Περί.....δημοσκοπήσεων το ανάγνωσμα

 

γράφει η Naya Drak

Άκουγα κάτι δημοσκοπήσεις σήμερα το πρωί και μου έκανε μεγάλη εντύπωση ομολογώ για ένα κόμμα ιδιαίτερα, αυτό των ΑΝ.ΕΛ. Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον που θεωρεί τον εαυτό του ψηφοφόρο, να έχει ψηφίσει τους ΑΝ.ΕΛ., αλλά να μην υπερασπίζεται όπως αρχικά υπερασπιζόταν τους ΑΝ. ΕΛ. ; Το ερώτημα πηγάζει από την δημοσκόπηση φυσικά, υποθέτοντας από την μία πλευρά ότι αυτά τα αποτελέσματα ήταν σωστά.
Πως είναι δυνατόν να μιλάνε για ένα 4% ; Που δηλαδή θα πήγαινε το ποσοστό που έφυγε στα υπόλοιπα υπάρχοντα ; γιατί δεν βλέπω κάτι λιγότερο χειρότερο από τους ΑΝ.ΕΛ, με την Χ.Α. πάντως να είναι η μόνη που έχει αυξήσει τα ποσοστά της. Από την άλλη πλευρά, πόσο απέχει η αλήθεια από την πραγματικότητα ; όχι μόνον εξ αιτίας του τρόπου, που φυσικά δεν γνωρίζουμε, της δημοσκόπησης, αλλά και ως προς την αλήθεια των λεγομένων είτε των ερωτηθέντων είτε αυτών που κατευθύνουν την κοινή γνώμη (!)

Εννοείται και τονισμένα πως ουδείς είναι άγγελος, αλλά σύμφωνα με τον νόμο «το μην χείρον βέλτιστον», θα έπρεπε να κρατά τουλάχιστον τα ποσοστά του, είτε αποχώρησαν κάποιοι είτε όχι. Δεν εξετάζω τα ενεργά τους μέλη που σίγουρα γνωρίζουν περισσότερα πράγματα, εξετάζω αυτούς που απλώς ψηφίζουν. Βέβαια η εικόνα των εντυπώσεων που έχουμε συνηθίσει να ακολουθούμε στην υπάρχουσα κοινωνική δομή, δεν είναι τόσο δύσκολο να κάνει ζημιά, την ζημιά των εντυπώσεων (!!). Όμως εφ όσον κάποιος παρακολουθεί και γνωρίζει για τις ….. περίεργες αποχωρήσεις, δεν μπορεί να μην γνωρίζει και τον λόγο και τις απόψεις κάποιων στελεχών του, όπως παράδειγμα του κ. Καπερνάρου, της Μακρή, του Κουίκ και του ίδιου του Καμμένου φυσικά. Το να υπάρχουν άνθρωποι που θα διαφωνήσουν, είναι δεδομένο έτσι κι αλλιώς. Δεν με ενδιαφέρει αυτό εν πάσει περιπτώσει, γιατί και εγώ τους έχω κάνει σκληρή κριτική στο παρελθόν. Τους παρακολουθώ περισσότερο τώρα τελευταία και αναρωτιέμαι πως μπορεί να χάνει ποσοστά. Αυτό είναι το ερώτημά μου.

Πραγματικά μου κάνει εντύπωση στο τι μπορεί να καταφέρει μια προπαγάνδα. Πως δεν συμβαίνει το ίδιο με τον ΣΥΡΙΖΑ ; Πως δεν συμβαίνει το ίδιο με την Ν.Δ, ποσοστά που εκ των πραγμάτων ακούγονται σαν παραμύθια ; Γιατί τις κυβιστήσεις τις έκανε πρώτα η ΝΔ και ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Προσπαθώ να καταλάβω πως μπορεί να σκέπτεται ένας ψηφοφόρος ειδικά σήμερα με την όποια εμπειρία που πρότερα δεν είχε, αλλά και πόσο πραγματικά είναι ικανό ένα σύστημα να βάζει το νερό στο αυλάκι να τρέχει προς τα εκεί που θέλει, χωρίς ποτέ να αποτυγχάνει (!!) Κατανοώ πως χρειάζεται πάρα πολύς χρόνος στο να γίνουν αντιληπτά κάποια πράγματα, αλλά δεν μπορώ να αντιληφθώ ποιες είναι και αν υπάρχουν, οι κόκκινες γραμμές στο σκεπτικό ενός ψηφοφόρου. Θα μου πείτε γιατί τονίζω την λέξη ψηφοφόρος, γιατί ο ψηφοφόρος διαφέρει από αυτόν που με αξιολόγηση και επίγνωση επιλέγει. Ο ψηφοφόρος είναι οπαδός, δεν είναι κάποιος αμφισβητίας που μέσα από την αμφισβήτηση θα διαλέξει από τις υπάρχουσες δυνατότητες όχι απαραίτητα εντός συστήματος, αλλά κυρίως εκτός αυτού και κατόπιν συστηματικής έρευνας…..

Το ίδιο φυσικά ισχύει και για το ΠΑΣΟΚ που το παρουσίασαν με ένα 7% (!!) Τι συνέβη δηλαδή και αύξησε από 3 με σκάρτα 4 σε 7, το ποσοστό του ; Μην τρελαθούμε φέρνοντας ως δικαιολογία πως η βάση περιμένει οι γνωστότατοι γνωστοί μας πολιτικοί να έχουν κανένα κοινό σχέδιο σωτηρίας, όπως έλεγε κάποτε ο κυρ Φώτης. Ούτε το ότι ο Βενιζέλος επειδή βρίσκεται στην κυβέρνηση, αυτό να είναι ισχυρό χαρτί, διότι πανταχού παρόν συνεχώς ήταν, από όταν έφυγε ο ΓΑΠ (!!) ή μήπως ένας ψηφοφόρος επιλέγει ανάλογα με την πρόοδο στην αναρρίχηση της πολιτικής σκηνής ; Δεν αποκλείεται. Όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς. Ένα είναι σίγουρο. Πως σε κανένα επίπεδο δεν λειτουργεί ούτε η στοιχειώδης η λογική. Δεν είναι ότι μόνον στο σύστημα δεν βρίσκεις λογική σύμφωνα με την αντικειμενική εξ αρχών και αξιών πηγάζουσα, θέμα που γνωρίζουμε το γιατί, αλλά δεν βρίσκεις λογική ούτε στην ίδια την βάση.

Η προπαγάνδα με όποιο τρόπο και αν δουλεύει προφανώς φέρνει αποτελέσματα, ενώ ο κόσμος μπορεί εύκολα να βρεθεί όχι μόνον διχασμένος, αλλά πολύ-διχασμένος. Έτσι λοιπόν για αυτούς τους λόγους και για άλλους ακόμα πιο σημαντικότερους που παραλείπω, οφείλω σύμφωνα με την συνείδησή μου και ταυτόχρονα να καλέσω, όσοι από μας κατανοούν και μπορούν να διαβάζουν πίσω από τις λέξεις, να κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια στο να παραμείνουμε άρρηκτα ενωμένοι. Δεν υπάρχει αυτήν την στιγμή ο χρόνος, εν μέσω τέτοιας άθλιας ψυχολογικής και κοινωνικής κατάστασης που βιώνουμε, να αρχίσουμε να παίρνουμε ιδιαίτερα μαθήματα. Μπορούμε όμως να κάνουμε κάτι πάρα πολύ χρήσιμο. Με γνώμονα ότι έρχονται ακόμα πιο δύσκολες μέρες, να καταλάβουμε, ασχέτως αν ο καθένας από μας νομίζει πως έχει δίκιο ή πιστεύει ή εμπιστεύεται ακράδαντα κάτι, έχει πρωταρχικό καθήκον να βάλει την ιδέα της ενότητας αρχικά, αλλά και κάποιες άλλες ανώτερες ιδέες, όπως πατρίδα, ρίζες, οικογένεια και ότι άλλο επιθυμεί να προσθέσει ο καθείς, αλλά το λιγότερο της ενότητας, υπεράνω των πιστεύω του, των πεποιθήσεών του και των βιωμάτων του. Η κατανόηση (με την έννοια συνεργάζομαι σε μια συγκεκριμένη και απαράβατη βάση υπέρτατων αξιών), εμποδίζει τα σαράκια να διαβρώνουν όταν και όποτε δεν συνάδουν με την αρχική βάση μπούσουλα συμφωνίας. Έτσι εύκολα αναγνωρίζονται, εξολοθρεύονται ή απομονώνονται. Σαν μήνυμα έχει καθήκον ο καθένας μας να το περάσει στον κάθε διπλανό του. Αυτά προς το παρόν.