Την έντονη αντίδρασή του στην πρωτοφανή απόφαση του Eurogroup για το
κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων εκφράζει ο Economist με μακροσκελές
δημοσίευμα στο οποίο χαρακτηρίζει κοντόφθαλμη, άδικη και εν τέλει
αυτοκαταστροφική την επιλογή για όλο το ευρωσύστημα.
Αφού δίνει το περίγραμμα των μέτρων που συμφωνήθηκαν το βρετανικό
περιοδικό αναφέρεται στα ρωσικά χρήματα στη μεγαλόνησο και εκφράζει
έκπληξη για την απόφαση να κουρευθούν κατά 6,75% οι καταθέσεις που είναι
μικρότερες από 100.000 ευρώ. «Οι Κύπριοι ξύπνησαν και βρήκαν κλειστές
τις τράπεζες. Τη στιγμή που θα μπορούν όμως να κάνουν αναλήψεις θα είναι
ήδη αργά», σχολιάζει ο Economist εκφράζοντας παράλληλα απορία για το
καθεστώς μέσα στο οποίο ελήφθησαν οι σχετικές αποφάσεις. Είναι πιθανό η
κυπριακή κυβέρνηση να προτίμησε τη διάχυση του πόνου παρά την
υπερφορολόγηση των αλλοδαπών με τις μεγάλες καταθέσεις προκειμένου να
διατηρήσει μακροπρόθεσμα οικονομικές προοπτικές σαν χρηματοπιστωτικό
κέντρο για τις ρωσικές offshore.
«Όποιο και αν είναι το σκεπτικό είναι λάθος για τρεις λόγους», επισημαίνει ο Economist εξηγώντας πως με αυτό τον τρόπο η Ευρωζώνη ξύπνησε τους φόβους των επενδυτών για μετάδοση της κρίσης. «Οι Ευρωπαίοι θα παρουσιάσουν τη συμφωνία ως ‘μοναδική’ εξαιτίας των περιστάσεων που επικρατούν στην Κύπρο όπως ακριβώς έκαναν και με το κούρεμα χρέους της Ελλάδας. Αλλά αν είσαστε καταθέτης σε μια χώρα της ευρωπαϊκής περιφέρειας η οποία δείχνει ότι έχει ανάγκη ευρωπαϊκής βοήθειας, ποιος θα ήταν ο υπολογισμός σας; Ότι δεν θα σας αντιμετωπίσουν όπως τον λαό της Κύπρου ή ότι δημιουργήθηκε προηγούμενο το οποίο αντανακλά τις απαιτήσεις των δανειστών για μοίρασμα του βάρους της διάσωσης; Οι πιθανότητες μεγάλων αποσταθεροποιητικών κινήσεων χρήματος μόλις εκτοξεύθηκαν» προσθέτει.
Το δεύτερο λάθος σύμφωνα με τον Economist έχει να κάνει με τα ίδια κεφάλαια και τον τρόπο αντιμετώπισης. «Δεν υπάρχει ηθικό επιχείρημα για να παίρνουν τις καταθέσεις από τις Κύπριες χήρες και να αφήνουν τους μεγάλους ομολογιούχους ανέπαφους, όπως φαίνεται ότι είναι εδώ η περίπτωση ή να μην υπάρχει κόστος για τους επενδυτές ομολόγων ή προστασία των καταθετών στα ελληνικά υποκαταστήματα των κυπριακών τραπεζών. Η Ευρωζώνη μπορεί να προχωρά σε διάσωση στο όνομα της δικαιοσύνης όμως αποδεικνύεται πως υπάρχει μια εξαιρετικά επιλεκτική μεταχείριση» επισημαίνει το βρετανικό έντυπο το οποίο αναφέρεται και στον σκεπτικισμό που υπάρχει γύρω από τη Λεττονία που είναι εξίσου μικρή με την Κύπρο, εκτεθειμένη στο ρώσικο χρήμα και με προοπτική ένταξης στο ευρώ το 2014.
Τέλος, ο Economist επισημαίνει πως το τρίτο λάθος είναι στρατηγικό και εξηγεί πως η Ευρώπη επιμένει να αντιμετωπίζει την τραπεζική κρίση σαν να είναι κρατική χρεοκοπία και σημειώνει πως αντί να γίνεται χρήση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας που θα αποδυναμώνουν τη σχέση κρατών-τραπεζών στην ουσία οι τράπεζες εξισώνονται με τα κράτη. Επίσης, το περιοδικό σημειώνει πως μέχρι τώρα η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών βασίστηκε στη λογική ότι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα είναι πιο ενισχυμένα με περισσότερες καταθέσεις.
«Ο στόχος της διάσωσης στη νομοθεσία που προβλέπεται να τεθεί σε ισχύ μέχρι το 2018 είναι τα ομολογιακά δάνεια να απορροφούν τις ζημίες σε περίπτωση πτώχευσης μιας τράπεζας. Η λογική πίσω από τις δύο αυτές πρωτοβουλίες μεταρρύθμισης είναι ότι οι τραπεζικές καταθέσεις έχουν δύο αντιφατικές ιδιότητες. Και οι δύο είναι ‘τοξικές’, επειδή είναι ασφαλισμένες. Και είναι επιπόλαιες, επειδή μπορούν να τραβηχτούν αμέσως. Έτσι, οι καταθέσεις είναι μια καλή πηγή χρηματοδότησης υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα φύγουν. Η διάσωση της Κύπρου κάνει αυτό το τέχνασμα εμπιστοσύνης πιο δύσκολο να τραβήξει μακριά. Κατά τα λοιπά είναι μια πολύ καλή συμφωνία», καταλήγει με μια δόση ειρωνίας o Εconomist.
«Όποιο και αν είναι το σκεπτικό είναι λάθος για τρεις λόγους», επισημαίνει ο Economist εξηγώντας πως με αυτό τον τρόπο η Ευρωζώνη ξύπνησε τους φόβους των επενδυτών για μετάδοση της κρίσης. «Οι Ευρωπαίοι θα παρουσιάσουν τη συμφωνία ως ‘μοναδική’ εξαιτίας των περιστάσεων που επικρατούν στην Κύπρο όπως ακριβώς έκαναν και με το κούρεμα χρέους της Ελλάδας. Αλλά αν είσαστε καταθέτης σε μια χώρα της ευρωπαϊκής περιφέρειας η οποία δείχνει ότι έχει ανάγκη ευρωπαϊκής βοήθειας, ποιος θα ήταν ο υπολογισμός σας; Ότι δεν θα σας αντιμετωπίσουν όπως τον λαό της Κύπρου ή ότι δημιουργήθηκε προηγούμενο το οποίο αντανακλά τις απαιτήσεις των δανειστών για μοίρασμα του βάρους της διάσωσης; Οι πιθανότητες μεγάλων αποσταθεροποιητικών κινήσεων χρήματος μόλις εκτοξεύθηκαν» προσθέτει.
Το δεύτερο λάθος σύμφωνα με τον Economist έχει να κάνει με τα ίδια κεφάλαια και τον τρόπο αντιμετώπισης. «Δεν υπάρχει ηθικό επιχείρημα για να παίρνουν τις καταθέσεις από τις Κύπριες χήρες και να αφήνουν τους μεγάλους ομολογιούχους ανέπαφους, όπως φαίνεται ότι είναι εδώ η περίπτωση ή να μην υπάρχει κόστος για τους επενδυτές ομολόγων ή προστασία των καταθετών στα ελληνικά υποκαταστήματα των κυπριακών τραπεζών. Η Ευρωζώνη μπορεί να προχωρά σε διάσωση στο όνομα της δικαιοσύνης όμως αποδεικνύεται πως υπάρχει μια εξαιρετικά επιλεκτική μεταχείριση» επισημαίνει το βρετανικό έντυπο το οποίο αναφέρεται και στον σκεπτικισμό που υπάρχει γύρω από τη Λεττονία που είναι εξίσου μικρή με την Κύπρο, εκτεθειμένη στο ρώσικο χρήμα και με προοπτική ένταξης στο ευρώ το 2014.
Τέλος, ο Economist επισημαίνει πως το τρίτο λάθος είναι στρατηγικό και εξηγεί πως η Ευρώπη επιμένει να αντιμετωπίζει την τραπεζική κρίση σαν να είναι κρατική χρεοκοπία και σημειώνει πως αντί να γίνεται χρήση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας που θα αποδυναμώνουν τη σχέση κρατών-τραπεζών στην ουσία οι τράπεζες εξισώνονται με τα κράτη. Επίσης, το περιοδικό σημειώνει πως μέχρι τώρα η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών βασίστηκε στη λογική ότι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα είναι πιο ενισχυμένα με περισσότερες καταθέσεις.
«Ο στόχος της διάσωσης στη νομοθεσία που προβλέπεται να τεθεί σε ισχύ μέχρι το 2018 είναι τα ομολογιακά δάνεια να απορροφούν τις ζημίες σε περίπτωση πτώχευσης μιας τράπεζας. Η λογική πίσω από τις δύο αυτές πρωτοβουλίες μεταρρύθμισης είναι ότι οι τραπεζικές καταθέσεις έχουν δύο αντιφατικές ιδιότητες. Και οι δύο είναι ‘τοξικές’, επειδή είναι ασφαλισμένες. Και είναι επιπόλαιες, επειδή μπορούν να τραβηχτούν αμέσως. Έτσι, οι καταθέσεις είναι μια καλή πηγή χρηματοδότησης υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα φύγουν. Η διάσωση της Κύπρου κάνει αυτό το τέχνασμα εμπιστοσύνης πιο δύσκολο να τραβήξει μακριά. Κατά τα λοιπά είναι μια πολύ καλή συμφωνία», καταλήγει με μια δόση ειρωνίας o Εconomist.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου