H ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΥΠΕΡΟΨΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Πάρις Καρβουνόπουλος 
Καιρός να κλείσουμε τους Τούρκους στα λιμάνια τους – Εμείς τους δίνουμε δικαιώματα για τις συνεχιζόμενες προκλήσεις τους – Η επτάωρη βόλτα της Τουρκικής πυραυλακάτου στο Αιγαίο – Όχι στην αποδυνάμωση των Ενόπλων μας Δυνάμεων

Η επτάωρη “βόλτα” της τουρκικής πυραυλακάτου στο Αιγαίο και εντός χωρικών υδάτων έρχεται να προστεθεί στην επίδειξη ισχύος με την τουρκική άσκηση Ντενίς Γκορντού στο Αιγαίο.
Κατά τη διάρκεια της οποίας ο τουρκικός στόλος είχε διαρκώς απέναντί του 19 πολεμικά πλοία του Στόλου μας.

Κι αυτό προκάλεσε ένταση και νευρικότητα στην Άγκυρα που προχώρησε στην απροκάλυπτη πρόκληση με την πυραυλάκατο.

Όχι δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αγνοηθεί η πρόκληση αλλά και το “αίσθημα υπεροχής” που όπως σωστά επεσήμανε στην συνέντευξή του ο πρώην Α/ΓΕΝ Κοσμάς Χρηστίδης επιχειρούν να “χτίσουν” οι Τούρκοι με την παρουσία πλοίων τους στα ανοιχτά της Αττικής.

Και είναι απολύτως λογικό να αγανακτεί η ελληνική κοινή γνώμη με τέτοιου είδους προκλήσεις που δείχνουν, το λιγότερο αλαζονεία. Η οποία ποτέ δεν λείπει από την Άγκυρα.

Αναμενόμενες οι απόψεις που θέλουν πιο σκληρή αντιμετώπιση τέτοιου είδους ενεργειών.

Το “βυθίσατε το Χόρα” που έχει ακουστεί στο ελληνικό κοινοβούλιο μας, συχνά πυκνά επανέρχεται ως θέση και άποψη. Αλλά και τότε το Χόρα δεν βυθίστηκε.

Όχι μόνο σήμερα λόγω της κρίσης, πάντα το να πάρει μια χώρα την απόφαση να “πατήσει το κουμπί” είναι μια δύσκολη απόφαση.

Στο παρελθόν, από το 1974 και μετά, υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που αυτό το “πάτημα” υπήρξε ως επιλογή. Ποτέ δεν προκρίθηκε ως λύση.

Και είναι επίσης αλήθεια ότι η επόμενη φορά που έπεφτε στο τραπέζι ήταν απείρως δυσκολότερη από την προηγούμενη.

Στην πραγματικότητα ήταν μια επιλογή που θα έπρεπε να είχε γίνει δράση το 1974 και να κόψει κάθε διάθεση των Τούρκων για “βόλτες” στο Αιγαίο.

Μετά τα πράγματα οδηγήθηκαν σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση.

Θα αναρωτηθούν όσοι με αγανάκτηση αντιμετωπίζουν την τουρκική υπεροψία τι να κάνουμε.

Να καθόμαστε και να τους κοιτάμε;

Να τους ανεχόμαστε;

Να παριστάνουμε ότι τίποτα δεν συμβαίνει;

Η απάντηση σ΄ όλα αυτά είναι να σοβαρευτούμε και να δουλέψουμε γρήγορα και αποτελεσματικά ώστε να δημιουργηθεί τέτοιο περιβάλλον στο Αιγαίο που οι “βόλτες” δεν θα είναι εφικτές. Και πάντως δεν θα είναι χωρίς μεγάλο ρίσκο για όποιον τις επιχειρεί.

θα έκαναν ότι κάνουν με υπεροψία οι Τούρκοι, αν στο Αιγαίο υπήρχαν τέσσερις και όχι ένας ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ; Όχι φυσικά.

Και αυτό κάνει ακόμη πιο ακατανόητο τον σχεδόν αδιάφορο τρόπο με τον οποίο οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών και ειδικά η σημερινή αντιμετωπίζουν το θέμα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά.

Η απλή έκφραση αισιοδοξίας δεν είναι αρκετή για να λυθούν τα προβλήματα και να παραλάβουμε τα υποβρύχια. Πριν το 2015 τουλάχιστον που οι Τούρκοι έχουν προγραμματίσει να παραλάβουν το πρώτο δικό τους 214.

Εδώ φθάσαμε να… χτυπάμε τις καμπάνες επειδή θα αντικαταστήσουμε μπαταρίες στα παλιά υποβρύχια 209 θα πείτε.

