Ο ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΗΤΑΝ ΙΟΥΔΑΙΟΣ! ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ

APR

16

Ο ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΗΤΑΝ ΙΟΥΔΑΙΟΣ! ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ

 .

Ο Σοφοκλής δέν ήταν Ιουδαίος αλλά Υιού δεούμενος = Υιουδαίος/Υιουδέος.

 .

Δέν υπάρχει αμαρτία, μαλακία, κακία, αχαριστία όπου νά έκαναν οί Αρχαίοι Ιουδαίοι καί νά μήν τήν έκαναν καί οί Αρχαίοι Έλληνες, είτε αναγράφεται εντός τής Παλαιάς Διαθήκης είτε ουχί. Συνεπώς, αμφότεροι κινούντε είς τόν ίδιον παρονομαστή!

 .

Μέ τήν διαφορά, ότι μερικοί Αρχαίοι Ιουδαίοι μετανόησαν καί εμπράκτως διόρθωσαν ενώπιον Τού Θεού τάς βαρετάς αμαρτίας τούς, τά ίδια έκαναν καί μερικοί Αρχαίοι Έλληνες. Όλοι οί άλλοι Ιουδαίοι καί Έλληνες, δηλαδή όσοι δέν μετανόησαν, τού ίδιου κόμματος καί καταδίκης κατηγορούμενοι είναι. Ό άδικος είναι άδικος καί ό δίκαιος δίκαιος όποια θρησκεία καί κολιαντυρίζει (εναγκιστρώνεται).

 .

Οί Αρχαίοι Έλληνες χαλούσαν ναούς αρχαιοελληνικούς, συνήθως άμα κατακτούσαν οί μέν Έλληνες τούς δέ Έλληνες, αλλά δέν υφίσταται μαρτυρία Αρχαίοι Ιουδαίοι νά χαλούσαν ναούς τών ομόθρησκων τών!

 .

Συνεπώς, όστις κατηγορεί τάς αμαρτίας τών Αρχαίων Ιουδαίων συγκατηγορεί καί τάς αμαρτίας τών Αρχαίων Ελλήνων καί τό αντίστροφον καί μόνον ό μώρος καί ό παγαπότης δέν τό παραδέχεται τούτον!

 .

Οί μισητές τού Χριστιανισμού, κατηγορούν π.χ. τόν Λώτ ότι επάνω είς τήν μέθην τού συνουσιάστηκε μέ τάς θυγατέρας αυτού, αλλά λησμονούν ότι οί ίδιοι οί θεοί τού Δωδεκάθεου συνουσιάζονταν ανά μεταξύ τών όντες αδέλφια. Υπήρχε δέ, καί αδελφογαμία είς τούς θνητούς Ιουδαίους καί Έλληνες τότες, καί ήταν από κάποιους θεμιτόν, από άλλους ίσως όχι. Ό Αύραμος = Αβραάμ μέ τήν γυναίκα τού Σάρρα ήταν ετεροθαλείς αδέλφια, αλλά εκείνον όπου τόν έκανε σπουδαίον ήταν ότι δέχθηκε νά θυσιάσει τόν υιόν τού Ισάξιον είς Τόν Θεόν. Τεκνοθυσίες γινόντουσαν καί είς τήν Ελλάδα, όπως είς τό Λυκαίον Όρος τής Πελοποννήσου, αλλά σέ ποίον; Τόν Θεόν ή τόν διάβολον; Βεβαίως, εάν έξ’ απάτης θυσιάζεις είς τόν διάβολον νομίζοντας ότι θυσιάζεις είς Τόν Θεόν, δέν είναι τό ίδιον μέ τό νά θυσιάζεις έν γνώσει σού είς τόν διάβολον. Ανθρωποθυσίες σέ πνεύματα γινόντουσαν σ’ όλην τήν ανθρωπότητα. Είς τήν περίπτωσιν τού Αύραμου, έν τέλει η ανθρωποθυσία δέν έγινε, όπως καί είς τήν περίπτωση τής Ιφιγένειας, βάσει τής γνωστής Τραγωδίας. Η θυσία τού Ισάξιου ήταν διά χάριν Θεού καί τίποτε άλλον, η θυσία τής Ιφιγένειας διά χάριν τού μάταιου γοήτρου μίας πόρνης, τής Ωραίας Ελένης, καί διά χάριν τού εμπορίου καί τής πολεμοχαρίας. Η Αθηνά λέγεται ότι αποσώβησε τήν εσχάτη τήν Ιφιγένεια ενώ άλλοι υπαινίσσοντε ότι η θύσια τής πραγματοποιήθηκε.

 .

Ό Λώτ κουβαλούσε πολλά χιλιόμετρα έναν κουβά ύδατος από τόν Ιεροδάνη = Ιορδάνη Ποταμό διά νά ποτίσει τά τρία κούτσουρα όπου τού έδωσε ό Αύραμος διά νά εξιλεωθεί καί τού είπε εάν έν τέλει τά κούτσουρα χλωρέψουν καί θαλλέψουν είναι σημείον ότι Ό Θεός σέ συγχώρησε. Μόνον τήν πρώτη καί τήν έσχατη ημέρα μεταξύ τριών ετών κατάφερε νά πάρει τό ύδωρ είς τά κούτσουρα καί έν τέλει νά θαλλέψουσιν, τές άλλες ημέρες ό διάβολος μεταμορφωμένος σέ γρηά, παιδί, χωλό, άρρωστο άνθρωπο ίστατο είς τόν δρόμο τού Λώτ καί αναγκάζετο νά τού τό παραχωρήσει από φιλανθρωπία. Ό Αύραμος τού είπε νά μήν πάρει ποτέ ύδωρ από τήν βάττα όπου θά έδιδε σ’ άλλον, προφανώς, επειδή θά μιερώταν τό ύδωρ από τόν μεταμορφωμένο διάβολο καί συνάμα διά νά επιδείξει ό Λώτ τήν πίστη τού νά κάνει κατ’ επανάληψη τήν ίδιαν ταλαιπωρίαν διά χάριν τής συγχωρέσεως όπου επιζητούσε μέ έμπρακτη θερμοπιστία!

 .

Ό Οιδίπους άμα έμαθε ότι συνουσιαζόταν μέ τήν μητέρα τού καί φόνευσε τόν πατέρα τού, αυτοτυφλώθηκε διά νά εξιλεωθεί, όπως αργότερα ό Άγιος Αντώνιος ό Μέγας. Η πραγματεία αυτή έγινε όμως σέ παράσταση τραγωδίας, καί έχει τήν ίδια αντίληψη εξιλέωσης μέ τά ιουδαϊκά δεδομένα έκ τών ευσεβών ταπεινών Θεόπιστων Ιουδαίων.

Είς τίς διδαχές τής Παλαιάς Διαθήκης, αλλά καί τής Καινής Διαθήκης αλλά όχι πασιφανώς, η Θεοπιστία καί δή η Θεοθυσία είναι ανώτερη από τήν αγάπη πρός αλλήλους. Τό δίκαιον υπερέχει τής αγάπης εκτός εάν η αγάπη είναι τέτοια ούτως ώστε νά συγχωρεί πάν άδικον τών άλλων προς τό πρόσωπον όπου συγχωρεί.

 .

Εάν κατασκευάζατε = αναπλάθατε έναν ρομπότ = ανθρωποειδές, θά είχατε τήν απαίτηση νά σάς υπηρετά ή θά ήταν δίκαιον νά τό υπηρετείτε; Δηλαδή είναι δίκαιον νά υπηρετεί ό κτίστης τό κτίσμα ή τό κτίσμα τόν κτίστη; Μόλις απαντήσετε, αναρωτηθείτε μεταξύ εσάς καί Τού Θεού, ποίος είναι ό κτίστης καί ποίος τό κτίσμα, ποίος τό ρομπότε καί ποίος ό μηχανικός, τότε θά καταλάβετε τά καθήκοντα σάς καί τές υποχρεώσεις σάς.

 .

Θά ήταν δίκαιον ο μηχανικός νά αγαπάει ή έστω νά σώσει ή έστω νά μήν ανακυκλώσει έναν ανυπάκουον ρομπότ; Ή νά τό εξυλώσει; Δηλαδή ό Δαίδαλος έπρεπε νά υποκλίνεται είς τό γιγάντιο ανθρωποειδές τού μηχανήματος τού Ταλώς ή ό Ταλώς νά υπακούει τόν Δαίδαλο; Θά δεχόσανταν νά κάθεστε εντός τού οχήματος σάς καί νά σάς προσοδηγεί όπου θέλει συμπεριλαμβανομένου καί τού κρεμνού ή εσείς νά προσοδηγείται τό όχημα; Άλλωστε, πότε ό άνθρωπος εποίησε κάτι διά νά τό υπηρετεί καί όχι νά τόν υπηρετεί αυτόν τό κάτι;

 .

