΝ ΤΕΚΝΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΡΙΨΗ ΕΙΣ ΤΑ ΚΥΝΑΡΙΑ.

.

Ο σχολιαστής κατωτέρω με περισσή σκληρότητα και μίσος έναντι Του Χριστού, αναφέρει ότι τα τέκαν είναι οι Ιουδαίοι, λησμονώντας ότι συνεχώς επιπλήττει τους Ιουδαίους σε όλη την Καινή Διαθήκη και αυθαίρετα με καχυποψία θεωρεί πως τα τέκνα Του Χριστού είναι οι Ιουδαίοι, ενώ σε άλλο εδάφιο τους καλεί τέκνα του διαβόλου.

.

Τέκνα Του Χριστού, είναι οι ανθρώποι της πίστεως, όπου ακολουθούν κατά γράμμα τις εντολές Του, οι ίδιοι οι μαθητές Του. Αυτοί δικαιούνται πρώτοι την ευλογία Του, διότι η ευλογία είναι διά τους ευλογημένους, σαφέστατα!

.

Ο Χριστός λέγει εις την γυναίκα ότι δεν είναι καλόν ο πατέρας να αφήνει νηστικά τα παιδιά του και να ταϊζει τα κυνάρια (κουτάβια). Τι λέγαμε πριν ότι ο άνθρωπος είναι ανώτερος από το κτήνος και ο άγιος ανώτερος από τον κοινό άνθρωπο. Πατέρας των αγίων είναι ο Θεός και ταϊζει με το μάννα Του Αγίου Πνεύματος τους αγίους πρώτον και ύστερα με ό,τι περισσεύσει τα κυνάρια, δηλαδή τους κυνικούς ανθρώπους! Εκείνη την στιγμή η γυναίκα απόκρίθηκε ως κατωτέρω και εξηγούμε τι έγινε.

.

28 Η ΔΕ ΑΠΕΚΡΙΘΗ ΚΑΙ ΛΕΓΕΙ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ, ΝΑΙ ΚΥΡΙΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΥΝΑΡΙΑ ΥΠΟΚΑΤΩ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΤΡΩΓΟΥΣΙΝ ΑΠΟ ΤΩΝ ΨΙΧΙΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

.

Η Ελληνίδα Συροφοίνισσα, κάνει ρεσιτάλ πίστεως! Ομολογεί την ακράδαντη πίστη της προς τον Κύριο! Γίνεται μονομιάς τέκνο Χριστού, επειδή ταπεινώνεται και αντί να αντιδράσει ότι τάχατες δεν είναι κτήνος, παραδέχεται ότι είναι κτήνος αλλά πως και τα κτήνη χρειάζονται την φροντίδα Του Θεού! Αγιάζει αυτοστιγμεί περισσότερο από πολλά άλλα τέκνα Του Χριστού. Πως το γνωρίζουμε αυτό; Είναι η γνωστή μέθοδος αγιοσύνης χιλιάδων μετέπειτα αγίων, ήτοι η άκρα ταπείνωση χωρίς ίχνος ανειλικρίνειας και αμφισβήτησης της αναξιότητος του εαυτού του φίλου Του Θεού. Η γυναίκα αυτή με την ομολογία της αναξιότητος της από κυνάριο, και ακάθαρτη αμαρτωλή γίνεται αναβιβάζεται σε τέκνο Θεού, διότι ο Θεός συντρίβει τον υπερήφανο και δοξάζει τον ταπεινό. Το ότι είναι Ελληνίδα, τιμάει τον Ελληνισμό και την πίστη του. Ο Χριστός εδώ τιμάει δι’ αυτής ολόκληρο τον Ελληνισμό και την μετέπειτα υπερχιλιετή πίστη του. Διότι όταν ένας άνθρωπος από τον βούρκο και από κυνάριο πορεύεται εν παραδείσι ως άγιος, είναι άξιος επιδοκιμασίας!

.

29 ΑΙ ΕΙΠΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗΝ, ΔΙΑ ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΥΠΑΓΕ. ΕΞΗΛΘΕ ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟΝ ΑΠΟ ΤΗΣ ΘΥΓΑΤΡΟΣ ΣΟΥ.

30 ΚΑΙ ΟΤΕ ΥΠΗΓΕΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΙΚΟΝ ΑΥΤΗΣ, ΕΥΡΕΝ ΟΤΙ ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟΝ ΕΞΗΛΘΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΚΕΙΜΕΝΗΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΛΙΝΗΣ .

 .

Πηγαίνοντας στα σύνορα Τύρου – Σιδώνας, δέχτηκε στο σπίτι που έμενε την επίσκεψη μιας Ελληνίδας ή Συροφοίνισσας γυναίκας. Όποια κι αν ήταν η εθνικότητά της, σε καμία περίπτωση δεν ήταν Ιουδαία (εκλεκτός λαός). Στην σπαρακτική της παράκληση (έπεσε στα πόδια του) να θεραπεύσει τη κόρη της, ο Ιησούς απάντησε ψυχρά οτι δεν μπορεί να σπαταλήσει το ψωμί που έχει για τα παιδιά, δηλαδή τους Εβραίους, στα... σκυλάκια, δηλαδή τους εθνικούς!! Ρατσιστικότατη, σκληρή και απαράδεκτη απάντηση σε μια συντετριμμένη από τον πόνο μάνα, που είχε την ανάγκη του... Η Συροφοίνισσα όμως δεν πτοείται και του απαντάει, εξευτελίζοντας απόλυτα τον εαυτό της, ότι ακόμα και τα σκυλιά τρώνε τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των παιδιών! Ο Μεσσίας επιτέλους κινητοποιείται και λέει στη μητέρα να φύγει και να επιστρέψει στην κόρη της, την οποία θα θεραπεύσει «εξ αποστάσεως». Μια τόσο άκαρδη αντιμετώπιση θα χαρακτήριζε ίσως έναν τυρρανικό μονάρχη, όχι όμως και το γιο του πανάγαθου Θεού... Η σκληρότητα του υιού φαίνεται και σε άλλο εδάφιο, αυτή τη φορά απέναντι σε ένα απλό δέντρο: (Μαρκ. 11)

.

Η γύναικα αυτή εξυμνεί τον θρίαμβο της ελληνοχριστιανικής ψυχής έναντι Του Θεού. Με την πίστη της το θυγάτριον της τηλιατρεύτηκε. Είχε τόση πίστη όπου ήταν βέβαιη καθ’ οδόν προς την οικίαν της ότι η θυγατέρα της θεραπεύτηκε όπερ και έγινε. Η πίστης της ενεργοποίησε την δύναμη Του Θεού!

 .

12 ΚΑΙ ΤΗ ΕΠΑΥΡΙΟΝ ΑΦΟΥ ΕΞΗΛΘΟΝ ΑΠΟ ΒΗΘΑΝΙΑΣ ΕΠΕΙΝΑΣΕ.

13 ΚΑΙ ΙΔΩΝ ΜΑΚΡΟΘΕΝ ΣΥΚΗΝ, ΕΧΟΥΣΑΝ ΦΥΛΛΑ, ΗΛΘΕΝ ΕΝ ΤΥΧΟΝ ΕΥΡΗ ΤΙ ΕΝ ΑΥΤΗ. ΚΑΙ ΕΛΘΩΝ ΕΠ ΑΥΤΗΝ ΟΥΔΕΝ ΕΥΡΕΝ ΕΙΜΗ ΦΥΛΛΑ, ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΗΤΟ ΚΑΙΡΟΣ ΣΥΚΩΝ.

14 ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΙΘΕΙΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΠΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗΝ, ΜΗΔΕΙΣ ΠΛΕΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΝΑ ΜΗ ΦΑΓΗ ΚΑΡΠΟΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΗΚΟΥΟΝ ΤΟΥΤΟ ΟΙ ΜΑΘΗΤΑΙ ΑΥΤΟΥ ...

20 ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΕΣ ΕΙΔΟΝ ΤΗΝ ΣΥΚΗΝ ΕΞΗΡΑΜΜΕΝΗΝ ΕΚ ΡΙΖΩΝ.

21 ΚΑΙ ΕΝΘΥΜΗΘΕΙΣ Ο ΠΕΤΡΟΣ, ΛΕΓΕΙ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ, ΡΑΒΒΙ ΙΔΕ Η ΣΥΚΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΚΑΤΗΡΑΣΘΗΣ ΕΞΗΡΑΝΘΗ.

 .

Περνώντας μπροστά από μια συκιά, ο Χριστός πεινασμένος καθώς ήταν πλησίασε να κόψει κανένα σύκο. Δεν ήταν όμως η εποχή τους και βρήκε μόνο φύλλα. Τότε θύμωσε και καταράστηκε τη συκιά να μαραθεί, κάτι που επιβεβαιώθηκε την επόμενη μέρα, όταν οι μαθητές που πέρασαν από μπροστά της την βρήκαν ξεραμένη... Τώρα, τί του έφταιξε το κακόμοιρο το δεντράκι που δεν είχε σύκα, αφού δεν ήταν καν η εποχή τους... Μάλλον αυτός έφταιγε γιατί αναζητούσε έναν καρπό σε ακατάλληλη εποχή. Δυστυχώς, η συκιά πλήρωσε την «ιερά οργή» με αιώνιο ξέραμα! Για το κερασάκι στην τούρτα, θα κλείσω με ένα αηδιαστικό εδάφιο από την αποκάλυψη: (3, 14-16)

.

Ο ανωτέρω σχολιαστής, όπως και άλλοτε, θεωρεί ότι το θέλημα τινός κτίσματος είτε είναι άνθρωπος, είτε κτήνος, είτε δένδρο είναι ισάξιο με Του Θεού, εξομοιώνει την αξία Θεού με τα κτίσματα Του Θεού και αυτόν εκτός από μωρία είναι και ύβρις έστω ασυνείδητη, μακάρι να είναι ασυνείδητη ύβρις.

.

Το ότι δεν ήταν η εποχή της συνήθους καρποφορίας της συκέας μας το λέγει η ίδια η Καινή Διαθήκη και δεν είναι δυνατόν αυτό το βιβλίο να καταλαλεί Τον Χριστό, αλλά εν δικαίω, θέλει να λέγει την αλήθεια ως έχει, κατά συνέπεια, είς προς τιμήν των Ευαγγελιστών το ότι λέγουσι την αλήθεια και δεν την αποκρύβουσι. Το κάνουν αυτό, διότι δεν φοβούνται την κακοκρισία κανενός, όντες φίλοι και ρήτορες της αληθείας. Τότε τι συνέβη, προς τι αυτή η παρεξήγηση Χριστού και συκέας;

.

Ο Χριστός ειδοποίησε την συκέα ότι θα την επισκεφθή. Η συκέα γνώριζε ότι αυτός όπου την ειδοποίησε ήταν ο Κύριος της. Της τηλεχάρισε την ευλογία να κάνει σύκα αλλά η συκέα δεν άλλαξε ρότα, παρέμεινε πιστή εις την στυγνή εποχικότητα της. Ας υποθέσουμε ότι αυτός όπου συνέδραμε να ανοίξετε εστιατόριο έρχεται από μακρυά και τηλεφωνεί εις την υποδοχή ότι η ώρα δώδεκα τα μεσάνυχθα θέλει ένα ζεστό ζωμό με δαμαλίσιο κρέας. Φθάνει ο ευεργέτης σας ακριβώς η ώρα δώδεκα και εσείς του λέτε με κυνική νοοτροπία ψευδονομοταγή πιθήκου, ότι το μαγειρίο βάσει νόμου δικαιύται να προσφέρει φαγητό έως τις έντεκα μ.μ.. Ποίος είναι ο αευγνώμων/αχάριστος και ποίος ο ευγνώμων/ευχάριστος;

.

Ευυπολογίζει ο αευγνώμων τον νόμο της χάρτας και δεν σέβεται τον νόμο της αγάπης, της υποχρέωσης, του ενός πεινασμένου αδελφού και ευεργέτη. Τι άλλο είναι αυτή η συμπεριφορά από ζηλοφθονία, σκληροκαρδία και φιλανθρωπαδιαφορία;

.

Η συκέα δεν υποδέχθηκε με εγκαρδιότητα Τον Χριστό αλλά με μισητή ψυχρότητα. Ο Χριστός εδώ μας πληροφορεί πως πάντα τα έμβια έχουν συνείδηση, μη εξαιρουμένων των φυτών. Αλλά και βούληση, η συκέα μπορούσε να καρπίσει έστω και έναν σύκο αλλά δεν το έκανε. Άρα τε τα φυτά έχουν και συναισθήματα, επιλέγοντας το καλό, το κακό κ.α.. Η συκέα ήταν σε παράκαιρη καρποεοχή, ένα είδος διακοπών και δεν θέλησε να καλοϋποδεχθή Τον Χριστό.

.

Αγνόησε την ευλογία Του Χριστού να καρποφορήσει παράκαιρα, όπως η ευλογία Του ευλόγησε παράκαιρα τον Ζαχαρία και την Ελισάβετ να συλλάβουν τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και την ξέρανε σύρριζα. Όπως την ευλόγησε να κάνει σύκα παράκαιρα και αρνήθηκε με την ίδια δύναμη την καταράσθηκε επειδή αυτή δεν ευ+εισάκουσε την θεία Του εντολή. Από το έναν άκρο εις το άλλο, επειδή αυτόν της άξιζε. Ήταν πλέον άχρηστη όταν δεν ήθελε να προσαρμοστεί εις το θέλημα Του Κυρίου και αυτό θα ισχύσει δι’ όλους εξ’ όσων ευ+κριθούν ένοχοι εις το δικαστήριο Του Τριαδικού Θεού άμα τη Δευτέρα Παρουσία Του Κριτή Χριστού.

.

Η συκέα ήταν κτίσμα (εγώ σ’ εκτίσα φούρνε μου εγώ θα σε χαλάσω) Χριστού και ήταν περιττής και αχρείαστης υπάρξεως. Ο Χριστός έκανε τη συκέα να μπορεί να επιλέξει και επέλεξε να μην εξυπηρετήσει Τον Δημιουργό της. Άφησε Τον Κύριο της πεινασμένο και ως εκ τούτου δεν υπήρχε ιερός λόγος να υπάρχει αυτή πια.

.

14 ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΛΑΟΔΙΚΕΩΝ ΓΡΑΨΟΝ ΤΑΥΤΑ , ΛΕΓΕΙ Ο ΑΜΗΝ Ο ΜΑΡΤΥΣ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ, Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
15 ΕΞΕΥΡΩ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ ΟΤΙ ΟΥΤΕ ΨΥΧΡΟΣ ΕΙΣΑΙ, ΟΥΤΕ ΖΕΣΤΟΣ, ΕΙΘΕ ΝΑ ΗΣΟ ΨΥΧΡΟΣ Η ΖΕΣΤΟΣ.
16 ΟΥΤΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΣΑΙ ΧΛΙΑΡΟΣ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΨΥΧΡΟΣ ΟΥΤΕ ΖΕΣΤΟΣ, ΜΕΛΛΩ ΝΑ ΣΕ ΕΞΕΜΕΣΩ ΕΚ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΜΟΥ.

 .

Ο πανάγαθος Χριστός επιπλήττει εδώ τον επίσκοπο της Εκκλησίας της Λαοδικίας. Του επισημαίνει οτι δεν είναι ούτε ζεστός ούτε κρύος, αλλά χλιαρός. Επειδή αυτό είναι τόσο κακό, τον απειλεί οτι θα... κάνει εμετό πάνω του! Μπλιάχ! Θα είναι αγιασμένα τουλάχιστον τα ξέρατα;

.

Δεν χρειάζομαι ν’ ανατρέξω σε αυτά τα λόγια της Αποκαλύψεως διά να ίδω αν τα αναφέρει με ακρίβεια ο ανωτέρω σχολιαστής, απλά αναφέρω ότι κινείται εις το ίδιο αποτυχημμένο μήκος κύματος όπως και πριν.

.

Σε αυτόν όπου αναφέρεται ο Χριστός ή ο Ιωάννης ο Θεολόγος ότι δεν είναι ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, εννοεί ότι ούτε ψυχραίνει με την υδροσιά του τις ψυχοκαρδίες με ελπίδα, φως και αγάπη, όταν αυτές πάσχουν από βάσσανα, αδημονία και ανασφάλεια, ούτε θερμαίνει τις ψυχοκαρδίες με ενθάρρυνση των απελπισμένων, ψυχραμένων δύσπιστων, με θαλπωρή αληθινής συμπάθειας και συμπάσχειας.

.

Η χλιαρότητα είναι η υποκρισία των ίσων αποστάσεων, η διπλωμματία του Πόντιου Πιλάτου, η πονηριά αμφότερων των θερμοκρασιών, ούτως ώστε να φαίνεται και ψυχρός εις τους αιτούντες υδροσιά και θερμός εις τους ζητούντες θερμή εγκάλη, αλλά ούτε το μεν ούτε το δε είναι. Δι’ αυτό αναφέρεται είθε να ήσουν είτε ψυχρός είτε ζεστός, ενώ τώρα δεν είσαι τίποτε κατ’ επιλογήν βαστάγματος αποστάσεων σου και από κάθε νόημα Του Χριστού.