Θα τολμούσαν να κάνουν βόλτες αν έβρισκαν σταθερά απέναντί τους ισχυρές ναυτικές δυνάμεις όπως συνέβη και τις ημέρες της άσκησης Ντενίς Γκορντού;

Κι αυτό προϋποθέτει “συμμάζεμα” του Στόλου, με τεχνική υποστήριξη και προμήθεια ανταλλακτικών χωρίς άλλες καθυστερήσεις και δικαιολογίες.

Θα ήταν πολύ πιο προσεκτικοί σ΄ όλες τις κινήσεις τους αν ήξεραν ότι τα υπερσύγχρονα άρματα μάχης Leopard ήταν όλα οπλισμένα με πυρομαχικά που μπορούν να διαλύσουν τα δικά τους άρματα μάχης, ακόμη και τα εκσυγχρονισμένα από το Ισραήλ Sabra;

Θα ήταν τόσο άνετοι αν γνώριζαν ότι οι S 300 στην Κρήτη δεν αποτελούν μέρος ενός… ντεκόρ, αλλά λειτουργούν στο 100 %; Γιατί καθυστερούμε ακόμη και την εκπαιδευτική βολή;

Πολλά τα θα και τα ερωτήματα που λογικά η κυβέρνηση έπρεπε να έχει ήδη λυμμένα. Δεν το έκανε και δεν δείχνει και διατεθειμένη να το πράξει. Αυτό είναι το χειρότερο.

Οι Τούρκοι, το “χουμε ξαναγράψει, είναι “σιγουρατζήδες”. Δεν ρισκάρουν ποτέ, ούτε για το ελάχιστο κόστος που μπορούν να υποστούν.

Όσες φορές κινήθηκαν εναντίον μας είχαν εξασφαλίσει από πολλές πλευρές ότι θα δράσουν ανενόχλητοι. Θέλουν να μας βρουν τελείως ξεχαρβαλωμένους και οι προκλήσεις τους έχουν και το στοιχείο της “δοκιμής”.

Όσο διαπιστώνουν ότι εδώ υπάρχει αντίσταση και οργανωμένο σύστημα άμυνας δεν θα τολμήσουν να κλιμακώσουν. Ας μην τους υπερεκτιμούμε και ας μην τους φοβόμαστε.

Όμως δεν πρέπει από την άλλη να υποτιμήσουμε και την αδιαφορία με την οποία οι πολιτικοί μας δείχνουν να αντιμετωπίζουν την τουρκική επιθετικότητα.

Όλα όσα προαναφέραμε δεν θα έχουν καμία απολύτως αξία αν η κυβέρνηση δεν ασχοληθεί με ανησυχία και σοβαρότητα με το ζήτημα της τουρκικής επιθετικότητας.

Καλές οι επισκέψεις και τα πάρε δώθε, καλές και οι φωτογραφίες με τις χειραψίες. Αλλά κανείς απ΄ όσους χαιρετάμε δεν θα έρθει να… μας σώσει όπως πολλοί ελπίζουν και διαδίδουν.

Μόνοι μας θα βρεθούμε στην δύσκολη ώρα και γι΄ αυτό η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να είναι έτοιμη για να αντιμετωπίσει όλα τα ενδεχόμενα.

Αν σχεδιάσει και χαράξει εμφανείς κόκκινες γραμμές, αν έχει προετοιμάσει όπως πρέπει -σε συνεργασία με την στρατιωτική ηγεσία- την άμυνα της χώρας είναι βέβαιο ότι οι πιθανότητες να βρεθεί αντιμέτωπη με μια απρόβλεπτη και δύσκολη ελληνοτουρκική κρίση θα μειωθούν σημαντικά, αν δεν εξαλειφθούν.

Όσο αντιμετωπίζει τις Ένοπλες Δυνάμεις με αδιαφορία και όσο πιστεύει τους ανιστόρητους κυβερνητικούς παράγοντες του… δόγματος “δεν θα γίνει τίποτα με την Τουρκία” κινδυνεύει να χρεωθεί μία ακόμη ήττα, πολύ χειρότερη από εκείνη που υπέστη ο κ. Σημίτης το 1996.

Κι αν εκείνος… χρύσωσε το χάπι και τον ξαναψήφισαν, με την φούσκα του χρηματιστηρίου και την Ολυμπιάδα υπερπαραγωγή, ο κ. Σαμαράς -που θεωρείται και “εθνικιστής”- δεν έχει να δώσει τίποτα.

Και δεν είναι κι αυτό το ζητούμενο βέβαια.

Αυτό που ενδιαφέρει είναι το συμφέρον της χώρας κι όχι η επόμενη δημοσκόπηση. Αυτό όλοι πρέπει να το καταλάβουν.

Πάρις Καρβουνόπουλος
 ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΘΡΑΚΗ