Ανακάλυψη των λειψάνων του εξαπρόπαππου Νεοσιομάρτυρα Παπάζαχαρια

Ανακάλυψη των λειψάνων του εξαπρόπαππου Νεοσιομάρτυρα Παπάζαχαρια

.

Η Ιερά Μητρόπολη Κωνσταντίας/Αμμοχώστου συνέταξε φάκελλον όπου θά παραδώσει στό Πατριαρχείον μέ εισήγηση νά αγιοποιηθεί ό Χριστομάρτυρας καί Εθνομάρτυρας Παπάζαχαριας. Η οποία έχει ήδη κάνει εικόνα τού Οσίου Παπάζαχαριου.

 .

Απολυτίκιον

.

Πατήρ Ζαχαρία ταπεινότητος κλέος

Θεομάρτυρα λύχνε Παναγίας το τέκνον

Εκ κευθμώνων συ ώφθης το (ουν) περίσεμνον σκήνος

Θυσιασθείς εν Αμμοχώστω από μαινόμενους βαρβάρους

Πηγή ευσπλαγχνίας των ομόθρησκων ήρως

Εθνομάρτυρα γένους Του Χριστού αοίδιμον τοίχος

Γενάρχα των εν Αγία Νάπα κατοίκων

Θεηγόρε της πίστης θυσιασθείς αμνός της αγάπης

Ιερότατε στύλλε της παράδοσης πλεύση

Αγιότατε γέρων χριστοφόρας ομολογίας υπόδειμγα.

Υπό Παναγιώτου Γέριμου εξασέγγονου τού Παπάζαχαρίου

 .

Η ιστορική μαρτυρική μορφή τού Παπάζαχαρια

.

Για την Ιστορία του Παπάζαχαρια και το ευρύτερο εκτόπισμα της από χριστιανικής και εθνικής σκοπιάς και παράδοσης θα αναφερθούμεν αναπάλιν. Αυτήν την φοράν θά αρκεστούμεν σέ ολίγια για νά τόν γνωρίσει τό ποίμνιον Τού Χριστού.

.

Ό Παπάζαχαριας ήταν εφημέριος στό αρχαίο χωριό Παναγιά στόν Πρωταρά, σήμερα εντός τών δημοτικών συνόρων Παραλιμνίου Αμμοχώστου τής Κύπρου.

.

Κατά την Αγιαναπίτικη παράδοση τό έτος 1778 περίπου εξέσπασε επιδημία χολέρας στήν Θεσσαλονίκη καί οί κάτοικοι έφευγαν άρον άρον. Μία ομάδα έξ’ αυτών υπό τήν ηγεσία τού Πανάγου Κεμιτζιή μαζίν μέ τόν υιόν τού Νικόλαο καί ακόμη 18 ψυχές έφθασαν στό χωριό Παναγιά τής επαρχίας Αμμοχώστου.

.

Στήν περιοχή Παναγιά αναβλύζει αρτυσιανό ύδωρ μέ τό όνομα «Μάνα τού Νερού» καί τό οποίον από τήν εποχήν τής εποίκησης τών Αχαιών Σαλαμινέων του Τεύκρου πολεμιστών στόν Τρωικόν Πόλεμον, χρησιμοποιείται γιά τίς ανάγκες ύδρευσης καί άρδευσης τής Σαλαμίνος/Αμμοχώστου καί διαφόρων πέριξ περιοχών. Δηλαδή από τόν 12^ον π.Χ. αιώνα.

.

Πλησίον τού υφισταμένου ναού τής Παναγιάς μέχρι πρίν δύο έτη υπήρχαν τά θεμέλια αρχαίου πύργου φρουράς για τήν διαφύλαξη τού αρτυσιανού νερού που τροφοδοτείτο μέσω κεκαλυμμένου αύλακα 20 χιλιόμετρα παρακάτω στήν εφημερών υπό τουρκική κατοχή πόλη τής Αμμοχώστου, από τίς διάφορες διαδοχικές αυτοκρατορίες που κατείχαν στό παρελθόν τήν Κύπρο. Τά θεμέλια χαλάστηκαν από λάθος τών ιθύνοντων αφού στήν προσπάθεια τούς νά αναβαθμίσουν τόν χώρο δέν σκόπισαν διά λαχόν αρχαία μνημεία καί τόν κατάστρεψαν. Ευτυχώς υπάρχουν καί άλλα και τούδε γίνεται αρχαιολογική ανασκαφή.

Όταν ήρθαν οί Θεσαλλονικείς επί Τουρκοκρατίας, οί πρόσφυγες ερωτήθησαν από πού ήρθαν καί επειδή ήταν γνωστή η επιδημία χολέρας, προφανώς προσπάθησαν νά τούς συλλάβουν. Τότε έγινε αιματηρός καυγάς. Ό Παπάζαχαριας νύμφευσε τήν θυγατέρα τού Μαρία μέ τόν Νικόλαο Κεμιτζιή καί τούς φυγάδευσε στίς άπλετες φυτείες τού Μοναστηρίου Αγίας Νάπας, περίπου 7 χιλιόμετρα νοτιοδυτικώς. Ένας από τούς γυιούς τού πήγε στό Παραλίμνι. Έκτοτε υπάρχει η οικογένεια Χατζιήζαχαρια στό Παραλίμνι. Στήν Αγία Νάπα οί πρώτοι κάτοικοι ήτοι ό Νικόλαος Κεμιτζιής έκ Θεσαλλονίκης καί η Μαρία Παπάζαχαρία έκ Παναγιάς είναι οί γενάρχες τού σημερινού οικισμού. Δέν υπάρχει ίσως κανένας Αγιαναπίτης που νά μήν είναι απόγονος τού Πανάγου Κεμιτζιή καί του συμπεθέρου τού Παπάζαχαρια. Προσωπικώς είμαι εξασέγγονος τούς.

.

Τό μαρτύριο τού Παπάζαχαρια

.

Ό Παπάζαχαριας προέτρεψε όλους τούς έντοπους καί παρευρισκώμενους νά προσφύγουν είς κρύψιν, γιά νά αποφύγουν τήν εκδίκηση τών Οθωμανών. Κατά τήν Αγιαναπήτικη μαρτυρία, μετά τόν γάμον όλοι οί άλλοι Θεσσαλονικείς πλήν τών Κεμιτζιήδων Πανάγου και Νικολάου, απόθαναν από χολέραν, προφανώς έξ’ αυτού τού γεγονότος οί Τούρκοι συνειδητοποίησαν ότι ήλθαν από μολυσμένη περιοχή καί ήθελαν νά εξοντώσουν όσους επήλθαν έκ τού σύνεγγης σ’ επαφήν μ’ αυτούς.

.

Ο γέροντας Παπάζαχαριας παρέμεινε στήν Παναγιά, άνοιξε τό λίθινον κάλυμμα τού υδραγωγείου που οδηγούσε τό νερό στήν Αμμόχωστο καί τοποθέτησε πέτρες γιά νά τό ανακόψει. Τότε συνέλαβαν τόν Παπάζαχαρια καί τόν πήραν στήν Αμμόχωστο, προσπαθώντας νά τόν ανακρίνουν καί προφανώς νά τόν αλλαξοπιστίσουν. Ο Ζαχαρίας δέν είπε τίποτε ούτε προχώρησε σ’ αλλαγή πίστης. Τό αποκεφάλισαν! Έκτοτε, αγνοήτο η τύχη τού.

.

Ό Μιχάλης Γιατρός διδάσκαλος Δημοτικού Σχολείου, διατηρεί εξωχικό απάχικο κτήριο βορρειοανατολικώς τού ναού τής Παναγιάς. Μού είπε ότι τρείς φορές δοκίμασε νά διανυκτερεύσει εκεί μαζίν μέ τήν οικογένεια τού, αλλά κάθε φορά η κλειδωνιά τό πρωί δέν άνοιγε καί αναγκαζώταν νά καλέσει κλειδαρά νά τήν αλλάξει. Τότε κατάλαβα ότι κάτι πολύ σημαντικό συμβαίνει. Τού είπα ότι εκεί πρέπει νά είναι κοιμητήριον διότι τά παλαιά κοιμητήρια ευρίσκοντο όπισθεν τού Ιερού τών ναών.

.

Κατάλαβα ότι τό σημάδι νά μήν ανοίγει η κλειδωνιά ήταν αποκάλυψη ότι εκεί υπήρχε θαμμένος κάποιος ή κάποιοι άγιοι. Σημειώνω ότι ό Γιατρού δέν ξανά επιχείρησε νά διανυκτερεύσει στό εξωχικό τού. Παράλληλα, τό φαινόμενο τρείς φορές νά μήν ανοίγει η κλειδωνιά παραπέμπει στήν Τριαδικότητα Τού Θεού. Όλ’ αυτά μέ ώθησαν νά γράψω έναν άρθρον στό παραλιμνίτικο περιοδικό Vintage (http://www.vantagemag.com/blogs/istoria-tou-patir-papazacharia/). Μετά από αυτό μέ κάλεσε γιά νά συζητήσουμε τό θέμα ό υπεύθυνος γιά τόν ναόν τής Παναγιάς Ιερομόναχος Αυγουστίνος τής Μητρόπολης Κωνσταντίας/Αμμοχώστου καί τότε αποφάσισε νά προχωρήσει σέ ανασκαφές, κάτι που είχε διακαή πόθο έκ τού προηγουμένου.

.

Πρίν δύο εβδομάδες περίπου η ανασκαφική σκαπάνη έφερε στό φώς ακριβώς έξω από τό παράθυρο τού Ιερού τού ναού τής Παναγιάς έναν καθιστόν άνθρωπον. Ώς γνωστόν μέχρι καί προσφάτως οί ιερείς θαύοντο καθιστοί ώς σύμβολον ποιμένος/ηγέτου τού χριστιανικού ποίμνιου όπου ευρίσκεται ακόμη και νεκρός έν αναμονή και σ’ εγγρήγορση. Η κεφαλή τού ανευρέθηκε αναμεσίς τών μήρων τού, όπου κατά τούς ιστορικούς ήταν δήλωση ότι ό άνθρωπος αυτός μαρτύρησε υπέρ Πίστεως καί Πατρίδος, εάν λάγχαινε νά τόν ανακαλύψουν στό μέλλον.

.

Πρέπει ν’ αναφέρω μέ ταπεινότητα εγώ ό πανανάξιος και πανασεβής δούλος Τού Θεού, ότι μερικές ημέρες πρίν μάθω γιά τήν ανασκαφή, είδα κατ’ όναρ τόν Παπάζαχαρια. Ευρισκώμουν στό νότιο προαύλιον τού ναού όπως ήταν πρίν τήν πρόσφατη ανακαίνιση καί κοιτούσα πρός τόν νότον δηλαδή πρός τά εκεί όπου ανάβλυζε τό αρτυσιανό νερό μέχρι τό έτος 1968 δηλαδή πρίν γεμίσει η περιοχή μέ διατρύσεις. Τότε ό Παπάζαχαριας ερχόταν από ανατολάς πρός δυσμάς καί καθώς περνούσε από εμπρός μού κοίταξε δεξιά καί μέ είδε κάνωντας μού έναν χαλαρόν αργόν νεύμα. Ήταν κυφωμένος μέ παλαιό ράσο και σκούφο, γεμάτος βαθειές χονδρές ρυτίδες σάν χαρακιές στά μάγουλα καί τό μέτωπο, θυμίζωντας μού μία ανηψιά μού στήν Αγία Νάπα, τήν Σταματία (Τία). Ήταν μία ηλιόλουστη ημέρα.

.

Συνάντησα εψές τόν πάτερ Αυγουστίνο σ’ έναν εστιατόριο καί τού εξομολογήθηκα τό όνειρο αυτό βάζωντας συνάμα τόν Σταυρό μού. Μού είπε πρέπει νά μού τά ειπείς όλα αυτά νά τά καταγράψω καί μέ τήν σειρά τού μού είπε ότι μία γυναίκα μέ ανίατη ασθένεια στόν Δήμο Δερύνειας τού είπε ότι τήν επισκέφθηκε ό Παπάζαχαριας ολοζώντανος, τής είπε ποίος είναι καί ότι θά θεραπευτεί. Ό πάτερ Αυγουστίνος μεταξύ άλλων μού είπε ότι τά λείψανα όπου ανευρέθηκαν είχαν χρώμα λιλά που είναι τό χρώμα τών Μαρτύρων. Εντύπωση μού έκανε πρό ολίγου όταν τυχαία καί ενώ έγραφα τό έν λόγω σύγγραμα πήγα νά βάλω ένα ποτήρι νερού γιά νά πιώ. Αιφνίς μού έπεσε από τά χέρια ενώ τό γέμιζα καί έγινε θρύψαλλα, ήταν χρώματος λιλά καί μού ήρθε στόν νού νά θυμηθώ πώς πρέπει νά βάλω καί αυτήν τήν λεπτομέρεια στό άρθρον μού.

.

Παναγιώτης Γέριμου