.

Συνάμα εννοεί την απόσταση μεταξύ δύο τάσεων ή παρατάξεων όχι επειδή δεν πιστεύεις σε καμμία, αλλά επειδή θέλεις να δίδεις την εντύπωση εις την κάθε μία ότι την υποστηρίζεις. Θα ήταν καλύτερα να είσαι με τους εχθρούς της αλήθειας επειδή νομίζεις πως η αλήθεια είναι εις το άλλο στρατόπεδον με ειλικρίνεια, όχι επειδή τω όντι μισείς την αλήθεια, παρά να εμπαίζεις και την αλήθεια και το ψεύδος εν γνώσει σου και αδιαφορώντας διά το ποία είναι ή δεν είναι η αλήθεια ή εάν υφίσταται αλήθεια.

.

Το να λες, «μέλλω να σε εξεμέσω» είναι ένα πράγμα και το να λες, «μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματος μου» κάπως διαφορετικό πράγμα. Το πρώτον σημαίνω θα κάνω εμετό επάνω σου και το δεύτερον να σ’ εξεράσω μέσα από το στόμα μου. Τι σημαίνει να σ’ εξεράσω από το στόμα μου; Σημαίνει ότι είσαι ενοχλητισμός μέσα μου είσαι εμετός και θα σε βγάλω έξωθεν ήτοι θα σε «έξω ροήσω» = εξεράσω!

.

Επειδή κάθ’ άνθρωπος και άλλον ον ή είδος είναι εντός Του Θεού, το να λέγει ότι θα σ’ εξεράσει ο Θεός από το στόμα Του σημαίνει να στείλει έξω από την ευλογημένη περιφέρεια Του, εις το πυρ το εξώτερον! Επίσης, ο Θεός ως Αγίω Πνεύματι όπου είναι εξερνάει τους εμετούς δηλαδή όστις είναι εμετικός, αηδής, υποκριτικός, απεχθής, συγχαμένος, καταραμένος από την Ηθική εξερνάται από το στόμα της, όπως ο ανθρώπινος εμετός όπου ένεκα της νοσηρότητος του εξερνάται από το στόμα του. η κυπριακή παροιμία λέγει: «ούτε λάδιν έχει ούτε ξυν (όξον)» και «ανάλατος» = πλήρως γλοιώδης. το γλοιώδες προξενεί ξερατόν!

.

Ο ανωτέρω σχολιαστής άλλα κατάλαβε, επειδή ούτως ή άλλως είναι προκατελειμμένος δι’ άλλα να καταλαβαίνει.

.

Εις την Αρχαία Ελλάδα οι ανήθικοι και όσοι ο Θεός ήθελε να τους συνετίσει και τους έστελνε δοκιμασίες ΜΥΚ/ΟΥΚ καταδρομικής δοκιμασίας αγιότητος ή έστω συνετίσεως, οι ασεβείς, μώροι και αφελείς έλεγαν ότι τους ζηλεψαν οι θεοί. Οι συνετοί, σοβαροί και φιλόσοφοι έλεγαν ότι ήσαν αυτά τα μέτρα της Ηθικής.

.

Από την άλλη όμως, πότε οι θεοί ζηλεύουν; Όταν είναι δαιμόνια, ο Άκτιστος Θεός, το Άκτιστο Άπειρο να ζηλέψει τι; Το γνωρίζετε ότι ζηλεύουν οι ήδη έκπτωτοι; Όσοι θεοί εν Ελλάδι ζήλευαν τους θεούς, ήταν ήδη έκπτωτοι υποκάτω των θνητών, ήτοι τα καλούμενα δαιμόνα της κολάσεως.

Ο ανωτέρω σχολιαστής αναφέρεται σε έναν άγγελο των Λαοδικαίων, σε μελλοντικό γεγονός και όχι παραδοσιακό όπως τα υπόλοιπα όπου θέλησε με γλαφυρή αντιπάθεια, όπως ο ίδιος ομολογεί εις το προοίμιο του.

.

Δεν αναφέρει ότι η Αποκάλυψη αναφέρει το σφράγισμα του Μικροψήγματος/μικροτσίψ και ότι ο αρχιραββίνος των Ιουδαίων Φρίζης, αναφέρεται ότι οι (τάχατες) Αντισημίτες θα σφραγίζοντε με μικροψήγμα, κάνει επίδειξη δυνάμεως της δηλώσεως του εις το ελληνικό γιου ττουππ!!!! Αυτό έγινε μετά όπου ο ιεράς Κλεομένης του Πατρώου Παλαιού Ημερολογίου έκανε διάφορες σκηνές εναντίον μασσώνων και σιωνιστών της Ελλάδος, έξωθεν στοών και συναγωγών. Διά τον Φρίζη (φρίζει = φρίκη και παγωμένω = παγωμένος = παγωμένη φρίκη της κόλασης ως νόημα της λέξεως) ισχύει αυτόν όπου λέμε εν Κύπρω «αφορμή βοήθα με». Άρπαξε την ευκαιρία διά να παραδικαιολογήσει την νομοπαρανομία του μικροψήγματος!!!!

.

Ο ανωτέρω σχολιαστής πρέπει να γνωρίζει ότι πριν εμφανιστούν τα τηλεμέσα, η αναφορά της Αποκάλυψης σε μικροψήγμα και παρακολούθηση της θανάτωσης των μη θανατωμένων ακόμη Ενώχ, Μωυσή και Ιωάννη του Θεολόγου εις την πλατεία των Ιεροσολύμων, ήταν σκέττη παράνοια διά τους αντιφρονούντες εις τα λόγια των Προφητών. Και όμως σήμερα έχουμε το σμάρτ φών = την έξυπνη φωνή όπου ακούει τα πάντα εξ’ ημών και μας κάνει σίλλυ μαςς ήτοι βλακώδες μάζα!!!! Τι έχετε να ειπείτε περί τούτου;;;;

.

Είναι συνετότερο αντί να εξάγουμε γοργά βιαστικά συμπεράσματα να καρτερούμε ακόμη και εκατομμύρια έτη ώστε να καταλάβωμε το νόημα! Ουδεμία παροιμία σφάλλει και εδώ συνάδει χειρόκτιον = ταιριάζει γάντι εκείνη όπου λέγει: «όποιος βιάζεται σκοντάπτει». Ο βιαστικός εις τα συμπεράσματα κάτι δεν σκέπτηκε ή κάτι δεν συναισθάνθηκε σωστά.

.

Η Εκκλησία, μπροστά στον κίνδυνο να διαβάσουν οι πιστοί αυτά τα αποσπάσματα, έδωσε κατά καιρούς διάφορες ερμηνείες του τύπου «εδώ μιλάει μεταφορικά» ή «είναι συμβολικό αυτό» και άλλες παρομοίως φαιδρές. Πρέπει να επισημάνω όμως, πως όταν γράφτηκαν αυτά θεωρούνταν όλα κυριολεκτικά, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Οι ερμηνείες οτι είναι συμβολικά ήρθαν πολλούς αιώνες αργότερα, από τους Πατέρες και τους λοιπούς απολογητές της Εκκλησίας, προφανώς για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα...

Εδώ θα είπω ουδέν σχόλιον, επειδή απαντήσαμε ανωτέρω!

.

Όπως είδατε ανωτέρω δικαιολογήσαμε με σαφήνεια, ακρίβεια και με κυριολεξία αυτά όπου ο ανωτέρω σχολιαστής δεν είδε, επειδή δεν ήταν εις το πνεύμα Του Χριστού ενταγμένος, αλλά εκτός αυτού ενταγμένος, είτε το αναγνωρίζει είτε δεν το αποδέχεται. Άλλωστε η γεωγραφία του απείρου είναι άλειπτη!

.

Πώς εξηγείται όμως αυτή η «μανιοκαταθλιπτική» συμπεριφορά του Χριστού; Το ένα ενδεχόμενο είναι να μην υπήρξε ποτέ και οι ευαγγελιστές να συνέθεσαν την εικόνα του από διάφορες ανόμοιες προσωπικότητες της εποχής. Γι' αυτό άλλες φορές παρουσιάζεται πράος, ενώ άλλες φορές εκδικητικός. Το δεύτερο ενδεχόμενο είναι να υπήρξε πράγματι ο ιστορικός Ιησούς, αλλά να του αποδόθηκαν μυθικά χαρακτηριστικά που δεν διέθετε, τα οποία σε συνδυασμό με όσα αληθινά χαρακτηριστικά βρήκαν το δρόμο τους στα ευαγγέλια, να δημιούργησαν ένα ετερόκλητο μείγμα. Κρίνετε και μόνοι σας…

.

Πρωτίστως ο διάβολος τους έπεισε ότι δεν υπάρχει ως είδος ο ίδιος και τούδε τους πείθει ότι δεν υπήρξε ο Χριστός, ή μάλλον θέλει να πείσει τους πιστούς ότι ο Θεάνθρωπος τους δεν υπήρξε, ενώ οι διαβολάνθρωποι γνωρίζουν ότι Υπάρχει και όσον περισσότερον νοιώθουν ότι Υφίσταται περισσότερον Τον μισούν.

.

Τις ίδιες αξιώσεις όπου έχει ο Θεός Χριστός, έχει και ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, και οι θεοί της Αρχαίας Ελλάδος, ήτοι υπακοή εις το θέλημα τους, δεν αλλάζει τίποτε. Το θέμα είναι ποίος είναι Αληθής Θεός και ποίος προσποιούμενος ως αληθής θεός, ούτως ώστε να γίνεται το θέλημα του εφ’ απάτει εν ονόματι Κυρίου!

.

Πρωτίστως οι Αντίχριστοι, αναφέρθηκαν σε αρχαίους θεούς της Ελλάδας, την Ηθική τους και τις αξιώσεις της αρχαίας θρησκείας, αυτής όπου εκπηγάζει κυρίως από φιλήθικους διδασκάλους φιλοσόφους. Όταν κατάλαβαν ότι η Ηθική είναι η ίδια και αναλλοίωτη σε όλες τις εποχές και θρησκείες, έπαψαν να αναφέρονται σε αρχαία θρησκεία και εις την ύπαρξη των αρχαίων θεών, αλλά θεωρούν και αυτούς και Τον Χριστό μυθεύματα.

.

Όμως ο Θεός Υπάρχει και δεν θα τον καταλύσει ο λόγος κανενός άθεου, εχθρού, διαβολικού και διεστραμμένου παρορθολογιστή!

.

Εάν ήθελαν να αποκρύψουν ο,τιδήποτε από τα όσα είπε ο Χριστός, τα φαινομενικώς αντιφατικά με τον Λόγον Του, θα το είχαν επιχειρήσει οι ταγοί της εκκλησίας. Δεν το έπραξαν όμως, και αυτό τους τιμάει με περισσή ειλικρίνεια και αφοβία εν σχέσει με τον Λόγο και τη Θεότητα Του Χριστού! Δεν τα απόκρυψαν ακόμη και αν δεν κατάφερναν να τα ερμηνεύσουν και είτε τα ερμήευσαν ολόσωστως ή εν μέρει σωστώς οι Πατέρες και είτε σε κάποια εξ’ αυτών έσφαλλαν. Τα όσα ερμήνευσα ανωτέρω δεν είναι επηρεασμένα από τους Πατέρες ούτε γνωρίζω τι είπασι περί τούτων συγκεκριμμένα διά την έκαστη ρήση Του.

.

Θυμίζω ότι σε άλλα άρθρα μου εις την Θεομετρία και το Κόμπρα ισχυρίζομαι ότι ο Λόγος Του Χριστού είναι Κβαντομηχανικός και επεξηγώ το πως.

.

Το να θυσιάζεσαι διά Τον Θεό θυσιάζεσαι διά χάριν του Άπειρου Άλειπτου, το να θυσιάζεσαι δι’ ό,τιδήποτε δεν είναι απειράλειπτο, θυσιάζεσαι διά κάτι τις μεμονωμένο και δεν επευλογείται, επειδή δεν συμπεριλαμβάνει το Πάν της ύπαρξης, το Πάν της αγάπης, το Πάν της αλήθειας, το Πάν της δικαιοσύνης, το Πάν της αθυρόστομης ιεράς αγαθοπαρρησίας, ήτοι της παρρησίας χωρίς υστερόβολους ιδιοτελείς ή κομματοτελείς σκοπούς και συμφέροντα. Θυσία προς Τον Θεό σημαίνει θυσία προς το απρόσκοπτον Παν.

.

Περαστικά να είναι τα ψυχονοσήματα εις όλους τους ψυχάρρωστους όλων των εμπλασιοποιήσεων/ομαδοποιήσεων.

.

Θεόκαλημέρα σας!!!!

.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ

Δημοσιεύτηκε just now από τον χρήστη Panayiotis Yerimos