Ό άνθρωπος είναι έναν αναπλασμένο ρομπότ καί οφείλει νά μήν προσβάλλει μέ τήν ανυπακοή τού καί τήν προσωπική τού θέληση Τόν Κτίστην τού.

 .

Η μεγαλύτερη δαιμονία = πολυδαιμονία ήταν η εφεύρεση τού ανθρώπου υπό τήν επήρρεια τού διαβόλου, τής ανθρωποκεντρικότητος. Η ανθρωποκεντρικότητα είναι η μεγαλύτερη βαρβαρότητα, αδικία, αναίδεια, θρασύτητα, κακία, υπερηφάνεια, αλαζονεία, έπαρση, οίηση, εγωιστικότητα, υποτίμηση τών πάντων όλων άλλων, από Τόν Κτίστην Θεόν έως τό κάθε μή άλλον κτίσμαν, από τά κτήνη, τά φυτά, τά μετάλλα, τήν φύση. Η ανθρωποκεντρικότητα τής ύστερης Αρχαίας Ελλάδος συγκρούεται μέ τούς στίχους τής Γένεσις. Γεν. 1,21 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὰ κήτη τὰ μεγάλα καὶ πᾶσαν ψυχὴν ζῴων ἑρπετῶν, ἃ ἐξήγαγε τὰ ὕδατα κατὰ γένη αὐτῶν, καὶ πᾶν πετεινὸν πτερωτὸν κατὰ γένος. καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλά. Γεν. 1,22 καὶ εὐλόγησεν αὐτὰ ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὰ ὕδατα ἐν ταῖς θαλάσσαις, καὶ τὰ πετεινὰ πληθυνέσθωσαν ἐπὶ τῆς γῆς.

 .

Η Γένεσις μία ελληνική λέξη εντός τής Παλαιάς Διαθήκης, είπε νά κατακυριεύσουν τήν γήν τά παντός είδους ζώα, όχι ό άνθρωπος.

 .

Καμμία κεντρικότητα δέν είναι ενάρετη πλήν τής Κτιστικοκεντρικότητας ήτοι τής Θεοκεντρικότητας. Η πρώτη άδικη κεντρικότητα ή καί κεντρικοποίηση όπου έγινε ποτέ ήταν η Εωοσφορκεντρικότητα καί δή η διαβολοκεντρικότητα, όταν ό διάβολος απαίτησε ίση μεταχείριση καί ανωτερότητα ακόμη από Τόν Θεόν, ενώ ήταν έναν πλάσμαν Τού Πλάστη. Αλήθεια, Δίκαιον, Αγάπη, Αγαθότητα, Αιωνιότητα είναι Η Πλαστοκεντρικότητα, ήτοι τό κέντρον τής ύπαρξης είναι Ό Άκτιστος Τριαδικός Θεός καί τίποτε άλλον.

 .

Η ανθρωποκεντρικότητα είναι η μεταβίβαση τής διαβολοκεντρικότητας είς τόν άνθρωπο, έχουν τά ίδια χαρακτηριστικά αλλά αντί νά είναι κέντρον ό διάβολος είναι ό άνθρωπος, δηλαδή είναι η ίδια άδικη αχάριστη αμαρτία τηρούμενη από τόν άνθρωπο αντί τόν διάβολο, μεταδιδόμενη από τόν διάβολο είς τόν άνθρωπο έν εμπνεύσει κάνωντας τόν διαβολάνθρωπο ή ενσαρκωμένο διάβολο! Η πλέον οργανωμένη παραθρησκεία συνειδητής ανθρωποκεντρικότητας καί διαβολοκεντρικότητας είναι ό Τεκτονισμός. Ιουδαίοι μέ τά κακά αρχαιοελληνικά ιδεώδη, άν καί όπως είπαμε πρίν όστις δέν είναι Θεοκεντρικός όπως καί εάν λέγεται, ό,τι καί εάν είναι, ακόμη καί ιερέας, είναι ανθρωποκεντρικός.

 .

Καί όταν ό άνθρωπος πεισθεί νά γίνει ανθρωποκεντρικός, τότε καταλάβει ότι κέντρον τής ύπαρξης (τάχατες, χαχαχαχά) είναι ό άνθρωπος καί τότε προχωράει ακόμη έναν αμαρτωλόν βήμαν ιδίως εάν είναι ισχυρός καί γίνεται ατομοκεντρικός αυτοθεωρώντας μέσα είς τήν ζάλην τής εξιππασμένης οίησης τού, τόν εαυτόν τού ώς τό ανώτερον ή έναν έκ τών ανώτερων έκ τών ανθρώπων (γελοία πράγματα τών πιθήκων μέ τό όνομαν άνθρωπος όπου αντί νά αντιληφθούν τήν αλήθεια καί νά ενωθούν μέ Τό Θέλημαν Τού Θεού, ψευδοανακηρύσσουν τούς εαυτούς τούς θεούς! Θυμηθείτε όταν ανακηρύχθηκε ό Μέγας Αλέξανδρος θεός καί μετά εξεκληρίστηκαν οί απογόνοι τού από τόν γαμβρόν τού Κάσσανδρο άνδρα τής Θεσσαλονίκης. Ό Αλέξανδρος είχε εξεκληρίσει είς τά 13 τού έτη ολάκερη τήν Θήβα γενοκτονώντας τήν, πλήν τού Πίνδαρου, αλήθεια τά γονίδια αυτά μού θυμίζουν τούς Οθωμανούς, οί οποίοι δέν ομοιάζουν μέ Μογγόλους αλλά μέ Έλληνες, παρακαλώ Μόγγολος είναι ό σχιστομμάτης, χαχαχαχά! Ό Αλέξανδρος πήρε ό,τι έδωκε, εξεκλήρισμα έδωκε εξεκλήρισμα έλαβε. Ό Χριστός, απαντάει είς τόν θερμόαιμον Ελληνογενή Πέτρο όταν απέκοψε τό ώτον = αυτίν τού Ρωμαίου στρατιώτη είς τόν Κήπον τής Γεθσημανής (Γεσθημανής = τού γένεσθαι μάνα;) λέγοντας τού: « όποιος ζεί μέ τό σπαθί απαθαίνει μέ τό σπαθί» μέ άλλα λόγια: «μάχαιραν έδωκες μάχαιρα θά έρθη νά σ’ εύρει!».

 .

Αυτόν είναι τό προπατορικό αμάρτημα, η μεταβίβασης τής ίδιας ασέβειας τού διαβόλου είς τόν άνθρωπο. Ό διάβολος αυτοδηλητηριάσθηκε άπαξ καί αυτοανακηρύχθηκε θεός καί ισόθεος ο βλαμμένος βλάξ (άλλωστε η λέξη βλάξ προέρχεται από τήν λέξη βλάβη = βλάπτω = βλαμμένος) καί θέλησε νά παρασύρει καί άλλους ένεκα ζήλου τού φθόνου είς τήν απώλειαν Τής Θείας Χάριστος μαζίν τού, διότι όπως ομολογεί η παροιμία: «ό θάνατος μέ τούς πολλούς – δήθεν – είναι γλυκύς!», ψευδαίσθηση είναι, διότι οί πολλοί εντός Κολλάσεως δέν δίδουν παρηγοριά καί κουράγιον είς τούς άλλους. Εάν λόγου χάριν, δύο άνθρωποι πυρακτωθούν από τά βλήμματα βόβμας, δέν θά παρηγορείται ουδείς έξ’ αυτών επειδή καίγεται καί κάποιος άλλος. Όταν καίγεσαι δέν θυμάσαι τίποτε άλλον παρά μόνον τήν τυρρανία τής φρίκης όπου δοκιμάζεις καί όπως μία άλλη παροιμία ομολογεί: «τζειαμέ πού ππέφτει τό λαμπρόν τζειάμε κρούζει = εκεί όπου πίπτει τό λαμπρόν = πύρ εκεί καίγει = εκείνον καίγει καί εκείνος μόνον δύναται νά καταλάβει τό αυτομαρτύριον τού».

 .

Υγεία είς τό Σύμπαν καί δή τό Άπειρον είναι η Θεοκεντρικότητα, Ακτιστοκεντρικότητα καί όχι κάποιον εξιππασμένον όν όπου καλείται άνθρωπος ή εξωγήινος ή διάβολος ή άλλον πνεύμαν κτιστόν! Τό κέντρον Τής Ύπαρξης είναι Ό Κτίστης Τής Ύπαρξης καί Ό Κτίστης Τής Ύπαρξης είναι Προάκτιστος = μηδέποτε κτισμένος, Ούτος είναι Ό Κέντρος = Ό Απειροπαναλειπτοκέντρος!!!!

 .

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ

Δημοσιεύτηκε 1 minute ago από τον χρήστη ΘΕΟΜΕΤΡΙΑ ΛΟΓΟΣ