Συνταγματική Αναθεώρηση: Δυνατότητα ή αναγκαιότητα ;

γράφει η Μαρία Μοσχοπούλου  * Το Σύνταγμα -υπό  την τυπική του έννοια-είναι ο θεμελιώδης νόμος του κράτους, ένα κείμενο γραπτό και αφηρημένο με  αυξημένη τυπική ισχύ έναντι των νόμων στο οποίο κατά βάση ρυθμίζονται δύο βασικοί άξονες που συνάπτουν το κρατικό και κοινωνικοπολιτικό μόρφωμα : την οργάνωση του κράτους , ως αυθύπαρκτη οντότητα ( όχι όμως ανεξάρτητη και αυτοτελής) και τις σχέσεις κράτους-πολίτη.
Η κανονιστική ποιότητα ενός Συντάγματος, συνδέεται αναπόσπαστα με την ικανότητα του να προσαρμόζεται στις υφιστάμενες –σε κάθε συγκυριακή κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα-συνθήκες , η οποία ικανότητα οφείλει την ύπαρξή της στην  συνταγματική πρόβλεψη αναθεωρητικής διαδικασίας.
Το ελληνικό ισχύον Σύνταγμα , το οποίο προήλθε από τις αναθεωρήσεις κατά χρονολογική σειρά στη Μεταπολιτευτική εποχή του 1975, 1986 , 2001 και 2008, ανήκει στα λεγόμενα σχετικώς αυστηρά Συντάγματα, που σημαίνει ότι μπορούν να αναθεωρηθούν Διατάξεις του Συντάγματος από ορισμένο όργανο και υπό ορισμένη διαδικασία, με εξαίρεση πάντως τα άρθρα που αφορούν την βάση και την μορφή του πολιτεύματος καθώς επίσης και κάποιες άλλες διατάξεις(άρθρο 110 παρ.1 Συντ.)Κατά τις λοιπές παραγράφους του άρθρου 110 Συντ. που συνιστούν τα διαδικαστικά όρια της Αναθεώρησης, αναφέρεται εκτός των άλλων ότι «Δεν επιτρέπεται αναθεώρηση του Συντάγματος πριν περάσει πενταετία από την περάτωση της προηγούμενης»(Άρθρο 110 παρ.6)Συνεπώς η χρονιά του 2013, κρίνεται ως χρονιά όπου δύναται να ξεκινήσει διαδικασία για την Αναθεώρηση του υπάρχοντος Συντάγματος.
Στο αμέσως προσεχές διάστημα, οπότε συμπληρώνεται η πενταετία, είναι βέβαιο ότι θα ανοίξει η διαδικασία αναθεώρησης. Ως τώρα, δυνατότητα κατάθεσης και συζήτησης προτάσεων είχαν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., διότι μπορούσαν να συγκεντρώνουν τις απαιτούμενες υπογραφές πενήντα βουλευτών. Τώρα το ΠΑΣΟΚ στερείται αυτής της δυνατότητας, η οποία περιήλθε στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν τα κόμματα της τρικομματικής κυβέρνησης συμφωνήσουν να καταθέσουν κάποιες κοινές προτάσεις, κάτι που θα προαγάγει την κουλτούρα συνεργασιών απέναντι σε προτάσεις που πιθανολογείται ότι θα περιέχουν ευχολόγια ή θα είναι ανεφάρμοστες. Το εύχομαι. Είναι φανερό πάντως ότι ουδείς αναμένει πως οποιαδήποτε αναθεώρηση θα επιλύσει μονομιάς τα προβλήματα της ανεργίας, της κακοδιοίκησης και της διαφθοράς. Ωστόσο θεωρώ ότι προτάσεις που θα προβλέπουν τομές στο πολιτικό σύστημα μπορεί να ανακόψουν σημαντικά την εύλογη αλλά και επικίνδυνη απαξίωσή του. Συνεπώς αναμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τον τρόπο , την διάθεση αλλά κυρίως τη μορφή που θα λάβουν οι προτεινόμενες αναθεωρητέες διατάξεις, λόγω φυσικά και της ιδιόμορφης πολιτικής τεταμένης συνταγματικά πολιτικής ζωής στην χώρα.
Η αναθεώρηση κατά πολλούς πολιτικούς φορείς και εκπροσώπους της πολιτικής σκηνής χαρακτηρίζεται αναγκαία. Χαρακτηριστικά σε δήλωση του ο κ. Δένδιας υποστήριξε πως η Αναθεώρηση του Συντάγματος θα δώσει την συνταγματικά κατοχυρωμένη δυνατότητα αναγόρευσης της Χρυσής Αυγής σε παράνομο και όχι συνταγματικό κόμμα , ενώ από την άλλη ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ φαίνεται ως υπέρμαχος της αναθεωρητικής ανάγκης  ως απότοκος ύπαρξης άδικων συνταγματικών διατάξεων και διαδικασιών, όπως ο εκλογικός νόμος με το bonus των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα.
Από την άλλη , η αναθεώρηση του Συντάγματος φαίνεται ότι απασχολεί ιδιαιτέρως και την ίδια την κοινωνική μάζα , όπου η αναθεώρηση ανάγεται σε κοινωνικό πλέον αίτημα με σκοπό τον περιορισμό της κοινωνικής αδικίας σε συνδυασμό με την άρση φαινομένων διαφθοράς και αλληλοκαλύψεως (όπως για παράδειγμα η περίπτωση του άρθρου 61 του Συντ. που αφορά την πολυδιαφημισμένη άρση της βουλευτικής ασυλίας) .Πάγιο αίτημα ακόμα φαίνεται ο περιορισμός του αριθμού των Βουλευτών.
Όπως διαπιστώνουμε λοιπόν, η δυνατότητα αναθεώρησης που υπάρχει φέτος, μάλλον ανάγεται σε κοινωνική αλλά και πολιτική επιταγή , προκειμένου το ίδιο το Σύνταγμα να μπορέσει να προσαρμοστεί στις ραγδαία μεταβαλλόμενες πολιτικές συνθήκες. Είναι ένα καλό βήμα προς την μερική-έστω- αποκατάσταση της εύλογα διαστρεβλωμένης και «εικονικοτεχνιτής δεδηλωμένης»  εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα.

η Μαρία   Μοσχοπούλου είναι φοιτήτρια σε  A’ έτος Νομικής,   ΑΠΘ




ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΕΔΩ