Η εβδομάδα των παθών αρχίζει με τη μύησή μας στα μυστικά των θρησκευτικών συγκινήσεων, για να καταλήξει στην Αναστάσιμη Μέρα. Στην Πασχαλινή πανδαισία και τη λειτουργική λαμπρότητα υπό το φως της πάλλουσας φύσης και των έξοχων αποχρώσεων της άνοιξης, που αιωνίζουν το πνεύμα της παιδικότητας.
Αυτές της μέρες της χριστιανοσύνης, η θρησκευτική συνείδηση ενωτίζεται το μυστήριο της παρουσίας του θείου, του Αχώρητου. Ο άνθρωπος βιώνει το μυστικό κάλλος της Ανάστασης, της απόλυτης εγγύτητας με τη ζωή, όπως μας προσφέρεται από τον κόσμο της θρησκευτικής αποκάλυψης. Και οφείλει να καταργήσει τα προσωπεία...
Η συνέχεια ανήκει στη ευαισθησία του ανθρώπου, στις εσωτερικές του καταλληλότητες, στην άγρυπνη απαρχή τους, στο αιώνιο και άφθαρτο δηλαδή στοιχείο της αμεσότητας τους, το οποίο καλείται και ανακαλείται στη θέα και στη θεωρία του συμβαίνοντος.
Στα δε ερεβώδη βάθη της δοκιμασμένης συνείδησης, εκεί όπου όλα τα συμβατά προσωπεία της καθημερινότητας τρέπονται σε άτακτη φυγή, διαμορφώνεται η θέληση του Ακαθόριστου. Γίνεται αντιληπτό ότι το Μηδέν ορέγεται το Κάτι, ότι η πείνα είναι η επιθυμία υπό τη μορφή του πρώτου "verbum fiat" ή της πρώτης πράξης, γιατί η επιθυμία δεν έχει τίποτα που μπορεί να κάνει ή να συλλάβει.
Δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αυτοσυλλαμβάνεται και να δίνει στον εαυτό της το αποτύπωμά της. Συμπυκνώνεται, αυτομορφώνεται και μεταβαίνει από το Ακαθόριστο στο Καθορισμένο. Προβάλλει στον εαυτό της τη μαγνητική λέξη, ώστε το Μηδέν να πληρούται. Ομως, παραμένει πάντα Μηδέν και στην πραγματικότητα, ως κυριότητα, έχει τα σκότη. Είναι η αιώνια καταφυγή του σκότους. Γιατί εκεί που υπάρχει μια ιδιότητα, υπάρχει ήδη Κάτι και το Κάτι δεν είναι όπως το Μηδέν.
Φαίνεται, όμως, ότι η σεισμική δόνηση που προκαλεί στην ανθρώπινη ψυχή το Πασχαλινό μήνυμα, αυτό το απόλυτο μήνυμα που σκηνώνει εδώ και ανανεώνει τη ζωή μας, που είναι ανάμεσα στο Γεγονέναι και το Εσεσθαι, δεν αγγίζει τους πολιτικούς μας. Οι οφθαλμοί τους δεν ατενίζουν τον φίλιο Ιησού που είναι αναμεσά μας αυτές τις πνευματοφόρες μέρες...
Η συνείδησή τους δεν αγρυπνεί. Δεν ορθρίζει μέσα τους το Πνεύμα του Θεού και αρνούνται να γίνουν αυτόπτες μάρτυρες της Αλήθειας. Δεν αρνούνται, ωστόσο, να φορούν τα προσωπεία της υποκρισίας και της ψευδομανίας. Και ως άλλοι Πραίτωρες, Γραμματείς και Φαρισσαίοι, με πιλάτεια λογική και με τη...ρώμη της απληστίας τους, με ανερμάτιστες πολιτικές, με την πολιτική βλακεία και απάτη σε απόλυτη σύζευξη, να "λιθοστρώνουν" το δρόμο προς το Γολγοθά, όπου οδηγείται ανυπόδετος ο λαός, έχοντας αφοπλιστεί η σκέψη του και παραπλανηθεί για την μαρτυρική του πορεία...
Μεγάλη Πέμπτη σήμερα και καθώς το θείο Πάθος βαίνει προς την ολοκλήρωσή του, ας αγνοήσουμε την πολιτική αλητεία όπως προσωποποιείται στη σημερινή της ηγεσία, κι ας επικεντρωθούμε στην αιώνια και θεία διάνοια που είναι μια ελεύθερη θέληση, η οποία δεν γεννήθηκε από κάτι ή διαμέσου κάποιου πράγματος. Εδρεύει και κατοικεί αποκλειστικά και μόνο στον εαυτό της. Η θεία και αιώνια διάνοια είναι η μοναδική θέληση του Ακαθόριστου.
Τίποτα δεν θα καταργήσουμε από τον άνθρωπο: Ούτε τη διάνοια, ούτε το πνεύμα, γιατί όλα προέρχονται από τη θεία σοφία. Δεν καταργούμε καθόλου το Λόγο της σχηματισμένης σοφίας του θεού, όπως τον αντιλαμβάνονται και όπως τον αποκαλούν οι άνθρωποι. Καταργούμε μόνο τα προσωπεία μας, που θέλουν να ανθίστανται στη θεία κατανυκτικότητα, τη ζωώδη δηλαδή θέληση του εγωισμού, της απληστίας και του περσοναλισμού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου