ΠΡΟΣΟΧΗ! Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΟΒΕΤΑΙ ΕΥΚΟΛΑ!

Καθόμασταν χτες και κοιτάζαμε εκείνο τον γυαλάκια που μας υποδείκνυε τι πρέπει να κάνουμε και τι όχι, μας είπε όσα μπράβο έκρινε ότι αξίζαμε και όσα θα σας μαλώσω επίσης έκρινε πως χρειαζόμασταν, σαν στο σπίτι του στη κυριολεξία, ένας εκ των νέων κυβερνητών του προτεκτοράτου Ελλάδα, και αναρωτιόμασταν αν ζούμε έναν εφιάλτη, οπότε έχουμε ελπίδα να ξυπνήσουμε, η μια εφιαλτική πραγματικότητα όπου θα μπαινοβγαίνουν συνέχεια γυαλάκηδες με καλοσιδερωμένα κουστούμια και θα μας υποδεικνύουν τι θα κάνουμε, πως θα το κάνουμε, γιατί να το κάνουμε, λες και μιλάνε με το σύνολο υπηρετικού προσωπικού τους κι όχι με έναν λαό...

Ντράπηκα. Ενοιωσα την ίδια ντροπή , τον ίδιο εξευτελισμό, που νοιώθει εκείνος ο οικογενειάρχης που εθισμένος στο τζόγο πούλησε το σπίτι του, την οικογένειά του και τη τύχη τους σε κάποια συμμορία τοκογλύφων για να βρει λεφτά για τη τσόχα το πάθος του, και τώρα που έχασε και ξανάχασε και ποτέ τελικά "δεν έπιασε τη καλή" μπουκάραν μέσα στο σπίτι του οι μπράβοι και αρπάζουν ότι γουστάρουν γιατί δανεικά είναι αλλά όχι αγύριστα.

Δεν μας ξεπούλησαν. Ξεπουληθήκαμε. Ο καπιταλισμός είναι μεγάλη πρέζα. Κι εμείς όλοι βαθειά εθισμένοι στη γλύκα του. Μπορεί το καζίνο του καπιταλισμού να το διαφεντεύανε εγκάθετοι της πολυεθνικής αλυσίδας καζινό ανά το κόσμο, αλλά οι εθισμένοι γεμάτοι ανάγκη για κέρδος και ηδονή της τσόχας ήταν αυτοί που το κρατάγανε και το κρατούν ζωντανό παραδομένοι σ΄ενα προσωπικό, εγωιστικό πάθος να ικανοποιήσουν τις καύλες τους, χωρίς να υπολογίζουν ούτε τι ποντάρουν, ούτε ποιο το τίμημα.

Οπως ο παίκτης που θέλει να ρεφάρει ακόμα και πουλάει και τη μάνα του να βρει λίγα μετρητά για ένα ακόμα γύρω έτσι κι εμείς υπογράφαμε κωλόχαρτα, ξεπουλάγαμε, αδιαφορούσαμε για τα ψιλά γράμματα, αδιαφορούσαμε για την οικογένεια που μας περίμενε στο σπίτι ξενυχτώντας. Κανένας δεν μπορεί να παραστήσει τον εχθρό του συστήματος. Γιατί όλοι μας έχουμε μπει στο παιχνίδι γνωρίζοντας πόση δυστυχία θα φέρουμε στις ζωές μας και πως σκοτώνουμε κάθε μέρα με τη πρέζα μας ότι μας αγαπάει και ότι θα μπορούσαμε να αγαπήσουμε.

Το βλέπουμε,  στα σπίτια μας που είναι τίγκα από τα "πραγματάκια μας" , στα κινητά μας και τα ακίνητα, στα καλογυαλισμένα αμάξια μας, τις ντουλάπες που έχουν φρακάρει από πράγματα που δεν ξέρουμε που να χωρέσουμε, στα πατάρια, στις αποθήκες, στις σακούλες του σκουπιδιών που χορταίνουν άνθρωποι και ζώα από ότι πετάμε, το βλέπουμε στα παιδιά μας που γεννιούνται με το γονίδιο του καπιταλισμού να υπερισχύει όλων των υπόλοιπων, το βλέπουμε στο μυαλό μας που προσπαθεί να πει κάθε φορά "ένα τελευταίο γύρω κι είμαι εντάξει" κι όμως αυτο το θέλω δεν σταματάει ποτέ.

Ο κύριος με τα γυαλάκια είναι φερέφωνο των θέλω μας. Είναι ο χρηματοδότης των εθισμών μας. Ο τοκογλυφος που μας δίνει ρευστό για ένα γύρο ακόμα. Είναι ο μπράβος που βάλαμε στο σπίτι μας όταν λίγο μας ένοιαζε ποιό είναι το τίμημα τελικά. Οταν πετάγανε τη πεπονόφλουδα του χρηματηστηρίου εμείς ήμασταν οι τζογαδόροι που γελάγαμε σαν ηλιθιοι στα καφενέια, όταν γέμιζε κάθε γειτονιά ένα τραπεζικό κατάστημα, εμείς ήμασταν που κάναμε ουρές για κάρτες και δάνεια, όταν λαδωνόντουσαν τα λαμόγια εμείς τα λαδώναμε, όταν γεμίζανε τις τσάντες με κλεμμένα εμείς ήταν που σωπαίναμε με λίγο χαρτζηλίκι που μας έδιναν για να έχουν τη σιωπή μας....

Ο κύριος με τα γυαλακια απευθύνεται με το τέτοιο θράσος στον λαό, και θεωρεί τη πατρίδα μας χωράφι του γιατί είναι χωράφι του. Τον καλέσαμε και του ζητήσαμε ρευστό και υπογράψαμε ότι μας ζήτησε προκειμένου να ρεφάρουμε.

Και όχι δεν είναι παρελθόν όλα αυτά. Για τη πλειοψηφία των "πατριωτών" γύρω μας έτσι είναι και σήμερα. Επιμένουν μέχρι να τους βγει η πνοή πως σ΄αυτό εδώ το σύστημα μπορούν να υπάρξουν επιδιορθώσεις και να γίνει η ζωή καλύτερη. Επιμένουν πως μέσα από το σάπιο μπορεί να βρουν υγιή δεκανίκια για να εξυπηρετήσουν τα θέλω τους. Επιμένουν να βλέπουν σαν λεπρούς όσους φωνάζουν πως αυτός ο σάπιος καπιταλισμός πρέπει να πεθάνει.

Ο πατέρας μου που ανήκει στις "ομάδες υψηλού κινδύνου" και πρέπει να κάνει το εμβόλιο της γρίππης πέρυσι αποφάσισε να μη κάνει αυτό το κωλοεμβόλιο της νέας γρίππης και την έβγαλε καθαρή. Ούτε αρρώστησε ούτε έπαθε τίποτα. Αλλωστε και να πάθαινε ήταν απόφασή του που έγινε σεβαστή από όλους μας. Φέτος του βάλανε το στέλεχος που πέρυσι αρνήθηκε στο εποχιακό του εμβόλιο χωρίς να τον ρωτήσουν, χωρίς να τον ενημερώσουν, χωρίς να έχει ιδέα.

Αυτός είναι ο φασισμός που ζούμε κι αυτόν το φασισμό εκπροσωπεί ο γυαλάκιας που κουναγε το δάχτυλο χτες μπροστά στη μούρη μας. Μας έχουν βάλει το μικρόβιο μέσα μας χωρίς να το γνωρίζουμε και σε κάθε μας κίνηση, σε ότι χρειάζεται να κάνουμε για να επιβιώσουμε ο μόνος τρόπος είναι να παρακαλάμε για τα εμβόλια τους. Γιατί άλλο τρόπο για να ζήσουμε δεν μάθαμε. 

 

 

Β2