Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2020

Απάντηση σε μια θλιβερή μορφή ζωής. Οι προγονοί μας πολέμησαν, για του Χριστού, την πίστη, την Αγία. Τους βλάσφημους, ούτε η γη δεν τους ανέχεται.

Απάντηση σε μια θλιβερή μορφή ζωής. Οι προγονοί μας πολέμησαν, για του Χριστού, την πίστη, την Αγία. Τους βλάσφημους, ούτε η γη δεν τους ανέχεται.

ΑΓΓΕΛΟΣ-ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Φ. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ. - 12 Ιαν 2020 - 13:10
18Shares
 15
Η κακία είναι αμάθεια, μας δίδαξε ο Ύπατος των Φιλοσόφων, ο Μέγας Αριστοκλής, ο πιο αγαπημένος σοφός των τριών Ιεραρχών.
Επίσης η κακία είναι εθνική καταστροφή, και υποτέλεια. Χθες με ενημέρωσε μια κυρία Χριστιανή, για ένα απαράδεκτο σχόλιο, που προσβάλει και βλασφημεί βαρύτατα, τον Κύριο και Σωτήρα ημών, τον Ιησού Χριστό, τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, τον Άγιο Νικηφόρο, και τα εκατομμύρια των Ελλήνων Χριστιανών, που θυσιάστηκαν για την Ορθοδοξία.
Επίσης προσέβαλε βαρύτατα την πίστη όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών.
Ο εν λόγω σχολιαστής, μέσα στην κακία, την άγνοια, την ανοησία, και την αγραμματοσύνη του, αποκάλεσε τον Χριστό, τους Αγίους, τους Ήρωες της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, της Αλώσεως της πόλης-Κωνσταντινούπολης, της επαναστάσεως του 1821, του 1940, ως «σατανιστές», διότι πολέμησαν γενναία, και υπερασπίστηκαν την Ελλάδα, την Ορθοδοξία, και τον άμαχο πληθυσμό, σε αμυντικούς πολέμους.
Η Χριστιανική-Ελληνική, Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ως αποτύπωση, της Ουρανίου Βασιλείας, του Κυρίου Ημών, Ιησού Χριστού, είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, και παγκοσμίως αποδεκτό, από όλους τους έγκριτους ιστορικούς, ότι δεν έκανε, ποτέ επεκτατικούς πολέμους, για την διάδοση, της Ορθοδόξου πίστεως. Πάντοτε ήταν σε θέση άμυνας, καθώς ήταν περικυκλωμένη, από πολλές δεκάδες, βαρβαρικά έθνη, που παραβίαζαν τα σύνορα και έκαναν επιδρομές. είτε κατακτούσαν μόνιμα, η προσωρινά, μέρος των Ελληνικών-Ρωμαϊκών εδαφών, κατόπιν τρομερών πολέμων και γενοκτονιών, εις βάρος του Ελληνικού-Ρωμαϊκού έθνους-κράτους.
Ο Στυλοβάτης του Ελληνισμού, της Ορθοδοξίας, και της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, μας δίδαξε το Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού, με τις ευλογίες του Ιησού Χριστού, ο Άγιος Γρηγόριος. Μετάφραση : Προτιμώ και επαινώ τον πόλεμο, από μια «ειρήνη» η οποία θα με χωρίσει από τον Χριστό. Ο Άγιος Γρηγόριος είπε ότι δεν γίνεται να κατηγορήσουμε έναν χριστιανό, που παίρνει το όπλο για να κατατροπώσει τον εχθρό. Όλα αυτά από την στιγμή που ο εχθρός έχει ως σκοπό να αφανίσει τον Έλληνα, την πίστη του και την πατρίδα του. Δεν γίνεται να αγαπάμε τους πάντες, ακόμη και τους εχθρούς μας.
Δεν είναι ηθικό, λογικό και Χριστιανικό να τους επιτρέπουμε να μας σφάξουν, διότι τότε δεν θα είμαστε στην ζωή, για να διαδώσουμε το έργο του Χριστού, δεν θα μπορούμε να αγαπήσουμε, και να βοηθήσουμε ανθρώπους. Επίσης με αυτήν την νεοταξική-εωσφορική «λογική», θα είχε εξαφανιστεί από τον χάρτη πολλούς αιώνες πριν το Ελληνικό έθνος. Ήταν τελείως αδύνατον, ο μεγαλύτερος στυλοβάτης, του Ελληνισμού, της Ορθοδοξίας, και της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, να πάει ενάντια στο θέλημα και τις διδαχές του Χριστού. Ο Άγιος Γρηγόριος, είναι ο δεύτερος κατά σειρά Θεολόγος της Ορθοδοξίας, μετά τον Απόστολο-Ευαγγελιστή Ιωάννη.
Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός επιτρέπει την νόμιμη άμυνα, διαφορετικά δεν θα ευλογούσε, τους προγόνους μας, να αμύνονται επί τόσους αιώνες και να διοικούν την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Εάν δεν πολεμούσαν οι Έλληνες Χριστιανοί, στους αμυντικούς πολέμους, θα είχε κατακτηθεί και αφανιστεί δια παντός το Ελληνικό έθνος, μερικούς αιώνες πριν. Η Χριστιανική πίστη θεωρεί τον πόλεμο και την χρήση των όπλων προς άμυνα βέβαια, ένα αναγκαίο κακό.
Επομένως, όταν κινδυνεύουν τα αγαθά της ζωής, η τιμή, η ελευθερία, η πατρίδα και η οικογένεια, οφείλουμε ως χριστιανοί να τα υπερασπιστούμε πολεμώντας ακόμη και μέχρι θανάτου εάν χρειαστεί. Ο Κύριος έλεγε: «Μείζονα ταύτης αγάπη ουδείς έχει ίνα τις θει την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού». Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να θυσιαστεί κανείς για αυτούς που αγαπάει. Όταν λοιπόν θυσιαστεί κανείς στον πόλεμο για να υπερασπίσει τη γυναίκα του, τα παιδιά του, τους δικούς του είναι επαινετή πράξη.
Βέβαια όλοι οι χριστιανοί πριν φτάσουν στην χρήση των όπλων οφείλουν να εξαντλήσουν κάθε ειρηνικό μέσο και μόνο σαν έσχατο όπλο να χρησιμοποιήσουν τον πόλεμο.
Ο Μέγας Αθανάσιος μας διδάσκει : «Ενώ η αφαίρεση της ζωής του άλλου ανθρώπου βιαίως (φόνος), είναι καθ’ εαυτόν παράνομος, το να πεθάνεις στον πόλεμο, άρα και το να φονεύσεις τους εχθρούς, και ορθό είναι και νόμιμο είναι και αξιέπαινο». Στις εθνικές εορτές τιμούμε τους αμυντικούς πολέμους του έθνους μας, καθώς και oσους θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Όλες οi εθνικές εορτές συνδέονται με επίσημες δοξολογίες και με προσευχή. Αυτό μας δείχνει ότι η Εκκλησία-Ορθοδοξία ευλογεί τους δικαίους και αμυντικούς πολέμους. Ενδεικτικά σάς αναφέρω ότι την σημαία του 21’ κρατάει ένας δεσπότης. Είναι επίσης γνωστό ότι ο Άγιος Κωνσταντίνος στον κρίσιμο εκείνο πόλεμο μετά από τον οποίο έγινε μονοκράτορας πολέμησε με το λάβαρο, το οποίο είχε επάνω το Σταυρό και τη φράση «Εν τούτω Νίκα». Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και την θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν, έλεγε ο Στρατηγός I. Μακρυγιάννης Είναι γεγονός αποδεκτό από όλους ότι η Ορθοδοξία βρίσκεται υπό διωγμόν, σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η Ορθοδοξία, ο Χριστός, και οι Άγιοι, επιτρέπουν την νόμιμη άμυνα και τους αμυντικούς πολέμους. Αυτός είναι ο λόγος, που υπάρχουν στην Χριστιανική πίστη, αρκετοί στρατιωτικοί Άγιοι. Άγιος Νικηφόρος ο Β Φωκάς, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης, ο Άγιος Δημήτριος, ο Άγιος Γεώργιος κλπ.
Ο Ίδιος ο Χριστός και οι Άγιοι ευλογούν τους αμυντικούς πολέμους.
Για αυτόν τον λόγο επέτρεψε για πρώτη και μοναδική φορά σε όλο τον κόσμο να διακόπτουν την Θεία λειτουργία, το μνημόσυνο του, μέσα στον κορυφαίο ναό του Χριστιανισμού, την Αγία Σοφία και να ψάλλουν τον Βασιλιά Νικηφόρο, ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών. Ακόμη και τόσο γενναίος πολεμιστής και μεγάλος στρατηγός-αυτοκράτορας που ήταν, μπροστά στον Θεό, δεν ήταν παρά ένας απλός άνθρωπος μέχρι εκείνη την στιγμή, καθώς δεν είχε γίνει ακόμη Άγιος.
Όμως γιατί οι καταστροφές των Αράβων, ήταν αμέτρητες, επί πολλούς αιώνες, εις βάρος των αθώων Ελλήνων, έκανε ο Ιησούς, μια εξαίρεση. Τα μαρτύρια των Ελλήνων δεν είχαν τέλος όλους εκείνους τους αιώνες, από τους Αγαρηνούς, με σφαγές, κλοπές, εμπρησμούς, βιασμούς, σκλάβωμα γυναικών.
Ο Σωτήρας Χριστός, ευλόγησε να διακόπτουν την δοξολογία του, μέσα στην Αγία Σοφία, και να υμνούν τον Νικηφόρο τον Β Φωκά. Είναι ο μοναδικός βασιλιάς στον οποίο έγινε η ύψιστη τιμή να διακόπτουν το μνημόσυνο του θεού, μέσα στην Αγία Σοφία τον κορυφαίο ναό της οικουμένης, και να ψάλλουν εκείνον ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών. Ουδέποτε στα παγκόσμια χρονικά έγινε μια τέτοια τιμή σε οποιοδήποτε άλλο βασιλιά. Ούτε στον κορυφαίο αυτοκράτορα όλων των εποχών τον Βασίλειο τον Β, δεν έγινε τέτοια τιμή, ούτε σε κανέναν άλλο βασιλιά.
Αυτό ήταν ξεκάθαρα ένα δείγμα, ότι ο Νικηφόρος θα γινόταν Άγιος. Σχετικά με την νόμιμη άμυνα ήταν σύμφωνος και ο επίσκοπος Πλωμαρίου το 1913 μ.χ., ο οποίος σε σχετικό του βιβλίο, αναφέρει ότι ο χριστιανός θα πρέπει να εξαντλήσει όλα τα μέσα ώστε να αποφύγει τον φόνο. Εάν όμως αυτό δεν είναι εφικτό, τότε έχει κάθε δικαίωμα, όπως και ο κάθε άνθρωπος να υπερασπιστεί την ζωή του.
Πριν να γίνει Αύγουστος, ο Αργαλέος θάνατος των Σαρακηνών, αναδείχθηκε σε μεγάλο στρατηγό σε όλα τα πολεμικά μέτωπα. Ήταν γεννημένος στρατιώτης. Είχε την σωματική αντοχή και την διανοητική ικανότητα ενός μεγάλου στρατιωτικού ηγέτη. Ήταν μικρόσωμος, αλλά εξαιρετικά δυνατός. Η ζωή του ήταν αφιερωμένη στα στρατεύματα του, τα οποία αγαπούσε πολύ και τα προστάτευε με κάθε τρόπο. Οι στρατιώτες του ήταν πιστοί μέχρι θανάτου.
Ο Έλληνας βασιλιάς Ν. Φωκάς, πολεμούσε πιο γενναία από όλους τους υπόλοιπους. Όποτε χρειαζόταν επιτεθόταν ολομόναχος εναντίον χιλιάδων αντιπάλων. Αυτό γινόταν για να πάρει θάρρος ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός στρατός ώστε να κερδηθούν οι μάχες και οι πόλεμοι.
Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΑΔΥΝΑΜΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ.
Όταν ήταν ακόμη αρχιστράτηγος, όλες της πόλεις που κατακτούσε, είτε της ισοπέδωνε, είτε έσφαζε ομαδικά τους Αγαρηνούς.
Όλα αυτά τα έκανε σε αντίποινα, για της σφαγές, τους βιασμούς, της κλοπές, τους εμπρησμούς, το σκλάβωμα γυναικών, που έκαναν οι Ισμαηλίτες εις βάρος των Ελλήνων, επί πολλούς αιώνες. Όλες αυτές οι ενέργειες γινόταν με σκοπό να αποτρέψει την καταστροφή του Ελληνικού έθνους, από την σίγουρη γενοκτονία. Όταν ανέβηκε στον θρόνο ο Νικηφόρος συνέχισε την ίδια ακριβώς πολεμική πολιτική, ενάντια στους Αγαρηνούς.
Μην ξεχνάτε το σημαντικότερο όλων, ότι οι Έλληνες όλους εκείνους τους αιώνες μέχρι και σήμερα βρισκόταν σε απολύτως νόμιμη άμυνα. Ότι οι πρόγονοι μας πολεμούσαν μόνον σε αμυντικούς πολέμους. Οι εχθροί δεν σταματούσαν ποτέ τους πολέμους εκείνους τους αιώνες. Για αυτό κάθε χρόνο εισέβαλαν στην Ελλάδα, και προκαλούσαν τρομερές καταστροφές. Δεν ήταν λίγες οι φορές που έφταναν έξω από την Κωνσταντινούπολη, είτε πλησίαζαν αρκετά κοντά στην Ελληνική-Ρωμαική πρωτεύουσα Ο αυτοκράτορας Νικηφόρος ο β Φωκάς καταγόταν από την πιο ισχύρη οικογένεια της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα μέλη της οικογένειας του, ήταν όλοι ανώτεροι στρατιωτικοί και είχαν υπηρετήσει στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό ενάντια στους Πέρσες και στους Aγαρηνούς.
Οι Φωκάδες, όπως όλες οι υπόλοιπες Ελληνικές στρατιωτικές. οικογένειες της Μικράς Ασίας, έχασαν πάρα πολλά μέλη, στα πεδία των μαχών, στο πέρασμα των αιώνων. Φυσικά δεν ήταν λίγα τα μέλη της οικογένειας, των Φωκάδων, καθώς και όλων των υπολοίπων στρατιωτικών οικογενειών, που τραυματίστηκαν, είτε απέκτησαν μόνιμες, η προσωρινές αναπηρίες, κατά την διάρκεια των πολέμων.
Οι σπουδαιότεροι άνθρωποι όλων των εποχών στην ιστορία του πλανήτη, οι ήρωες Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας υπολόγιζαν ως άνδρες και Έλληνες μόνον όσους πολεμούσαν. Όλους τους άνανδρους (θηλυπρεπείς) οι οποίοι δεν πολεμούσαν για την Ελλάδα τους σιχαινόταν και τους περιφρονούσαν. Aνάμεσα στα εκατομμύρια των αξιωματικών του μεσαίωνα, ήταν και ο στρατηγός-αυτοκράτορας Ρωμανός ο Δ Διογένης, οποίος περιφρονούσε τους δειλούς που περίμεναν βοήθεια από τον Χριστό και δεν πολεμούσαν.
Όποιος δεν πολεμούσε εκείνους τους αιώνες με το σπαθί στο χέρι δεν τον θεωρούσαν Έλληνα και άνδρα αλλά γυναίκα. Δεν υπήρχε μεγαλύτερη ατίμωση και προσβολή για έναν γνήσιο Έλληνα άνδρα από το να τον διώξουν από τον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό για οποιαδήποτε αιτία. Αμέσως έχανε την κοινωνική του θέση και υπόσταση. Ο Ιωάννης Κουρκουάς-Τσιμισκής συναίνεσε στην δολοφονία του Αγίου Νικηφόρου Φωκά, ο οποίος ήταν και θείος του διότι όχι μόνον του αφαίρεσε όλα τα στρατιωτικά του αξιώματα, αλλά τον έκανε απλό πολίτη και τον έθεσε σε κατ οίκον περιορισμό.
Δεν του επέτρεψε ο Άγιος Νικηφόρος να πολεμά ούτε ως απλός στρατιώτης. Εκείνους τους αιώνες δεν υπήρχε μεγαλύτερη προσβολή από το να μην πολεμάς για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, τον Κύριο Ιησού Χριστό καθώς και για την προστασία του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού. Ενδεικτική είναι η ενέργεια της μεγαλύτερης Ελληνίδας φιλοσόφου μαζί με την Υπατία, της Πριγκίπισσας Άννας, η οποία μεσολάβησε στον πατέρα της, τον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό, να μην τιμωρήσει τον αξιωματικό Αρμενικής καταγωγής τον Αλέξιο Μουσελέ, διότι ήταν γενναίος στα πεδία των μαχών.
Υπάρχουν λαοί οι οποίοι με κλάματα, παρακάλια και βλαστήμιες, καλούν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να τους βοηθήσει. Όμως οι Έλληνες, μόνον με έναν τρόπο ξέρουν να καλούν τον Χριστό να τους υποστηρίξει, πολεμώντας. Όλοι οι Έλληνες εφάρμοσαν πιστά την διδαχή του στυλοβάτη του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.
Το Ελληνικό έθνος, διαχρονικά επιβίωσε, εξαιτίας των σοφών, των αγίων, των Ηρώων και των χρηστών ηθών. Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών (Παιάνας-Αισχύλος). Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς (Πλάτων, Κρίτων). Ο Αριστοκλής-Πλάτωνας εiναι ο πρώτος-κορυφαίος εθνικιστής φιλόσοφος, όλων των εποχών, διότι καθόρισε το πρώτο και σπουδαιότερο πατριωτικό αξίωμα, ενώ ήταν ο μοναδικός φιλόσοφος στον κόσμο ο οποίος πήγε ενάντια, στην Φιλοσοφική και ηθική του διδασκαλία για να επιβιώσει η Ελλάδα. Αν είσαι ανήμπορος να κρατήσεις αναμμένες τις λαμπάδες της Πατρίδα σου, δεν είσαι συνειδητός Έλληνας, δεν είσαι Πατριώτης. Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί ( Κωστής Παλαμάς). Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, παρ’ την ο ίδιος αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις. Αυτά είπε μεταξύ πολλών άλλων ο μεγαλύτερος υμνητής των δυο ιερότερων ανθρώπινων αξιών, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, οι οποίες εiναι δημιουργήματα των αρχαίων Ελλήνων, κατά την σύγχρονη εποχή. Οι πρόγονοί μας όχι μόνον δημιούργησαν αυτές τις δύο αξίες, αλλά της «πότισαν» με αίμα, όσο κανένα άλλο Έθνος στην παγκόσμια ιστορία.
Αναφέρει ενδεικτικά, ο μεγαλύτερος σύγχρονος, υμνητής της ελευθερίας : «Το Ελληνικό Γένος αν σώθηκε ως σήμερα, αν επέζησε μετά από τόσους εχθρούς, εξωτερικούς και εσωτερικούς, προ πάντων εσωτερικούς, ύστερα από τόσους αιώνες κακομοιριά, σκλαβιά και πείνα, δεν το χρωστάει στην λογική. Θυμηθείτε τους τρεις εμποράκους που ίδρυσαν την Φιλική Εταιρεία, Θυμηθείτε το 21, το χρωστάμε στο θαύμα. Στην ακοίμητη σπίθα που καίει μέσα στα σωθικά της Ελλάδας. Ευλογημένη ή σπίθα αυτή πού αψηφάει τις φρόνιμες συμβουλές της λογικής, κι όταν φτάσει το Γένος στα χείλια του γκρεμού βάζει φωτιά σε ολόκληρη την ψυχή και φέρνει το θαύμα». Στα θαύματα χρωστάει ή Ελλάδα την ζωή της. Πατρίδα, , ήσουν άτυχη, από ανθρώπους να σε κυβερνούν, μόνο ο Θεός σε κυβερνάει και σε διατηρεί ακόμη, αναφέρει ο στρατηγός Μακρυγιάννης. Αλήθεια μόνο ο θεός, μόνο ή σπίθα την στιγμή που κινδυνεύει σε μια γωνιά της Ελλάδας να σβήσει, πετιέται σε μιαν άλλη και γίνεται πυρκαγιά. Ένα από αυτά τα οποία μας δίδαξαν οι πρόγονοι μας, είναι ότι η μεγαλύτερη αξία σε έναν άνθρωπο είναι να κρατά την ψυχή στο στόμα, να πολεμά, να επιμένει για το αδύνατο, το ακατόρθωτο.
Από την στιγμή που δεν θα λυγίσει, αλλά θα παραμείνει ανυποχώρητος, τότε γίνεται το θαύμα που ποτέ ένας δειλός δεν μπορεί να πιστέψει, καθώς το αδύνατο, το ακατόρθωτο έχει γίνει πλέον δυνατό κερδίζοντας την ζωή και την ελευθερία. Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά των αρχαίων προγόνων μας, των ΙΕΡΩΝ Ελλήνων, από τους σημερινούς ραγιάδες-προδότες. Πάντοτε οι αρχαίοι πρόγονοι μας, όταν όλα έδειχναν τελειωμένα, εκεί που φαινόταν να μην υπάρχει καμία ελπίδα, οι πραγματικοί Έλληνες αγωνιζόταν, ενάντια σε κάθε λογική. Το αποτέλεσμα σε κάθε εποχή ήταν να πετυχαίνουν το ακατόρθωτο. Η ελευθερία του ανθρώπου είναι το πιο ακριβό αγαθό, δεν δίνεται δωρεάν ούτε από τον Θεό, ούτε από τους ανθρώπους, χρειάζεται πολύς αγώνας, κόπος, αίμα για να πάρεις πίσω την ζωή σου.
Αυτό μας το έδειξαν οι πόλεμοι των αγίων προγόνων μας, οι οποίοι πολεμούσαν, όλους εκείνους τους αιώνες για να παραμείνουν ελεύθεροι και για να έχουν την διοίκηση της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Εάν η ζωή ήταν μόνον προσευχές, καθώς και υποστήριξη του Χριστού μέσω θεόσταλτων σωτήρων, τότε οι προγονοί μας, αυτοί οι τέλειοι χριστιανοί δεν θα χρειαζόταν να πολεμήσουν ποτέ κατά την μεσαιωνική εποχή. Θα έπρεπε δικαιωματικά να καθόταν όλους εκείνους τους αιώνες στα σπίτια τους-καναπέδες να περιμένουν τον αντίστοιχο Βατάτζη, τον οποίο περιμένουν αδίκως οι ραγιάδες σήμερα. Η προσμονή «θεόσταλτων σωτήρων» από τον Θεό είναι ένα από τα μεγαλύτερα δείγματα αμάθειας-παρακμής των ραγιάδων, οι οποίοι σαπισμένοι από την σεξουαλική διαφθορά αναμένουν βοήθεια από τον θεό.Σκεφτείτε τί θα γινόταν εάν οι προγονοί μας οι άγιοι Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε κάθε εισβολή των αμέτρητων εχθρών μας αντί να πολεμούν να έκαναν μόνον συλλαλητήρια ;
Θα είχε αφανιστεί η Ελλάδα πολλούς αιώνες πριν. Φανταστείτε την ώρα που εισέβαλαν οι Πέρσες, οι Αγαρηνοί, οι Γότθοι, οι Βούλγαροι, οι Ρώσοι, οι Άβαροι κλπ, να έπαιρναν οι άγιοι πρόγονοι μας σημαίες και πανό να έκαναν συλλαλητήρια και να έλεγαν δεν πολεμάμε.
Σε κάθε πρόταση παραδόσεως από τους εχθρούς, οι πρόγονοι μας απαντούσαν ΟΧΙ. Όλες τις φορές οι Έλληνες απάντησαν αρνητικά. Γνώριζαν τον διαχρονικό και ιερό τρόπο εθνικής επιβίωσης και ότι περίπτωση που θα τολμούσαν να γίνουν προδότες θα «έσπαγε» η ιερή ιστορική συνέχεια, η οποία κρατούσε το έθνος ζωντανό στο πέρασμα πολλών αιώνων. Ήξεραν πολύ καλά οι Έλληνες ότι αν γινόταν προδότες τότε θα κατέστρεφαν δια παντός τον Ελληνισμό.
Αυτό διότι ανά πάσα στιγμή οι επόμενες γενιές Ελλήνων θα τους είχαν ως παράδειγμα με συνέπειες τραγικές καθώς θα ακολουθούσαν και άλλοι οι οποίοι θα γίνονταν προδότες. Από την στιγμή που θα καταστραφεί η ιερή ιστορική συνέχεια των ηθικών και των γενναίων Ελλήνων θα ακολουθούσαν γενεές προδοτών και δειλών. Ο Χριστός βοηθά μόνον αυτούς που αγωνίζονται σκληρά, μόνον όσους πολεμούν, όσους ζούνε χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες. Αντιθέτως δεν βοηθά ποτέ όσους ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά. Επίσης ο Θεός δεν βοηθά ποτέ όσους είναι καθήμενοι σε έναν καναπέ, και περιμένουν την ελευθερία, να τους δωθεί ως «δώρο», χωρίς να βοηθούν τον συνάνθρωπο, χωρίς να ζούνε ηθικά. Το πιο κλασικό παράδειγμα οι Εβραίοι οι οποίοι έκαναν σεξουαλικές ανωμαλίες, ενώ ταυτόχρονα λάτρεψαν δαίμονες. Τότε ο Θεός περίμενε να πεθάνει μέχρι και ο τελευταίος Εβραίος που είχε αμαρτήσει ενώπιον του. Μόνον τότε πήγε τους υπόλοιπους που δεν είχαν αμαρτήσει στην γη της επαγγελίας. Ο αληθινός θεός-Δημιουργός, είναι ο θεός του καλού, της δικαιοσύνης, της αγάπης, της τάξης, της ηθικής, για αυτό δεν βοήθησε ποτέ ανά τους αιώνες, τους σάπιους που ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά, την αδικία, την ανομία, την αταξία κλπ. Οι πηγές ζωής του έθνους μας, ήταν και είναι η Ορθοδοξία και η αρχαία Ελληνική παιδεία.
Κλείνοντας μην ξεχνάτε, ότι πολλοί Ορθόδοξοι ιερείς, πολέμησαν το 1821 και το 1940. Ενδεικτικά σας αναφέρω τον Παπαφλέσσα και τον εξαιρετικό μας Αρχιμανδρίτη, τον Χαράλαμπο Βασιλόπουλο.
Διαβάζω τον Αρχιμανδρίτη Βασιλόπουλο και άλλους μεγάλους Έλληνες, θυμάμαι τα ένδοξα χρόνια και δακρύζω. Το ηρωικό «‘Όχι». H Ελλάς δεν πολεμά διά την νίκην. Πολεμά διά την Δόξαν, και διά την τιμήν της. Έχει υποχρέωσιν προς τον εαυτόν της, να μείνει αξία της ιστορίας της (Ιωάννης Μεταξάς). Η εμβληματική μορφή πλέον, η Σοφία Βέμπο ερμήνευσε, το θρυλικό τραγούδι, «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά». Το τραγούδι αυτό ακολουθούσε στο Αλβανικό μέτωπο, στα βουνά της Ηπείρου, εμψυχώνοντας τα Ηρωικά Ελληνικά στρατεύματα. Ήταν το πρώτο τραγούδι για το έπος του 1940. Δυστυχώς από το ένδοξο 1821 και από το έπος του 1940, φτάσαμε, στην σημερινή εποχή, και τους δειλούς, απόλεμους, ανήθικους, και βλάσφημους ραγιάδες.
Στον επικό πόλεμο του 1940, ό Ελληνικός στρατός διακρινόταν για την πίστη του, και την ευσέβειά του. Στο μέτωπο η βλασφημία ήταν ανύπαρκτη. Οι στρατιώτες μας, αγωνίζονταν με πολύ μεγάλη πίστη στον Ιησού Χριστό, και κάτω από την σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Δυστυχώς υπήρχαν και οι τραγικ­ές εξαιρέσεις. Το θλιβερό περιστατικό, μας το διηγείται ως αυτόπτης μάρτυρας ο εξαιρετικός αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος, που τότε υπη­ρετούσε ως λοχίας του τάγματος των ευζώνων. Αναφέρει ο Αρχιμανδρίτης :»Ήταν η 27η Δεκεμβρίου 1940, τότε που οι “Έλληνες αγωνίζονταν για τον ενδοξότερο αγώνα της πατρί­δας. Η μάχη εμαίνετο στο Τεπελένι. Μεταγωγικά μετέφεραν πυρομαχικά στους μαχόμενους. Καθ‘ όδόν συ­ναντούν τραυματία με τραύμα στην κνήμη. «Κουράγιο, συνάδελφε, του λένε. Θα γυρίσουμε και θα σε πά­ρουμε. Εκείνος βλασφήμησε το όνομα της Παναγίας. Στο άκουσμα της βλασφημίας έφριξαν οι στρατιώ­τες, διότι εκεί η βλασφημία είχε κο­πεί εντελώς. «Συνάδελφε, του είπαν, μη βλασφημείς! Πες “Παναγία βόη­θα“. Aλλά εκείνος εξακολούθησε να βλασφημεί συνεχώς.
Όταν επέστρεψαν, τον βρήκαν πεθαμένο. Λυπήθηκαν κατάκαρδα για την ψυχή του, διότι έφυγε με αυ­τόν τον αμετανόητο τρόπο. Επειδή δεν υπήρχε ιερέας στο σύνταγμα, έσκαψαν πρόχειρα με τις ξιφολόγχες τους και τον έθαψαν. Έκαμαν τον σταυρό τους και έφυγαν. Άλλα μόλις απομακρύνθηκαν γύρω στα είκοσι μέτρα, έρχεται μια οβίδα από το Τεπελένι, τον ξεθάφτει και τον πε­τάει δέκα μέτρα μακριά! Έπεσαν οι άνδρες κάτω να προφυλαχθούν. Κα­τάλαβαν ότι η οβίδα ήταν σταλμένη για τον βλάσφημο. Τον έχωσαν ξα­νά στον λάκκο που άνοιξε η οβίδα και ξεκίνησαν να φύγουν. Μόλις έφθασαν στα είκοσι μέ­τρα, έρχεται δεύτερη οβίδα και με τον ίδιο τρόπο τον ξεχώνει και τον πετά δέκα μέτρα μακριά! Τότε κατά­λαβαν ότι τον βλάσφημον ούτε η γη δεν τον δέχεται. Τον παράτησαν άτα­φο και έφυγαν.
Φόβος και τρόμος κατέλα­βε, τους αυτόπτες μάρτυρες, και όλο το στράτευμα». Με αυτό το κατάπτυστο σχόλιο σου, βλασφήμησες, πολύ άσχημα τον Ιησού Χριστό, τον Άγιο Γρηγόριο, τους Στρατιωτικούς Αγίους, και τους Ήρωες του Ελληνικού-Χριστιανικού έθνους, όπως ο Ηράκλειος. ο Άγιος Νικηφόρος, ο Βουλγαροκτόνος, ο Παλαιολόγος, ο Κολοκοτρώνης, ο Παπαφλέσσας, ο Μακρυγιάννης, και εκατομμύρια άλλοι.
Οι Άγιοι και οι Ήρωες, πολέμησαν για του Χριστού, την πίστη την Αγία, την εθνική επιβίωση και την ελευθερία. Υπέρ πίστεως και πατρίδας πολεμάμε, είπε ο Γέρος του Μοριά, το Αγιασμένο 1821.
Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι-
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)