Η πικρή διαπίστωση.

Είναι δεδομένο ότι σε κάθε σχεδόν ανθρώπινη ύπαρξη βρίσκει κανείς την ισχυρή πεποίθηση ότι αποτελεί σημείο έλξης δυστυχίας που την κάνουν να αντιμετωπίζει δυσκολότερες συνθήκες από ότι θα έπρεπε.

Αυτό ισχύει και στις περισσότερες κοινωνικές ομάδες.
Στην πραγματικότητα, υπάρχει πάντοτε κάποιος που πρωτοστατεί στην οποιαδήποτε βαθμίδα, κι ας δηλώνουν οι περισσότεροι...
λανθασμένα πρωταγωνιστές.

Σήμερα δυστυχώς αναλαμβάνουμε τα πρωτεία όχι μόνο στις στατιστικές που απασχολούν τα media και τις κυβερνήσεις, αλλά σε ένα δυσοίωνο μέλλον που γρήγορα πλησιάζει. Η νοοτροπία του μετρίου που στην ουσία ήταν ένα τίποτα, ήταν πάντοτε η νοοτροπία που μας ακολουθούσε ως κοινωνία κατά την πάροδο των ετών.

Ποτέ δεν ήμασταν αυτό που θα απαιτούσε η στοιχειώδης ανεξαρτησία και αυτοσυντήρηση, και η έλλειψη στόχου αλλά και αξιοκρατίας ήταν τα συστατικά εκείνα που κλόνισαν οποιοδήποτε πλάνο επιβίωσης. Πάντοτε ήμασταν λίγο το ένα και λίγο το άλλο, λίγο κορόιδα και λίγο πανούργοι. Πάντοτε ήμασταν τόσο ανεξέλεγκτοι όσο και ελεγχόμενα στρατιωτάκια. Ποτέ δεν μας έφταναν αυτά που έχουμε, όπως και ποτέ δεν προσπαθήσαμε να πετύχουμε τους σκοπούς μας.

Ως έθνος μάθαμε να έχουμε το logo και τις απαιτήσεις του δυτικού κόσμου, ενώ σε πολλά ήμασταν όπως οι ανατολικοί. Οι δυτικοί όμως είχαν τις παροχές και το σύστημα, οι ανατολικοί την σπιρτάδα και την δίψα για εξέλιξη. Είναι σαν το κακομαθημένο και παραπλανημένο παιδί που αντιγράφει τα αρνητικά από τους γονείς του, γιατί φαινομενικά αυτά το βολεύουν, και φυσικά τα βρίσκει μπροστά του.

Απουσίας όλων αυτών, δεν θα μπορούσαμε να ελπίζουμε σε κάτι ευοίωνο αλλά όπως είπαμε και νωρίτερα, το μέλλον είναι σαφώς δυσοίωνο. Και σήμερα, που ο κόσμος απασχολείται με σοβαρότατα θέματα που η εξέλιξή τους θα ταρακουνήσει τον πλανήτη κυριολεκτικά, υπάρχει και η σκέψη που λέει «τα έχουμε όλα, έχουμε και τους μ@@@@ τους Έλληνες».

Έτσι λοιπόν, οι παρακατιανοί της γειτονιάς του κόσμου, οι Έλληνες, είναι ανάξιοι σεβασμού για τους Άγγλους και Αμερικανούς επιχειρηματίες, χλευάζονται από τους Κινέζους και Ιάπωνες εργαζόμενους, και υστερούν εμφανώς σε σχέση με τους Ρώσους και Πολωνούς μάγκες.

Είναι πράγματι δύσκολο να σκεφτεί κανείς τι πρόσωπο θα έχει αυτό το Έθνος στο μέλλον, αν τελικά υπάρχει, και κυρίως με ποιον τρόπο θα οδηγηθεί σε αυτή την μελλοντική του μορφή. Διότι με την σημερινή του εικόνα, θα πρέπει να θεωρηθεί από τώρα νεκρός οργανισμός.




ΠΗΓΗ