ΜΥΑΛΟ ΒΑΛΑΜΕ;

 

Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί. Ετσι ξαφνικά, τα λιλιπούτεια, μικρά και οικονομικά αυτοκίνητα είναι αυτά που κοιτάμε σήμερα. Ετσι ξαφνικά αρχίσαμε να αγαπάμε τα αυτοκίνητα που δεν μας… αγχώνουν, που δεν καίνε, που γενικότερα δεν ζητάνε πολλά από τον οικογενειακό προϋπολογισμό.

Το φαινόμενο κατόχων μεγάλου κυβισμού και όγκου αυτοκινήτων, οι οποίοι ζητούν να το ανταλλάξουν με ένα μικρό, είναι πλέον καθημερινό στις εκθέσεις αυτοκινήτων. Μόλις προχτές, σε μία από τις συχνές  επισκέψεις που κάνω στις εκθέσεις -ως μόνιμος υποψήφιος αγοραστής (έτσι, για επαγγελματικούς λόγους)- ένας κάτοχος μία Porsche Cayenne 5ετίας, σχεδόν εκλιπαρούσε τον πωλητή να πάρει το θεριό και να του το ανταλλάξει με μία μεταχειρισμένη A-Class! Ο πωλητής βέβαια αρνήθηκε, αφού το συμπαθές SUV της Porsche με την περίσσια τεχνολογία και πολυτέλεια πάνω του, είναι πλέον ένα βάρος για ιδιοκτήτη και πωλητή.

Ετσι κατάντησαν την ελληνική κοινωνία τα κόμματα εξουσίας. Αυτά που πρέπει να τιμωρηθούν τη μία και μοναδική Κυριακή που μιλάει ο λαός. Αντί τούτου είδαμε πάνω από 240.000 ανθρώπους να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης ουσιαστικά σε ένα κόμμα εξουσίας, το οποίο, όπως και να το κάνουμε, μας οδήγησε χωρίς ιδιαίτερη αιτία -όπως αποδεικνύεται στην υπόθεση ΕΛ.ΣΤΑΤ.- στα μνημόνια.

Το έχω γράψει πολλές φορές: ένας παλιός Βρετανός δημοσιογράφος αυτοκινήτου,  είχε πει ότι ο αριθμός των πωλήσεων νέων αυτοκινήτων, αλλά και το είδος των πωληθέντων αυτοκινήτων, είναι ο καθρέπτης του πώς ζει μία κοινωνία. Σήμερα λοιπόν, τα σχεδόν 1.600 αυτοκίνητα που πουλήθηκαν το πρώτο 15θήμερο του Φλεβαρη, δείχνει μια κοινωνία σε μαρασμό, ενώ το τι αγόρασαν (το 70% μικρά και μικρομεσαία) αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι αυτής της κοινωνίας προσαρμόζουν τις επιθυμίες τους στο πόσο θα τους κοστίσει το αυτοκίνητο. Αυτό έχει τα θετικά του, έχει και τα αρνητικά του. Και το βασικότερο αρνητικό είναι ότι το πολύ σε έναν χρόνο, αυτός που αγόρασε με βασικό κριτήριο το τι θα του κοστίσει, σύντομα θα σιχαίνεται να μπει μέσα να το οδηγήσει.

Βέβαια, κάποτε αγοράζαμε χωρίς κανέναν υπολογισμό αυτά που γουστάραμε εμείς και ο γείτονας, αφού υπήρχαν τα δάνεια. Σίγουρα η μέση κατάσταση για την αγορά αυτοκινήτου είναι η σωστότερη και αναμφίβολα ο Ελληνας έπρεπε να είχε εκπαιδευτεί σε αυτό, τόσο από τις εταιρείες αυτοκινήτων, όσο και από εμάς τους δημοσιογράφους. Αν γίνονταν αυτό, σίγουρα τα δεδομένα θα ήταν πολύ καλύτερα σήμερα στην αγορά αυτοκινήτου. Αντί αυτού, τώρα είμαστε στο άλλο άκρο, κάτι που και αυτό θα το πληρώσει η αγορά αυτοκινήτου στο άμεσο μέλλον....

ΠΗΓΗ